บทที่ 63 สวัสดี สวัสดีจ้า (อ่านฟรี 3 ตอนยาว)

ร้านค้า "ยืนหยัดเข้าชม" จู่ๆ ก็ดังขึ้นมาในกระทู้ "เจี้ยเซ่อป้า"

มีชาวเน็ตตลกๆ หลายคนบอกว่าจะไปปราบมัน แต่ลับหลังกลับแอบสั่งซื้อของ ช่วยไม่ได้ ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ร้านนี้จะไม่ดึงดูดความสนใจก็ยาก

อันดับแรก ที่นี่เต็มไปด้วยคนที่เห็นมามาก พวกเขา "มองข้าม" หลายสิ่งไปแล้วเพื่อเลิกดูสื่อลามก

วิดีโอคุ้นตา เดินหนีไป

รูปภาพคุ้นตา เดินหนีไป

นิยายคุ้นตา เดินหนีไป

อ้าว? สไตล์ภาพนี้ฉันไม่เคยเห็น! น่าสนใจๆ! สไตล์ภาพที่สร้างแนวใหม่ ไม่ใช่อุปสรรคใหม่ของทุกคนหรอกหรือ? ลองดูชื่อร้านที่ "ขัดแย้ง" นี่สิ! มันตรงข้ามกับหลักการของเราโดยสิ้นเชิง!

ต้องรู้ว่าบนอินเทอร์เน็ต มีคนประเภทหนึ่งที่เรียกว่า: สุนัขลาดตระเวนอินเทอร์เน็ต คำนี้หมายความว่า เวลาคุณแบ่งปันเรื่องสนุกๆ บนเน็ตให้เพื่อน มันเหมือนกับสุนัขที่ไปเก็บของแปลกๆ มาแล้วคาบกลับบ้าน

ที่แย่กว่านั้นคือ สุนัขตัวอื่นอาจจะไม่สนใจ แต่อีกสองวันก็คาบของแบบเดียวกันกลับมาให้คุณ

ชาวเน็ตตลกๆ ช่างมีความสุขจัง ชาวเน็ตตลกๆ ช่างชอบแบ่งปันจัง

เนื้อหาบางส่วนของ "ยืนหยัดเข้าชม" ถูกคนกลุ่มหนึ่งจับภาพหน้าจอทันที แล้วเอาไปเป็นเรื่องขำๆ ส่งให้เพื่อน หรือโพสต์ในกลุ่มต่างๆ หรือแพลตฟอร์มอื่นๆ

ในชั่วพริบตา มันก็สร้างกระแสไม่เล็กบนอินเทอร์เน็ต

แน่นอน ส่วนใหญ่เป็นเพราะสไตล์ภาพนี้ในปี 2014 มันใหม่จริงๆ

พูดตามตรง สไตล์การ์ตูนเกาหลีมีไม่กี่แบบ ค่อนข้างจะซ้ำซาก ดูมากๆ ก็เบื่อได้ง่าย แต่เมื่อเห็นครั้งแรก มันให้ผลกระทบทางสายตาที่ยิ่งใหญ่จริงๆ!

ไม่งั้น การ์ตูนเกาหลีที่เพิ่งเริ่มต้น ก็คงไม่มาแรงขนาดนี้ ใช้เวลาไม่กี่ปีก็ยืนหยัดได้มั่นคงในหมวดหมู่พิเศษนี้

ด้วยกระแสความร้อนแรงบนเน็ต ร้าน "ยืนหยัดเข้าชม" ก็มีกลิ่นอายของร้านดังบนโลกออนไลน์

มีชาวเน็ตตลกๆ หลายคนมาติดต่อฝ่ายบริการลูกค้า ให้คำแนะนำอย่าง "จริงใจ"

"พี่ชาย สไตล์เจ๋งๆ แบบนี้ ใช้แค่เปิดร้านจะไม่น่าเสียดายไปหน่อยเหรอ?"

"ไปทำซีรีส์เถอะ วงการการ์ตูนต่างหากที่คุณควรไปพิชิต!"

"ไปวาดให้สุดๆ เลย! ผมเตือนคุณ อย่าได้ไม่รู้จักของดี!"

ทำให้พนักงานบริการลูกค้าในสตูดิโอมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

บ้าเอ๊ย ปริมาณงานเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีเหตุผลอีกแล้ว! พวกลูกค้าโง่ๆ พวกนี้มาจากไหนกัน?

พวกเราเปิดร้านนะ ภาพแน่นอนว่าจ้างคนข้างนอกวาด พวกนายคงไม่คิดว่าเป็นฝีมือกราฟิกของร้านหรอกนะ?

