บทที่ 40  คิดจริงๆหรือว่า ข้าไม่กล้าฆ่าเจ้า?

บทที่ 40  คิดจริงๆหรือว่า ข้าไม่กล้าฆ่าเจ้า?

หู่ซานเย่บอกว่าโหวทงไม่โง่ และเขาก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

ในบรรดาหัวหน้ากลุ่มเล็กสิบสามคนของพรรคเหยี่ยวเหิน โหวทงไม่ใช่คนที่ฉลาดที่สุด แต่ก็ไม่ใช่คนที่โง่ที่สุด มิฉะนั้นเขาคงไม่สามารถอยู่ในตำแหน่งนี้ได้จนถึงตอนนี้

วิธีที่เขาจัดการกับซูซินนั้นง่ายมาก เพียงแค่สามคำ: ไร้ยางอาย!

ข้าใช้สถานะมากดดันเจ้า เจ้าจะทำอะไรได้?

เงินหนึ่งแสนตำลึงนี้ ถ้าซูซินยอมจ่าย ชื่อเสียงของเขาในพรรคเหยี่ยวเหินจะตกต่ำลงอย่างแน่นอน และจะทำให้คนอื่นคิดว่าเขาง่ายต่อการรังเจ้า

หัวหน้าซูซินงั้นเหรอ? แม้ว่าเจ้าจะยึดเขตหย่งเล่อได้แล้วอย่างไร? ยังไม่พ้นเงื้อมมือของพวกเราอยู่ดี ใช่ไหม?

และถ้าเขาไม่จ่าย โหวทงก็จะยังคงก่อกวนในถนนไคว่ฮั่วหลินต่อไป

ซูซินเอ๋ยซูซิน เจ้าไม่ได้มีหุ้นส่วนในถนนไคว่ฮั่วหลินหรอกหรือ? เจ้าไม่ได้รับประกันว่าจะปกป้องถนนไคว่ฮั่วหลินหรือไง? ข้าจะทำให้ถนนไคว่ฮั่วหลินพลิกคว่ำพลิกแผ่นดิน เจ้าจะทำอะไรข้าได้?

หวงปิ่งเฉิงและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังซูซินต่างก็แสดงสีหน้าโกรธ เจ้าโหวทงผู้นี้ แม้ว่าเจ้าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มเล็ก แต่เจ้าก็ไม่สามารถรังเจ้าคนแบบนี้ได้!

หลี่ฮ่วยถึงกับดึงกระบี่ที่เอวออกมา แต่ถูกซูซินกดกลับลงไป

“หู่ซานเย่เป็นคนส่งเจ้ามาใช่ไหม?” ซูซินถาม

โหวทงถอนหายใจ “แม้แต่คำว่าบิดาบุญธรรมก็ไม่เรียกแล้ว หู่ซานเย่เลี้ยงหมาป่าตาขาวจริงๆ”

โหวทงไม่ได้ปฏิเสธ นั่นหมายความว่าเขายอมรับ

ซูซินถอนหายใจ เดินไปทางโหวทง

“ข้าส่งเงินค่าคุ้มครองให้กับพรรคโดยตรง ก็เพื่อจะบอกเขาว่า ตั้งแต่นี้ต่อไป พวกเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน แต่บิดาบุญธรรมของข้า ดูเหมือนจะไม่ยอมแพ้สินะ?”

