บทที่ 1 นักเล่นสปีดรัน

เลิกงานแล้ว ซีมู่รีบเข้าแคปซูลชีวิตอย่างใจร้อน เตรียมพร้อมที่จะทำลายสถิติสปีดรันในเกม "ประตูลึกลับ"

วันรุ่งขึ้น

พาดหัวข่าว

ข่าวหนึ่งแพร่สะพัดไปทั่วอินเทอร์เน็ต เนื่องจากมาตรการป้องกันของแคปซูลเกมที่ผลิตโดยบริษัทครีเอทีฟไม่เพียงพอ ทำให้ผู้เล่นคนหนึ่งสมองตายอย่างกะทันหัน

บริษัทครีเอทีฟได้เรียกคืนแคปซูลเกมรุ่นเดียวกันทั้งหมดอย่างเร่งด่วน และได้ชดเชยค่าเสียหายอย่างเต็มที่

ในขณะเดียวกัน

ในอีกโลกหนึ่ง

"ถึงจะได้ยินว่าจะมีการปรับปรุง แต่ครั้งนี้ก็ปรับได้ดีเกินไปหน่อยนะ" ซีมู่ลืมตาขึ้นอีกครั้ง สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นตรงหน้า

บรรยากาศคราวนี้ ให้ความรู้สึกราวกับว่าเขาไม่ได้กำลังเล่นเกม แต่อยู่ในโลกอื่นจริงๆ สภาพแวดล้อมช่างสมจริงเหลือเกิน

ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่เก่าผุ และโต๊ะไม้ผุพังตรงหน้ามีดาบยาวเป็นสนิมวางอยู่ รวมถึงสัญญาที่มีตราประทับ

ชื่อ: อาเฮอทาร์ เผ่าพันธุ์: มนุษย์ ระดับ: "คนไร้ค่า" หมายเลข: "4527"

นี่คือการตั้งค่าตัวละครของเขาใน "ประตูลึกลับ" ตัวละครเริ่มต้นเป็นคนไร้ค่าที่ไม่มีอะไรติดตัว อยู่ในสนามประลองที่ต้องฆ่าฟันกันไม่หยุดหย่อน

ถ้าไม่ใช่ผู้เล่นที่มีประสบการณ์สูง ก็คงไม่มีใครกล้าท้าทายความยากระดับนี้

แน่นอนว่าการเลือกเริ่มต้นเป็นคนไร้ค่าก็ไม่ได้ไม่มีข้อดีเลย ในสถานที่อย่างสนามประลอง ถ้าฝีมือแกร่งพอ ก็สามารถเลเวลอัพได้อย่างรวดเร็ว

ในขณะนั้นเอง

"4527 ถึงตาเจ้าประลองแล้ว!"

ประตูถูกผลักเปิดอย่างฉับพลัน ทหารสวมเกราะเหล็กเดินเข้ามาในห้องมืด ยกมือขึ้นเล็กน้อย อ้าปากจะพูดอะไรบางอย่างตามธรรมเนียม แต่แล้วก็เห็นชายคนหนึ่งสวมกางเกงขาสั้นวิ่งสวนไปอย่างกระตือรือร้น หันหลังพูดกับเขาประโยคหนึ่ง

"ข้ามไป" พูดจบ ชายที่คว้าดาบยาวเป็นสนิมไปก็วิ่งลิ่วไปไกลแล้ว มุ่งหน้าไปยังสนามประลอง

บรรยากาศชวนอึดอัดขึ้นมาทันที

"..." ทหารเงียบกริบหันหน้ามอง มองตามชายที่สวมกางเกงขาสั้นตัวโคร่งวิ่งเข้าสู่สนามประลองอย่างกระตือรือร้น นี่มันการประลองเป็นเอาเป็นเอาตายนะ

คนปกติที่เข้าร่วมครั้งแรกย่อมรู้สึกตื่นเต้นและกังวล แต่อีกฝ่ายกลับดูเหมือนรอไม่ไหว ไม่สนใจเรื่องชีวิตและความตายเลยสักนิด เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

ไม่นานหลังจากนั้น

"..." ซีมู่วิ่งออกมาจากทางเข้าสนามแข่งขัน พร้อมกับแสงสว่างที่สาดเข้ามาในสายตา เขาราวกับเข้ามาในสนามกีฬาโคลอสเซียมขนาดย่อม เห็นผู้ชมนั่งอยู่รอบๆ จำนวนมาก มีทั้งมนุษย์ คนแคระ เอลฟ์ มนุษย์สัตว์ และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ

ไม่ไกลจากเขา คือมนุษย์หมาป่าที่ถือมีดสั้นครึ่งใบ ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ ดวงตาสีเขียวจ้าเผยความระแวดระวังและความดุดัน

