บทที่ 11 เจรจาธุรกิจอีกครั้ง
บทที่ 11 เจรจาธุรกิจอีกครั้ง
ตอนนี้มีรถเย็บผ้าที่ว่างอยู่หลายตัว และมีคนยืนอยู่ข้างๆ หลายคน ดูท่าทางแล้ว น่าจะเป็นคนงานที่ดูแลเครื่องเหล่านี้อยู่
คนงานในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้านั้นได้รับค่าจ้างตามจำนวนชิ้นงานที่ทำได้ ถ้าไม่มีงานให้ทำ ก็เท่ากับว่าไม่มีรายได้ ดังนั้นตอนนี้พวกเขาต่างมีสีหน้าที่กังวลใจ
เฉินเฉิงไม่พูดอะไรมาก รีบเข้าไปตรวจสอบเครื่องทันที
ไม่นานเขาก็พบปัญหา
“เปลี่ยนชิ้นส่วนเล็กๆ หน่อยก็พอครับ!” เฉินเฉิงบอกกับผู้อำนวยการไช่ “เอาอย่างนี้ดีกว่า ซื้ออะไหล่มาเปลี่ยนก็ใช้ได้แล้ว ทุกตัวนี้มีปัญหาเหมือนกันหมด”
“แค่เปลี่ยนก็ใช้ได้แล้วเหรอ?” ผู้อำนวยการไช่รู้สึกดีใจ
“ได้ครับ!” เฉินเฉิง ยิ้มตอบ “งั้นคุณให้ผมยืมจักรยานหน่อย แล้วก็ให้เงินผมสิบหยวน ผมจะไปซื้อของเอง จะได้เร็วขึ้น”
“ได้!”
พอขึ้นจักรยานแล้ว เฉินเฉิงก็รีบไปยังร้านเล็กๆ ที่เขาเคยไปเมื่อวานทันที
“น้องชาย มาแล้ว!” เจ้าของร้านจางครั้งนี้ต้อนรับอย่างอบอุ่นมากขึ้น
“เจ้าของร้านจาง มาทำธุรกิจครับ!” เฉินเฉิงจอดจักรยานแล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม
“เข้ามาเลย!” เจ้าของร้านจางดีใจมาก
“นี่คือของที่ผมต้องการครับ!” เฉินเฉิง เขียนรายการอะไหล่ที่ต้องการอย่างรวดเร็วแล้วส่งให้เจ้าของร้านจาง
เจ้าของร้านจางรับไป “มีครบเลยครับ เดี๋ยวผมจัดให้!”
ไม่นาน อะไหล่ที่ต้องการก็ถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว
“ทั้งหมดแปดหยวนหกสิบสามเฟินครับ!” เจ้าของร้านจางบอก
เฉินเฉิงยิ้ม “ลดราคาหน่อยได้ไหมครับ?”
เจ้าของร้านจางมีท่าทีลำบากใจ
“เจ้าของร้านจาง นี่เพิ่งเริ่มต้นนะครับ!” เฉินเฉิง พูดเสียงเบา “บอกตามตรงนะครับ ผมอาจจะไปซื้อของมือสองมาซ่อมแล้วขายต่อ แบบนี้ผมต้องการอะไหล่จำนวนมาก และถ้าฝีมือของผมดี โรงงานรอบๆ นี้ก็อาจจะร่วมมือกับผมในการซ่อมเครื่อง คุณลดราคาให้หน่อยสิครับ เจ้าของโรงงานก็จะยิ่งเชื่อถือผม แล้วพวกเขาก็จะร่วมมือกับผม เมื่อผมร่วมมือกับพวกเขา ผมก็จะได้ร่วมมือกับคุณ นี่เป็นการหมุนเวียนที่ดีที่เราควรจะผลักดันนะครับ!”
เจ้าของร้านจางเข้าใจทันที ถึงกับอยากจะตบหน้าตัวเองด้วยความไม่รอบคอบ จากนั้นจึงพยักหน้า “คุณพูดถูก งั้นผมจะคิดราคาใหม่ให้ละกัน เอาเป็น...เจ็ดหยวนแล้วกัน!”
เจ้าของร้านจางถึงกับใจเจ็บที่ต้องลดราคาไปตั้งหยวนกว่าเลยทีเดียว อย่ามองข้ามเงินจำนวนนี้นะครับ เพราะนี่อาจจะเป็นค่าแรงของคนธรรมดาทั้งวันเลยก็ได้!