พวกเราแค่พนักงานบริการลูกค้าธรรมดา มาคุยเรื่องพวกนี้กับฉันทำไม?

ชาวเน็ตตลกๆ พวกนี้ช่างสนุกจริงๆ

ส่วนอีกด้านหนึ่ง เฉิงจูก็รู้สึกงงๆ

หลังจากเกิดใหม่ เขามักจะรู้สึกว่าตัวเองวางแผนอย่างรอบคอบ ทุกอย่างอยู่ในการควบคุม

เขารู้สึกว่าตัวเองมองการณ์ไกล สายตาเฉียบคม คาดการณ์เหตุการณ์ได้แม่นยำ! แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่เคยคิดว่าร้านของตัวเองจะดังระเบิดทั่วเน็ต และต้นตอมาจาก "ยืนหยัดเข้าชม"

"รู้สึกว่าไม่น่าเกี่ยวข้องกันเลย แต่ก็รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึงแต่ก็สมเหตุสมผล" เฉิงจูเองก็รู้สึกขำๆ

เขายังไปค้นหาใน "ยืนหยัดเข้าชม" เป็นพิเศษ ผลคือเนื้อหาที่เกี่ยวกับ "เจี้ยนฉือฟางเหวิน" ถูกลบไปหมดแล้ว

นี่ทำให้เฉิงจูรู้สึกว่าปกติดี เพราะไม่สอดคล้องกับจุดประสงค์ของกระทู้นี้ และยังมีลักษณะเชิงพาณิชย์

แต่เพราะถูกลบไปนี่แหละ ที่ทำให้เรื่องราวทั้งหมดยิ่งน่าสนใจ

ยังไงชาวเน็ตก็จับภาพหน้าจอไว้แล้ว ภาพหน้าจอก็กระจายไปทั่วโลกแล้ว

เหตุการณ์นี้ สุดท้ายแล้วยังทำให้คนในวงการ QQ หลายคนตกใจ

โดยเฉพาะพวกที่ทำอีคอมเมิร์ซ

"เฮ้ย ยังมีโมเดลการตลาดแบบนี้ด้วยเหรอ?"

"ทำงานในวงการนี้มานาน ยังไม่เคยเห็นใครจับคู่กับ 'เจี้ยเซ่อป้า' แบบนี้มาก่อนเลย"

"การ์ตูนนี้ดูมีอนาคตนะ?"

"ร้านนี้เจ๋งจริงๆ สมควรให้วงการเรียนรู้และศึกษาอย่างดี!"

"ผมมองร้านนี้ในแง่ดีมาก รู้สึกว่ามีศักยภาพที่จะพุ่งขึ้นไปอยู่อันดับต้นๆ ของหมวดหมู่"

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เร็วๆ นี้ก็จะมีคนตามกระแสอีกกลุ่มหนึ่ง เริ่มลองทำ 'คนผสมการ์ตูน' ไปหานักวาดมาวาดภาพ

บางคนจะเลียนแบบสไตล์การวาดโดยตรง บางคนคงจะหาวิธีทำอะไรที่แตกต่างออกไป

นี่เป็นสิ่งที่ป้องกันไม่ได้ เฉิงจูก็ไม่สนใจเรื่องนี้

"แค่ทุกคนรู้ว่าใครคือต้นฉบับ ใครคือคนตามกระแส ก็พอแล้ว!"

"ยังไงฉันก็ยังมีไม้เด็ดอีกเยอะ!"

"ถึงตอนนั้นจะให้พวกนายรู้ว่าอะไรคือ: ถูกเลียนแบบตลอด ไม่เคยถูกแซงหน้า!"

แต่ตอนนี้ เขายังมีเรื่องสำคัญกว่า

เฉิงจูต้องหาเวลาไปร้านทำผมเพื่อตัดผมที่ยาวจนปิดตาให้สั้นลง

เพราะเขากำลังจะเปิดเทอมแล้ว

"ไม่รู้ว่าบริการแบบครบวงจรของรุ่นพี่ที่หลินลู่บอกไว้ เตรียมพร้อมแค่ไหนแล้ว?"

