บทที่ 67 หลอกลวงต้มตุ๋น
บทที่ 67 หลอกลวงต้มตุ๋น
หวังเจี้ยนกั๋ว สุดจะกลั้นได้ หัวเราะลั่นออกมา
หลิวชุ่ยเฟิง มองหวังกุ้ย ด้วยสายตารังเกียจ ไม่รู้จะพูดอะไรดี
“พี่เฉิง ฉันพลาดอะไรไปอีกหรือเปล่า?” หลิวชุ่ยเฟิง ถามเฉินเฉิง
“เธอวิเคราะห์ได้ถูกต้องแล้ว!” เฉินเฉิง พูดชมเชย “แต่พลาดไปหนึ่งอย่าง”
“อะไร?”
“ฉันเพิ่งถามไปเมื่อครู่นี้เกี่ยวกับระยะเวลาและประสิทธิภาพของพวกเขา!” เฉินเฉิง พูดอย่างจริงจัง
หลิวชุ่ยเฟิง ตระหนักได้ทันที เหมือนกับมีแสงสว่างส่องเข้าใจกลางใจของเธอ “ใช่ๆๆ คุณถามเกี่ยวกับระยะเวลาเพราะต้องการดูว่าพวกเขาเข้ามาอยู่นานแค่ไหน การถามเกี่ยวกับประสิทธิภาพจะเป็นตัวชี้วัดรายได้ของพวกเขา และเรื่องของระยะเวลา... เพราะว่าถ้าพวกเขาทำกำไรได้ดี พวกเขาจะมีเงินพอที่จะซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้า และถ้าเวลาผ่านไปนาน เครื่องใช้ไฟฟ้าก็อาจเสียหายได้ ซึ่งถ้าเสียหาย พวกเขาก็อาจจะขายออกมา!”
หวังกุ้ย เพิ่งคิดออกว่าเรื่องนี้ซับซ้อนขนาดไหน
อย่าดูถูกการสนทนานี้เลย ข้อมูลที่ซ่อนอยู่ในนั้นมีมากมายเกินคาด
ชัดเลย ฉันคงเหมาะแค่ทำงานตามคำสั่งเก็บของเท่านั้น
“เข้าใจแล้วก็พอ!” เฉินเฉิงมองหลิวชุ่ยเฟิงด้วยสายตาชื่นชม
เด็กสาวคนนี้ไม่เลวเลย ฉลาดใช้ได้ บางทีอาจจะฝึกฝนได้
“ต่อไป พวกเราก็แค่ต้องเข้าไปข้างใน!”
“พี่เฉิง แต่พวกเราเข้าไปไม่ได้นะ!” หวังกุ้ย หน้ากังวลจนเกือบหัวล้าน “พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นดุมาก ถ้าเห็นพวกเรา เขาคงจะไล่พวกเราออกไปก่อนที่พวกเราจะพูดอะไรได้ซะอีก!”
“อ้อ?” เฉินเฉิงหัวเราะเบาๆ “เธอพูดเหรอ?”
“ใช่ ฉันพูดเอง!” หวังกุ้ย ตอบอย่างจริงจัง “ฉันไม่ได้โกหกเลยนะ พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นดุจริงๆ”
“ถูกแล้ว!” หวังเจี้ยนกั๋ว พูดขึ้น “เมื่อวานฉันคุยกับลุงของฉัน ฉันก็พูดถึงสาเหตุที่พนักงานรักษาความปลอดภัยดุ เขาบอกว่าพนักงานคนนั้นเป็นญาติของหัวหน้าฝ่ายโรงงานเครื่องจักร เขาไม่ได้มาทำงานนี้ด้วยตัวเอง แต่ญาติของเขาเป็นคนฝากงานให้มา และปกติเขาก็จะทำตัวใหญ่โตใส่พวกเรา เป็นคนที่เรื่องเยอะคนหนึ่งเลย!”
“มิน่าล่ะ!” เฉินเฉิงเข้าใจทันที
ถ้าเป็นแบบนี้ คงต้องหาวิธีที่จะขู่ให้เขากลัวแล้วล่ะ?
จะใช้วิธีซื้อใจเหมือนเดิมเหรอ?
คงไม่ได้ผลล่ะมั้ง!