สายตาของทั้งสองสบกัน

"บุก!" ซีมู่ใช้เท้าเหยียบพื้นทรายนุ่มอย่างแรง ทั้งร่างพุ่งเข้าใส่มนุษย์หมาป่าอย่างไร้ความกลัว ดาบยาวเป็นสนิมฟันลงมา

พร้อมกับประกายไฟที่เกิดจากการปะทะกันของดาบและมีด ความกระตือรือร้นของผู้ชมก็พลันพุ่งสูงขึ้นในทันที การต่อสู้ครั้งนี้ดูมีรสชาติ ไม่มีการลังเลหรือหยั่งเชิงใดๆ เข้าสู่การต่อสู้โดยตรง

อย่างไรก็ตาม ความกระตือรือร้นก็ดับลงอย่างรวดเร็ว

มนุษย์หมาป่าไม่ทันได้ต่อสู้แม้แต่ยกเดียว ก็ถูกดาบยาวเป็นสนิมแทงทะลุลำคอ และถูกเตะอย่างแรงจนลอยกระเด็น

"มนุษย์หมาป่า ช่างเป็นเพื่อนที่ดีของมือใหม่จริงๆ" ซีมู่มองมนุษย์หมาป่าที่ดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น สะบัดเลือดที่ติดอยู่บนดาบยาว

"เร็วเข้า จัดการคนต่อไป!" เขาหันหน้าไป ชูดาบยาวเป็นสนิม หัวเราะใส่ผู้ดำเนินรายการสนามประลองที่อยู่ไม่ไกล ราวกับปีศาจร้าย

เกมนี้มีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่ง คือไม่อนุญาตให้ข้ามฉากเชื่อมต่อ อ้างว่าเพื่อความสมจริง จำเป็นต้องมีการรอคอยที่เสียเวลา

เห็นได้ชัดว่าสำหรับนักเล่นสปีดรันอย่างเขาแล้ว นี่เป็นการเสียเวลามาก

"...หา?" ผู้ดำเนินรายการอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบตั้งสติ รีบยกมือขึ้นประกาศต่อทุกคน

"ผู้ชนะ อาเฮอทาร์!" พูดจบ เขาก็ใช้น้ำเสียงตื่นเต้น กำหมัดแน่น "อนุญาตให้อาเฮอทาร์ต่อสู้ติดต่อกัน!"

ท่ามกลางเสียงเชียร์อันคลั่งไคล้ของผู้ชม มนุษย์สัตว์อีกคนก็เข้ามาในสนามประลอง เริ่มการฆ่าฟันอีกรอบ

สิบศึก สิบชัยชนะ

ทุกครั้งที่คู่ต่อสู้ปรากฏตัว ซีมู่ก็จัดการพวกเขาด้วยความเร็วสูงสุด ไม่ให้เวลาแม้แต่จะเคลื่อนย้ายศพ รีบเข้าสู่การประลองครั้งต่อไปทันที

ชนะติดต่อกันสิบครั้ง ก็จะได้รับความสำเร็จที่ซ่อนอยู่

และตามคาด

【ผู้อาศัย#$E%#$%】 เสียงรบกวนดังขึ้นในหูอย่างกะทันหัน แม้จะฟังไม่ชัดนัก

แต่คงเป็นเสียงแจ้งเตือนว่าได้รับความสำเร็จที่ซ่อนอยู่แล้ว

"เป็นเพราะการปรับปรุงยังไม่สมบูรณ์หรือเปล่า ทำไมถึงรู้สึกว่ามีเสียงรบกวนนะ" ซีมู่แคะหู แต่ก็ไม่ได้สนใจเสียงรบกวนข้างหูมากนัก สายตามองไปที่ผู้ดำเนินรายการสนามประลอง "หลังจากชนะสิบครั้ง จะได้รับสิทธิ์ในการเรียนรู้เวทมนตร์ใช่ไหม?"

"ถูกต้อง" ผู้ดำเนินรายการพยักหน้า แล้วก็เห็นชายที่เปื้อนเลือดไปทั้งตัวตรงหน้ายิ้มกว้าง

"งั้นพาฉันไปเรียนเลย ฉันยังต้องรีบอัพเลเวล"

ผู้ดำเนินรายการ: "..."

ทำไมเขาถึงฟังไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ชายคนนี้พูดนะ แต่สนามประลองก็มีกฎอยู่จริงๆ ผู้ที่สามารถชนะสิบครั้งติดต่อกันได้ จะได้รับ

โอกาสที่คนธรรมดาทั้งชีวิตไม่มีทางได้รับ นั่นคือการเรียนรู้วิธีได้รับพลังเวทมนตร์

แน่นอน การมีพรสวรรค์ในการรับพลังเวทมนตร์หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

แต่กฎก็คือกฎ เขาเรียกหญิงผิวดำคนหนึ่งมา ให้เธอพาซีมู่ไปเรียนรู้วิธีรับพลังเวทมนตร์

...

