บทที่ 5 ทีเดียวตาย!
บทที่ 5 ทีเดียวตาย!
นายน้อยเจียงที่เฉินปินกล่าวถึงคือเจียงหลง และอาชีพที่เขาปลุกขึ้นมาได้ก็คือนักเวทย์เช่นกัน
เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่หลินหยวนพบที่หน้าประตูห้องสมุดเมื่อวานนี้
หากคนส่วนใหญ่ได้ยินคำเชิญของเฉินปิน พวกเขาคงจะตอบตกลงอย่างเต็มใจ แต่จางฟานกลับไม่เป็นเช่นนั้น
จางฟานรู้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับเฉินปินนั้นย่ำแย่มาก แม้ว่าจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นก็ตาม ก็คงไม่ใช่คราวของเขา คำเชิญของเฉินปินต้องการล่อลวงอย่างแน่นอน
“อะไรเนี่ย เฉินปินถ้าคุณอยากเลียขาคนอื่น คุณก็ทำเองได้ อย่าลากฉันไปด้วย ฉันแพ้ขนหมา!” จางฟานโต้กลับทันที
หลังจากพูดจบ เขาก็เอามือปิดจมูกและมองเฉินปินด้วยความรังเกียจ
คำตอบของจางฟานทำให้เฉินปินโกรธอย่างมาก เขาชี้ไปที่จางฟานแล้วพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า
“ไอ้บัดซบนี้ ฉันเห็นแล้วว่าแกไม่มีเพื่อนร่วมทีม และไม่อยากให้แกสองคนต้องตายในอเวจี เมื่อพวกแกสองคนถูกพรากจากอาชีพและกลายเป็นคนธรรมดา ก็ขอให้พวกแกสองคนยังสามารถหัวเราะได้เหมือนตอนนี้นะ จากนั้นฉันก็จะดูแลพวกแกอย่างดีเลยล่ะ”
หลังจากพูดคำหยาบคายเหล่านี้ เฉินปินก็เดินจากไปอย่างโกรธเคืองโดยไม่ได้มองพวกเขาทั้งสองอีกเลย
หลินหยวนได้ยินคำคุกคามในคำพูดของเฉินปิน
เขากลอกตาอย่างลับๆ
สมองของผู้ชายคนนี้คงถูกลาเตะมาแน่
จำเป็นต้องทำให้กลับเข้าที่
ถ้าเฉินปินไม่เดินเร็วขนาดนั้น
หลินหยวนก็อยากจะตบหน้าเขาจังๆ
แม้ว่าคำพูดของเพื่อนร่วมทีมทั้งสามของจางฟานก่อนหน้าจะไม่น่าฟัง แต่นั่นก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์
แต่คำพูดของเฉินปินทำให้ชัดเจนว่าเขาหวังว่าพวกเขาทั้งสองจะต้องตายในอเวจี หากพวกเขาทั้งสองไม่ตายและถูกพรากอาชีพและกลายเป็นคนธรรมดา พวกเขาจะไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของเฉินปินได้
นี่มันมากเกินไปหน่อย
หลินหยวนคงจะไม่ยอมให้สิ่งแบบนี้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน หลังจากเห็นเฉินปินและเพื่อนร่วมทีมของเขาก้าวเข้าสู่อเวจี
หลินหยวนก็กล่าวกับจางฟานว่า "เจ้าอ้วน นายเชื่อฉันไหม?"
เมื่อได้ยินคำพูดจริงจังของหลินหยวน จางฟานก็ตอบโดยไม่ลังเลว่า "ถ้าฉันไม่เชื่อนายแล้ว ฉันจะเชื่อใครล่ะ?"
“โอเค ถ้านายเชื่อฉัน ก็ตามฉันมา.. ฉันรับรองว่านายจะผ่านด่านนี้ได้อย่างแน่นอน”
หลังจากที่หลินหยวนพูดจบ เขาก็เดินไปยังประตูมิติแห่งอเวจี
จางฟานเห็นการกระทำของหลินหยวน และปฏิบัติตามอย่างเด็ดขาด
การกระทำที่ไม่ธรรมดาของทั้งสองคนทำให้เกิดการถกเถียงกันระหว่างคนอื่นๆ
“นายเห็นไหม เขาคือหลินหยวนผู้ปลุกได้อาชีพนักเวทย์ แต่น่าเสียดายที่พรสวรรค์ของเขาเป็นเพียงเศษขยะ และเขาก็ได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว”
“เขากล้าที่จะเข้าไปในอเวจีโดยไม่จัดทีม เขาถูกทำลายความหวังจนจิตใจไม่ปกติหรือเปล่า?”
