บทที่ 103 บันทึกสัตว์วิเศษ

พระรูปนั้นนั่งอยู่บนพื้น ผิวหนังเปล่งแสงสีทองอ่อนๆ กล้ามเนื้อแข็งทื่อ เลือดในร่างกายแห้งเหือด แต่ใบหน้ากลับดูธรรมชาติ แสดงว่าเขาตายอย่างไม่เจ็บปวด!

หนิงเสี่ยวชวนรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง เขย่าหัวคิดว่าพระนี้ไม่น่าจะมาจากโลกเดิมของเขา “หรือเขาอาจมาจากที่อื่นนอกเหนือจากอาณาจักรหยกลัน ทวีปนี้ใหญ่โต อาณาจักรหยกลันไม่มีคนที่นับถือพุทธ แต่ที่อื่นอาจมีผู้ที่นับถือพุทธ”

“เขาตายมานานเป็นพันปี ร่างกายยังไม่เน่าเปื่อย หรือว่าในตัวเขามีสมบัติพิเศษอะไรหรือ?”

หนิงเสี่ยวชวนรู้สึกสนใจ มองเห็นว่ามีอะไรบางอย่างนูนขึ้นในอ้อมอกของพระนั้น

ในขณะนั้น ลูกปัดกระดูกในอกของหนิงเสี่ยวชวนเปล่งแสงเบาๆ แต่หนิงเสี่ยวชวนไม่ได้สังเกตเพราะเขามัวแต่สนใจพระนั้น

หนิงเสี่ยวชวนพนมมือคำนับพระนั้น แล้วจึงค่อยๆ หยิบแผ่นกระดูกเล็กขนาดฝ่ามือออกจากเสื้อคลุมพระ

นี่เป็นกระดูกพัดของมนุษย์ มีรูปร่างเหมือนพัด

เมื่อถือในมือ สามารถรู้สึกถึงความเย็นจากกระดูกที่ไหลเข้าสู่ร่างกาย!

“เป๊าะ!”

ทันทีที่หนิงเสี่ยวชวนดึงกระดูกพัดออกจากเสื้อคลุม ร่างของพระนั้นก็แตกสลายเหมือนเครื่องปั้นดินเผา กลายเป็นผงธุลี

ดูเหมือนว่าร่างของพระที่คงอยู่มาได้พันปีเพราะกระดูกพัดนี้จริงๆ

บนกระดูกพัดมีอักษรเล็กสามตัวว่า “บันทึกสัตว์วิเศษ”

หนิงเสี่ยวชวนปล่อยพลังปราณเข้าไปในบันทึกสัตว์วิเศษ แต่กระดูกพัดไม่เปลี่ยนแปลงใดๆ แสดงว่ามันไม่ใช่อาวุธวิเศษ เพราะอาวุธวิเศษเมื่อรับพลังปราณจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างน้อยก็เกิดการตอบสนอง

หนิงเสี่ยวชวนลองหยดเลือดลงบนกระดูกพัดก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

เขาวางกระดูกพัดลงบนพื้น แล้วหยิบหอกพิษมังกรฟ้าฟาดกระแทกลงไปบนกระดูกพัด แต่กระดูกพัดไม่มีรอยแตกเลย กลับทำให้พื้นดินแตกออกเป็นรอยแยก

“เป็นกระดูกที่ไม่สามารถทำลายได้อีกแล้ว ทำไมข้าถึงพูดว่าอีกแล้วนะ?”

หนิงเสี่ยวชวนคิดถึงอะไรบางอย่าง หยิบลูกปัดกระดูกที่นำกลับมาจากหั่วโม๋ซาน และหยิบกระดูกพัดจากพื้นขึ้นมา

หนิงเสี่ยวชวนประหลาดใจที่พบว่ามันเป็นกระดูกชนิดเดียวกัน!

