บทที่ 268 เหนือมหาสมุทร

[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]

[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]

[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]

บทที่ 268 เหนือมหาสมุทร

"แกมีเบอร์ฉันอยู่ในตัวใช่ไหม?"

ซุนเฉิงประหลาดใจ "ว่าแต่ดึกป่านนี้แล้ว ใครมันโทรมาวะเนี่ย?"

เมื่อเห็นเสี่ยวหวู่กระโดดขึ้นไปบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ของเขา และเปลี่ยนกลับเป็นรูปแบบโทรศัพท์แบบเดิม เขาหยิบเสี่ยวหวู่ขึ้นมาและมองไปที่หน้าจอ ดวงตาของเขาแข็งทื่อ

บนหน้าจอหมายเลขโทรศัพท์ที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดีปรากฏขึ้น

ทันใดนั้น ความรู้สึกอบอุ่นบางอย่างก็ก่อตัวขึ้นในใจของซุนเฉิง

เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย และเสียงของเขาก็แผ่วเบาลง "ว่าไงพี่สาว โทรมาซะดึกเลยนะ"

ขณะเหลือบมองเวลาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เข็มสั้นชี้เลขสิบเอ็ด เข็มยาวล่วงเลยเลขสิบสองไปแล้ว

"นี่น้องยังไม่นอนอีกเหรอ?"

ปลายสาย เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอคือคนจากครอบครัวเย่ผู้รับอุปการะซุนเฉิง และเป็นพี่สาวของเขา ชื่อว่า เย่ฉี

"ผมยังไม่นอนหรอกครับพี่ นี่พี่จำไม่ได้เหรอที่ผมเคยเล่าให้ฟังตอนที่เจอกันคราวก่อน ผมกำลังทำสตาร์ทอัพอยู่น่ะ ช่วงนี้เลยยุ่งๆ หน่อย ผมเพิ่งจะกลับมาตะกี้เองเนี่ย!"

พอมองไปที่หน้าจอของเครื่องออลอินวันตรงหน้า ความสงสัยพลันผุดขึ้นในใจเขาอีกครั้ง

ถ้าซุนเฉิงจำไม่ผิด เย่ฉีมีตารางเวลาที่แน่นอนมาก ในเวลานี้เธอควรจะสตรีมสดอยู่ ถ้าไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เธอไม่น่าจะโทรมาหาเขาสิ!

ยิ่งคิดเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสงสัยมากขึ้นเท่านั้น เขาเกิดความคิดที่จะเข้าไปดูไลฟ์สตรีมของเธอ เพื่อจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ในตอนนั้น เขาไม่อาจที่จะออกคำสั่งให้เสี่ยวหวู่ด้วยเสียงได้ เพราะยังโทรศัพท์อยู่

เขาเพียงแค่เอียงศีรษะ วางเสี่ยวหวู่ไว้ระหว่างแก้มและไหล่ของเขา

หลังจากมือว่าง เขาก็หยิบกล่องคีย์บอร์ดและเมาส์ที่เขาซื้อมา แต่ยังไม่ได้แกะออกมา แล้วจึงเริ่มแกะกล่อง

ขณะที่เขาเปิดกล่อง เย่ฉีก็คลายข้อสงสัยของเธอจากปลายสาย คำพูดต่อจากนี้ของเธอทำให้ซุนเฉิงโล่งใจยิ่ง

"...จริงๆ ก็ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่อยากโทรมาดูว่า เธอยังไม่นอนนิ แล้วก็มีเรื่องจะบอกด้วย เธอจำได้ไหมที่พี่เคยเล่าเรื่องสตรีมเมอร์คนดังคนนั้น พี่นัดเขาไว้แล้วนะว่าจะไปกินข้าวเย็นกันที่เฉินตูวันพุธหน้า เพราะงั้นพี่อาจจะอยู่ที่นั่นสองสามวัน..."

มือของซุนเฉิงหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา "อ๋อ เข้าใจแล้ว พี่เย่ฉีเป็นห่วงเรื่องที่พักเลยกะจะมาอยู่กับผมใช่ไหมครับ?"

"ทำไมล่ะ ไม่อยากให้พี่มาเหรอ?"

