บทที่ 58 : อสูรโลหิตทองคำปรากฏตัว
บทที่ 58 : อสูรโลหิตทองคำปรากฏตัว
[นายท่าน, พูดต่อเลย!]
[อย่าเพิ่งหยุด!]
เมื่อเห็นหลินเสวียนหยุดพูด, วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานก็เร่งเร้าด้วยน้ำเสียงกระหายใคร่รู้และเต็มไปด้วยความคาดหวัง
“ทุกสรรพสิ่งล้วนมีขั้วตรงข้าม หยินและหยางสมดุลจึงเกิดเป็นลมปราณ”
“สวรรค์มีลมปราณหกสาย…เกิดเป็นรสชาติทั้งห้า, สีสันทั้งห้า, และเสียงทั้งห้า”
หลินเสวียนยิ้มบางๆ จากนั้นก็เริ่มอธิบายความเข้าใจของตัวเองที่มีต่อวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานต่อไป
ทุกคำพูดที่เอ่ยออกมาเเต่ละคำล้วนล้ำค่า!
เเถมในขณะที่พูด, รัศมีรอบๆตัวของหลินเสวียนก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างลึกลับ
เเละในขณะเดียวกัน…ศิษย์ฝึกหัดที่ตอนแรกยังฟังไม่ค่อยเข้าใจ, เเต่หลังจากนั้นไม่นานบนใบหน้าของพวกเขาก็ค่อยๆปรากฏความเข้าใจขึ้นมา
ดูเหมือนว่าหลินเสวียนจะมีออร่าบางอย่าง ที่ช่วยให้พวกเขาเข้าใจได้ง่ายขึ้น
[การบรรยายได้กระตุ้นเอฟเฟกต์พิเศษ: บรรลุธรรม, ความเร็วในการพัฒนาของวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!]
ทุกคำอธิบายของหลินเสวียน, ล้วนปลดปล่อยคลื่นพลังพิเศษบางอย่างออกมา
เเละรอบๆตัวของศิษย์ฝึกหัดที่นั่งอยู่ด้านล่างก็ปรากฏคลื่นพลังเช่นกัน…และเเน่นอนว่ามันกำลังสั่นพ้องกับพลังของหลินเสวียน
[ผลของการบรรลุธรรมทวีคูณ!]
[เปิดใช้งานเอฟเฟกต์เส้นทางเดียวกัน ปลายทางเดียวกัน, ความเร็วในการพัฒนาของวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!]
ภายในห้องโถงที่หลินเสวียนกำลังสอน…ได้มีแสงสว่างเรืองรองปรากฏขึ้น
ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงดังก้องราวกับเสียงระฆังดังกึกก้องไปทั่ว!
เสียงนั้นแผ่วเบา แต่ทรงพลัง!
……
“นี่มันเสียงสั่นพ้องแห่งเต๋า?”
“หรือว่าจะมีผู้อาวุโสสายในกำลังบรรยายธรรมอยู่?”
“ไม่ถูก, เสียงนี้มันวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน ชัดๆ!”
“บรรยายวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน จนเกิดเสียงแบบนี้ได้เนี่ยนะ?”
“คนคนนั้นต้องจดจ่ออยู่กับวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานมานานแค่ไหนกัน?”
ทันทีที่เสียงสั่นพ้องแห่งเต๋าปรากฏขึ้น
ศิษย์พี่ศิษย์น้องที่กำลังสอนอยู่ในบ้านพักอีกเก้าหลังก็สัมผัสได้ถึงเสียงอันแผ่วเบาแต่ตรงเข้าสู่จิตใจ
“ออกไปดูกันเถอะ!”
ประตูบ้านพักแต่ละหลังเปิดออก
…เหล่าศิษย์ฝึกหัดนำโดยศิษย์เก้าลำดับแรกของสายนอกต่างก็เดินออกมา
พวกเขาเดินตามเสียงสั่นพ้องแห่งเต๋า ไปจนถึงหน้าบ้านพักของหลินเสวียน
“หลินเสวียน!”
“ศิษย์น้องหลินกำลังบรรยายอยู่!”
“อย่างนี้นี่เอง…ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมศิษย์น้องหลินถึงทะลวงไปถึงขอบเขตหลอมรวมลมปราณขั้นที่เก้า ได้ภายในเวลาแค่หนึ่งเดือน!”
“พรสวรรค์ในการเข้าใจวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานของเขา…ช่างน่าสะพรึงกลัว!”
คราวนี้
แม้แต่เหล่าศิษย์เก้าลำดับแรกของสายนอก…ก็ยังมองหลินเสวียนด้วยความหวาดหวั่น
“ได้ผลจริงๆด้วย!”
“ที่แท้, วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานก็สามารถเข้าใจแบบนี้ได้…ตอนนี้ลมปราณของข้ากำลังสั่นสะเทือน!”
“ของข้าก็ด้วย!”
“บทเรียนของศิษย์น้องหลิน ไม่เพียงแต่มีประโยชน์กับศิษย์สายนอกทั่วๆไป…แต่ยังมีประโยชน์กับพวกเราด้วย”
“ไม่แปลกใจเลยที่ผู้เชี่ยวชาญของสายในเคยกล่าวไว้ว่าอย่าดูถูกวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน…ศักยภาพของวิชานี้เหนือจินตนาการของพวกเราไปมาก!”
ตอนนี้…ไม่ใช่แค่เหล่าศิษย์ฝึกหัด หรือศิษย์สายนอกทั่วๆไป
แม้แต่ศิษย์เก้าลำดับแรกของสายนอกก็ยังนั่งลงข้างนอกบ้านพักของหลินเสวียนโดยไม่รู้ตัว
พวกเขากำลังตั้งใจฟังหลินเสวียนบรรยายวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน!
