ตอนที่แล้วบทที่ 10 ทักษะระดับ S หัวใจเวทย์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 12 ทักษะใหม่

บทที่ 11 สัตว์อสูรชั้นยอด


บทที่ 11 สัตว์อสูรชั้นยอด

หลังจากบอกจางฟานเกี่ยวกับแผนการล่อสัตว์อสูรของเขา จางฟานก็มีสีหน้าเป็นกังวล "อายวน มันอันตรายเกินไปสำหรับนายในฐานะนักเวทย์ที่จะล่อสัตว์อสูร นายจะต้านทานพวกสัตว์อสูรและลูกไฟจำนวนมากได้อย่างไร ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง"

หลังจากพูดจบ จางฟานก็แสดงทักษะที่เขาได้รับเมื่อทำการปลุกอาชีพของเขา

[สะท้อนเวทย์] (ระดับ B) เลเวล 1

ข้อกำหนดการใช้งาน: โล่

ผลลัพธ์: สะท้อนคาถาที่โจมตีใส่คุณภายใน 1 วินาที โดยมีคูลดาวน์ 15 วินาที

จางฟานไม่เพียงแต่ปลุกพรสวรรค์ระดับ B ของเขาขึ้นมาเท่านั้น แต่ยังมีทักษะระดับ B อีกด้วย

การจะพบเห็นมืออาชีพที่ปลุกพลังระดับ B ทั้งสองอย่างออกมานั้นเป็นเรื่องที่หายากมาก ต้องรู้ว่ามืออาชีพระดับ B มากกว่าหนึ่งหมื่นคนจะถูกปลุกขึ้นในจงโจวทุกปี แต่มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถทำให้ทักษะไปถึงระดับ B หรือสูงกว่านั้นได้

ทักษะการสะท้อนเวทย์นี้มีประโยชน์ค่อนข้างน้อยในช่วงเริ่มต้น เนื่องจากมีสัตว์อสูรเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่สามารถร่ายคาถาได้ก่อนเลเวล 10 แต่เมื่อเลเวลสูงขึ้น มันจะกลายเป็นทักษะที่สุดยอดอย่างมาก

ในทางทฤษฎี การสะท้อนเวทย์นี้สามารถสะท้อนคาถาเป้าหมายเดี่ยวได้ทั้งหมด ครั้งหนึ่งเคยมีนักรบโล่ระดับ 70 ที่สะท้อนคาถาระดับ S ที่จอมมารใช้

ผลก็คือจอมมารผู้ร่ายเวทย์ถูกคาถาของตัวเองฆ่าตาย ณ ที่นั้น

"ฉันมีการสะท้อนเวทย์ และฉันน่าจะสามารถสะท้อนลูกไฟได้หลายลูก"

จางฟานหยิบโล่ขนาดเท่าฝาหม้อออกมาจากกระเป๋าเป้ของเขาแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

ระยะเวลาของการสะท้อนเวทย์คือ 1 วินาที หลายคนได้ทดลองมาแล้ว ภายใน 1 วินาทีนี้ คาถาที่โจมตีโล่จะสะท้อนกลับ

ส่วนเทคนิคการสะท้อนหลายทิศทางมีเพียงนักรบโล่ขั้นสูงเท่านั้นที่ทำได้ จางฟานที่เป็นนักรบระดับ 4 จะใช้เทคนิคนี้ได้อย่างไร

เขาพูดสิ่งนี้ออกมาเพียงเพื่อต้องการช่วยหลินหยวน จางฟานได้เตรียมการสำหรับสิ่งเลวร้ายที่สุดไว้แล้ว สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดคือความตาย แต่มันก็เป็นเรื่องดีที่สามารถได้ต่อสู้เคียงข้างกับสหายที่แสนดีได้

หลินหยวนมองไปที่จางฟานและร่ายเวทย์โล่ออกมาอย่างเงียบๆ

"อึก!"

จางฟานกลืนน้ำลายหลังจากเห็นค่าพลังป้องกันของโล่และมองหลินหยวนด้วยความตกใจ

จากนั้นจางฟานก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้และถอนหายใจด้วยความโล่งใจ เขาเก็บโล่กลับเข้าไปในกระเป๋าเป้เงียบๆ และหาที่นั่งที่มีวิวสวยๆ

"อ๊ะ!"

หลังจากนั่งลง จางฟานก็จำบางอย่างได้และอุทานออกมาด้วยความหงุดหงิด

หลินหยวนถามด้วยความสับสน "เกิดอะไรขึ้น?"

“ฉันลืมซื้อเตาบาร์บีคิวและเต็นท์มานะสิ” จางฟานพึมพำด้วยเสียงต่ำ

ท่าทางดังกล่าวทำให้หลินหยวนรู้สึกขบขัน “นายมาที่นี่ในฐานะนักท่องเที่ยวหรือไร ช่างสบายเสียจริง”

จางฟานที่นั่งอยู่บนพื้นได้ยินคำพูดของหลินหยวน จึงนอนลงทันที

“นายไปจัดการพวกสัตว์อสูรเถอะ ฉันจะงีบสักหน่อย”

หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว เขาก็หลับตาลงจริง

หลินหยวน “......”