พลังของซูซินค่อยๆ เพิ่มขึ้น บรรยากาศแห่งการฆ่าฟันปกคลุมร่างกายของเขา

“หัวหน้ากลุ่มเล็กโหว ไม่ว่าเจ้าจะถูกหู่ซานเย่ยุยงส่งมา หรือเขาสัญญาอะไรกับเจ้า ตอนนี้ข้าจะให้โอกาสเจ้า เจ้ายังมีเวลาที่จะจากไป”

โหวทงก็เป็นคนที่เคยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับซาเฟยอิงมาก่อน เขาคุ้นเคยกับบรรยากาศแห่งการฆ่าฟันของซูซินเป็นอย่างดี

แต่เขาก็ยังคงไม่เกรงกลัว “เจ้าหนู เจ้าหมายความว่ายังไง? อยากจะฆ่าข้าหรือ? คิดว่าเจ้าฆ่าไต้ชงได้แล้ว เจ้าก็ไร้เทียมทานแล้วหรือ? วันนี้ข้ายืนอยู่ตรงนี้ ให้เจ้าฆ่าเลย เจ้ากล้าหรือไม่?”

ฆ่าไต้ชง ซูซินเป็นวีรบุรุษของพรรคเหยี่ยวเหิน แต่ฆ่าเขา โหวทง ซูซินก็จะเป็นคนบาปของพรรคเหยี่ยวเหิน!

เขา โหวทง ไม่ใช่หลิวซานเตา ที่ซูซินจะฆ่าเมื่อไหร่ก็ได้ เขาเป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจของพรรคเหยี่ยวเหิน หัวหน้ากลุ่มเล็ก โหวทง! เขาไม่เชื่อว่าซูซินกล้าลงมือฆ่าเขา

“ฉึ้ง!”

เสียงกระบี่ดังขึ้น กระบี่ข้างซ้ายของซูซินถูกชักออกมา บรรยากาศแห่งการฆ่าฟันที่รุนแรงพุ่งเข้ามาในทันที โหวทงรู้สึกราวกับว่าตัวเองถูกหมาป่าพันตัวจ้องมอง ในลมหายใจถัดไป ก็จะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ!

“เขากล้าฆ่าข้า! เขากล้าฆ่าข้าจริงๆ!”

ในที่สุดโหวทงก็รู้สึกกลัว

ถ้าให้โอกาสเขาอีกครั้ง เขาจะไม่ยุ่งกับคนบ้าอย่างซูซินเด็ดขาด

ใช่! ในใจของเขา ตอนนี้ซูซินเป็นคนบ้า! คนบ้าอย่างแท้จริง!

เขาเป็นหนึ่งในหัวหน้ากลุ่มเล็กสิบสามคนของพรรคเหยี่ยวเหิน ถ้าเขาตาย แม้แต่หัวหน้าพรรคก็จะต้องตกใจ ซูซินไม่สนใจอะไรเลย ตั้งใจจะฆ่าเขา!

เดิมทีความแข็งแกร่งของโหวทงก็อ่อนแอ จุดชีพจรทั่วร่างกายทะลวงได้ไม่ถึงสิบจุด บวกกับการใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมาหลายปี ทำให้การเคลื่อนไหวของเขานั้นเชื่องช้าอย่างมาก

เผชิญหน้ากับกระบี่ของซูซิน เขาต้องการหลบ แต่แขนขาของเขากลับไม่ฟังคำสั่ง จ้องมองกระบี่นั้นแทงเข้าที่คอของเขา ในทันทีที่มองเห็นแต่สีแดงฉาน

โหวทงที่ใช้ชีวิตอย่างฉลาดเจ้ามโกงมาตลอดชีวิต สุดท้ายก็ตายเพราะความฉลาดเจ้ามโกงของตัวเอง

เขาคิดว่าตัวเองเป็นซูซิน คิดว่าซูซินจะไม่ฆ่าเขา แต่เขาคิดผิด ถ้าซูซินเป็นเหมือนเขา ซูซินก็คงไม่ประสบความสำเร็จในวันนี้

กระบี่ฟันลง ซูซินตัดหัวของโหวทงออกโดยตรง หัวของเขากลิ้งตกพื้นพร้อมกับเสียง “ตุบ”

ในขณะนี้ ทุกคนถึงกับได้สติ ทุกคนต่างตกตะลึงกับการกระทำของซูซิน

หวงปิ่งเฉิงและคนอื่นๆ คาดเดาว่าด้วยนิสัยของซูซิน เขาต้องลงมือแน่ แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าซูซินจะฆ่าโหวทงโดยตรง!