“น่าสนใจ น่าสนใจ ดูเหมือนว่าลูกปัดกระดูกและกระดูกพัดนี้ไม่ใช่ของธรรมดา แต่ข้ายังไม่มีพลังพอที่จะเข้าใจความลึกลับของมัน”

หนิงเสี่ยวชวนหยุดค้นหา และถือกระดูกพัดออกจากถ้ำสมบัติทั้งเจ็ด

หนิงซินเอ๋อและหนิงเหม่ยเอ๋อได้เลือกอาวุธวิเศษของตัวเองและรออยู่ข้างนอกแล้ว

หนิงเหม่ยเอ๋อเห็นหนิงเสี่ยวชวนออกมาจากถ้ำ ถามทันทีว่า “เสี่ยวชวน เจ้าได้เลือกอาวุธวิเศษอะไร?”

หนิงเสี่ยวชวนยกบันทึกสัตว์วิเศษขึ้นในมือ

หนิงเหม่ยเอ๋อและหนิงซินเอ๋อต่างตะลึง เขาเลือกกระดูกจากถ้ำสมบัติทั้งเจ็ด?

ถ้ำสมบัติทั้งเจ็ดมีกระดูกนับพันกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด มากกว่าอาวุธเสียอีก แล้วเขากลับเลือกกระดูกออกมาแทนอาวุธ เขามีรสนิยมสะสมกระดูกหรืออย่างไร?

ทุกคนงุนงง!

หนิงเฉียนเฉิงจ้องมองหนิงเสี่ยวชวนลึกๆ กล่าวว่า “เสี่ยวชวน เจ้าพลาดโอกาสครั้งหนึ่ง”

“ไม่เป็นไร ข้าพอใจกับสิ่งที่ข้าเลือก” หนิงเสี่ยวชวนยิ้ม

หนิงซินเอ๋อและหนิงเหม่ยเอ๋อเลือกดาบวิเศษ และทั้งหมดเป็นอาวุธวิเศษ โดยเฉพาะหนิงซินเอ๋อ เธอโชคดีที่ได้ดาบวิเศษที่มีจิตวิญญาณ

พวกเธอไปที่ลานฝึกฝนเพื่อฝึกฝนอาวุธวิเศษของตนให้สมบูรณ์แบบในช่วงเจ็ดวันนี้ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้เปิดเรียน

ขณะนั้น หญิงรับใช้คนหนึ่งมาหาหนิงเสี่ยวชวน ก้มคำนับและกล่าวว่า “นายท่าน มีคนต้องการพบท่านที่ประตู”

“ใคร?” หนิงเสี่ยวชวนถาม

“นางบอกว่าเป็นหญิงรับใช้ขององค์หญิงเซียนเซียนแห่งต้าจินเผิง บอกว่ายาอันล้ำค่าที่ท่านตามหา องค์หญิงได้ช่วยหาให้และนำมาส่งแล้ว”

หนิงเสี่ยวชวนรู้สึกยินดี รีบไปที่ประตูจวนโหวเจี้ยนเก๋อ

หญิงรับใช้วัย 14-15 ปี ยืนอยู่ที่ประตู หน้าตาน่ารัก เมื่อเห็นหนิงเสี่ยวชวนออกมาจากจวน ก็ให้บริวารนำกล่องหยกส่งให้เขา

หนิงเสี่ยวชวนให้เซียนเซียนช่วยหา “พันปีสมิงหลับ” ยาสมุนไพรหายากที่มีราคาสูง แต่เขาไม่คาดคิดว่าเซียนเซียนจะหามาให้ได้เร็วขนาดนี้ ทำให้เขาประหลาดใจมาก

หนิงเสี่ยวชวนเปิดกล่องหยกเพียงเล็กน้อย กลิ่นหอมอ่อนๆ ของยาสมุนไพรออกมา ทำให้การไหลเวียนของพลังปราณในร่างกายเขาช้าลง

หนิงเสี่ยวชวนยืนยันว่านี่คือสมุนไพรที่เขาต้องการ จึงปิดกล่องกล่าวว่า “ขอฝากขอบคุณองค์หญิงที่ช่วยเหลือ ข้าจะส่งเงินค่ายาให้เธอในการพบกันครั้งหน้า”

หญิงรับใช้กล่าวอย่างไม่พอใจว่า “องค์หญิงของเราไปปิดประตูฝึกที่สถานที่ลับของวังแล้ว เรื่องเงินน้อยนิดนี้นางไม่สนใจหรอก ข้าไม่เข้าใจว่าองค์หญิงของเราตาบอดข้างไหนถึงได้ช่วยเจ้าผู้ทรยศ! ฮึ!”