นี่มันเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงงานใหญ่ ค่าจ้างก็ไม่น้อยเลยนะ ด้วยแค่ผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ เขาอาจจะไม่สนใจก็ได้
คิดไปคิดมาก็รู้ว่าวิธีนี้ไม่เวิร์ค ต้องหาวิธีใหม่แล้วล่ะ
ในขณะที่คิดนั้น เฉินเฉิงเห็นคนหลายคนใส่สูทเดินไปเดินมาอยู่ข้างนอก
ดูจากท่าทางของพวกเขา น่าจะเป็นพนักงานของโรงงานเครื่องจักรเหมือนกัน
เฉินเฉิงเกิดไอเดียขึ้นมาในใจ
“พวกเธอรอฉันตรงนี้ก่อน!” เฉินเฉิงบอกกับพวกเขา “ฉันจะกลับมาเดี๋ยวนี้ รอฉันตรงนี้นะ!”
พูดจบเฉินเฉิงก็ขี่รถสามล้อออกไป
“ไปไหนกันล่ะ?” คนอื่นๆ มึนงง ไม่รู้ว่าเฉินเฉิงจะทำอะไร
“ไม่รู้สิ!”
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เฉินเฉิงก็ปรากฏตัวอีกครั้งต่อหน้าพวกเขา
แต่คราวนี้เฉินเฉิงใส่สูทเต็มยศ มือยังถือกระเป๋าเอกสารอีกด้วย!
อย่าพูดเลย เฉินเฉิง จริงๆ ก็หล่อใช้ได้อยู่ โดยเฉพาะเมื่อใส่สูทแล้ว ทำให้ดูเหมือนเจ้าหน้าที่รัฐเลย!
งานนี้ทำให้หลิวชุ่ยเฟิงและคนอื่นๆ ตะลึง
บอกไม่ถูกว่าเป็นเพราะเฉินเฉิงดูหล่อหรือเพราะเฉินเฉิงใส่สูทแล้วดูแปลกตา
เฉินเฉิงยิ้มให้พวกเขา ก่อนจะเดินก้าวยาวๆ ไปที่ประตูของอาคารพักพนักงาน
ทุกคนมองตามด้วยความตื่นเต้น
ที่ศาลาเล็กๆ ข้างอาคารพัก มีชายแก่หัวล้านคนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็เงยหน้าขึ้นโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นเฉินเฉิงใส่สูท เขาก็เริ่มรู้สึกตึงเครียด
ในความทรงจำของเขา มีแต่ผู้ใหญ่เท่านั้นที่แต่งตัวแบบนี้
“ที่นี่คืออาคารพักของโรงงานเครื่องจักรอู่ไห่ใช่ไหม?” เฉินเฉิงถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ท่าทางเหมือนผู้ใหญ่คนหนึ่ง
“ใช่ครับ คุณคือ…” ชายแก่หัวล้านไม่แน่ใจว่าเฉินเฉิงเป็นใคร ใจเริ่มไม่สงบ
“ถามอะไรมากมาย ทำตามที่ฉันถามก็พอ!” จริงๆ แล้ว เฉินเฉิงขมวดคิ้วด้วยท่าทางไม่พอใจ
ชายแก่หัวล้านสะดุ้งตกใจ ไม่กล้าพูดอะไรต่อ
“โรงงานเครื่องจักรอู่ไห่ของเรามีประสิทธิภาพดีเสมอมา!” เฉินเฉิงพูดอย่างใจเย็น “แต่ยิ่งประสิทธิภาพดี เรายิ่งต้องระวัง ผมมาในวันนี้ก็เพื่อดูหน้างานนิดหน่อย ใช่ไหมว่าคุณทราบเรื่องไฟไหม้ที่อาคารพักของโรงงานพลาสติกใกล้ๆ กันเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา?”
“ทราบครับทราบ!” ชายแก่หัวล้านพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ไฟไหม้จริงๆ ได้ยินมาว่าไหม้ไปหลายแห่งเลย”
“มีคนตายสามคน!” เฉินเฉิงพูดอย่างเย็นชา “ผู้จัดการโรงงานพลาสติกถูกปลดออกไปแล้ว โรงงานได้รับความเสียหายอย่างหนัก อาคารพักของเราเอง สถานการณ์การป้องกันไฟไหม้เป็นอย่างไรบ้าง?”