วันเข้าเรียนของนักศึกษาใหม่มาถึงอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากเฉิงจูเรียนที่เมืองหางโจว ดังนั้นซวี่หยุนจึงวางแผนจะไปด้วยกันวันนี้

แต่เฉิงจูปฏิเสธความหวังดีของแม่ บอกให้เธอไปยุ่งกับเรื่องร้านอาหารสดแทน

ซูเปอร์มาร์เก็ตโย่วเจียเปิดเมื่อสามวันก่อน วันที่เลือกเป็นวันมงคลที่หาคนมาคำนวณให้

ดังนั้น ไม่กี่วันมานี้พ่อแม่จึงยุ่งมาก ปู่ย่าตายายบางครั้งก็ไปช่วยที่ร้านอาหารสด

เฉิงตงไหลและซวี่หยุนค่อนข้างวางใจลูกชาย คิดว่าตอนนี้เขาก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็ปล่อยเขาไปเถอะ

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเฉิงจูจะเรียนในเมืองหางโจว แต่เขาต้องอยู่หอพัก

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะหางโจวใหญ่มาก การไปกลับก็ยุ่งยากพอสมควร อีกส่วนหนึ่งคือการอยู่หอพักจะทำให้มีอิสระมากขึ้น ชีวิตในมหาวิทยาลัยก็จะเต็มไปด้วยสีสันมากขึ้น และเขาก็จะสะดวกในการทำอะไรบางอย่างมากขึ้นด้วย

เมื่อคืน ตอนที่เฉิงจูกำลังจัดกระเป๋าเดินทาง เสี่ยวโย่วจื่อยังนั่งบนกระเป๋า เอาขนาดของกระเป๋ามาเทียบกับร่างกายของตัวเอง

"พี่ชาย พี่จะเอาหนูใส่กระเป๋าไปเรียนด้วยได้ไหม?" เธอกะพริบตาโตๆ พูด

"ไม่ได้ ฉันเห็นเธอแค่ไม่อยากไปโรงเรียนอนุบาลนี่!" เฉิงจูจับได้ทันทีถึงเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ ของเธอ

"ไม่ใช่นะคะ หนูชอบไปโรงเรียนอนุบาลมากๆ เลย!" เสี่ยวโย่วจื่อโต้แย้ง "หนูแค่คิดถึงพี่ชายนิดหน่อย"

เธอยกมือขวาขึ้น ใช้นิ้วสองนิ้วทำท่าเหมือนวัดระยะห่างเล็กๆ

เฉิงจูมองมือน้อยๆ ของเธอแล้วพูดว่า "คิดถึงแค่นี้เองเหรอ?"

เสี่ยวโย่วจื่อได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มพลางค่อยๆ แยกนิ้วออกให้กว้างขึ้น แล้วก็แยกออกอีกหน่อย

"คิดถึงเยอะขนาดนี้ ไม่สิ คิดถึงเยอะขนาดนี้" เธอพึมพำ

เฉิงจูยิ้มพลางลูบหัวเธอ แล้วบีบแก้มเธอเบาๆ คิดว่าถ้าเสี่ยวโย่วจื่อไม่โตขึ้นเลยก็คงดี วันรุ่งขึ้น เฉิงจูแต่งตัวสบายๆ

พูดถึงเรื่องนี้ ผู้ชายจริงๆ แล้วแค่รูปร่างพอไหว แล้วรู้จักแต่งตัวนิดหน่อย ก็เพิ่มคะแนนได้มากแล้ว

เขาเคยเห็นประโยคหนึ่ง ประมาณว่า "ผู้ชายแค่หล่อนิดหน่อย ก็ถือว่าหล่อมากแล้ว แต่ผู้หญิงต้องสวยมากๆ ถึงจะนับว่าสวย"

ตอนนี้ เขายืนอยู่หน้ากระจก ยังลูบผมตัวเองอย่างเท่ๆ

"ออกเดินทาง" เขาพูดเบาๆ

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีในหางโจวตั้งอยู่ที่เสี่ยซา

พื้นที่นั้นขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองมหาวิทยาลัย ดังนั้นรถยนต์จึงไม่สามารถขับเข้าไปถึงประตูมหาวิทยาลัยได้ ถนนทั้งสายติดขัดหนัก

และในช่วงไม่กี่ปีนี้ ถนนในหางโจวมักจะมีการก่อสร้าง ทำให้การจราจรในหลายช่วงถนนไม่สะดวก

เฉิงจูนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ รู้สึกว่าลงรถเดินเองน่าจะเร็วกว่า

อีกอย่าง เขาก็ไม่ได้มีสัมภาระมากมาย จึงจ่ายเงินแล้วลงจากรถ

หลังจากเอากระเป๋าเดินทางออกจากท้ายรถแท็กซี่ เขาก็นึกถึงเจียงว่านโจวไอ้ตัวแสบนั่น

"พูดถึงกระเป๋าเดินทางใบนี้ ก็เป็นของขวัญวันเกิดที่เขาให้ฉันนี่นา" เฉิงจูคิด "เป็นกระเป๋า Rimowa ด้วย"