ในเวลานี้ ลูกน้องของโหวทงที่พามาด้วยต่างก็ร้องเสียงหลง รีบหันหลังวิ่งไปทางประตู

แต่ร่างที่เหมือนกับภูตผีก็มาถึงก่อน แสงกระบี่ที่รุนแรงวาบผ่าน ลูกน้องสี่คนที่โหวทงพามาต่างก็กุมคอของตัวเองล้มลงกับพื้น

เห็นหลี่ฮ่วยลงมือ หวงปิ่งเฉิงก็ได้สติ ในเมื่อฆ่าไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่ต้องคิดคือจะรับมืออย่างไร?

หวงปิ่งเฉิงเหลือบมองเถ้าแก่ซุนและลูกน้องคนอื่นๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์ พูดด้วยเสียงต่ำ “หัวหน้า คนพวกนี้ต้องควบคุมตัวหรือไม่?”

แม้ว่าคนที่อยู่ในเหตุการณ์ นอกจากเถ้าแก่ซุนและคนของบ่อนแล้ว คนอื่นๆ ล้วนเป็นลูกน้องของซูซิน แต่รู้หน้าไม่รู้ใจ เกิดข่าวรั่วไหลออกไปจะทำอย่างไร?

เถ้าแก่ซุนที่อยู่ข้างหลังซูซินตัวสั่นทันที กลัวว่าซูซินจะฆ่าปิดปาก

โชคดีที่ซูซินเพียงแค่โบกมือ “ไม่ต้องกังวล ข่าวนี้ปิดไม่มิด ข้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง”

“ถ้างั้นหัวหน้า พวกเราจะทำอย่างไรต่อไป?” หวงปิ่งเฉิงถาม

ถ้าเป็นเรื่องนี้ในอดีต หวงปิ่งเฉิงคงจะกลัวจนเป็นบ้าไปแล้ว

แต่หลังจากติดตามหัวหน้าคนนี้มานาน ตอนนี้หวงปิ่งเฉิงก็มีท่าทางที่สงบนิ่ง แม้ว่าตอนแรกจะตื่นเต้นไปบ้าง แต่หลังจากนั้นก็สงบลง

“ไม่ต้องรีบร้อน เรื่องนี้เป็นโอกาสสำหรับข้า โอกาสที่จะทวงคืนสิ่งที่เป็นของข้า”

“อะไร?” หวงปิ่งเฉิงถามอย่างสงสัย

“แน่นอนว่าเป็นตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มเล็กของข้า และยังสามารถกำจัดปลวกบางตัวออกไปได้ด้วย” ดวงตาของซูซินเผยให้เห็นความเย็นชา

โหวทงมาได้ถูกเวลาจริงๆ พวกเจ้าอยากเล่นหรือไม่? งั้นครั้งนี้ พวกเรามาเล่นกันให้เต็มที่!

หลังจากสั่งให้คนไปจัดการโรงเตี๊ยม ซูซินก็ถือหัวของโหวทงกลับไปที่สำนักงาน ถามหวงปิ่งเฉิง “เฒ่าหวง ตอนนี้พวกเรามีเงินในบัญชีเท่าไหร่?”

“หนึ่งแสนสองหมื่นตำลึง” หวงปิ่งเฉิงตอบโดยไม่ลังเล

แม้ว่ารายได้ของถนนไคว่ฮั่วหลินในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาจะมาก แต่ซูซินก็ใช้จ่ายไปมากเช่นกัน บวกกับเงินที่เพิ่งเก็บมาจากเขตหย่งเล่อ จึงมีเพียงแค่หนึ่งแสนตำลึงเท่านั้น

“เอาออกมาหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นตำลึง ในบรรดาหัวหน้ากลุ่มเล็ก นอกจากบิดาบุญธรรมของข้าแล้ว ให้คนละหนึ่งหมื่นตำลึง”

หวงปิ่งเฉิงลังเล “เงินหนึ่งหมื่นตำลึงไม่สามารถทำให้พวกเขาพอใจได้ ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆ ก็ไม่เป็นไร แต่พวกเราฆ่าโหวทง พวกเขาจะไม่ช่วยพูดแทนพวกเรา”

ซูซินใช้นิ้วเคาะโต๊ะ “ข้าไม่ได้หวังให้พวกเขาพูดแทนข้า เงินหนึ่งหมื่นตำลึงนี้ แค่เอาไว้ปิดปากพวกเขา ไม่ให้พวกเขามาซ้ำเติมก็พอ”

“แล้วหลินฝูหู่หัวหน้าห้องโถงล่ะ? ต้องให้เงินเขาเพิ่มหรือไม่? หลินหัวหน้าห้องโถงดูเหมือนจะมีความประทับใจที่ดีต่อท่าน เขาอาจจะช่วยพูดแทนพวกเรา” หวงปิ่งเฉิงแนะนำ

ซูซินส่ายหัว “หลินฝูหู่ไม่ต้อง แม้ว่าพวกเราจะไม่ให้เงินเขาแม้แต่เหรียญเดียว เขาก็จะช่วยพูดแทนพวกเรา”

“ทำไม?”

“ง่ายมาก ข้าฆ่าโหวทง ความผิดขนาดนี้ เจ้าคิดว่าตงเฉิงหวู่หัวหน้าห้องโถงพิพากษาจะปล่อยข้าไปหรือ? ด้วยนิสัยของหลินฝูหู่ ตราบใดที่ตงเฉิงหวู่เห็นด้วย เขาก็จะคัดค้าน ไม่ต้องให้พวกเราเอ่ยปาก เขาก็จะช่วยพูดแทนพวกเราเอง”

หวงปิ่งเฉิงพยักหน้า ถือเงินไปติดสินบนหัวหน้ากลุ่มเล็กคนอื่นๆ

ส่วนซูซินและหลี่ฮ่วยก็นั่งเงียบๆ อยู่ในสำนักงาน

หลี่ฮ่วยไม่ปล่อยเวลาแม้แต่น้อย นั่งสมาธิฝึกฝนอยู่ที่นั่น ส่วนซูซินกำลังครุ่นคิด

โหวทงมาหาเรื่องเขา เรื่องนี้ซูซินไม่เคยคิดมาก่อน เขาคิดว่าแม้ว่าหู่ซานเย่จะโกรธ แต่ก็แค่ส่งลูกน้องมาเล่นงานเขาแบบลับๆ แต่ไม่คิดว่าสุดท้ายจะเป็นโหวทง

แน่นอน แม้ว่าซูซินจะวางแผนอย่างรอบคอบแค่ไหน เขาก็ไม่คิดว่าจะมีคนอย่างโหวทงในโลกนี้ เพียงแค่เงินห้าหมื่นตำลึง ก็ยอมเสียหน้าของหัวหน้ากลุ่มเล็ก มายุ่งเรื่องระหว่างหู่ซานเย่กับซูซิน

การลงมือฆ่าโหวทงไม่ใช่การตัดสินใจที่หุนหันพลันแล่นของซูซิน เมื่อนึกถึงข่าวที่ได้รับเมื่อสองวันก่อน ซูซินก็แอบหัวเราะเยาะ ครั้งนี้หู่ซานเย่กำลังรนหาที่ตายเอง!