ค่าพลังป้องกันโล่ของเขาทำให้จางฟานล้มเลิกความคิดที่จะลงมือใดๆ จางฟานที่เมื่อกี้เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นอยู่กลับนอนราบไปกับพื้นเสียอย่างนั้น

เมื่อพิจารณาจากการหายใจที่สม่ำเสมอ เขาน่าจะเผลอหลับไปหลังจากนั้นสักพัก

การสนทนาของทั้งสองไม่ได้กินเวลานาน และหลินหยวนก็ก้าวเข้าไปที่โล่โดยตรง

หลังจากเดินมาข้างหน้า ก็อบลินเวทย์ไฟสองตัวก็มองมาปที่หลินหยวนทันที

มือของสัตว์อสูรทั้งสองตัวก็ส่องแสงสีแดงขึ้นพร้อมกัน

เห็นได้ชัดว่าพวกมันร่ายคาถาลูกไฟ

หลินหยวนไม่เสียเวลา เขาวิ่งไปรอบๆ ลานหน้าบ้านเพื่อดึงดูดความเกลียดชังของสัตว์อสูรมาที่ตัวเขาเอง จากนั้นจึงซ่อนตัวอยู่ใต้หลุมศพโดยตรง

กระบวนการดังกล่าวก็ถือว่าค่อนข้างอันตรายอย่างมาก หลินหยวนนับอย่างเงียบ ๆ และพบว่าตอนนี้มีลูกไฟมากกว่า 30 ลูกที่บินมาหาเขา

โล่ของเขาถูกทำลายไปเกือบครึ่ง เหลือพลังป้องกันเพียง 5,820/10,000

อย่างไรก็ตาม เป้าหมายของหลินหยวนสำเร็จแล้ว และตอนนี้เขากำลังอยู่ในหลุมใต้หลุมศพ

“หลุมนี้มันกลิ่นเหม็นอะไรกัน!”

เมื่อเขามาถึงหลุม หลินหยวนก็ได้กลิ่นอันไม่พึงประสงค์

เมื่อเขาหันกลับไปก็พบเห็นกระดูกและซากสัตว์จำนวนมากกระจัดกระจายอยู่

กระดูกเหล่านี้มีหลากหลายรูปร่าง

หลินหยวนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และคิดว่านี่ควรจะเป็นหลุมฝังศพของสัตว์อสูรจำนวนมาก

กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์นั้นมาจากเนื้อและกระดูกที่เน่าเปื่อย

หลินหยวนซ่อนตัวอยู่ในหลุมเป็นเวลาสองสามวินาที เมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายและตะโกนมาจากรอบๆ ตัวเขา "จิหลิกัว! คุรุคา!" (มนุษย์คนนั้นกำลังซ่อนตัวอยู่ในหลุม! ฆ่ามันซะ!)

หลินหยวนที่ซ่อนตัวอยู่ในหลุมไม่รู้ว่าสัตว์อสูรกำลังตะโกนอะไร เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา หลินหยวนก็เริ่มร่ายคาถา

ทันทีที่ผ่านไป 3 วินาที โดยมีหลินหยวนเป็นศูนย์กลาง ทะเลเพลิงก็ปรากฏขึ้นทันที

-10000

-10000

[สังหารก็อบลินเวทย์ไฟและได้รับค่าประสบการณ์ 90 คะแนน]

[สังหารก็อบลินเวทย์ไฟและได้รับค่าประสบการณ์ 90 คะแนน]

สองวินาทีหลังจากทักษะถูกปล่อยออกมา ข้อความแจ้งเตือนการฆ่าจำนวนมากก็ปรากฏขึ้น

หลินหยวนเป็นกังวลและรออยู่ในหลุมอีก 10 วินาที หลังจากยืนยันว่าไม่มีการแจ้งเตือนการฆ่าอีก เขาก็ยกเลิกทักษะของเขาไป

เมื่อหลินหยวนปีนออกจากหลุม เขามองเห็นลานบ้านที่ว่างเปล่า

"ฉันที่มันฉลาดจริงๆ!"

หลังจากชื่นชมตัวเองแล้ว หลินหยวนก็เดินไปรอบๆ ลานบ้าน

สิ่งที่น่าแปลกคือทั้งก๊อบลินสายเลือดปีศาจที่ถูกฆ่าไปก่อนหน้านี้และก็อบลินเวทย์ไฟที่เพิ่งฆ่าไปต่างก็ไม่ได้ดร็อปสิ่งของออกมาแม้สักอย่างเดียว และแม้แต่ศพก็ยังถูกเผาไปด้วย

หลินหยวนไม่ยอมแพ้และเดินไปรอบๆ อีกครั้ง หวังว่าจะเจอกับหีบสมบัติ

เนื่องจากสัตว์อสูรไม่ได้ดร็อปอะไรเลย เขาจึงควรได้รับการชดเชยด้วยหีบสมบัติไม่ใช่หรือ?