“ด้วยพรสวรรค์ของเขา ไม่มีทีมไหนอยากรับเขาไว้หรอก”
"ใช่แล้ว"
นักเรียนที่เข้าร่วมรวมทั้งครูต่างก็รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจมากนักเกี่ยวกับหลินหยวน
ครูคนหนึ่งเห็นหลินหยวนโถวกำลังเดินไปยังอเวจี เขาไม่อาจทนได้ จึงตะโกนออกมาว่า
“หลินหยวน ฉันรู้ว่าในใจเธอยังมีหวังอยู่ แต่อย่าทำอะไรโง่ๆ นะ ใช้ม้วนคัมภีร์หลบหนีทันทีหลังจากเข้าไป อย่างน้อยเธอก็สามารถกลายเป็นคนธรรมดาและใช้ชีวิตต่อไปได้”
แต่ก่อนที่อาจารย์คนนั้นจะพูดจบ หลินหยวนก็ได้เดินเข้าไปในประตูไปแล้ว
[คุณได้เข้าสู่ป่าก็อบลินแล้ว ]
หลังจากเข้าไปในอเวจีแล้ว หลินหยวนก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้เข้าไปในโลกอีกโลกหนึ่ง
หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีต่อมา จางฟานก็ย้ายมาอยู่ด้านข้างของหลินหยวนด้วย
มองไกลออกไปพวกเขาก็เห็นป่าไม้เขียวขจี ต้นไม้ที่สูงที่สุดอาจสูงได้ถึงหกสิบหรือเจ็ดสิบเมตรได้เลย
มองไปทางซ้ายและขวา จะเห็นพุ่มไม้เต็มไปหมด ยกเว้นทางเดินไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้กว้างๆ ที่สามารถเดินได้สามคน
“อาหยวน นายอยู่ข้างหลังฉัน หากถูกโจมตี..ฉันจะต้านทานได้สักพัก”
เมื่อเห็นเส้นทางอยู่ข้างหน้าเขา จางฟานจึงอาสาเดินนำหน้าไป
หลังจากข้ามเส้นทางแล้ว ทั้งสองก็เข้าสู่ป่าจริงๆ
ในป่ามีสัตว์อสูรเดินเพ่นพ่านอยู่มากมาย
[ชื่อ]: ก็อบลินเก็บขยะ ระดับ 1
พลังชีวิต: 500
พลังโจมตี : 7
การป้องกัน: 0
เมื่อเห็นคุณสมบัติของสัตว์ประหลาด จางฟานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ การโจมตีและการป้องกันของก๊อบลินตัวนี้ต่ำมาก มันไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่อะไรหากเขาล่อพวกมันออกมาฆ่าทีละตัว
แม้ว่าจางฟานจะบอกว่าเขาเชื่อในตัวหลินหยวนในภายนอก แต่ในใจเขาก็ยังคงมีความสงสัยอยู่เล็กน้อย
และจางฟานวางแผนที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวของเขาเอง
ในขณะที่จางฟานกำลังจะล่อสัตว์อสูรออกมาและฆ่ามันทีละตัว
เขาก็พบหลินหยวนกำลังเดินไปหาสัตว์อสูรนั้นอย่างเปิดเผย
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพฤติกรรมอันไม่สะทกสะท้านของหลินหยวน เหล่าก๊อบลินที่อยู่ตรงหน้าเขาต่างก็พุ่งเข้าหาหลินหยวนด้วยกรีดร้องออกมา ราวกับพวกมันต้องการที่จะฉีกหลินหยวนเป็นชิ้น ๆ
“อาหยวน มันอันตราย..รีบหนีออกมา”
การกระทำของหลินหยวนทำให้จางฟานตกตะลึง เขาคิดว่าหลินหยวนไม่อาจยอมรับพรสวรรค์ของเขาได้จริงๆ และอยากฆ่าตัวตาย เขาจึงต้องการพุ่งเข้าไปหาเขาเพื่อหยุดเขาไว้
ปรากฏว่าจู่ๆ วงล้อไฟแปดวงที่ปล่อยความร้อนอันแผดเผาปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันรอบๆ ตัวหลินหยวน
-500
-500
-500
ก่อนที่ก็อบลินเก็บขยะจะเข้าถึงหลินหยวน พวกมันก็ถูกฆ่าทันทีด้วยทักษะของหลินหยวน
หลังจากใช้ทักษะไปหนึ่งรอบ ศพของก๊อบลินเก็บขยะ 10 ตัวก็ล้มลงรอบๆ หลินหยวน
"คุณฆ่าก็อบลินเก็บขยะและได้รับคะแนนประสบการณ์ 100 แต้ม"
การแจ้งเตือนการฆ่าจำนวนมากที่เข้ามาในหูของเขา
สัตว์อสูรทั้ง 10 ตัวมอบคะแนนประสบการณ์ให้หลินหยวน 100 แต้ม ซึ่งยังขาดอีก 400 แต้มที่จะเพิ่มระดับได้
หลังจากฆ่าสัตว์อสูรแล้ว หลินหยวนก็นั่งยองๆ ลงและเริ่มค้นหาของจากซากศพของพวกมัน
หลังจากค้นหาอยู่ครู่หนึ่ง หลินหยวนก็ยืนขึ้นพร้อมด่าทอออกมา
"พวกแกคู่ควรกับชื่อของแกจริงๆ นะ พวกคนจน!"
