บทที่ 1 คนที่อยากรอ

ภาคแรก

บทแรกของราตรี: บทเพลง

...

ฤดูใบไม้ร่วง ปี 2022

สายฝนโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าสีเทา ชโลมถนนในเมืองอย่างแผ่วเบา แม้จะเป็นฤดูใบไม้ร่วง แต่ก็ยังเห็นผู้คนที่ไม่ได้กางร่มเดินผ่านไปอย่างรีบร้อน ใช้มือบังศีรษะ

ในตรอกแคบๆ มีเด็กหนุ่มอายุราว 17-18 ปี นั่งอยู่กับคุณตาคนหนึ่งใต้เต็นท์กันฝนหน้าร้านขายของชำเล็กๆ

โลกภายนอกเต็นท์มืดมัว พื้นถูกฝนกัดกร่อนจนเป็นสีดำ มีเพียงพื้นใต้เต็นท์เท่านั้นที่ยังแห้ง ราวกับเป็นดินแดนบริสุทธิ์เพียงแห่งเดียวที่เหลืออยู่

ใบหน้าของเด็กหนุ่มสะอาดสะอ้าน ดวงตาใสกระจ่าง นั่งอยู่ในชุดนักเรียนเรียบง่าย ตรงหน้าพวกเขามีกระดานหมากรุกไม้เก่าๆ วางอยู่ เหนือศีรษะคือป้ายสีแดงของ 'ซูเปอร์มาร์เก็ตฝูไหล'

"รุกฆาต" เด็กหนุ่มชิงเฉินพูดจบก็ลุกขึ้นยืน ทิ้งให้คุณตาผมบางนั่งอึ้งอยู่ที่เดิม

"ฉันยัง..." คุณตาพูดอย่างไม่ยอมแพ้ "เพิ่งเดินได้แค่ 13 ตาเอง..."

ชิงเฉินมองคู่ต่อสู้แวบหนึ่งแล้วพูดอย่างสงบ "ไม่ต้องดิ้นรนแล้วครับ"

บนกระดานหมากรุก กลยุทธ์ฆ่าคู่ต่อสู้ได้ปรากฏชัดเจน เป็นจังหวะสุดท้ายที่จะเผยไพ่ตาย

คุณตาโยนหมากในมือลงบนกระดาน ยอมแพ้

ชิงเฉินเดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์ร้านขายของชำข้างๆ อย่างไม่สนใจใคร หยิบเงิน 20 หยวนจากตะกร้าเหรียญใต้เคาน์เตอร์ใส่กระเป๋า

คุณตาบ่นพึมพำมองชิงเฉิน "ทุกวันต้องแพ้เธอ 20 หยวน! เช้านี้ฉันเพิ่งไปเอาเงิน 20 หยวนมาจากลาวหลี่กับลาวจางเอง ตอนนี้ก็เสียให้เธอหมดแล้ว! หมอดูบอกว่าฉันจะมีชีวิตถึง 78 ปี ตอนนี้ฉันเพิ่ง 50 ถ้าต้องเสียให้เธอวันละ 20 หยวน ฉันจะเสียไปอีกเท่าไหร่?"

"แต่ผมยังสอนคุณตาเล่นหมากรุกเพื่อไปเอาชนะพวกเขาคืนหน้าตาด้วยนะครับ" ชิงเฉินเก็บเงินแล้วนั่งลงข้างกระดานหมากรุก ตอบอย่างใจเย็น "คิดแบบนี้คุณตาก็ไม่ได้ขาดทุน"

คุณตาบ่น "แต่สองวันนี้เธอสอนแต่ของไม่มีประโยชน์"

ชิงเฉินมองเขา "อย่าพูดแบบนั้นกับตัวเองสิครับ"

คุณตา "???"