"โอเคๆ เข้าใจแล้ว พอถึงแล้วโทรหาผมเลยนะ อย่าเผลอขึ้นแท็กซี่ไปคอนโดเก่าล่ะ ผมไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว เดี๋ยวผมไปรับเอง"

หลังจากคุยกันอีกหน่อย มันก็ดึกมากแล้ว ทั้งสองคนจึงกล่าวลากัน ก่อนวางสายไป

เมื่อรู้ว่าเย่ฉีจะมาถึงเฉินตูในอีกไม่กี่วัน และอาจจะมาพักด้วยสักพัก อารมณ์ของซุนเฉิงก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

แม้ว่าต่อหน้าคนอื่น เขาจะดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ แต่ลึงลงไปภายในใจ เขาก็ยังเป็นแค่ชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น

เมื่อรวมกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ในร่างกายแล้ว เขาก็ยิ่งหลับยากขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนนั้น หลังจากที่ซุนเฉิงวางโทรศัพท์มือถือลง เขาหยิบเอาคีย์บอร์ดและเมาส์ไร้สายที่ซื้อมาเป็นพิเศษออกมา แล้วเปิดใช้งาน หลังจากทำความคุ้นเคยกับอุปกรณ์เหล่านั้นสักครู่ เขาก็สั่งรีเวนจ์ในทันทีว่า "รีเวนจ์ จำอุปกรณ์พวกนี้ไว้ให้ดีนะ เชื่อมต่อมันไว้ตลอดเลย!"

"ขอรับ นายท่าน!"

เมื่อได้รับคำสั่ง รีเวนจ์จึงเชื่อมต่อกับคีย์บอร์ดและเมาส์ไร้สายโดยอัตโนมัติ ซุนเฉิงที่ไม่ง่วงแล้วก็คลิกไปมาบนอินเตอร์เน็ตอย่างไร้จุดหมายอยู่ครู่หนึ่ง ตอนนั้นเอง เขานึกถึงข่าวที่เขาอ่านเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา มันเป็นเรื่องความวุ่นวายในเอเชียกลาง เขาคิดพลางคลิกเข้าไปยังเว็บไซต์พอร์ทัลหนึ่งและเริ่มอ่านข่าวสาร

ซุนเฉิงไม่รู้เลยว่าในขณะนี้ อีกฟากหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก รูปถ่ายและชื่อของเขาได้ปรากฏอยู่ในเอกสารหนึ่ง

เมืองแลงลีย์ เดิมทีเป็นเพียงชุมชนในแฟร์แฟกซ์เคาน์ตี รัฐเวอร์จิเนีย มันเคยถูกรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของรัฐแมคลีนเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้มันเป็นเมืองที่ถูกเรียกว่าเมืองแห่งดาวเทียม ทั้งยังอยู่ใกล้วอชิงตันดีซี เมืองหลวงของสหรัฐอเมริกา นอกจากนี้มันยังเป็นเมืองที่ได้รับความสนใจจากทั่วโลก

อีกสาเหตุหนึ่งที่มันถูกจับตา ก็เพราะที่แห่งนี้คือสำนักงานใหญ่ของหน่วยข่าวกรองกลางสหรัฐ (CIA) ที่มีชื่อเสียงก้องโลก

อีกฟากหนึ่งของมหาสมุทร ในประเทศจีนได้ย่างเข้าสู่ช่วงดึกแล้ว

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความแตกต่างของเวลา ทำให้เมืองแลงลีย์กำลังอาบแสงอาทิตย์อันอบอุ่น สว่างไสวที่สุดในวันนั้น

รถเอสยูวีเชฟโรเลตของเจเนอรัลมอเตอร์ส พร้อมแผ่นป้ายทะเบียนพิเศษ หลังจากผ่านการตรวจสอบหลายชั้น รถคันนี้จึงได้แล่นเข้าสู่กองบัญชาการใหญ่ของซีไอเอ ซึ่งตั้งอยู่ชานเมืองแลงลีย์

ขณะที่รถจอดอยู่ในลานจอดรถ ชายผิวขาวที่แต่งตัวดีในชุดสูทสีดำมาตรฐานก็ก้าวออกจากรถ หลังจากล็อครถแล้ว ชายคนนั้นก็ล้วงหยิบป้ายออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วติดมันไว้ที่หน้าอก บนป้ายแสดงรูปถ่ายของเขาอย่างเด่นชัด พร้อมด้วยชุดข้อมูล "ทอม วิลลิส เจ้าหน้าที่อาวุโสหน่วยข่าวกรองของซีไอเอ"

