บทที่ 764 จบลง

แม้ว่า เล่ยหมิง จะจากไปแล้ว แต่ตำนานของเขายังคงอยู่

ขณะนี้มีคนจำนวนมากที่มองตามหลังของเขา ความตะลึงในสายตานั้นไม่ต้องพูดถึง หลายคนรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก!

ดูเหมือนว่าอากาศจะหนาวเหน็บขึ้นมาในทันใด! ชัดเจนว่าอาการตกใจที่เล่ยหมิงทิ้งไว้นั้นยังคงอยู่

ชื่อของเล่ยหมิง จะติดอยู่ในใจของทุกคนตลอดไป

มีคนดีใจและมีคนเสียใจ! แต่สำหรับ หวังเหว่ยฮวา วันนี้ถูกกำหนดให้เป็นวันที่มืดมนอย่างยิ่ง

เขามองคนตรงหน้าโดยไม่ต้องอธิบายอะไรอีก เพราะชะตากรรมของเขาแทบจะถูกกำหนดแล้ว

หลิวฮุยหวง ต้องการเอาใจเล่ยหมิง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะทำร้ายหวังเหว่ยฮวาอย่างไร้ความปราณี

ในขณะนี้ หวังเหว่ยฮวานอนอ่อนแรงบนพื้น และร่างกายของเขาไม่สามารถรวบรวมกำลังได้อีกต่อไป

แน่นอนในสถานการณ์นี้ เขายังรู้อย่างลึกซึ้งว่าแม้ว่าเขาจะขอความเมตตา แต่ก็จะไม่เกิดผลใดๆ

เพราะคนนี้ไม่มีทางปล่อยเขาไป!

การกระทำของหลิวฮุยหวงก็พิสูจน์สิ่งนี้ เขายิ้มเล็กน้อย แล้วสั่งให้คนทำลายขาหวังเหว่ยฮวา

อ้าก!

เสียงกรีดร้องที่น่าสังเวชอย่างยิ่งของเขาดังออกมา

เสียงกรีดร้องน่าสะพรึงกลัวนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจ

ดูเหมือนจะมีความกลัวในสายตาของคนนับไม่ถ้วน

พวกเขาเพิ่งรู้ว่าการทำให้เล่ยหมิงโกรธนั้นมีผลร้ายแรงเพียงใด ไม่ว่าการผ่อนคลายเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้เสียค่าใช้จ่ายได้

หวังเหว่ยฮวา ได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง!

เขาใช้การกระทำของเขาเพื่อพิสูจน์ทั้งหมดนี้... และยังพิสูจน์ว่าผลที่ตามมาของการรุกรานบุคคลนี้จะร้ายแรงเพียงใด ตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว

นี่คือผลที่ตามมาของการทำให้เล่ยหมิงโกรธ!

หวังเหว่ยฮวาเสียใจอย่างมาก แต่ตอนนี้จะทำอะไรได้?

เขารู้ดีว่านี่เป็นเพียงการเริ่มต้น ยังห่างไกลจากจุดสิ้นสุด

“เจ้าหมา แกกล้าทำให้คุณเล่ยโกรธ แกอยากตายแล้วหรือไง รู้จักคุณเล่ยแล้วทำไมไม่ยอมตามเขา แต่กลับคิดจะทำร้ายเขา แกนี่มันบ้าไปแล้ว”

หลิวฮุยหวงพูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่เป็นมิตร

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา!

ทุกสายตาจับจ้องไปที่หวังเหว่ยฮวาด้วยความกลัว

แต่มันสายไปแล้ว!

