ตอนที่ 237 : สารเลว! แกไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความสามารถของซู่ซวน! เมื่อพิจารณาจากความสงสัยของเจ้าหน้าที่ตำรวจและคนอื่นๆ โจวเฉียงและคนอื่นๆ ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวซู่ซวน หากจะมีใครสักคนในสถานีตำรวจของพวกเขาที่สามารถค้นหาผู้ต้องสงสัยในคดีนี้ได้ คนๆนั้นก็จะต้องเป็นซู่ซวนเท่านั้น เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่หยูและคนอื่นๆ โจวเฉียงและตำรวจจากสถานีตำรวจของพวกเขาก็เหลือบมองอย่างไม่ใส่ใจ รีบมองไปทางอื่นพร้อมกับยิ้มเยาะในใจ ไอ้เวร! แกไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับพลังของซู่ซวน! แน่นอนว่าเจ้าหน้าที่หยูและคนอื่นๆ ไม่รู้เกี่ยวกับความคิดของโจวเฉียงในเวลานี้ พ0วกเขาเดินตามซู่ซวนออกจากประตูสถานีตำรวจ และขึ้นรถไปด้วย เดิมทีคิดว่าหลังจากที่พวกเขาเดินตามไป ซู่ซวนและคนอื่นๆ จะปฏิเสธพวกเขาไม่ให้ตามไป แต่เขาไม่คาดคิดว่าซู่ซวนจะแค่เหลือบมองพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจและไม่สนใจว่าพวกเขาจะตามไปหรือไม่... เจ้าหน้าที่หยู: … แม้ว่าเขาจะมีข้อสงสัยว่าอีกฝ่ายจะสามารถไขคดีนี้ได้หรือไม่ แต่ทัศนคติของอีกฝ่ายนั้นดูถูกเราเกินไปแล้ว ให้ตายเถอะ! หมายความว่าอย่างไร คิดจริงๆ ว่าตัวเองเก่งมากเพียงเพราะเคยมาช่วยงานของหน่วยอาชญากรรมเหรอ ดวงตาของเจ้าหน้าที่หยูยิ่งมั่นคงขึ้นเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ในรถ แต่สายตาของเขากลับจ้องไปที่ซู่ซวน เขาต้องดูว่าซู่ซวนคนนี้มีความสามารถแบบไหนกัน! เกี่ยวกับเรื่องนี้ ซู่ซวนนั้น... ไม่อยากจะพูดอะไรและโยนงานชุดหนึ่งให้อีกฝ่ายแทน "นี่คือที่เกิดเหตุฆาตกรรม" "ตอนนั้นเมื่อเราไปถึง เนื่องจากเหยื่อยังได้รับบาดเจ็บสาหัส เราจึงไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด" "ตอนนี้ ผู้บาดเจ็บเสียชีวิตแล้วและนี่คือที่เกิดเหตุ!" "ทุกคนต้องตรวจสอบให้ละเอียดและอย่าทำลายหลักฐานในที่เกิดเหตุโดยเด็ดขาด!" "เจ้าหน้าที่หยู คุณมาจากหน่วยอาชญากรรม คุณควรจะคุ้นเคยกับวิธีปฏิบัติกับที่เกิดเหตุถูกไหม" "ถ้าอย่างนั้น ภารกิจการสืบสวนที่นี่ขอมอบหมายให้คุณก็แล้วกัน!" ซู่ซวนไม่พูดอะไรอีกและได้เดินนำคนของเขาขึ้นไปชั้นบน เหลือเพียงเจ้าหน้าที่หยูและคนอื่นๆ ที่จ้องมองเส้นสีขาวที่แสดงจุดเสียชีวิตของเหยื่อพร้อมด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดอย่างยิ่งบนใบหน้าของพวกเขา! "...