ทอมวิลลิสเดินออกจากลานจอดรถ มือถือเอกสาร มุ่งหน้าไปยังอาคารสำนักงานใหญ่โดยไม่ลังเล

ระหว่างทางเจ้าหน้าที่ซีไอเอที่คุ้นเคยก็พบปะพูดคุยทักทายกันเป็นครั้งคราว เจ้าหน้าที่ซีไอเอส่วนใหญ่มักจะถูกส่งไปปฏิบัติภารกิจในต่างประเทศ พวกเขาล้วนมีความสามารถหลากหลายในการรวบรวมข่าวกรองและการต่อสู้ ส่วนสำนักงานใหญ่ที่นี่มีแต่เจ้าหน้าที่ธุรการจำนวนมาก ถึงกฎระเบียบและข้อตกลงการรักษาความลับที่กำหนดไว้กับเจ้าหน้าที่ธุรการเหล่านี้จะแตกต่างจากบริษัทและหน่วยงานราชการทั่วไป แต่ข้อตกลงที่พวกเขาทำกับรัฐบาล…มันไม่ได้ห้ามให้พวกเขาคุยกันเสียหน่อย ในไม่ช้าวิลลิสก็พบกับคนรู้จัก อีกฝ่ายเรียกเขาทันที

"เฮ้ ทอม... กลับมาจาก 'ทริปธุรกิจ' แล้วหรือ?"

ภายในซีไอเอ ภารกิจนอกสถานที่มักถูกเรียกว่า "ทริปธุรกิจ" วิลลิสหันตามเสียง พบชายผิวขาวท้วมวัยกลางคนกำลังเขมือบแฮมเบอร์เกอร์อย่างเอร็ดอร่อย ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มออกมา

"บิล อาหารแคลอรีสูงแบบนี้จะส่งนายไปสวรรค์เร็วขึ้นนะ ว่าแต่ ไม่ใช่ว่านายอยู่ที่นอร์ธัมเบิร์กรึ? ทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้..."

ชายท้วมหัวเราะเยาะพร้อมกับกัดแฮมเบอร์เกอร์คำใหญ่ "ภารกิจเสร็จก็ต้องกลับสิ อย่าลืมข้อตกลงเรื่องความลับ ฉันคงบอกนายไม่ได้ แต่นายต่างหากที่กลับมาเร็วกว่าที่ฉันคิด..."

วิลลิสที่กินมังสวิรัติมองแฮมเบอร์เกอร์ในมือของบิลอย่างขยะแขยง ถอยหลังไปสองสามก้าว "เฮ้อ กลิ่นแรงเกินไปแล้ว"

เขายกเอกสารในมือขึ้น "ฉันก็ว่างั้น...จะว่าไป คงต้องรีบเอาเอกสารพวกนี้ไปให้ตาแก่จอห์นแล้ว ฉันขอไปก่อนนะ..."

พูดจบ วิลลิสก็รีบจากไป ทิ้งให้บิลหัวเราะอย่างผู้มีชัยอยู่ข้างหลัง

เมื่อเข้าไปในลิฟต์ ห่างไกลจากกลิ่นเนยและเนื้อวัว วิลลิสก็อดไม่ได้ที่จะบ่นคนเดียว "...บิลเอ๊ย ไม่นานคงกลายเป็นหมูสามร้อยปอนด์แน่ๆ..."

ติ๊ง!

ลิฟต์หยุดที่ชั้นเจ็ดของอาคารสำนักงานใหญ่!

ประตูลิฟต์เปิดออก วิลลิสจัดแจงเสื้อผ้า ความหงุดหงิดบนใบหน้าหายไปสิ้น เขาเดินออกจากลิฟต์อย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานที่มีป้ายชื่อ [จอห์น แซงสเตอร์] เมื่อถึง เขาก็หยุดและเคาะประตูด้วยท่าทีเคร่งขรึม เมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากด้านใน เขาจึงเปิดประตูเข้าไป

"สายลับทอม วิลลิส ขอมารายงานครับ นี่คือรายงานการสืบสวนล่าสุดเกี่ยวกับ 'เหตุการณ์เกาะนูบลา'..."

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay , ลงแบบราคาถูกแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับ หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิก กระซิก ;-;