บทที่ 134 แม่ยายมองลูกเขย
บทที่ 134 แม่ยายมองลูกเขย ซ่งเสียหยางหยิบโทรศัพท์ออกมา เป็นเบอร์แปลกๆ ซ่งเสียหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ รับสาย “สวัสดีครับ” ซ่งเสียหยางพูดอย่างลังเล “ผมซ่งเสียหยาง” ปลายสายดังเสียงของชายวัยกลางคนที่หนักแน่น “คุณซ่ง ผมซุนเชาเหล่ย” เมื่อพูดจบ ซ่งเสียหยางก็ตกตะลึง ครู่หนึ่ง ดวงตาก็เบิกกว้าง เสียงสั่นเล็กน้อย...