แม้หวังเหว่ยฮวาจะเสียใจ แต่ก็ไม่มีทางออก

เขามองคนตรงหน้า และรู้ว่าทุกอย่างถูกกำหนดแล้ว ความกลัวเกินบรรยายแสดงออกมาในสายตาของเขา

“คุณหลิว ผมขอโทษ...ผมได้รับผลกรรมแล้ว ผมขอร้องให้คุณปล่อยผมไป ผมจะระวังตัวจากนี้ไป ถ้ารู้ว่าคุณเล่ยเป็นใคร แม้ตายก็ไม่กล้าทำแบบนี้”

ในตอนนี้ เขารู้ดีว่าการขอความกรุณาเป็นทางเดียวที่เหลืออยู่

ทุกคนมองหวังเหว่ยฮวาด้วยความเวทนา แม้คำพูดจะว่า "คนที่น่าสงสารมักมีสิ่งที่น่าเกลียด" แต่นี่คือความจริง

“ไม่รู้เหรอ? แล้วจะทำยังไง ฉันไม่สนใจว่าแกจะรู้หรือไม่รู้ แต่แกทำให้คุณเล่ยโกรธ ก็ต้องจ่ายราคา!

ในชีวิตหน้าเปิดตามองให้ดีหน่อย แกจะไม่เจอแบบนี้อีก”

เสียงเยาะเย้ยของหลิวฮุยหวงดังขึ้น

ในตอนนี้ โชคชะตาของหวังเหว่ยฮวาถูกกำหนดแล้ว

หวังเหว่ยฮวาแทบจะเป็นลม

“ครอบครัวแกต้องเจอเรื่องเศร้าเพราะความโง่ของแก ครอบครัวแกพังเพราะแก ช่างน่าขัน!”

หลิวฮุยหวงพูดต่อ “คน ไปเอาผู้หญิงของครอบครัวหวังไปขายตัว และทำลายบริษัทของพวกเขาจนล้มละลาย!

ให้พวกเขาเป็นหนี้มากมายและไม่มีอะไรเหลือ!”

การกระทำของเขาไร้ความปราณี ไม่มีใครสามารถทำเช่นนี้ได้ง่ายๆ เพราะครอบครัวของหวังเหว่ยฮวามีฐานะดี แม้แต่หลิวฮุยหวงก็ต้องเจ็บตัวหากทำเช่นนี้

แต่เพื่อเอาใจเล่ยหมิง เขาจึงตัดสินใจเลือกสิ่งนี้ได้ค่อนข้างยาก และในขณะนั้นเขาก็มีรอยยิ้มอยู่เสมอ

แต่สำหรับหวังเหว่ยฮวานี่เป็นภัยพิบัติ เขาไม่คิดว่าหลิวฮุยหวงจะทำเช่นนี้

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเพียงลำพัง มันจะไม่ส่งผลกระทบใด ๆ แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าวิธีการของบุคคลนั้นจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ และครอบครัวของเขาจะต้องชดใช้ราคาเพื่อมัน!

เขาถามตัวเองว่ามันยากแค่ไหนที่จะยอมรับเรื่องแบบนี้

ทุกอย่างถูกกำหนดแล้ว

เขาไม่อยากเชื่อว่าจะเจอเหตุการณ์เช่นนี้

เขาเคยมีชีวิตที่หรูหรา

พูดตามตรง ถ้าเขาต้องผ่านวันที่ยากจนเหล่านั้นตอนนี้ เขาคงไม่สามารถยอมรับมันได้สักระยะหนึ่ง ดังคำกล่าวที่ว่า มันง่ายที่จะเปลี่ยนจากความประหยัดไปสู่ความหรูหรา แต่เป็นการยากที่จะเปลี่ยนจากความหรูหรา เพื่อความประหยัด!

แต่ตอนนี้มันไม่ง่ายเหมือนกับการใช้ชีวิตอย่างขยันขันแข็งและประหยัด แต่ยังใช้ชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายด้วย หวังเหว่ยฮวาจะรับได้อย่างไร?

นี่อาจไม่อึดอัดไปกว่าความตาย แต่สำหรับเล่ยหมิง มันไม่มีผลอะไรเลย!

ป.ล.จากผู้แปล หลังจากตอนนี้ในที่สุดผู้แต่งก็กลับมาเป็นปกติแล้ว สำนวนที่คุ้นเคย สไตล์ที่คุ้นเคย 20ตอนที่ผ่านมาสำนวนแปลกไปมาก แปลอย่างยากเลยครับ(๐.๐-)