“เจ้าของร้านจาง ใจป้ำจริงๆ!” เฉินเฉิง ยกนิ้วโป้งให้ แล้วจ่ายเงินอย่างรวดเร็ว
หลังจากได้ของมาแล้ว เฉินเฉิง ก็รีบขี่จักรยานกลับโรงงานทันที
สิ่งแรกที่ทำคือส่งบิลและเงินที่เหลือคืนให้ผู้อำนวยการไช่
“คุณเช็คยอดได้เลยครับ ผมจะไปซ่อมเครื่องต่อแล้ว!”
ผู้อำนวยการไช่ดูบิลแล้วก็รู้สึกประหลาดใจอยู่ในใจ
เขาซื้ออะไหล่มาหลายปีแล้ว จึงรู้ราคาเป็นอย่างดี อะไหล่เหล่านี้อย่างน้อยก็ต้องแปดหยวนขึ้นไป แต่ตอนนี้กลับถูกลงไปถึงสองหยวน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย!
ทางด้านเฉินเฉิงก็เริ่มเปลี่ยนอะไหล่ทันที และเมื่อทดสอบเครื่องอีกครั้งก็พบว่าเครื่องทำงานได้ดีแล้ว สามารถใช้งานได้แล้ว
“เสร็จแล้ว สามารถทำงานได้แล้วครับ!” เฉินเฉิงบอกกับคนงาน
คนงานทั้งหลายต่างดีใจ รีบกลับมานั่งทำงานทันที
เครื่องจักรทำงานได้ราบรื่นจริงๆ
“มานี่หน่อย เฉิน!” ผู้อำนวยการไช่พอใจกับผลงานของเฉินเฉิงมาก
เฉินเฉิงเดินเข้าไปหา
“ของพวกนี้ซื้อมาแค่สิบหกหยวนเหรอ?” ผู้อำนวยการไช่ถาม
เฉินเฉิงพยักหน้า “ใช่ครับ เขาอาจจะคิดว่าผมเป็นช่างซ่อมเครื่องจักรในอนาคต ซึ่งอาจจะมีโอกาสร่วมงานกันอีกมาก เลยลดราคาให้หน่อย”
“แล้วทำไมคุณไม่เอาไว้เองล่ะ?” ผู้อำนวยการไช่ถามอย่างมีนัย
เฉินเฉิงยิ้มแล้วตอบว่า “ผมก็ต้องการเงิน แต่ผมจะหาเงินจากสิ่งที่ควรได้เท่านั้นครับ ถ้าคุณให้ค่าจ้างผมน้อยเกินไป ผมก็จะขอเพิ่ม แต่ถ้าผมรับปากแล้ว ผมก็จะไม่หวังเงินอื่นใดอีก”
ผู้อำนวยการไช่ชื่นชมมาก ตบไหล่เฉินเฉิงอย่างแรง “ดีมาก ไอ้หนุ่ม!”
จากนั้นเขาหันไปพูดกับชายวัยกลางคนสองคนที่ยืนอยู่ “คุณโจว เจ้าคุณสวี่ ว่าไงครับ ช่างซ่อมของผมไม่เลวเลยใช่ไหม?”
เฉินเฉิงอึ้งไปครู่หนึ่ง
แต่ก็เห็นชายวัยกลางคนสองคนที่เพิ่งล้อมดูเขาซ่อมเครื่อง เดินเข้ามาใกล้
“ไอ้หนุ่ม ฝีมือคุณดีจริงๆ นะ!” ชายที่อายุมากกว่าชื่อโจวเสี่ยน ยกนิ้วโป้งชมเฉินเฉิง “ฝีมือเยี่ยมจริงๆ”
“ไม่ใช่แค่ฝีมือเยี่ยมเท่านั้นนะ จรรยาบรรณในการทำงานของคุณก็สูงด้วย!” ชายที่อายุน้อยกว่าชื่อสวี่ต้าเหว่ย ก็ยิ้มอย่างมีความสุขเช่นกัน
“ผมขอแนะนำเลยนะครับ!” ผู้อำนวยการไช่แนะนำ “คุณโจวเป็นเจ้าของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนไห่ที่อยู่ไม่ไกลจากเรานี่เอง ส่วนคุณสวี่ต้าเหว่ยก็เป็นเจ้าของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนเหว่ยที่อยู่ข้างๆ โรงงานของพวกเขาเครื่องจักรก็เสียบ่อย ผมเลยอยากจะแนะนำให้คุณรู้จักกัน นี่ไง พอดีมีโอกาสให้พวกเขาได้เห็นฝีมือของคุณด้วยตัวเอง”
“ผมพอใจมาก!” สวี่ต้าเหว่ยยิ้ม “เอาอย่างนี้ เราเข้าไปคุยกันดีกว่า?”