สัตว์อสูร 10 ตัว ไม่มีแม้แต่เหรียญทองแดงสักเหรียญเดียว
การด่าทอของหลินหยวนทำให้จางฟานกลับมามีสติอีกครั้ง จางฟานเข้ามาหาหลินหยวนด้วยปากที่อ้ากว้าง
"โห่ อาหยวน นั่นมันทักษะอะไรเนี่ย ทำไมมันถึงสร้างความเสียหายได้มากมายขนาดนั้น!"
จางฟานรู้เกี่ยวกับพรสวรรค์ของหลินหยวนอย่างชัดเจน เขาสามารถฆ่าก็อบลินเก็บขยะได้ทันทีหลังจากถูกลดความเสียหายของเขาลง 90% เป็นไปได้ไหมว่าหลินหยวนมีพรสวรรค์อย่างอื่นที่ซ่อนอยู่อีกหรือไม่
“อาหยวน พรสวรรค์ของนายไม่ใช่ถูกลดความเสียหายที่ทำได้ลง 90% เหรอ?”
จางฟานถามด้วยความไม่แน่ใจ
เมื่อพิจารณาถึงความสงสัยของเพื่อนสนิทของเขา หลินหยวนก็ไม่ได้ปิดบัง และแสดงทักษะของเขาโดยตรง
[ทักษะ]: วงล้อเปลวเพลิง (ระดับ B) ระดับสูงสุด
ใช้มานา: 1500
ระยะเวลาการร่าย: ทันที
ผล: เรียกวงล้อเพลิง 8 อันออกมาเพื่อปกป้องตัวเอง วงล้อเพลิงแต่ละอันจะสร้างความเสียหาย 5,000 คะแนน วงล้อเพลิงสามารถผลักศัตรูที่อยู่ใกล้คุณออกไปได้ ระยะการโจมตีคือ 8 เมตร ระยะเวลาของทักษะคือ 6 วินาที และระยะเวลาคูลดาวน์ของทักษะคือ 4 วินาที
จางฟานเงียบไปเมื่อเห็นผลของทักษะ และหยิกหน้าของตัวเอง
“อาหยวน นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?”
หลินหยวนพยักหน้า "จริงแท้แน่นอน"
จางฟานกล่าวอย่างมีความสุข "เยี่ยมเลย ตอนแรกฉันก็คิดนายกำลังจะทำอะไรโง่ๆ ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้มันโอเคแล้ว มันโอเคมาก..ต่อไปนายก็พาฉันบินได้นะ"
เมื่อเผชิญหน้ากับปฏิกิริยาของจางฟาน หลินหยวนก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย
ในขณะที่เขาอยู่ท่ามกลางสัตว์อสูรเมื่อสักครู่ หลินหยวนรู้สึกได้ว่าจางฟานกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเขาอย่างจริงใจ ดังนั้นหลินหยวนจึงไม่ได้ซ่อนทักษะของเขากับอีกฝ่าย
นอกจากนี้จางฟานยังเป็นคนมีเหตุผลมากและไม่ได้เจาะลึกถึงวิธีที่หลินหยวนได้ทักษะของเขามา ซึ่งทำให้หลินหยวนไม่ต้องพูดอะไรมาก
ทั้งสองเดินต่อไปข้างหน้าและพบว่ามีพวกก๊อบลินเก็บขยะมากกว่าสิบตัวปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆ
ทันทีที่สัตว์อสูรปรากฏตัวออกมา หลินหยวนก็ยังเดินไปหาสัตว์อสูรอย่างเปิดเผย เมื่อสัตว์อสูรพุ่งเข้ามา เขาก็เปิดใช้งานทักษะวงล้อเพลิง
ทันทีที่ทักษะถูกเปิดใช้งาน กลุ่มก๊อบลินเก็บขยะที่อยู่รอบๆ พวกเขาก็จะหมดพลังชีวิตทันที และกลายเป็นซากศพที่เย็นยะเยือก
หลังจากทำแบบนี้ซ้ำๆ กันหลายครั้ง หลินหยวนก็สามารถค้นพบพลังของทักษะของเขา
"HP ของก๊อบลินเก็บขยะมีเพียง 500 เท่านั้นและพลังป้องกันของพวกมันคือ 0 ดังนั้นทักษะของฉันเพียงพอที่จะฆ่าพวกมันเขาได้ทันที"
หลินหยวนหยุดระมัดระวังและรู้สึกว่าการเดินหาก๊อบลินเก็บขยะด้วยตัวเองนั้นไม่มีประสิทธิภาพ ดังนั้นเขาจึงขอให้จางฟานไปดึงดูดสัตว์อสูรมา….
……………………..