หญิงรับใช้ส่งมอบสมุนไพรให้หนิงเสี่ยวชวนแล้วก็ขึ้นรถม้าโบราณหายไปที่ปลายถนน

หนิงเสี่ยวชวนถือกล่องหยก ยืนอยู่ที่นั่นนาน แล้วหัวเราะเบาๆ กล่าวว่า “บอกท่านปู่ว่าข้าจะกลับไปที่สวนไห่ถัง และจะกลับมาภายในวันพรุ่งนี้”

หนิงเสี่ยวชวนพูดจบก็ก้าวขึ้นรถม้ากวางสีเขียวของจวนโหวเจี้ยนเก๋อ มุ่งหน้าไปยังสวนไห่ถังนอกเมือง

สวนไห่ถังเต็มไปด้วยดอกไห่ถังที่บานตลอดทั้งปี กลีบดอกปลิวว่อน น้ำพุใสไหลผ่าน ดูเหมือนเมืองเล็กที่สงบสุขหรือดินแดนที่หลุดพ้นจากโลก

หยกเยี่ยน ผู้ดูแลสวน ดูแลสวนไห่ถังอย่างดี ทำให้หนิงเสี่ยวชวนไม่ต้องกังวลเรื่องเล็กน้อย

แต่หนิงเสี่ยวชวนรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างในการกลับมาครั้งนี้ เช่น เหล่าผู้คุ้มกันของสวนเปลี่ยนเป็นคนแปลกหน้า แม้พวกเขาจะปิดบังพลังปราณไว้ดี แต่หนิงเสี่ยวชวนก็ยังเห็นว่าพวกเขาเก่งกว่าผู้คุ้มกันกลุ่มก่อนหลายระดับ

มีอะไรแปลกๆ!

หนิงเสี่ยวชวนกลายเป็นระมัดระวัง ถามว่า “หยกเยี่ยน ในช่วงที่ข้าไม่อยู่ สวนไห่ถังมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือ?”

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย! อ้อ! เมื่อครึ่งเดือนก่อน ท่านเทียนเฉินจื่อพานักรบกลุ่มหนึ่งมาที่นี่ แล้วเปลี่ยนผู้คุ้มกันทั้งหมด นายท่านไม่รู้หรอกว่า นักรบที่ท่านเทียนเฉินจื่อนำมานั้นมีระเบียบมาก เช้าตรู่ก่อนฟ้าสางก็ออกลาดตระเวน ในเวลากลางคืนก็ไม่เล่นการพนันหรือไปหาหญิงสาว ทุกคนฝึกฝนวิชาพลังปราณ ข้าไม่รู้ว่าท่านเทียนเฉินจื่อไปหาคนกลุ่มนี้มาจากไหน”

“ท่านเทียนเฉินจื่อ” ที่หยกเยี่ยนกล่าวถึงคือเทียนเฉินจื่อ

หยกเยี่ยนไม่สามารถฝึกฝนพลังปราณ จึงไม่เห็นความเก่งกาจของผู้คุ้มกันใหม่ แต่เห็นว่าเขามีระเบียบและสุภาพ ไม่เหมือนกลุ่มก่อนที่ขี้เกียจและปะปน

พวกเขาเป็นกลุ่มนักรบที่ยอดเยี่ยม!

