บทที่ 10 ความคิด

บทที่ 10 ความคิด

  การเจรจาธุรกิจแบบนี้แหละ ถูกต้องเลย!

  “อะไหล่ที่นี่ครบไหม?”

  “ครบครับ!” เจ้าของร้านตอบอย่างกระตือรือร้น “วิทยุ นาฬิกา ทีวี ตู้เย็น...ครบหมด ถ้าไม่มีคุณบอกได้เลย ผมจะไปสั่งเข้ามาให้เอง ขอแค่ครั้งหน้ามาอุดหนุนกันอีกนะครับ!”

  เฉินเฉิงพยักหน้า แล้วเดินออกไปทันที “ได้ มีธุระจะมาหาแน่นอน!”

  “ขอบคุณมากนะครับ คุณเฉิน!”

  หลังจากเฉินเฉิงเดินไป เจ้าของร้านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

  เด็กหนุ่มคนนี้ดูไม่เหมือนคนติดเหล้าเลย ทำงานก็ฉลาดมาก

  “แทบจะถูกคุนเกอเล่นงานจนตาย!” เขาอดไม่ได้ที่จะบ่นอีกครั้ง

  เฉินเฉิงถือคาปาซิเตอร์กลับบ้าน ร้องเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี

  กลับมาถึงบ้าน เฉินเฉิงเริ่มซ่อมพัดลมทันที

  การเปลี่ยนคาปาซิเตอร์ไม่ใช่ปัญหา ซ่อมเสร็จในเวลาไม่นาน

  แต่ว่าชิ้นส่วนอื่น ๆ เก่าไปหมดแล้ว บางสายไฟก็มีสนิมขึ้น

  เฉินเฉิงต้องซ่อมพัดลมนี้ให้เรียบร้อย

  เขาทำอยู่จนกระทั่งเสิ่นจือฮวา และเนี่ยนเนี่ยนกลับมา เฉินเฉิงยังคงยุ่งอยู่

  “แม่จ๋า พัดลม!” เนี่ยนเนี่ยนร้องขึ้นอย่างตกใจ

  เสิ่นจือฮวา หยุดกึก

  ถึงแม้พัดลมนี้จะเก่าไปแล้ว แต่ก็ยังเป็นพัดลม

  “กลับมาแล้ว!” เฉินเฉิง เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียง “โอ้ ฉันลืมซื้อกับข้าวเพราะมัวซ่อมพัดลมอยู่ เธอไปซื้อได้ไหม เดี๋ยวฉันซ่อมพัดลมให้เสร็จ จะได้สบายกันตอนกลางคืน”

  พูดเสร็จเขาหยิบเงินห้าสิบเซ็นต์ที่เหลืออยู่ขึ้นมา

  “ไม่ต้องจ่าย ฉันซื้อเอง นายดูแลเนี่ยนเนี่ยนเถอะ” เสิ่นจือฮวา ไม่ได้รับเงินจากเขา แล้วรีบออกไปทันที

  เฉินเฉิง มองเนี่ยนเนี่ยน ล้างมือ แล้วหยิบลูกอมหมูสามตัวออกมา

  เด็กเล็กๆ นี่มันง่ายจริงๆ มีลูกอมก็พอใจแล้ว

  “พ่อจ๋า พัดลมนี้พ่อเอามาจากไหน ตอนกลางคืนหนูจะใช้ได้ไหม แม่คอยพัดให้หนูทั้งคืนเลย เหนื่อยมากๆ!” เนี่ยนเนี่ยนพูดด้วยสีหน้ากังวล

  “คืนนี้ใช้ได้ แม่จะได้ไม่ต้องพัดให้แล้ว” เฉินเฉิง ลูบหัวเธอ

  “ดีจัง อย่างนี้หนูจะเก็บลูกอมให้พ่อหนึ่งเม็ด หนูเก็บไว้หนึ่งเม็ด แม่หนึ่งเม็ด…”

  “ไม่ต้องให้พ่อเก็บหรอก หนูกินเถอะ พ่อไม่ชอบกิน”

  เนี่ยนเนี่ยนตอบรับด้วยเสียงเบา

  ถึงแม้เธอจะเด็ก แต่ก็รู้สึกได้ว่าพ่อไม่เหมือนเดิม

  ตอนเสิ่นจือฮวา กลับมาพร้อมกับของสด เฉินเฉิงยังคงซ่อมพัดลมอยู่

  เธอมองพ่อกับลูกดูพัดลมอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

  ชีวิตที่เธอใฝ่ฝันมาตลอด กลับเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่เธอสิ้นหวัง

  เพียงแต่…นี่คือความฝันหรือเปล่า?

