บทที่ 29 ซ่อมแอร์
บทที่ 29 ซ่อมแอร์
เห็นได้ชัดว่า ท่าทีของ เฉินเฉิง ทำให้ คุณลุง รู้สึกได้รับความเคารพอย่างไม่ทราบสาเหตุ และความรู้สึกนี้มันช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ
“ตามกฎของโรงเรียนเราแล้ว มันไม่สามารถทำได้หรอก!” คุณลุงตอบ
เฉินเฉิง ยังคงยิ้มอยู่
หากไม่มีบุหรี่นี้ เขารู้ว่าคำพูดนี้จะเป็นจุดสิ้นสุดของการสนทนา แต่เมื่อบุหรี่ได้ถูกอีกฝ่ายรับไปแล้ว คำพูดนี้ก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ต่อจากนี้ก็จะเป็นจุดพลิกผัน
“แต่ว่าทุกอย่างย่อมมีข้อยกเว้น!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกล่าวต่อ
“นั่นแหละที่ผมมาถามไถ่เรื่องราวกับคุณ” เฉินเฉิงหัวเราะ “ที่นี่ต่างก็พูดว่าคุณมีข้อมูลลึกซึ้งและมีน้ำใจที่จะช่วยเหลือคนอื่น!”
คุณลุงหัวเราะจนตาแทบปิด
หนุ่มน้อยคนนี้ใช้คำพูดได้ดีแถมยังให้สิ่งตอบแทนด้วย
ในเมื่อได้รับประโยชน์และได้ฟังคำชมเชยแล้ว คุณลุงก็ต้องทำอะไรสักอย่าง
“เรื่องนี้นะ ต้องได้รับการอนุญาตจากผู้อำนวยการโรงเรียนก่อน!” คุณลุงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “กฎของโรงเรียนนี้พูดตรง ๆ ก็คือกฎที่ผู้อำนวยการโรงเรียนตั้งขึ้น ถ้าเขาเห็นด้วย กฎนี้ก็เป็นเพียงแค่เครื่องประดับเท่านั้น”
“แต่ผมไม่รู้จักผู้อำนวยการโรงเรียนเลย!” เฉินเฉิงกล่าวด้วยท่าทีลำบากใจ “ผม…ไม่มีความน่าเชื่อถือในสายตาของเขา”
คุณลุงเองก็ลำบากใจเหมือนกัน
“หนุ่มน้อย ผมเห็นว่าคุณไม่เลวเลยถึงได้พูดแบบนี้!” คุณลุงกล่าวเบา ๆ “ผู้อำนวยการโรงเรียนนั้น ผมอาจจะช่วยพูดสองสามคำได้ แต่ผมก็เป็นเพียงแค่คนเฝ้าประตูเล็ก ๆ คนหนึ่ง เสียงของผมเบา เขาอาจจะไม่ฟังผม มันค่อนข้างยากที่จะทำ”
“คุณช่วยแนะนำผมให้รู้จักกับผู้อำนวยการโรงเรียนหน่อยก็พอแล้ว!” เฉินเฉิงกล่าว
คุณลุงตกใจ
ในขณะนั้นเองก็มีเสียงดังมาจากที่นั่น “รีบไปหาคนมาอีกเร็วเข้า แอร์เสียซ่อมไม่ได้ เดี๋ยวคณะตรวจสอบจะมาถึงแล้ว ถ้าพวกเขาพบว่าพวกเด็ก ๆ ของเรายังไม่ได้ใช้แอร์ มันจะไม่เป็นเรื่องดีแน่ ทุกคนรีบไปเชิญคนมาเร็ว!”
“ผู้อำนวยการโรงเรียน นี่คือช่างที่เก่งที่สุดที่เราหามาแล้วนะครับ แต่เนื่องจากมันเป็นแอร์รุ่นใหม่ พวกเขาอาจจะไม่เข้าใจเลยซ่อมไม่ได้” คนข้าง ๆ กล่าวด้วยความน้อยใจ
“แล้วจะทำอย่างไร?” ผู้อำนวยการโรงเรียนอายุราวห้าสิบปี ใกล้จะระเบิดอารมณ์แล้ว “แอร์สามเครื่องเสียหมด ถ้าซ่อมไม่ได้จะทำอย่างไรดี! คณะตรวจสอบจะตรวจสอบทุกห้องเรียน ในสภาพอากาศร้อนขนาดนี้ และเรายังเป็นโรงเรียนอนุบาลที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกดีที่สุด ถ้าไม่ได้เรื่องขึ้นมา ผมจะทำยังไงดี!”
ความกังวลของผู้อำนวยการโรงเรียนมีเหตุผล
ด้วยการปฏิรูปที่ลึกซึ้งขึ้น หลายสิ่งหลายอย่างต้องเข้าตลาดแล้ว การเป็นโรงเรียนอนุบาลซึ่งหายากในยุคนี้ คณะตรวจสอบจึงมาตรวจสอบดูสถานการณ์ภายในโรงเรียนอนุบาล ถ้าไม่มีปัญหาอะไร รัฐบาลอาจจะสนับสนุนการสร้างโรงเรียนอนุบาล
ในจุดนี้ ผู้อำนวยการโรงเรียนไม่กล้าทำผิดพลาดเลย
ทุกคนต่างก็กังวล แต่กลับไม่มีใครสามารถทำอะไรได้
คุณลุงยิ้มแห้ง ๆ แล้วพูดเบา ๆ ว่า “หนุ่มน้อย ตอนนี้คงไม่ใช่เวลาที่จะพบกับผู้อำนวยการโรงเรียน ผมว่าไว้โอกาสหน้าดีกว่า ถ้ามีโอกาสผมจะแนะนำคุณเอง…”
“ตอนนี้แหละคือโอกาส!” เฉินเฉิงพูดพร้อมดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
โชคดีจังที่โอกาสนี้มาถึงมือเขา!
“เร็วเข้า ผมซ่อมแอร์ได้ คุณช่วยแนะนำให้ผมรู้จักกับเขาแล้วบอกว่าผมเป็นคนที่คุณหาให้มาซ่อมแอร์ ถ้าผมซ่อมได้ ผู้อำนวยการโรงเรียนก็จะยิ่งเห็นค่าคุณ!”
“หา?” คุณลุงงงงวย “คุณ…คุณซ่อมแอร์เป็นเหรอ?”
“เป็น!” เฉินเฉิงพยักหน้าอย่างจริงจัง “ผมเป็นช่างซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า ตราบใดที่เป็นเครื่องใช้ไฟฟ้า ไม่มีอะไรที่ผมซ่อมไม่ได้”
คำพูดนี้ฟังดูอวดดีมาก!
แต่ตอนนี้ผู้อำนวยการโรงเรียนต้องการคนแบบนี้
“มาเถอะ คุณตามผมมา!” ผู้อำนวยการโรงเรียนมีความคาดหวังอยู่เล็กน้อย พาเฉินเฉิงไปยังห้องเรียนหนึ่ง
“ฮิตาชิ!” เฉินเฉิงมองแวบหนึ่งแล้วกล่าวทันที “ถ้าผมเดาไม่ผิด รุ่นนี้น่าจะเป็นแอร์รุ่นแรกที่ใช้เทคโนโลยีคอมเพรสเซอร์แบบสโครล (Scroll Compressor) ใช่ไหม? นี่เป็นสิ่งที่ฮิตาชิคิดค้นขึ้น และเพิ่งผลิตออกมาใหม่ ไม่น่าแปลกใจที่คนทั่วไปซ่อมไม่ได้”
เดิมทีผู้อำนวยการโรงเรียนไม่ได้คาดหวังมากนัก แต่เมื่อได้ยินเฉินเฉิงพูดอย่างมืออาชีพเช่นนี้ เขาก็ตกตะลึงทันที
“ซ่อมได้ไหม?” ผู้อำนวยการโรงเรียนเริ่มมีความหวังขึ้นมา
“ซ่อมได้แน่นอน!” เฉินเฉิงยิ้มแล้วกล่าว “ผมขอดูปัญหาก่อนนะ!”
จากนั้นเฉินเฉิงก็เริ่มตรวจสอบปัญหา
ความจริงแล้วปัญหาไม่ร้ายแรงมาก มันแค่ไม่เย็นเท่านั้น ในสายตาคนที่ไม่รู้เรื่อง หรือแม้แต่คนที่ซ่อมเป็น ก็อาจจะลำบาก เพราะมันเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีใหม่
แต่สำหรับเฉินเฉิงแล้ว!
คนที่ซ่อมเครื่องทุกรุ่นมาแล้ว
ในช่วงเวลาที่เขาเกิดใหม่ เทคโนโลยีนี้แพร่หลายไปหมดแล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะการกลับมาเกิดใหม่ เฉินเฉิงอาจจะซ่อมไม่เป็นก็ได้
ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา เฉินเฉิงก็เริ่มประกอบกลับเข้าไป
“เสร็จแล้วเหรอ?” ผู้อำนวยการโรงเรียนและคนอื่น ๆ ยืนรออยู่ยี่สิบนาทีจนเอวเมื่อยกันไปหมด แต่ทุกคนยังไม่ยอมจากไป ต่างมองด้วยความตื่นเต้น
“ลองเปิดดูสิ!” เฉินเฉิงตบมือแล้วพูด “เปิดสิ!”
ไม่นาน รีโมตควบคุมก็ถูกกดเปิด
จากนั้นก็มีลมเย็นพัดออกมา
“ซ่อมได้แล้ว!” มีคนตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ
ผู้อำนวยการโรงเรียนตบมือด้วยความยินดี “มา ๆ ๆ อีกสองเครื่องที่เหลือ มาดูกันต่อเลย!”
เฉินเฉิงยิ้มเบา ๆ แล้วตามผู้อำนวยการโรงเรียนไปยังห้องเรียนอีกสองห้องเพื่อซ่อมแอร์
หลังจากมีประสบการณ์ครั้งแรก ความเร็วของเฉินเฉิงก็เร็วขึ้นมาก
ไม่นานนัก เขาก็ซ่อมแอร์อีกสองเครื่องเสร็จเรียบร้อย
เมื่ออากาศเย็นพัดออกมา ผู้อำนวยการโรงเรียนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
เสร็จสิ้นเรียบร้อย!
“มาหนุ่มน้อย!” ผู้อำนวยการโรงเรียนเริ่มพูดกับเฉินเฉิงด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้น พาเฉินเฉิงไปที่ศาลาเฝ้าประตู “ฝีมือใช้ได้เลย ซ่อมได้หมดทุกเครื่อง!”
คุณลุงอ้าปากกว้างด้วยความตกใจ
จริง ๆ ด้วย!
“เหล่าหวง ใช้ได้เลยนะ!” ผู้อำนวยการโรงเรียนหัวเราะพลางพูดกับคุณลุง “คุณไปหาคนจากไหนมา!”
เหล่าหวงหัวเราะ “ผู้อำนวยการโรงเรียน ใช้งานได้ดีก็พอแล้วครับ”
“ว่าแต่จะคิดค่าซ่อมเท่าไหร่ดี?” ผู้อำนวยการโรงเรียนถามเฉินเฉิง
“ไม่ต้องคิดเงินครับ!” เฉินเฉิงส่ายหน้า
ผู้อำนวยการโรงเรียนตกใจ
“ผู้อำนวยการโรงเรียน ความจริงแล้วผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อซ่อมแอร์หรอกครับ ลูกของผมก็ต้องเข้าโรงเรียนอนุบาลด้วย แต่ผมไม่มีทะเบียนบ้านในท้องถิ่น พวกเราสองคนก็ไม่ได้เป็นพนักงานของโรงงานไหน เลยไม่ตรงตามเงื่อนไขของที่นี่ ผมจึงอยากจะมาขอคุยกับคุณ การซ่อมแอร์นี่มันก็แค่บังเอิญพอดี”
“ใช่ ๆ ๆ!” เหล่าหวง ก็ช่วยเสริม “ผู้อำนวยการโรงเรียน ผมรู้จักเขา คนหนุ่มคนนี้เป็นคนดีทีเดียว”
ผู้อำนวยการโรงเรียนครุ่นคิดเล็กน้อย
แต่ก็ยังไม่ได้ตอบรับ!
เฉินเฉิงรู้สึกผิดหวัง
ซึ่งก็ไม่แปลกใจนัก เพราะการช่วยซ่อมแอร์เพียงไม่กี่เครื่อง อาจจะยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ผู้อำนวยการโรงเรียนประทับใจ
“คุณชื่ออะไรนะ?” ผู้อำนวยการโรงเรียนถามขึ้นทันใด
“ผมชื่อเฉินเฉิงครับ!”
“เสี่ยวเฉิน” ผู้อำนวยการโรงเรียนกล่าวเสียงหนัก “ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากช่วยคุณนะครับ แต่ที่นี่มีกฎระเบียบ ถ้าผมฝ่าฝืนกฎเพื่อคุณ โรงเรียนอนุบาลชิงเทียน ก็ต้องทำลายกฎระเบียบให้กับคนอื่น ๆ ด้วย แต่ที่นี่มีคนมากมาย โรงเรียนอนุบาลชิงเทียนไม่มีทางเปิดประตูให้ทุกคนได้ ดังนั้นขอโทษด้วยนะครับ เอ่อ แล้วค่าซ่อมแอร์ล่ะครับ?”
เฉินเฉิงรู้สึกผิดหวังอย่างมาก
แต่ทันใดนั้นก็ชะงัก “คุณพูดว่าอะไรนะ? โรงเรียนอนุบาลชิงเทียน…ชิงเทียน…ไม่ใช่โรงเรียนอนุบาลเทียนเซินเหรอ?