นี่มัน..." ตำรวจที่มากับเจ้าหน้าที่หยูดูไม่ค่อยดีนัก เขามองไปที่เจ้าหน้าที่หยูอย่างระมัดระวังแล้วถามว่า "เราจะทำอย่างไรต่อไปดี" จะทำอย่างไร? ฉันจะทำอะไรได้อีก? แน่นอนว่าเขาต้องทำคดี! "ทำงาน!" เจ้าหน้าที่หยูมองไปที่คนที่ค่อยๆหายไปตามบันไดและยิ้มเยาะออกมา “ตั้งแต่เขา มอบหมายงานนี้ให้กับเรา...” “ถ้าเราไม่หาหลักฐานให้เขา เขาจะไม่คิดว่าพวกเราไร้ฝีมือหรือยังไง!?” ถึงอย่างนั้น เจ้าหน้าที่หยูก็รู้ อีกฝ่ายเคยนำคนมาที่นี่ก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นเขาก็ย่อมเสียเปรียบอยู่แล้ว! ใครจะคิดว่าซู่ซวนจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้! ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว อีกฝ่ายก็ได้สกัดพวกเขาออกมาแล้ว... … สีหน้าของเจ้าหน้าที่หยูไม่ค่อยจะดีและโจวเฉียงที่เดินตามซู่ซวนขึ้นไปชั้นบนอีกด้านหนึ่งก็ตกตะลึงเช่นกัน “นี่…” “เหล่าซู่ นายจะไม่มอบคดีนี้ให้เขาใช่ไหม?” “ทำไมนายถึงปล่อยให้พวกเขาสืบสวนชั้นล่างอีกครั้ง” “ถ้าพวกเขาเข้ามาแทรกแซง เราคงเดือดร้อนแน่ถ้าเราต้องการเอาคืน...” โจวเฉียงกล่าวและเจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่นๆ ก็พยักหน้าด้วยท่าทางจริงจังเช่นกัน พวกเขาก็แปลกใจเล็กน้อยกับการกระทำของซู่ซวนเช่นกัน เมื่อได้ยินสิ่งที่โจวเฉียงพูดในตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดก็มองไปที่อื่น ซู่ซวนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “พวกนายลืมไปแล้วเหรอ…” “ถ้าเราไม่ส่งมอบคดีนี้ พวกเขาก็จะไม่สามารถทำอะไรได้เลย” คำพูดของซู่ซวนหลุดลอยไป เจ้าหน้าที่ตำรวจโดยรอบส่ายหัว พวกเขาทำงานนี้มาหลายปีแล้วแน่นอนว่าพวกเขาย่อมต้องรู้เรื่องนี้... แต่ก่อนหน้านี้ ซู่ซวนไม่ได้สาบานไว้แล้วเหรอ? ว้าขาจะไม่ส่งมอบคดีนี้ แต่ตอนนี้ทำไม... “ยังไงก็ตาม ไม่ว่าเราจะส่งมอบหรือไม่ พวกเขาก็จะจัดการสืบสวนกันเองอยู่ดี แต่มันจะเป็นการดีกว่าสำหรับเราที่จะตัดสินใจว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบส่วนไหน” “มันสะดวกกว่าไม่ใช่เหรอไง?” ซู่ซวนมองเพื่อนร่วมงานสองสามคนที่สับสนและพูดด้วยรอยยิ้มทันที หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ คนที่ยังสับสนเล็กน้อยก็เบิกตากว้างทันที ทันใดนั้นก็ตอบสนอง ในที่สุดก็รู้ว่าทำไมซู่ซวนถึงทำเช่นนี้ โจวเฉียงตบไหล่ซู่ซวนและชูนิ้วโป้งให้เขา "บ้าเอ้ย ทำไมฉันไม่คิดเรื่องนี้ล่ะ น้องชาย นายทำได้ดีจริงๆ" "ที่แท้นายมีแผนการอยู่!" "เพื่อให้เราคว้าโอกาสได้ก่อนแล้วมาดูกันว่าคนพวกนั้นจะเทียบกับพวกเราได้อย่างไร" “ตอนที่หมอนั่นมาที่สถานีตำรวจของเรา ฉันก็ไม่ชอบหน้าของมันแล้ว...” “ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดที่เขาพูดกับฉันว่าเขามาจากหน่วยอาชญากรรม ฉันคงตีเขาจนเละเทะไปแล้ว!” โจวเฉียงยิ้มเยาะขณะที่เขาพูด เขาไม่ได้โกหก ถ้าเพื่อนร่วมงานของเขาไม่หยุดเขาไว้ก่อน หมัดของโจวเฉียงคงฟาดเขาไปแล้ว! แน่นอนว่าซู่ซวนรู้ถึงอารมณ์ของคู่หูของเขา และส่ายหัวอย่างพูดไม่ออกทันที