...

ในทางเดินมืด

"ท่านอาเฮอทาร์ ทำไมท่านถึงแคะหูตลอดเวลาเช่นนี้คะ?" หญิงผิวดำในชุดบางเบาถามด้วยสายตาสงสัย มองชายข้างกายที่แคะหูไม่หยุด

ซีมู่โบกมือ ไม่ได้อธิบายอะไร เขารู้สึกว่ามีเสียงรบกวนมากมายอยู่ข้างหู แต่จากประสบการณ์ของเขาในฐานะผู้เล่นเก่า คาดว่าน่าจะเป็นการสรุปภารกิจมือใหม่

เคยได้ยินมาหลายครั้งแล้ว

【ผู้อาศัย ได้ยินหรือไม่】

【ฉันคือระบบพิชิตแม่มดเวท สามารถช่วยให้ผู้อาศัยพิชิตแม่มดเวทได้หลากหลายรูปแบบ ให้คุณได้สัมผัสประสบการณ์ความรักที่สมบูรณ์แบบ รู้สึกตื่นเต้นไหมล่ะ】

【เฮ้...ผู้อาศัย...ได้ยินไหม ฉันคือระบบ 1314 ยินดีให้บริการคุณอย่างเต็มที่】

【อืม...ติดตั้งผิดพลาดหรือเปล่านะ】 เสียงของระบบเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาทันที รีบเริ่มตรวจสอบตัวเอง

ผู้อาศัยที่เพิ่งมาถึงโลกนี้โดยปราศจากคำแนะนำของมัน มีความเสี่ยงสูงที่จะเผชิญอันตราย ต้องรีบแก้ไขให้เรียบร้อยโดยเร็ว

ไม่นานต่อมา

"โอ้โห~ หน้าจอระบบออกมาซะที" ซีมู่พบว่าในมุมมองของเขาปรากฏแถบคุณสมบัติขึ้นมาอย่างกะทันหัน แต่ตัวอักษรทั้งหมดกลับยุ่งเหยิงไปหมด อ่านไม่ออกเลยว่าเขียนอะไร

เขาปัดมือปิดมันไปอย่างไม่ใส่ใจ

ตอนนี้สิ่งสำคัญกว่าคือการไปเรียนรู้เรื่องพลังเวทมนตร์ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ จะไม่ส่งผลกระทบต่อการสปีดรันเกม "ประตูลึกลับ" ของเขา

"เฮ้ พลังงานของเธอดีไหม" ซีมู่หันไปถามหญิงผิวดำข้างกายอย่างกะทันหัน พลางมองสำรวจอีกฝ่าย

ไม่คาดคิดว่าจะมีเสน่ห์แบบต่างถิ่น ช่างยั่วยวนจริงๆ

"ก็พอใช้ได้นะคะ แต่ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ หรอกนะ" หญิงผิวดำยกมือไปแตะผมข้างหูเบาๆ สายตาหวานซึ้งมองชายตรงหน้า

"ต้องจ่ายเพิ่มถึงจะได้นะคะ"

"ได้" ซีมู่ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นหญิงผิวดำพยักหน้า เขาก็คว้าข้อมือของเธอ แล้วลากเธอวิ่งเร็วๆ ท่ามกลางสีหน้ายั่วยวนของอีกฝ่าย

เมื่อหญิงผิวดำบอกว่าพลังงานของเธอดี ก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเลย

สปีดรัน

(จบบท)

—

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน ขอแจ้งเพิ่มเติมเกี่ยวกับเนื้อเรื่องในการเรียกตัวละครค่ะ เพื่อจะได้อ่านได้ไม่ติดขัดค่ะ

ตัวเอกของเรื่องชื่อ “ซีมู่” และชื่อตัวละครของตัวเอกชื่อ “อาเฮอทาร์”

อาจจะมีบ้างครั้งที่นักแต่งเขาจะใช้คำว่า “ซีมู่” หากตัวเอกกำลังทำอะไรอยู่

แต่เวลาที่ตัวละครในเกมเรียกซีมู่จะใช้ “อาเฮอทาร์” นะคะ

หวังว่านักอ่านจะสนุกไปกับเรื่องนี้นะคะ ฝากลองอ่านไปสักหน่อยนะคะ

ช่วงแรกๆ ตัวเอกจะเน้นการอัพเวลค่อนข้างเยอะ (จากตอนนี้ที่นักแปลได้แปลมาอยากแนะนำลองอ่านสักพักก่อนนะคะ เนื้อเรื่องจะค่อยเริ่มสนุกขึ้น)

ขอบคุณค่ะ ^^ ;

—