เมื่อพวกเขาจดจ่ออยู่กับการฝึกฝน รอบๆตัว, มันก็มีรัศมีประหลาดปรากฏขึ้น และมันกำลังพันเกี่ยวหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับรัศมีของหลินเสวียน
……
ถ้ามีมนุษย์หนึ่งร้อยคน ก็จะมีเต๋าหนึ่งร้อยแบบ
แม้ว่าทุกคนจะฝึกฝนวิชาเดียวกัน แต่พวกเขาย่อมมีความเข้าใจที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง
ด้วยเหตุนี้!
โลกใบนี้จึงมีผู้ฝึกฝนที่มีความสามารถหลากหลาย!
……
[วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานได้รวบรวมข้อดีของทุกคน, และค้นพบเส้นทางสู่การเลื่อนไปสู่ระดับที่สูงขึ้น…ปัจจุบันจึงเข้าสู่สภาวะหลับใหล!]
……
ในที่สุด!
หลังจากที่ดูดซับความเข้าใจของคนหลายร้อยคน, วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานก็พัฒนาขึ้นไปอีกระดับ!
เเละ….ณ จุดนี้ การบรรยายของหลินเสวียนก็สิ้นสุดลง
“จบแล้ว?”
“จบแค่นี้เองเหรอ?”
“อีกนิดเดียว…อีกนิดเดียวข้าก็จะสามารถดึงดูดลมปราณเข้าสู่ร่างกายได้แล้ว!”
“อ๊าาา ไม่ยอม ไม่ยอม!”
หลินเสวียนเพิ่งจะพูดจบ, ทุกคนต่างก็รู้สึกตัวทันที
บางคนดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างได้!
เเต่บางคนก็ดูไม่ค่อยจะพอใจ!
แต่สิ่งที่เเน่นอนคือเกือบทุกคนต่างก็ได้รับประโยชน์อย่างมหาศาลจากการบรรยายของหลินเสวียน
“เผลอแป๊บเดียว ข้าสอนไปตั้งสองชั่วยามแล้วเหรอเนี่ย?”
“สอนรวดเดียวสี่บทเรียนเลย?”
“เอาเถอะ…พวกเจ้าค่อยกลับมาใหม่ในแปดวันให้หลังก็แล้วกัน” หลินเสวียนพูดพร้อมรอยยิ้ม
พูดรวดเดียวจบแบบนี้, ถือว่าเป็นการแอบอู้งานอย่างถูกกฎหมาย
“ศิษย์พี่ อย่าเพิ่งเลย!”
“พวกเรายินดีจ่ายเพิ่ม ขอแค่ศิษย์พี่ยินดีสอนพวกเราต่อ!”
“ใช่ๆ!”
“ขอร้องล่ะศิษย์พี่ อย่ารอถึงแปดวันเลย!”
เหล่าศิษย์ฝึกหัดต่างร้องขอ
“ใช่ๆ, วันนี้ พวกข้าไม่ได้รับเชิญมาก็จริง….แต่พวกเรายินดีจ่ายค่าตอบแทน ขอร้องล่ะศิษย์น้อง สอนพวกเราต่อพรุ่งนี้เถอะ!”
ไม่ใช่แค่เหล่าศิษย์ฝึกหัด หรือศิษย์สายนอกทั่วไป…แม้แต่ศิษย์เก้าลำดับแรกของสายนอกก็ยังเอ่ยปาก
เเถมคำพูดเเละสีหน้าของพวกเขาดูจริงจังมาก
ความปรารถนาที่จะเรียนรู้นี้…ทำให้ผู้คนรู้สึกเห็นใจ
“ทุกคนกลับไปก่อนเถอะ, แล้วค่อยๆทำความเข้าใจกับสิ่งที่ได้รับในวันนี้”
“ถ้าหลินเสวียนว่างเมื่อไหร่ จะให้หลิงเอ๋อร์ไปแจ้งพวกท่านให้กลับมาฟังใหม่”
หลินเสวียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าว
สำหรับหลินเสวียนแล้ว ค่าตอบแทนจากการสอนไม่ใช่เรื่องสำคัญ
แต่ความรู้สึกที่ได้รับระหว่างการสอน ทำให้หลินเสวียนรู้สึกติดใจ
ถ้าครั้งหน้ายังเป็นแบบนี้อีก, หลินเสวียนก็ไม่ขัดข้องที่จะสอนทุกคนอีกครั้ง
“พวกเรารอฟังข่าวดีจากศิษย์พี่!”
“พวกเรารอฟังข่าวดีจากศิษย์น้อง!”
เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็พูดอย่างจริงจัง
พวกเขารู้จักประมาณตน…จึงไม่ได้ตื๊อต่อไป
……
หลังจากที่กล่าวลาทุกคนแล้ว, หลินเสวียนก็หันหลังกลับเข้าบ้าน
เเต่ในขณะที่หลินเสวียนกำลังจะกลับมาถึงห้องฝึกฝน, ป้ายประจำตัวของเขาก็สั่นสะเทือน
หลินเสวียนแตะมันเบาๆ…ทันใดนั้น ก็มีเสียงร้อนรนดังออกมาจากข้างใน
“หลินเสวียน!”
“รีบมาเร็วเข้า!”
“มีอสูรโลหิตทองคำปรากฏตัวที่เมืองเทียนเป่ย!”
เป็นองครักษ์สิบสาม!
เจ้าของเสียงร้อนรนคือองครักษ์สิบสามแห่งหอลงทัณฑ์!
…………………..