บทที่ 81 สาวตาบอด ไฉ่เอ๋อร์ (III)
หลงเฮ่าเฉินพูดพร้อมกับยิ้มให้ พลางเปลี่ยนดาบไปถือด้วยมือซ้าย จากนั้นเขาก็ใช้มือขวาประคองไม้ไผ่ของเด็กสาว เด็กสาวหยุดเดินทันที และในขณะที่หลงเฮ่าเฉินยืนอยู่ข้างเธอ เขาก็รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่แทรกซึมเข้าสู่ใจลึก ๆ จนทำให้เขาปล่อยมือจากไม้ไผ่อย่างไม่รู้ตัว “ไม่ต้อง” เสียงของเด็กสาวแฝงความเย็นชา ไ...