“คะ...คงจะดีอยู่…”
“อาจจะไม่แน่นะ!” เฉินเฉิงฟังคำตอบของเขาแล้วรู้สึกขบขัน แต่ก็รู้ว่าจังหวะนี้น่าจะพอแล้ว “ตอนนี้มีเครื่องใช้ไฟฟ้ามากขึ้นเรื่อยๆ แต่สายไฟของเราไม่ได้มีการปรับปรุงใหญ่เลย ผมกลัวว่าจะรับไม่ไหว โดยเฉพาะเครื่องใช้ไฟฟ้าเก่าๆ ถ้าใช้แบบนี้ต่อไปคงจะเกิดปัญหาใหญ่แน่ๆ ถ้าวันหนึ่งไฟไหม้บ้านหลังไหน คนไม่เป็นไรก็ดี แต่ถ้ามีคนตายล่ะก็ คุณไม่ต้องพูดเลย พนักงานรักษาความปลอดภัยอย่างคุณก็คงแย่ไปด้วย ผู้จัดการโรงงานก็คงไม่รอดเหมือนกัน!”
ชายแก่หัวล้านตกใจมากขึ้น
“ฉันขอเข้าไปดูหน่อย!” เฉินเฉิงชี้ไปที่ด้านใน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสงบ
“เชิญครับ เชิญครับ!”
เฉินเฉิงเดินเข้าไปอย่างองอาจ
คนที่ซ่อนตัวอยู่ห่างๆ อย่างหลิวชุ่ยเฟิงกับพวกต่างก็อ้าปากค้าง
เข้าไปง่ายขนาดนี้เชียวเหรอ?
แถมพนักงานรักษาความปลอดภัยยังให้ความเคารพเขาอีก!
“เก่งมาก!” หลิวชุ่ยเฟิงพึมพำ “เก่งมาก อากุ้ย เจี้ยนกั๋ว เราต้องติดตามเขาแล้วล่ะ!”
“ฉันก็คิดว่าเขาเก่งมาก!” หวังกุ้ยพยักหน้าเห็นด้วย
หวังเจี้ยนกั๋วไม่พูดอะไร
ด้านใน เฉินเฉิงเดินดูรอบๆ แน่นอนว่าเขาทำท่าเหมือนตรวจสอบจริงๆ แต่จริงๆ แล้วเฉินเฉิงก็แอบดูสายไฟของพวกเขา และมองดูเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในผ่านรอยแยกของประตูหรือช่องทางอื่นๆ
ถูกต้อง ข้างในมีเครื่องใช้ไฟฟ้าเยอะพอสมควรเลย
เฉินเฉิงรู้สึกมั่นใจแล้ว
เดินอยู่หนึ่งชั่วโมงจนถึงเวลามื้อเที่ยง
เฉินเฉิงจึงเดินออกมา
พนักงานรักษาความปลอดภัยหัวล้านยังคงสับสน มองชายที่มาจากไหนก็ไม่รู้ด้วยความเคารพโดยอัตโนมัติ
“ที่นี่มีปัญหาไม่ใช่น้อยนะ!” เฉินเฉิงพูดขึ้น “ต้องระวังเรื่องไฟไหม้นะ โดยเฉพาะสายไฟเก่าของเรา มันเก่ามากแล้ว!”
“ครับ! ผมจะระวังให้มาก!” พนักงานรักษาความปลอดภัยหัวล้านพยักหน้าเห็นด้วยอย่างต่อเนื่อง
เฉินเฉิงหันไป เรียกหลิวชุ่ยเฟิงพวกเขาให้รีบมาหาเขา
“คือ…เรียกพวกเราไปเหรอ?” หวังกุ้ยมึนงง คิดว่าตัวเองมองผิดไป
“ดูเหมือน…ใช่นะ?” หวังเจี้ยนกั๋วก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
“ใช่!” หลิวชุ่ยเฟิงมองแวบเดียว คิดแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปทางนั้นทันที “แน่นอนว่าใช่ ฟังเขาเร็วๆ ไปเร็วๆ เขาคงจะมีแผนอะไรแล้ว!”
“ดี!” หวังเจี้ยนกั๋วและพวกตัดสินใจตามไปทันที ยังไงก็แค่โดนด่าอีกทีเอง มันจะเป็นอะไรไปล่ะ!
ไป!
ดังนั้นทั้งสามคนจึงรีบตามไปทันที!
เฉินเฉิงยิ้มออกมา ขณะนี้หันไปมองพนักงานรักษาความปลอดภัยหัวล้าน “อ้อ ลืมบอกอะไรคุณไป โรงงานเครื่องจักรของคุณกำลังมีการปรับปรุงครั้งใหญ่ ระวังตัวด้วยล่ะ”
พอถึงตอนนี้ หวังเจี้ยนกั๋วและพวกก็เข้ามาถึงพอดี
“เฮ้ พวกเธอมาทำอะไรที่นี่?” เฉินเฉิงยิ้มถาม