ถ้าเป็นชาติก่อน ช่วงนี้เขาคงยังไม่รู้มูลค่าที่แท้จริงของกระเป๋าใบนี้ แต่หลังจากเกิดใหม่ เขารู้ดีว่ากระเป๋าแบบนี้ราคาหลายพันหยวน

ปีที่แล้ว ตอนเฉิงจูได้รับของขวัญ เขายังรู้สึกไม่ชอบนิดๆ เหตุผลที่เจียงว่านโจวให้มาคือ ต่อไปพวกเราจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน ออกไปเที่ยวบ่อยๆ อะไรทำนองนี้

แต่จนถึงตอนนี้ เฉิงจูก็เพิ่งออกเดินทางไกลแค่ครั้งเดียว ไปที่กวานยุน และก็ไม่กล้าพาไอ้ตัวที่มีกลิ่นอายแห่งความตายหนักๆ นี่ไปด้วย แต่พาหวังอันเฉียนเด็กหนุ่มที่เลือดร้อนไปแทน

ตอนนี้ เขาลากกระเป๋าเดินทางเดินอยู่บนถนนที่คุ้นเคยนี้ รู้สึกคิดถึงอยู่บ้าง

อย่าเห็นว่ามหาวิทยาลัยนี้ชื่อมหาวิทยาลัยเทคโนโลยี แล้วคิดว่าคงไม่มีนักศึกษาหญิงมากนัก ความจริงไม่ใช่แบบนั้น

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีในหางโจว อัตราส่วนชายหญิงไม่เลวเลย ในมหาวิทยาลัยไม่ได้ขาดแคลนสาวๆ สถานการณ์หมาป่ามากเนื้อน้อยไม่ได้รุนแรง

ยิ่งไปกว่านั้น นักศึกษามหาวิทยาลัยไม่ว่าชายหรือหญิง ต่างก็ใฝ่ฝันเรื่องความรัก แต่นักศึกษาหญิงจำนวนมากมักจะลงมือทำ ส่วนนักศึกษาชายหลายคนคิดแต่ในหัวว่าฉันอยากมีแฟน แต่สุดท้ายกลับอยู่ในหอพักและร้านเน็ตเล่นเกมสี่ปี

คู่แข่งแต่ละคนทั้งไร้ประโยชน์และใช้ไม่ได้ ติดเกมหนัก ถ้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้วยังไม่ได้คบใคร ก็รีบหาปัญหาที่ตัวเองให้มากๆ หน่อย

ตอนนี้ในหางโจว อากาศยังคงร้อน ดังนั้นจึงยังเป็นฤดูกาลที่ดีที่จะเห็นขาสาวๆ บนถนน

ต้องบอกว่า สาวๆ หลายคน ไม่ว่าหน้าตาจะดีหรือไม่ แต่เมื่อมองเห็นเงาหลังของพวกเธอที่เดินโชว์ขา ก็ยังมีเสน่ห์อยู่บ้าง

ในระยะทางสั้นๆ นี้ เฉิงจูก็ได้รับสายตาจากเพศตรงข้ามไม่น้อย

ความสูง 180 กว่าเซนติเมตร การแต่งตัวที่เรียบง่ายสะอาดตา บวกกับบุคลิกที่แตกต่างจากผู้ชายรอบข้าง ทำให้เขาโดดเด่นในฝูงชน

อีกอย่าง ยุคนี้ทรงผมหน้าม้าเป็นที่นิยมมาก เอ่อ คนที่ทำทรงนี้ยืนกรานว่ามันเรียกว่าผมหน้าม้าแบบละเอียด ไม่ใช่ผมหน้าม้าธรรมดา

ผมของเฉิงจูตัดสั้น ตัวก็สูงใหญ่ กลับให้ความรู้สึกเหมือนนักกีฬา

เมื่อเขาลากกระเป๋าเดินทางมาถึงประตูมหาวิทยาลัย ก็ได้ยินเสียงคุ้นหูทันที

มีร่างเล็กๆ น่ารักยืนอยู่ใต้ร่ม ตอนนี้เธอกำลังยืนเขย่งเท้าอย่างสุดความสามารถ และโบกมือขวาอย่างรวดเร็วต่อเนื่อง บนใบหน้ามีรอยยิ้มที่เผยให้เห็นลักยิ้มสวยสองข้าง ไม่สนใจคนรอบข้าง ตะโกนทักทายเสียงดัง:

"เฉิงจู สวัสดี! สวัสดีจ้า!"