และโหวทงคนนี้ เป็นข้ออ้างที่ส่งมาให้เขาโจมตี เขามั่นใจเก้าส่วนว่าจะสามารถผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างปลอดภัย และได้ตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มเล็กแน่นอน

และแม้ว่าจะล้มเหลว เขาก็ไม่กลัว ตอนนี้ซูซิน ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่งของตัวเองหรืออำนาจของลูกน้อง เขามีคุณสมบัติที่จะเป็นใหญ่เป็นโตได้แล้ว

อย่างมากก็แค่ไปเข้าร่วมพรรคอื่น คาดว่าพรรคอื่นๆ คงจะยินดีต้อนรับเขา

แน่นอน นี่เป็นทางเลือกสุดท้าย หากไม่มีอะไรผิดพลาด ซูซินจะไม่เลือกเส้นทางนี้

เขายังมีภารกิจของระบบ หากไม่สามารถเป็นผู้มีอำนาจของพรรคเหยี่ยวเหินได้ โทษของภารกิจคือการลบวิทยายุทธ์หนึ่งอย่าง และลดระดับลงหนึ่งขั้น

ด้วยความสามารถในปัจจุบันของซูซิน การรับโทษที่หนักหน่วงเช่นนี้ มันก็เหมือนกับการทำให้ซูซินกลายเป็นคนไร้ค่าโดยสิ้นเชิง ตอนนี้เขาอยู่ในขอบเขตโฮ่วเทียนขั้นต้น หากลดระดับลงอีก ก็จะเป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น

ครึ่งวันต่อมา หวงปิ่งเฉิงก็กลับมา

“หัวหน้า เงินส่งไปหมดแล้ว แต่พวกนั้นจะรับประกันได้หรือไม่ว่าจะไม่ซ้ำเติมพวกเรา?” หวงปิ่งเฉิงสงสัยในคุณธรรมของหัวหน้ากลุ่มเล็กเหล่านี้ของพรรคเหยี่ยวเหิน

“เรื่องที่ไม่ได้ประโยชน์อะไร ทำไมต้องซ้ำเติม? ความสัมพันธ์ระหว่างโหวทงกับหัวหน้ากลุ่มเล็กคนอื่นๆ ก็ไม่ได้ดีนัก แม้ว่าจะซ้ำเติม มันก็ไม่ใช่ข้า เอาล่ะ เวลาก็ใกล้จะถึงแล้ว ได้เวลาไปกำจัดปลวกในพรรคแล้ว”

ปลวกที่ซูซินพูดถึงก็คือ จี้กังที่หู่ซานเย่ส่งมาอยู่ข้างกายเขา

ก่อนหน้านี้ ซูซินไม่ได้กำจัดจี้กัง เพราะไม่อยากแตกหักกับหู่ซานเย่

ตอนนี้ ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว และยังสามารถกำจัดปลวกที่ซ่อนอยู่ในที่มืดเหมือนจี้กังได้อีกด้วย

ไม่นับลูกน้องพันกว่าคนที่เพิ่งรับสมัครเข้ามา ในบรรดาลูกน้องเกือบสองร้อยคนของซูซิน ต้องมีคนที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อเขา

คนพวกนี้มักจะซ่อนตัวอยู่ในที่มืด ซูซินไม่สามารถค้นหาทีละคนได้ นั่นจะทำให้ลูกน้องของเขาเสียขวัญ

ตอนนี้เขาฆ่าโหวทง เรื่องใหญ่ขนาดนี้แพร่กระจายออกไป ปลวกเหล่านั้นต้องมีปฏิกิริยาแน่ๆ ใช้โอกาสนี้กำจัดพวกมันออกไปให้หมด

“เฒ่าหวง เจ้าพาหลี่ชิงและพี่น้องที่ไว้ใจได้ไปกำจัดปลวกเหล่านั้น ส่วนข้าจะไปหาจี้กังกับหลี่ฮ่วย ดูว่าเขาทำอะไรในช่วงเวลานี้”

หวงปิ่งเฉิงสีหน้าเคร่งขรึม รีบออกไปเรียกหลี่ชิงและคนอื่นๆ

ครั้งนี้ คนที่ถูกจับได้ โทษคงไม่ใช่แค่โดนทุบตีแล้ว