หนิงเสี่ยวชวนสังเกตผู้คุ้มกันในสวนไห่ถัง พบว่าสายตาของพวกเขามั่นคง ก้าวเดินเป็นระเบียบ แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เหมือนกัน

เมื่อพวกเขาเห็นหนิงเสี่ยวชวน พวกเขาก็ทำความเคารพอย่างเป็นมาตรฐาน แล้วก็กลับไปลาดตระเวนต่อ

“พวกเขาเป็นนักรบเดนตาย” หนิงเสี่ยวชวนคิดในใจ

เทียนเฉินจื่อเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในเมืองมืด มีอำนาจสูงสุดรองจากจักรพรรดิมืดคนเดียว เขาย่อมมีผู้ติดตามที่ภักดี การมีนักรบเดนตายที่ฝึกฝนอย่างลับๆ ก็เป็นเรื่องปกติ

แต่เขานำกลุ่มนักรบเดนตายมาที่สวนไห่ถังนี้ทำไมกัน?

หนิงเสี่ยวชวนรู้สึกระแวงในตัวเทียนเฉินจื่อ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาสนใจ เพราะมีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ

“อะไรนะ? พี่เสี่ยวชวน เจ้าได้พบสมุนไพร ‘พันปีสมิงหลับ’ แล้ว? ดีมาก!” มู่หรงอู๋ซวงยินดีมากเมื่อได้ยินข่าวนี้ เพราะเขารู้ว่าหนิงเสี่ยวชวนหาสมุนไพรนี้เพื่อช่วยรักษาปู่ของเขา

หนิงเสี่ยวชวนพยักหน้า กล่าวว่า “พาข้าไปพบกับปู่ของเจ้า ข้าจะพยายามทำให้ท่านเดินได้ภายในคืนนี้”

ปู่ของมู่หรงอู๋ซวง มู่หรงฮวา เดิมเป็นนักรบเทพมังกรที่แข็งแกร่ง แต่ถูกเย่ว์อู่หยางตัดเส้นเลือดทั้งหมด ทำให้พลังปราณถูกปิดกั้น ทำให้ร่างกายเป็นอัมพาตและทรมานมานานสิบปี

หนิงเสี่ยวชวนให้เซียนเซียนช่วยหา “พันปีสมิงหลับ” เพื่อรักษามู่หรงฮวา

สมุนไพรพันปีสมิงหลับมีสรรพคุณทำให้พลังปราณในร่างกายนักรบหลับใหลชั่วคราวหนึ่งชั่วโมง หนิงเสี่ยวชวนจะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงนี้ในการเชื่อมต่อเส้นเลือดของมู่หรงฮวา

มีด เข็ม ด้าย น้ำสะอาด ผ้าพันแผล สมุนไพร ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว

หนิงเสี่ยวชวนใส่สมุนไพรพันปีสมิงหลับลงในเตาหลอมใจ กลั่นเป็นยาระดับกลางสามเม็ด

ยาพันปีสมิงหลับ!

ให้มู่หรงฮวากินยาพันปีสมิงหลับหนึ่งเม็ด จนกระทั่งพลังปราณในร่างกายของเขาหลับใหลลง

พลังเลือดไหลออกจากห้านิ้วของหนิงเสี่ยวชวน ก่อตัวเป็นดาบมารสีแดง

ต้องใช้พลังของดาบมารในการทำลายตราประทับที่เย่ว์อู่หยางทิ้งไว้ในร่างกายของมู่หรงฮวา ขั้นตอนนี้สำคัญที่สุด พลาดนิดเดียว หนิงเสี่ยวชวนและมู่หรงฮวาอาจเสี่ยงต่อชีวิต

มู่หรงอู๋ซวงยืนรออยู่นอกห้องอย่างกังวล

เขารู้ว่าการทำลายตราประทับที่เย่ว์อู่หยางทิ้งไว้ในร่างกายของมู่หรงฮวาเป็นเรื่องอันตรายมาก เขาจึงกังวลใจมาก

หลินสามนิ้วนั่งบนเก้าอี้อย่างสบายใจ กล่าวว่า “เจ้ากังวลไปก็ไร้ประโยชน์ ต้องเชื่อใจหนิงเสี่ยวชวน เขาสงบกว่ามาก ความมั่นใจของเขาแผ่ออกมาจากภายใน ทำให้ยากที่จะไม่เชื่อใจเขา”

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา หนิงเสี่ยวชวนเปิดประตูออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า