บทที่ 383 เขาคือผู้ที่มีสามเศียรหกกรจริงหรือ
จูเสวียนขี่พยัคฆ์ขาวตัวใหญ่โดดเด่นอยู่หน้าขบวนเหล่าวิญญาจารย์จากสำนักท่าเทียน ท่ามกลางสายตาผู้คนที่บ้างมากด้วยอิทธิพล ท่าทีเขาไม่มียำเกรง ตรงกันข้ามกลับเป็นปฏิกิริยาผู้คนภายในเมืองเสียมาก ที่ต้องยำเกรงต่ออำนาจเขา ถึงพยัคฆ์ขาวร่างกายเปลือยเปล่าไร้ขนประหนึ่งเป็นโรคเรื้อนก็มิปาน แต่ขณะจูเสวียนนั่งคร่อ...