สมกับเป็นเขาจริงๆ ไม่เช่นนั้น อารมณ์ของโจวเฉียงคงจะระเบิดเละเทะในไม่ช้า! คดีนี้เดิมทีสถานีตำรวจเจียงเฉิงรับเรื่องไว้ ผู้ที่ออกมาที่นี่เป็นคนแรกก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซู่ซวน ในฐานะตำรวจที่เห็นเหตุการณ์ในตอนแรก เขาเข้าใจสถานการณ์ดีกว่าคนอื่นๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์เสียอีก เมื่อซู่ซวนและคนอื่นๆ รับสายเรียกตำรวจและรีบเดินทางมา ฆาตกรก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้ว เมื่อเขามาถึง ซู่ซวนก็เปิดเรดาร์ของเขาแล้ว พวกเขาใช้เวลามาที่นี่ไม่นานและฆาตกรอาจจะไม่ได้วิ่งหนีไปไกล แต่เมื่อซู่ซวนและคนอื่นๆ เข้ามา ก็ไม่มีอะไรอยู่ในเรดาร์ของเขาแล้ว หากตัดปัญหาเรื่องระบบมีปัญหาออกไปแล้ว มีเพียงความเป็นไปได้เดียวเท่านั้น … นั่นหมายความว่าคนร้ายได้หนีไปก่อนหน้านั้นแล้ว แต่สิ่งนี้ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะสถานีตำรวจเจียงเฉินอยู่ติดกับชุมชนนี้และใช้เวลาเดินทางเพียงห้านาทีเท่านั้น เมื่อรวมเวลาที่เจ้าบ้านไว้โทรเพื่อขอความช่วยเหลือจากตำรวจแล้วจะใช้เวลาเพียงสิบนาทีเท่านั้นที่ตำรวจจะมาถึง... นี่ยังไม่นับรวมเวลาที่คนร้ายเก็บของ... นั่นคือ หากไม่รวมเวลาที่โทรแจ้งเหตุ ฆาตกรมีเวลาหลบหนีเพียงห้านาทีเท่านั้น... และชุมชนนี้มีประตูทางเข้าออกเพียงทางเดียว หากอีกฝ่ายเดินด้วยสองเท้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็จะต้องพบกับตำรวจและคนอื่นๆ ภายในห้านาทีนี้... และเรดาร์ของซู่ซวนยังมีระยะการตรวจจับ 100 เมตร มันเทียบเท่ากับว่าตราบใดที่อาชญากรผ่านหน้าเขา เขาก็จะต้องเห็น... แต่ในเวลานั้น เรดาร์ของซู่ซวนไม่ได้ให้สัญญาณใดๆ... "ตรวจดูอย่างระมัดระวังอีกครั้ง" ซู่ซวนพูด "ฉันเดาว่าบางทีเราอาจพบเบาะแสที่มีประโยชน์!" โจวเฉียง:? ฉันโดนหลอกอีกแล้ว! ในเวลานี้เองทุกคนก็มีความคิดเดียวกันว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจจากหน่วยอาชญากรรมยังคงมองหาเบาะแสที่ชั้นล่าง ดังนั้นในฐานะผู้สืบสวนหลัก แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถแย่ไปกว่าตำรวจไม่กี่คนที่มาจากหน่วยอาชญากรรมได้! ทันใดนั้น พวกเขาก็รู้สึกเหมือนถูกฉีดเลือดไก่เข้าไป พวกเขามองหาหลักฐานชั้นบนอย่างบ้าคลั่ง! และซู่ซวน... กำลังมองไปที่ประตูห้อง...
ตอนที่ 237 : สารเลว! แกไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความสามารถของซู่ซวน! เมื่อพิจารณาจากความสงสัยของเจ้าหน้าที่ตำรวจและคนอื่นๆ โจวเฉียงและคนอื่นๆ ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวซู่ซวน หากจะมีใครสักคนในสถานีตำรวจของพวกเขาที่สามารถค้นหาผู้ต้องสงสัยในคดีนี้ได้ คนๆนั้นก็จะต้องเป็นซู่ซวนเท่านั้น เมื่อเห็นเจ้าหน้าที...