  เธอไม่แน่ใจ และไม่กล้าคาดหวังมากเกินไป

  เสียงจากครัวดังขึ้นไม่นานนัก

  หลังจากนั้นไม่นาน อาหารก็พร้อมบนโต๊ะ

  เฉินเฉิง ก็เพิ่งจะประกอบพัดลมเสร็จพอดี

  หลังจากที่เขาซ่อมและทำความสะอาดแล้ว พัดลมดูใหม่และสวยงามมาก

  ต่างจากเดิมมาก!

  “เยี่ยม!” เนี่ยนเนี่ยนตะโกนด้วยความดีใจ “แม่จ๋า ดูสิ พ่อซ่อมพัดลมเสร็จแล้ว!”

  “ลองเปิดดู!” เฉินเฉิงเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วยิ้ม เปิดพัดลมให้ทำงาน

  เสียงพัดลมเริ่มทำงานทันที ลมเย็นพัดออกมา

  “เย็นจัง แม่ดูสิ…” เนี่ยนเนี่ยนดีใจ ยืนหน้าเต้นลมจนผมปลิว

  นี่เป็นครั้งแรกที่เสิ่นจือฮวา เห็นเฉินเฉิง ซ่อมของ

  ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมีความสามารถขนาดนี้

  “ซ่อมเสร็จก็พอแล้ว มากินข้าวเถอะ!”

  “ได้ เนี่ยนเนี่ยน ไปล้างมือก่อน!” เฉินเฉิง ยิ้มกว้าง

  พัดลมถูกตั้งไว้ข้างๆ พัดลมเย็นพัดผ่าน ทำให้การกินข้าวในฤดูร้อนนี้สบายขึ้นมาก

  โดยเฉพาะเสิ่นจือฮวา  ทุกครั้งที่ทำอาหารตัวเธอจะเปียกไปหมด พัดลมช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาก

  เสิ่นจือฮวา เหลือบมองเฉินเฉิง หลายครั้ง แล้วถามขึ้น “พัดลมนี้ไปเก็บมาหรือ?”

  “ใช่!” เฉินเฉิงยิ้ม “วันนี้ซ่อมวิทยุหนึ่งตัว ได้เงินสี่หยวน เห็นพัดลมที่บ้านเขาไม่ได้ใช้ ก็ซื้อมาในราคา 3 หยวน และใช้ 50 เซ็นต์ซื้อคาปาซิเตอร์ ตอนนี้เหลือแค่ 50 เซ็นต์ ฉันเอาให้เธอนะ…”

  เฉินเฉิงกำลังจะหยิบเงินออกมาอีกครั้ง

  “ไม่ต้อง!” เสิ่นจือฮวา ส่ายหน้า “นายก็นับว่าทำธุรกิจ ต้องมีเงินติดตัวไว้บ้าง”

  เฉินเฉิงยิ้ม

  “ถ้านายซ่อมของได้ ก็ตั้งใจซ่อมไปเถอะ อย่าทำเรื่องไร้สาระอีก” หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เสิ่นจือฮวา ก็พูดขึ้น

  “ได้!” เฉินเฉิง พยักหน้า

  มื้อเย็นเป็นมื้อที่อบอุ่นมาก

  หลังจากกินเสร็จ เฉินเฉิง ก็ล้างจานและเก็บของ

  มือของเสิ่นจือฮวา เต็มไปด้วยรอยแผล เฉินเฉิงรู้สึกเจ็บปวดใจ

  หลังจากเก็บของเสร็จ เฉินเฉิง มองไปรอบๆ บ้าน

  “บ้านเราขาดทีวีนะ”

  ใจของเสิ่นจือฮวา เต้นแรง “อย่าคิดเลยนะ ทีวีมันแพงเกินไป เราซื้อไม่ไหว”

  เห็นได้ชัดว่าเธอกลัวเฉินเฉิง จะทำอะไรไร้สาระ

  เฉินเฉิง พยักหน้า “อืม ฉันรู้”

  “การซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าไม่ใช่เรื่องง่าย เงินต้องใช้ให้คุ้มค่า” เสิ่นจือฮวา พูดอย่างเรียบเฉย “ไม่มีทีวีก็ไม่เป็นไร แต่เราต้องดำเนินชีวิตต่อไป”

  เฉินเฉิงรู้ว่าเสิ่นจือฮวา กลัวเขาจะใช้เงินแบบไร้สาระ

  “เข้าใจแล้ว!” เฉินเฉิง คิดถึงแผนการขั้นต่อไปของเขาแล้ว

  การเดินไปตามถนนไม่ใช่วิธีที่ดี เป้าหมายของเขาคือเปิดร้านซ่อมเล็กๆ

  เมื่อเปิดร้านซ่อมเล็กๆ ต้องมีของอีกหลายอย่าง และต้องจ่ายค่าเช่า...

  ชัดเจนว่าสภาพปัจจุบันของเขารับภาระไม่ไหว

  ตอนนี้เขาต้องใช้เงินในหลายที่ ปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ที่บ้าน ค่าใช้จ่ายในโรงเรียนอนุบาลของเนี่ยนเนี่ยน และอีกหลายอย่าง!

  เพราะเฉินเฉิง ต้องการให้ภรรยาและลูกสาวมีชีวิตที่ดีที่สุด

  ในชาติก่อน เขามีฐานะมั่งคั่งหลังจากที่ภรรยาและลูกสาวเสียชีวิต

  เขารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่พวกเธอ

  ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้ความเสียใจนั้นเกิดขึ้นอีก

  เขาไม่เพียงต้องให้พวกเธอมีชีวิต แต่ต้องให้พวกเธอมีชีวิตที่ดีด้วย!

  ตอนกลางคืน เฉินเฉิงนอนอยู่บนพื้น หลังจากเหนื่อยมาทั้งวัน เขารู้สึกอ่อนเพลีย

  บนเตียง ที่แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา และลมเย็นจากพัดลมพัดผ่าน เสิ่นจือฮวา ยังคงมีอาการเหม่อลอย

  เนี่ยนเนี่ยน นอนหลับไปนานแล้ว

  เธอกอดเสิ่นจือฮวา แน่น เท้าของเธอพาดอยู่บนตัวแม่ และมือสองข้างกอดแม่ไว้แน่น

  นอนหลับอย่างสบายใจ

  เสิ่นจือฮวา ลูบหัวของเนี่ยนเนี่ยนเบาๆ แล้วมองเฉินเฉิง ที่นอนอยู่บนพื้น

  นี่คือความฝันหรือเปล่า?

  เธอยิ้มเจื่อน ไม่กล้าคิดมาก!

……

  เช้าวันใหม่เริ่มต้นอีกครั้ง!

  เฉินเฉิง เก็บข้าวของเสร็จเรียบร้อยแล้วก็รีบออกไป

  เมื่อวานเสียเวลาไปครึ่งบ่าย วันนี้เขาต้องขยันขึ้น

  หาเงินเยอะๆ!

  ทันทีที่ออกจากบ้าน เขาเห็นผู้อำนวยการไช่ขี่จักรยานเข้ามาพอดี

  “อ้าว เสี่ยวเฉิน อยู่บ้านเหรอ ดีเลย รีบไปที่โรงงานกัน!”

  “มีอะไรหรือ?” เฉินเฉิง ถาม

  “จักรเย็บผ้าสองสามตัวมีปัญหา!” ผู้อำนวยการไช่พูดด้วยความกังวลพร้อมกับเช็ดเหงื่อ “เร่งผลิตสินค้าด่วน เสียเวลามากไม่ได้!”

  “ได้!” เฉินเฉิง พยักหน้า “ผมจะไปทันที”

  “ไม่ต้องทันที ขึ้นรถมาเลย ผมจะพาไป” ผู้อำนวยการไช่พูด

  เฉินเฉิง จึงนั่งรถจักรยานไปด้วย

  ไม่นานก็ถึงโรงงาน