คุณตาอารมณ์ไม่ดีจัดกระดานหมากรุกใหม่ แล้วพูดอย่างร้อนรน "เอาละๆ มาวิเคราะห์เกมกัน"

ในตอนนี้ ชิงเฉินก้มหน้าลงทันที

เวลาที่เพิ่งผ่านไป ราวกับกำลังเล่นย้อนในสมองของเขา

ปืนใหญ่ที่บุกเข้ามา ทหารองอาจบนแม่น้ำฉู่เหอและฮั่นเจี่ย ทั้งหมดก้องกังวานในความทรงจำ

ไม่เพียงเท่านั้น

ยังมีลุงที่เดินผ่านพวกเขาขณะเล่นหมากรุก ถือขนมปังทอดที่เพิ่งซื้อมา 4 ชิ้น ขนมปังที่เพิ่งออกจากเตามีไอน้ำลอยฟุ้ง เคลือบเป็นหมอกขาวบางๆ ในถุงพลาสติกใส

เด็กหญิงในชุดกระโปรงสีขาวเดินผ่านไปพร้อมกางร่ม บนรองเท้าหนังเล็กๆ ของเธอมีผีเสื้อสวยงามสองตัว

บนท้องฟ้า สายฝนโปรยปรายลงมาในตรอก ใสแวววาว

ปลายตรอก รถเมล์สาย 103 แล่นผ่านปากตรอกแคบๆ ไปอย่างรวดเร็ว มีผู้หญิงสวมเสื้อโค้ทสีเบจกางร่มวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์

เสียงฝีเท้า เสียงน้ำฝนไหลลงท่อระบายน้ำข้างทาง เสียงอึกทึกเหล่านี้กลับทำให้โลกดูเงียบสงบเป็นพิเศษ

ทั้งหมดนี้ ชิงเฉินไม่เคยลืม

ความจำอันประหลาดนี้ เป็นพรสวรรค์ติดตัวของชิงเฉิน ราวกับว่าเขาหยิบไฟล์บันทึกออกมาจากสายธารแห่งกาลเวลา แล้วอ่านภาพในแถบบันทึกนั้น

ชิงเฉินหยิบหมากบนกระดาน

คุณตาจ้องมองกระดานอย่างตั้งใจ การวิเคราะห์เกมหลังจบทุกกระดานเป็นข้อตกลงในการพนัน: ชิงเฉินรับหน้าที่สอน คุณตาเสียเงินแล้วเรียนรู้

ภาพนี้ดูแปลกประหลาด เด็กหนุ่มไม่ได้มีท่าทีถ่อมตัวและขี้อายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อาวุโส แต่กลับดูเหมือนครูมากกว่า

"ฝ่ายแดง ปืนสองไปห้า ฝ่ายดำ ปืนแปดไปห้า ฝ่ายแดง ม้าสองไปสาม ฝ่ายดำ ม้าแปดไปเจ็ด..." ชิงเฉินค่อยๆ เคลื่อนหมากทีละตัว

คุณตาไม่กะพริบตาเลย ช่วงแรกเป็นการเปิดเกมปกติ แต่เขาคิดไม่ออกว่าทำไมพอถึงตาที่หก ทั้งที่ตัวเองกินม้าของอีกฝ่ายได้ แต่กลับตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบทันที

"แก่นแท้ของกลยุทธ์สละม้า 13 ตาอยู่ที่การเดินรถแล้วสละม้าในตาที่หก นี่คือไม้ตายที่ทำลายแนวป้องกัน" ชิงเฉินพูดเบาๆ "ผมเห็นเกมที่คุณตาเล่นกับลาวหลี่ในสวนสาธารณะหวังเฉิงเมื่อวานซืน เขาชอบเปิดเกมแบบตรงๆ คุณตาใช้กลยุทธ์สละม้า 13 ตานี้เล่นกับเขาได้แน่นอน"

คุณตาฝั่งตรงข้ามจมอยู่ในความคิด แล้วถามเบาๆ "ชนะเขาได้จริงๆ เหรอ?"

"เรียนรู้กลยุทธ์สละม้า 13 ตาที่ผมสอนให้ได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ คุณตาก็จะเอาชนะกลับคืนมาได้" ชิงเฉินพูด "อีกอย่าง... เขาก็เล่นไม่เก่งอะไรหรอก"

สีหน้าคุณตาฉายแววยินดี

แต่เขาก็ถามขึ้นทันที "เรียนหนึ่งสัปดาห์ชนะเขาได้ แล้วฉันต้องเรียนหมากรุกนานแค่ไหนถึงจะชนะเธอได้?"

ใต้เต็นท์กันฝน ชิงเฉินครุ่นคิดอย่างจริงจัง "หมอดูบอกว่าคุณตาจะมีชีวิตถึง 78 ปีใช่ไหม... งั้นไม่ทันแล้วครับ"

สีหน้าคุณตาชะงักไป "ถ้าเธอพูดน้อยลงสองประโยค ฉันอาจจะมีชีวิตถึง 79 ปี... เอ๊ะ ตอนนี้เธอควรจะเรียนพิเศษตอนเย็นไม่ใช่เหรอ วันนี้ทำไมเลิกเรียนเร็วจัง?"

ชิงเฉินคิดสักครู่แล้วตอบ "ผมกำลังรอคนอยู่ครับ"

"รอคน?" คุณตาอึ้งไป

ชิงเฉินลุกขึ้นมองไปที่ตรอกนอกเต็นท์ สายตาล่องลอยอยู่ในม่านฝนในตรอก ไม่ได้ตอบอะไร

คุณตาพูด "เธอเล่นหมากรุกเก่งขนาดนี้ ทำไมไม่ไปแข่งหมากรุกล่ะ? เธอบอกว่าขัดสนเงินทองไม่ใช่เหรอ ชนะการแข่งขันก็ได้เงินนะ"

ชิงเฉินส่ายหน้า "ผมแค่จำกลยุทธ์หมากรุกมากมายไว้ในสมองเท่านั้น เล่นกับพวกคุณก็พอไหว แต่ถ้าเจอมือฉมังจริงๆ ก็คงแพ้แน่ เส้นทางของผมไม่ได้อยู่ที่นี่ การเล่นหมากรุกเป็นแค่เรื่องชั่วคราว"

"จำไว้ในสมองทั้งหมดเลยเหรอ..." คุณตาอุทานด้วยความทึ่ง "เมื่อก่อนฉันคิดว่าการจำแม่นยำแบบนี้เป็นเรื่องที่คนอื่นแต่งขึ้นมา"

ฝนค่อยๆ หยุดตก

ในตอนนั้น คุณตาสังเกตเห็นว่าชิงเฉินชะงักไปครู่หนึ่ง

เขามองตามสายตาของเด็กหนุ่ม พอดีเห็นคู่สามีภรรยาจูงเด็กชายตัวน้อยเดินมาจากนอกตรอก

หญิงวัยกลางคนสวมเสื้อโค้ทหรูหรา ในมือถือกล่องเค้ก มีริบบิ้นสีม่วงสวยงามผูกไว้ แม้โลกจะมืดมัว แต่ก็ไม่อาจบดบังรอยยิ้มแห่งความสุขบนใบหน้าของทั้งสามคนได้ ชิงเฉินหันหลังเดินจากไปทันที ทิ้งให้คุณตานั่งถอนหายใจเบาๆ อยู่ใต้เต็นท์หน้าซูเปอร์มาร์เก็ตฝูไหล

หญิงวัยกลางคนเห็นเงาด้านหลังของชิงเฉิน เธอเรียกชื่อของเขา แต่ชิงเฉินไม่หันกลับมาเลย หายลับไปที่ปลายตรอก

กำแพงสองข้างตรอกเก่ามาก ผนังสีขาวหลุดลอก เผยให้เห็นอิฐสีแดงเป็นหย่อมๆ คนที่ชิงเฉินรอมาถึงแล้ว แต่เขากลับไม่อยากรออีกต่อไป

---------------

🐻 LuLu Talk :

ฝากนิยายแปลเรื่องใหม่ของ LuLu (ลู่ลู่) ด้วยนะคะ เป็นแนวใหม่ที่ไม่เคยแปลมาก่อนเลย แต่รับรองความสนุก นักแปลสนุกมาก อยากให้ผู้อ่านสนุกไปด้วยกัน ฝากติดตาม กดให้คะแนน คอมเม้นต์พูดคุยกันด้ยนะคะ นักแปลจะได้มีกำลังใจมาบ่อยๆค่า 🙏🏻

✨ ติดตามผลงานแปลเรื่องอื่นๆ ของ LuLu

• จักรพรรดิมังกรหมื่นวิถี (แนวจีนโบราณ พระเอกโหดเทพ)
• คิดจะบังคับให้ฉันเกิดใหม่งั้นหรอ (แนวเกิดใหม่ ตลก เฮฮา พระเอกเกรียนๆ)
• ราชาแห่งนาม เทพรัตติกาลต่างโลก (แนวต่างโลก ลึกลับ ซับซ้อน)