CD บทที่ 531 ฉันจะตามหาคุณ

“เป็นไปได้ยังไง? พวกคุณคบกันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ?” ภายในห้องทำงานแห่งหนึ่งในเทศบาล เหลียวจิงซานถามพร้อมกับขมวดคิ้ว “ทำไมคุณถึงไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน? แล้วทางฉันจะรู้ได้ยังไง?”

“ฉันจะทำอย่างไรได้ เธอไม่ยอมบอกอะไรฉันเลย!” จ้าวหยู่ตะโกนด้วยความโกรธ “ฉันรู้แค่วันเกิดของเธอ และเธออายุมากกว่าฉันแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น!”

“แล้ว… พ่อแม่ของเธอชื่ออะไร? เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของพวกเขาหรือเปล่า?” เหลียวจิงซานถามกลับ “คุณก็ไม่รู้เรื่องพวกนั้นเหมือนกันใช่มั้ย?”

จ้าวหยู่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาดูสับสนและหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด

“แล้วทางคุณล่ะ เหมี่ยวอิงเป็นถึงผู้กอง แต่เพิ่งรู้ว่าศูนย์เก็บเอกสารไม่มีแฟ้มของเธอ เธอเป็นผีหรืออย่างไร!? พวกคุณทำงานกันประสาอะไร!? นี่เห็นเป็นเรื่องล้อเล่นงั้นเหรอ!?”

เหลียวจิงซานตอบโต้ทันทีโดยกล่าวว่า

“ตอนนั้นฉันยังอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำกว่าตอนนี้ ฉันจะรู้ได้อย่างไรเกี่ยวกับเรื่องของเทศบาล สิ่งเดียวที่ฉันรู้ก็คือทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องต่าง ๆ เช่น เหมี่ยวอิงแข็งแกร่งแค่ไหนและไม่ควรยั่วยุเธอ”

“เป็นไปไม่ได้!” จ้าวหยู่กล่าว “แล้วเธอถูกย้ายจากสถานีรุ่ยหยางไปยังสถานีหรงหยางได้ยังไง!? พวกคุณที่มีอำนาจสูงกว่าไม่รู้เรื่องนี้บ้างเลยเหรอ!?”

“ฉันไม่รู้จริง ๆ ฉันได้ถามผู้บังคับการฮงเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว!” เหลียวจิงซานส่ายหัวและกล่าวว่า “เขาบอกเราว่ามันเป็นคำสั่งย้ายจากทางจังหวัด ซึ่งจะต้องดำเนินการทันที แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าตำรวจในท้องที่ แต่เขาไม่สามารถฝ่าฝืนคำสั่งได้”

จ้าวหยู่ร้อนรนขึ้นมาทันใด

“งั้น… ฉันจะไปหาพวกเขาแล้วเค้นข้อมูลออกมา! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพวกเขาจะไม่รู้อะไร!”

“จ้าว คุณช่วยใจเย็น ๆ หน่อยได้ไหม!?” เหลียวจิงซานพูดเสียงดัง “ใจเย็น ๆ แล้วคิดเรื่องนี้ให้ดี บางทีเราอาจจะมองข้ามบางอย่างไป!”

“อะไรล่ะ!? ไม่ว่าจะมองยังไงก็มีเรื่องผิดปกติ!” จ้าวหยู่ใกล้จะสติแตกเต็มที่แล้ว

“คุณมองไม่เห็นอีกเหรอ!? เหมี่ยวอิงไม่ได้หายไปโดยไม่มีเหตุผล อย่างน้อยเธอก็มาบอกลาคุณ และการที่ข้อมูลทั้งหมดของเธอก็ถูกลบออกไป คุณก็รู้ว่าคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำแบบนี้ได้ก็มีแค่ทางรัฐบาลเท่านั้น ถึงฉันจะไม่อย่าให้คุณตื่นตระหนก แต่อย่างน้อย ๆ เรารู้ก็ว่าตอนนี้เหมี่ยวอิงปลอดภัยดี!”

หลังจากที่เหลียวจิงซานวิเคราะห์สถานการณ์ออกมา จ้าวหยู่ก็สงบลง สิ่งที่เหลียวจิงซานพูดมานั้นมีเหตุผล เหมี่ยวอิงมาบอกลาเขา ซึ่งอย่างน้อยก็หมายความว่าเธอไม่ได้ถูกลักพาตัว และถ้าเธอตัดสินใจทิ้งเขาไป มันก็ต้องเป็นเหตุผลสำคัญ

ในตอนแรก จ้าวหยู่คิดว่าเหมี่ยวอิงจากไป เพราะความขัดแย้งในครอบครัว แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไป ต้องมีบางอย่างที่สำคัญกว่านั้นเกิดขึ้นกับเธอ

หากรัฐบาลใช้ความพยายามอย่างมากในการลบข้อมูลของเหมี่ยวอิง นั่นหมายความว่ารัฐบาลต้องการปกป้องเธอด้วย...

ทันใดนั้น จ้าวหยู่ก็คิดถึงความเป็นไปได้บางอย่าง

หากเหมี่ยวอิงลบตัวตนของเธอ เธอกำลังคิดที่จะเป็นสายลับอยู่หรือไม่? ถ้าอย่างนั้น... มันไม่อันตรายเกินไปหน่อยเหรอ?

หลังจากที่จ้าวหยู่วิเคราะห์เรื่องนี้อย่างรอบคอบแล้ว เขารู้สึกว่าความเป็นไปได้ของสถานการณ์นี้ไม่ร้ายแรงเกินไปนัก

ประการแรก หากเหมี่ยวอิงกลายเป็นสายลับจริง ๆ เธอก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่บอกเขา นอกจากนี้ เธออาจจะไม่ได้เป็นสายลับตลอดไป บางทีเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เธฮก็อาจจะเกษียณจากการเป็นสายลับ และกลับมาเป็นคนธรรมดา

ในเมื่อมีโอกาสเป็นอย่างนั้น แล้วทำไมเธอถึงบอกให้จ้าวหยู่ลืมเธอไปล่ะ?

นอกจากนี้ แม่ของเหมี่ยวอิงมักจะกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของลูกสาว ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมให้ลูกสาวของเธอเป็นสายลับเด็ดขาด

ในขณะที่นึกถึงแม่ของเหมี่ยวอิง จ้าวหยู่ก็รีบบอกเหลียวจิงซานว่า

“เหลียว ฉันรู้อยู่เรื่องหนึ่ง แม่ของเหมี่ยวอิงเป็นคนที่น่าทึ่งมาก ถึงขนาดที่เธอสามารถเปลี่ยนตำแหน่งในสถานีตำรวจได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะเป็นผู้การสถานีหรือฝ่ายบริหาร เธอสามารถเลื่อนตำแหน่งและลดตำแหน่งใครก็ได้ จริง ๆ แล้ว การย้ายใครก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เหลียวจิงซานก็หลุดหัวเราะดังลั่นออกมา จากนั้น เขาก็พูดกับจ้าวหยู่ว่า

“ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในสังคมศักดินา ที่มีจักรพรรดิเป็นผู้ตัดสินใจทุกอย่าง การเปลี่ยนแปลงบุคลากรใด ๆ ก็ตามจะต้องเป็นไปตามกฎเกณฑ์และข้อบังคับที่เข้มงวด ไม่ว่าบุคคลนั้นจะมีอำนาจมากเพียงใด การย้ายในทันทีเช่นนี้คงเป็นไปไม่ได้”

จ้าวหยู่จึงรีบยกตัวอย่างในอดีต โดยเล่าถึงตอนที่เหมี่ยวอิงอยู่ในสถานีรุ่ยหยาง ในเวลานั้น เธอไม่เพียงแต่ทุบตีรองผู้การเท่านั้น แต่ยังเนรเทศเขาไปที่สถานีตำรวจไปอีกด้วย

เหลียวจิงซานย้ำอีกครั้งว่า นอกจากผู้ป่วยทางจิตแล้ว เขาก็คิดไม่ออกว่าจะมีใครในวงการตำรวจที่จะทำให้สิ่งที่แม่ของเหมี่ยวอิงพูดได้

เหลียวจิงซานพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า

“ฉันไม่เคยเจอสถานการณ์แบบเหมี่ยวอิงเลย เอาแบบนี้จะดีไหม ฉันจะใช้เส้นสายทั้งหมดที่มีเพื่อหาคำตอบจากเบื้องบน คุณไม่รู้จักคนจากทางจังหวัดบ้างเหรอ? ลองถามพวกเขาดูก็ได้”

เหลียวจิงซานพูดต่อโดยเตือนจ้าวหยู่อีกครั้ง

“ฉันเข้าใจว่าคุณร้อนรนมากแค่ไหน แต่คุณต้องคิดให้ดี ๆ ถ้าเหมี่ยวอิงหรือครอบครัวของเธอตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ การที่รัฐบาลลบข้อมูลของพวกเขาออกไปก็เพื่อปกป้องพวกเขาอย่างแน่นอน แต่… ถ้าคุณทำเป็นเรื่องใหญ่ ฉันเกรงว่ามันจะส่งผลเสียต่อเหมี่ยวอิงเอง!”

“เฮ้อ…”

สิ่งที่เหลียวจิงซานพูดมาไม่มีอะไรที่จ้าวหยู่สามารถโต้แย้งได้เลย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะระงับอารมณ์วิตกกังวลของเขาไว้ ขณะที่เขาเริ่มพิจารณาถึงความจริงของคำพูดของอีกฝ่ายอย่างจริงจัง

‘ใช่แล้ว หากครอบครัวของเหมี่ยวอิงต้องพบกับอันตราย การที่ฉันตามหาพวกเขาต่อสาธารณะ มันอาจส่งผลเสียต่อเธอได้ แต่ถ้าฉันไม่ทำอะไรเลย แล้วฉันจะนอนหลับได้อย่างสบายใจได้อย่างไร?’

‘ถึงฉันอย่างก็ไม่มีทางยอมแพ้ แต่ว่า... ถ้าฉันไม่สามารถเผยแพร่ให้คนทั่วไปรับรู้ได้อย่างนี้… แล้วฉันจะทำอย่างไรได้?’

*บี๊บ บี๊บ บี๊บ*

ในขณะนั้นเอง เหลียงฮวนส่งรูปถ่ายที่เขาถ่ายด้วยโทรศัพท์มือถือไปให้จ้าวหยู่ รูปถ่ายนั้นเป็นรูปถ่ายที่พวกเขาถ่ายไว้เมื่อตอนที่พวกเขาตั้งแคมป์ที่ฉินซาน

ในรูปถ่ายนั้น เหมี่ยวหยิงสวมแว่นกันแดดขนาดใหญ่ และแต่งตัวเก๋ไก๋ ขณะที่เขามองดูรูปถ่ายนั้น จ้าวหยู่ก็กำลังเดินเล่นไปในถนนแห่งความทรงจำอย่างกะทันหัน

“จ้าวหยู่… จ้าวหยู่…” เหลียวจิงซานเรียกเขาสองครั้ง ทำให้จ้าวหยู่กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง “คุณควรฟังสิ่งที่ฉันพูดดีกว่า คุณสามารถดำเนินการสืบสวนได้ แต่คุณต้องทำอย่างระวัง!”

“ฉันรู้ ขอบใจนะเหลียว”

จ้าวหยู่เอามือประกบกำปั้นอีกข้างหนึ่งแล้วหันหลังกลับเพื่อจะออกไป แต่หลังจากเดินไปเพียงไม่กี่ก้าว เขาก็จำบางอย่างได้ทันควัน

จากนั้น เขาก็หยิบกองแบบฟอร์มออกมา และส่งให้เหลียวจิงซาน พร้อมกับกล่าวว่า

“นี่คือแบบฟอร์มรับรางวัลเงินสดของฉัน มันต้องมีลายเซ็นจากผู้บังคับการฮง และแผนกการเงินของทางเทศบาล คุณช่วยฉันจัดการเรื่องนี้ให้ฉันด้วย”

จากนั้น เขาก็วางเอกสารลงบนโต๊ะ และเดินออกไป โดยไม่รอที่จะดูว่าเหลียวจิงซานจะตกลงหรือไม่?

หลังจากที่เขาออกจากเทศบาล จ้าวหยู่ก็รู้สึกไม่สบายใจมากยิ่งขึ้น ตามความเข้าใจของเขาที่มีต่อเหมี่ยวอิง เขารู้สึกว่าแม้ว่าจะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น เหมี่ยวอิงก็คงจะหารือกับเขา แทนที่จะทิ้งเรื่องแบบนั้นไว้เฉย ๆ

หลังจากที่เขากลับขึ้นไปบนรถแลนด์โรเวอร์ จ้าวหยู่ก็รู้สึกเครียดมากขึ้น ในที่สุด เขาก็ตระหนักได้ว่าการจากไปของเหมี่ยวอิงไม่ได้เกี่ยวกับเธอเพียงคนเดียว

เป็นไปได้มากว่าต้องมีเรื่องสำคัญบางอย่างเกิดขึ้นในครอบครัวของเธอ และเหมี่ยวอิงเลือกที่จะบอกลาเขาเพียงเพราะครอบครัวของเธอ ไม่เช่นนั้น จ้าวหยู่ก็ไม่สามารถนึกถึงเหตุผลอื่นเพื่ออธิบายในเรื่องนี้ได้

จ้าวหยู่นั่งอยู่ในรถของเขาและนึกถึงฉากอันเร่าร้อนเมื่อคืน ซึ่งตัวเขาได้เสพสุขกับร่างกายอันกำยำและสวยงามของเหมี่ยวอิง ในตอนนั้น เธอนอนเอนกายอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างแนบชิด...

แต่เสียงที่เหมี่ยวอิงบันทึกไว้ให้เขาในโทรศัพท์มือถือนั้น มันช่างแตกต่างกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

"จ้าวหยู่ สัญญากับฉันสองเรื่อง เรื่องแรก จงเป็นเชอร์ล็อค โฮล์มส์! และเรื่องที่สอง ลืมฉันซะ..."

"ไม่มีทาง!" จ้าวหยู่จับพวงมาลัยแน่นขึ้น จากนั้นก็พูดอย่างเด็ดขาดว่า "ฉันจะไม่มีวันลืมคุณเด็ดขาด! เหมี่ยวอิง รอฉันก่อนเถอะ ไม่ว่าจะต้องยากลำบากสักแค่ไหน ฉันจะตามหาคุณให้เจอให้ได้!"