แต่หลินหยวนกลับผิดหวัง มีเพียงก้อนหินที่รกรุงรังและกระดูกหักในลานบ้าน ไม่มีแม้แต่เส้นขนของหีบสมบัติ

หลังจากฆ่าสัตว์อสูรจำนวนหนึ่งแล้ว ระดับของหลินหยวน ก็เพิ่มขึ้นเป็นระดับ 5

【ชื่อ】 : หลิน หยวน

ระดับ :5

พลังชีวิต: 500

มานา: 101000

ความแข็งแกร่ง : 8 (ส่งผลต่อการโจมตีทางกายภาพ การป้องกันทางกายภาพ)

ความคล่องตัว: 9 (ส่งผลต่ออัตราการโจมตีคริติคอล ความเร็ว)

สติปัญญา : 30 (มีผลต่อการโจมตีด้วยคาถา การป้องกันด้วยคาถา)

ความอดทนทางกายภาพ : 10 (ส่งผลต่อสุขภาพ ความต้านทาน)

คะแนนทักษะ: 1540

คะแนนวิวัฒนาการ: 0

คะแนนค่าสถานะฟรี: 5

[พรสวรรค์]: ลดคูลดาวน์ (ระดับ G)

[ทักษะ 1]: หัวใจเวทย์ (ระดับ S)

[ทักษะ 2]: โล่เพลิง (ระดับ S)

เมื่อเห็นคุณลักษณะของเขา หลินหยวนก็รู้สึกพึงพอใจ "อนาคตข้างหน้าช่างขาวโพลนเหมือนกับหิมะจริงๆ"

จนถึงตอนนี้หลินหยวนยังไม่เคยเผชิญกับสัตว์อสูรที่สามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้เป็นเวลา 3 วินาทีเลย

ไม่นานหลังจากที่หลินหยวนรู้สึกภูมิใจ ประตูก็ถูกเปิดออกด้วยเสียงอันดัง

สิ่งมีชีวิตคล้ายสุนัขสี่ตัวที่สูงเกือบเท่าคนเดินออกมาจากประตู

[สุนัขไฟ] (ชั้นยอด) เลเวล 10

พลังชีวิต: 32000

โจมตี : 210

ต้านทานเพลิง: ลดความเสียหายจากไฟ 10%

การกัดอย่างบ้าคลั่ง: การโจมตีกัดครั้งต่อไปของสุนัขไฟจะสร้างความเสียหายจากไฟ 120% และมีคูลดาวน์ 15 วินาที

หลังจากเห็นคุณสมบัติของสัตว์อสูรตัวนี้แล้ว หลินหยวนก็คิดในใจว่าแย่แล้ว

แต่โชคดีที่เขาวิ่งได้เร็ว!

เมื่อจู่ๆ ประตูก็เปิดออกเมื่อกี้ หลินหยวนก็รีบถอยกลับออกจากลานบ้านอย่างรวดเร็ว โดยไม่เข้าไปในระยะโจมตีของสัตว์อสูรชั้นยอดทั้งสี่ตัว

คูลดาวน์ทักษะของหลินหยวนยังคงเหลืออีก 1 นาทีครึ่ง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรชั้นยอดทั้งสี่ตัว หลินหยวนไม่มีความมั่นใจว่าเขาจะสามารถยืนอยู่ได้จนกว่าคูลดาวน์ทักษะจะสิ้นสุดลงหรือป่าว

สัตว์อสูรก็เช่นเดียวกับมืออาชีพ และยังมีระดับชั้นที่แตกต่างกัน โดยแบ่งออกเป็นชั้นธรรมดา ชั้นยอด วีรบุรุษ มหากาพย์ ตำนาน และเทพนิยาย

หลินหยวนยังไม่เปลี่ยนคลาส เขาเป็นเพียงนักเวทย์ธรรมดา หลังจากเขาผ่านระดับ 20 และเขาก็จะสามารถเปลี่ยนคลาสเป็นครั้งแรกได้ เขาจะได้รับการอัพเกรดเป็นนักเวทย์ระดับสูง

จางฟานที่นอนอยู่บนพื้นได้ยินเสียงเคลื่อนไหวรอบตัว เขาจึงลืมตาขึ้นอย่างง่วงนอน

“เกิดอะไรขึ้น? นายได้ฆ่าสัตว์อสูรพวกนั้นหมดแล้วใช่ไหม?”

จางฟานมีสีหน้าสงสัย เพราะคิดว่าหลินหยวนมาบอกให้เขาออกไป

สิ่งนี้ทำให้หลินหยวนพูดไม่ออก

การต่อสู้เมื่อกี้กินเวลาเพียงสองสามนาทีเท่านั้น และจางฟานก็หลับไปอย่างได้จริงๆ

หลินหยวนต้องชื่นชมจางฟานว่าเขามีหัวใจที่เข้มแข็ง

เขายังสามารถหลับได้แม้ว่าจะมีดาบพาดอยู่บนลำคอ….

……………………

5 1 โหวต
Article Rating
1 Comment
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด