บทที่ 25 ฉันหาเงินได้จริงๆ
บทที่ 25 ฉันหาเงินได้จริงๆ
ในขณะนั้น เย่ชิงเหอ พาเสิ่นจือฮวา มาถึงร้านแล้ว
“นี่คือร้านที่คุณเปิดใช่ไหม” เย่ชิงเหอ เดินเข้ามาอย่างเย็นชาแล้วถามเฉินเฉิง
เฉินเฉิง ขมวดคิ้ว มองผู้หญิงคนนี้แวบหนึ่ง ก่อนจะมองไปที่เสิ่นจือฮวา ที่อยู่ข้างหลังเธอ
เสิ่นจือฮวา ก้มหน้าไม่พูดอะไร
“คุณมีอะไรจะซ่อมไหม” เฉินเฉิง ถาม
เย่ชิงเหอ พูดอย่างเย็นชา “แม้ว่าฉันจะมีอะไรให้คุณซ่อม คุณก็คงจะซ่อมไม่ได้! เฉินเฉิง เอาล่ะ ฉันจะพูดให้ชัดเจน คุณกับจือฮวา หย่ากันเถอะ คุณไม่คู่ควรกับเธอ!”
แม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าเย่ชิงเหอหมายความว่าอะไร แต่เมื่อได้ยินจากปากของเธอ เฉินเฉิง ก็ยังรู้สึกโมโห
‘ฉันกับเสิ่นจือฮวา เป็นคู่ที่เหมาะสมกัน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณพวกผีปีศาจพวกนี้ล่ะ!’
เฉินเฉิง มองเย่ชิงเหอ อย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่ามันจะไม่เกี่ยวกับคุณนะ?”
“มันจะไม่เกี่ยวกับฉันได้ยังไง” เย่ชิงเหอ หัวเราะเยาะ “ฉันไม่อยากเห็นจือหัวต้องทนทุกข์ทรมานไปกับคุณอีก คุณไม่คู่ควรกับเธอเลย! พูดไม่มาก เอาเป็นว่าฉันได้ยินมาว่าคุณหาเงินได้ร้อยหยวน แล้วเอามาเปลี่ยนเป็นขยะพวกนี้?”
“นี่ไม่ใช่ของขยะนะ!” เฉินเฉิง พูดอย่างเยือกเย็น “ฉันกำลังทำธุรกิจอยู่ ตรงกันข้าม ไม่รู้ว่าใครเป็นขยะกันแน่ วันๆ ก็แค่รู้แต่จะทำลายครอบครัวของเพื่อน คุณชอบทำตัวเป็นมือที่สามขนาดนั้นเลยเหรอ? ชอบฉันเหรอ? ฉันจะบอกให้ คุณไม่คู่ควรกับฉันหรอก ฉันไม่สนใจคุณ!”
เย่ชิงเหอ โกรธจัด ผู้ชายคนนี้พูดจาได้โอหังมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้ตอนที่ลำบากยังเห็นหน้าเธอก็หนีไป
“ทำธุรกิจ?” เย่ชิงเหอ สงบสติอารมณ์ได้เร็ว “คุณเป็นใครไม่รู้อะไรสักอย่าง แล้วมาบอกว่าคุณทำธุรกิจ คุณล้อเล่นหรือไง?”
“เฉินเฉิง ดูคุณตอนนี้ ฉันก็รู้แล้วว่าชีวิตนี้คุณไม่มีทางรอด!” เย่ชิงเหอ พูดอย่างดูถูก “หาเงินได้แล้วก็ยังทำหลุดมือ ขยะพวกนี้ คุณยังคิดว่าจะหาเงินได้อีกเหรอ? คนอย่างคุณ สมควรจะยากจนไปทั้งชีวิต แต่คุณอย่าได้ลากจือฮวาไปด้วยเลย คุณอย่าทำร้ายเธอ!”
“ของพ่อไม่ใช่ขยะ!” เนี่ยนเนี่ยน พูดปกป้องเฉินเฉิง “ของพ่อสามารถหาเงินได้ ซื้อของกินให้หนู”
“ถ้าขยะพวกนี้หาเงินได้ ฉัน เย่ชิงเหอ จะเรียกเขาว่าพ่อ!” เย่ชิงเหอ พูดอย่างดุเดือด
ขณะนั้นเอง เสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างนอก “เสี่ยวเฉิน ฉันมาผิดเวลาหรือเปล่า?”
เฉินเฉิง มองไปเห็นว่ามันคือ จางฮุ่ยฟาง และจางเหลย พี่น้องคู่นั้นเอง
คนที่ถามคือ จางฮุ่ยฟาง เธอรู้สึกว่าบรรยากาศในที่นี้ไม่ค่อยดีและรู้สึกอึดอัด ไม่รู้ว่าจะเดินเข้ามาหรือถอยออกไปดี
“พี่สาวฟาง , พี่เหลย , มาๆ” เฉินเฉิง ยิ้มออกมา
หลังจากที่เคยเป็นพ่อค้าในชาติก่อน ทักษะการเปลี่ยนสีหน้าเขานั้นมีอยู่แล้ว
“เสี่ยวเฉิน ไม่ใช่ว่าเรามากดดันคุณนะ แต่เพราะเวลาใกล้เข้ามาแล้ว เราก็กลัวว่าคุณจะหาของพวกนี้ไม่ได้...” จางฮุ่ยฟาง อธิบายขณะที่เธอเดินเข้ามา
“พี่เหลย มาดูสิ!” เฉินเฉิง ชี้ไปที่มุมที่มีเครื่องซักผ้าเครื่องหนึ่งและพูด “เครื่องซักผ้า ฉันทำความสะอาดให้แล้ว สภาพก็ดูดีนะ อย่างน้อยมันก็ใหม่ประมาณแปดส่วน ใช้ได้แล้ว”
พูดจบเขาก็หยิบเสื้อผ้าสกปรกที่เปลี่ยนไว้ก่อนหน้านี้ แล้วโยนเข้าไปในนั้น
กดปุ่มเปิดเครื่อง มันก็เริ่มทำงานทันที
“โอโห ทำงานได้ๆ” จางเหลย รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
“แล้วยังมีนี่อีก!” เฉินเฉิง เอาจักรยานที่เพิ่งซ่อมเสร็จมาวางไว้ข้างหน้าจางเหลยแล้วพูดว่า “พี่เหลย นี่คือที่ฉันเพิ่งซ่อมเสร็จ คุณลองดูหน่อยไหม หรือจะขึ้นไปลองขี่ก็ได้?”
“ดีเลย!” จางเหลย ขึ้นไปขี่
มันมั่นคงและขี่ได้สบาย
จางเหลย พอใจมาก!
“เสี่ยวเฉิน คุณทำเร็วมาก!” จางเหลย ลงมาและยกนิ้วโป้งให้เฉินเฉิงอย่างดีใจ “มันเร็วจริงๆ นะ ทำเสร็จแล้ว”
“เหลือแค่ทีวี!” เฉินเฉิง กล่าว “ฉันวางแผนว่าจะไปหาดูพรุ่งนี้ว่ามีทีวีสภาพดีบ้างไหม แล้วฉันจะซ่อมให้เสร็จ”
“เสี่ยวเฉิน ขอบคุณมาก!” จางเหลย มองเฉินเฉิงด้วยความซาบซึ้ง “ถ้าให้ฉันจัดการเอง ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไง ไม่รู้จะหาของแบบนี้จากไหนอีก และต้องเสียเงินมากมายอีกด้วย”
“งั้นจะเอาสองอย่างนี้ไปก่อนดีไหม?” เฉินเฉิง ยิ้มแล้วถาม
“ได้สิ!” จางเหลย ตัดสินใจทันที “เราจะขนกลับไปก่อน เหลือแค่ทีวีที่คุณซ่อมเสร็จแล้วค่อยขนกลับ”
“ได้เลย!” เฉินเฉิง ยิ้มแล้วพูด “ฉันทำความสะอาดและปรับแต่งให้แล้ว ไม่มีปัญหาแน่นอน อีกอย่าง ถ้าของที่ฉันขายไปมีปัญหาคุณภาพ ฉันจะซ่อมให้ฟรีเลย”
“เสี่ยวเฉินทำงานซื่อตรงจริงๆ!” จางฮุ่ยฟาง พอใจในตัวเฉินเฉิงมาก ยิ้มแล้วพูด
เฉินเฉิง หัวเราะเบาๆ
ยืมรถเข็นมาคันหนึ่ง แล้วนำของขึ้นรถ
“ราคาเท่าไหร่” จางเหลย ถามเฉินเฉิง
“ใช่แล้ว เสี่ยวเฉิน เราเป็นคนรู้จักกัน ให้พี่ชายฉันได้ราคาถูกหน่อยสิ” จางฮุ่ยฟาง ช่วยเจรจา
เฉินเฉิง คำนวณในใจแล้ว ยิ้มและพูดว่า “พี่เหลย คุณก็เห็นของแล้ว จริงๆ ของมันก็ใหม่มาก นี่เป็นของจากที่พักราชการนะ เสียก็ไม่อยากจะซ่อม ดังนั้นมันก็เหมือนของใหม่ เครื่องซักผ้าใหม่นี่อย่างน้อยต้องราคาสักสองร้อยแปดสิบหยวน จักรยานนี้ก็ต้องสักร้อยห้าสิบ รวมๆ ก็สี่ร้อยสามสิบหยวน!”
“แน่นอนว่า แม้ว่าจะดูใหม่ แต่มันก็เป็นของมือสองและมีการซ่อมแล้ว ก็ต้องลดราคาเป็นธรรมดา ตามความคิดของฉัน สองอย่างนี้ขายสักร้อยห้าสิบหยวนก็น่าจะพอ”
จางเหลย ตกใจเล็กน้อย
หนึ่งร้อยห้าสิบหยวนก็ไม่ถูกนะ!
“แต่เนื่องจากนี่เป็นเรื่องน่ายินดีของคุณ และเราเพิ่งจะทำธุรกิจกันเป็นครั้งแรก ลดให้อีกสิบหยวน!” เฉินเฉิง พูด
จางเหลย โล่งใจ
“และพี่สาวฟางเป็นน้องสาวของคุณ เราก็รู้จักกันดี ฉันจะลดให้คุณอีกหน่อย เอาเป็นว่ายังลดให้อีกสิบหยวน สรุปว่าราคาสุทธิหนึ่งร้อยสามหยวน คุณจ่ายเงินมัดจำไว้แล้วสามสิบหยวน จ่ายอีกแค่หนึ่งร้อยหยวนก็พอ! คุณคิดว่าไง?”
“โอ้!” จางฮุ่ยฟาง ดีใจจนหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เฉินเฉิง พูดจาดีมาก!
ให้เกียรติเธอเต็มที่!
หนุ่มแบบนี้หาได้ไม่มากแล้วนะ!
“พี่จาง ฉันบอกแล้วว่าเสี่ยวเฉินทำงานรู้เรื่องรู้ราวมากๆ ใช่ไหมล่ะ!”
จางเหลย ก็ยิ้มออกมา ราคานี้ถือว่าให้เกียรติเขามาก
“นี่!” จางเหลย หยิบธนบัตรสิบใบที่เตรียมไว้ขึ้นมา วางไว้ในมือเฉินเฉิงแล้วพูดว่า “เสี่ยวเฉิน เรื่องทีวีก็ฝากด้วยนะ ช่วยทำให้เร็วที่สุด เพราะไม่มีเวลาเหลือแล้ว”
“ได้เลย!” เฉินเฉิง พยักหน้าอย่างจริงจังแล้วพูด “ไม่มีปัญหา วางใจได้เลย ฝากไว้กับฉันได้เลย”
“ดี งั้นฉันไปก่อนนะ!” จางเหลย กับจางฮุ่ยฟาง สองคนดึงของขึ้นรถด้วยความดีใจแล้วจากไป
เสิ่นจือฮวา กับเย่ชิงเหอ มองกันด้วยความตกใจ
โดยเฉพาะ เย่ชิงเหอ เธอรู้สึกอับอายจนหน้าร้อนผ่าว!
“เอาล่ะ คุณบอกว่าอะไรเมื่อกี้นะ?” เฉินเฉิง ความประทับใจในตัวเย่ชิงเหอแย่มาก ดังนั้นเขาจึงไม่ให้เกียรติเธอ ถามกลับอย่างใจเย็น “เหมือนว่า...คุณจะเรียกฉันว่าพ่อใช่ไหม?”
ใบหน้าของเย่ชิงเหอ เปลี่ยนเป็นสีเขียวสลับขาว เธอชี้หน้าเฉินเฉิง อย่างฉุนเฉียว “อย่าคิดว่าตัวเองเก่งนัก อย่ามั่นใจนัก รอดูเถอะ!”
พูดจบก็หันหลังเดินจากไป
เสิ่นจือฮวา มองเฉินเฉิง มีรอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้า
ดูเหมือนว่าเฉินเฉิง จะตบหน้าเย่ชิงเหอ จนกระทบใจเธอไปด้วย
“ที่รัก คุณดูสิ เราหาทุนคืนมาแล้วนะ!” เฉินเฉิง หยิบธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนขึ้นมา ยิ้มแย้มแล้วพูด
เสิ่นจือฮวา รู้สึกมึนงงเล็กน้อย
แต่ทันใดนั้นมือของเธอก็รู้สึกอุ่นขึ้น เมื่อเฉินเฉิง ยื่นธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนใส่มือของเธอ
“นี่คือเงินสำหรับซื้อของขวัญให้พ่อของคุณ!” เฉินเฉิง พูดเบาๆ “เขาจะมีวันเกิด เราสามารถซื้อของขวัญที่ดีให้เขาได้แล้ว