ไม่นาน ทั้งสี่คนก็เข้าไปคุยกันข้างใน
“เฉิน ผมจะไม่อ้อมค้อมนะครับ พวกเราก็ต้องการช่างซ่อมเครื่องจักร ผมได้ยินมาว่าไช่มีวิธีการร่วมมือกับคุณที่แตกต่างกัน งั้นเรามาร่วมมือแบบนั้นบ้างดีไหม? ผมจะให้เดือนละสิบห้าหยวน คุณมาซ่อมเครื่องให้เรา ถ้ามีปัญหาเราก็จะเรียกคุณ” โจวเสี่ยนเสนออย่างตรงไปตรงมา
“โรงงานของพวกคุณมีขนาดใหญ่แค่ไหนครับ?” เฉินเฉิงถามกลับ
“ของผมใหญ่กว่านิดหน่อย มีเครื่องจักรสักสี่สิบตัว!” โจวเสี่ยนบอก
“ของผมประมาณสามสิบตัว!” สวี่ต้าเหว่ยก็เล่าถึงสภาพโรงงานของตัวเอง
“เยอะกว่าที่นี่ใช่ไหมครับ?” เฉินเฉิงยิ้ม
ทั้งสองคนเข้าใจทันที
“งั้นเพิ่มเป็นยี่สิบ!” โจวเสี่ยนเสนอ
เฉินเฉิงส่ายหัว “เอาอย่างนี้ดีกว่า ยี่สิบห้าหยวน!”
โจวเสี่ยนกับสวี่ต้าเหว่ยมองหน้ากัน ดูเหมือนจะรับราคาไม่ได้
“ช่างซ่อมเครื่องจักรส่วนมากได้ค่าแรงเดือนละสี่สิบห้าหยวนใช่ไหมครับ?” เฉินเฉิงพูดอย่างจริงจัง “ราคาที่ผมเสนอนี้ยังต่ำกว่าพวกเขาตั้งยี่สิบหยวน คุณทั้งสองก็ยังได้กำไรอยู่”
ผู้อำนวยการไช่กระแอม แล้วพูดขึ้นว่า “คุณทั้งสองก็อยู่ในวงการนี้มานาน ไม่ต้องพูดอะไรมาก ความจริงก็รู้อยู่แล้ว เมื่อกี้เฉินไปซื้ออะไหล่มาอย่างต่ำก็ต้องแปดหยวน แต่เขาจ่ายแค่เจ็ดหยวน ซึ่งประหยัดไปตั้งหนึ่งหยวน ถ้าเป็นช่างซ่อมคนอื่นไปซื้อ ไม่บวกเงินผมก็บุญแล้ว!”
สวี่ต้าเหว่ยมองหน้าโจวเสี่ยน เห็นได้ชัดว่าคำพูดของผู้อำนวยการไช่ทำให้พวกเขาเปลี่ยนใจ
ทั้งคู่ไม่ใช่เจ้าของโรงงานใหญ่ ดังนั้นประหยัดได้ก็ประหยัด
“เฉิน เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นตกลง ยี่สิบห้าหยวนก็ยี่สิบห้าหยวน!” สวี่ต้าเหว่ยกัดฟันแล้วตกลง
“ดี!” โจวเสี่ยนก็พยักหน้า
“ตกลง!” เฉินเฉิงดีใจมาก แต่ภายนอกก็ยังยิ้ม “ในเมื่อคุณทั้งสองตกลงแล้ว เราก็ถือว่าตกลงกัน ผมมีกฎอยู่ว่าต้องจ่ายเงินก่อนนะครับ ขอโทษด้วย ธุรกิจของผมเพิ่งเริ่มต้น ยังต้องการเงินทุนอยู่มาก...”
“ไม่มีปัญหา!” โจวเสี่ยนพยักหน้า แล้วหยิบเงินยี่สิบห้าหยวนออกมาวางบนโต๊ะอย่างง่ายดาย
ส่วนสวี่ต้าเหว่ยก็ทำเช่นเดียวกัน
เมื่อเห็นเงินห้าสิบหยวนที่วางอยู่บนโต๊ะ เฉินเฉิงรู้สึกตาลาย
ห้าสิบหยวน!
ได้เงินห้าสิบหยวนในคราวเดียว รู้สึกว่ามันหนักจริงๆ
“ตกลงครับ ต่อไปเครื่องจักรของพวกคุณมีปัญหาก็เรียกผมได้เลย!” โจวเสี่ยนทั้งสองพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป
