บทที่ 219: ชีวิตเปราะบางดั่งหญ้า
สุ่ยอวี๋หรงมีความประทับใจที่ดีต่อเกาเสียน และเพราะเหตุนี้ เธอจึงยิ่งทนไม่ได้ที่เกาเสียนไม่สนใจเธอ ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจ แต่เกาเสียนไม่ได้ก้มหัวเอาใจหรือพูดอ่อนน้อมสักคำ ทำให้สุ่ยอวี๋หรงรู้สึกไม่สบายใจเป็นพิเศษ เมื่อครู่จางตงหลิงบอกแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นสร้างฐานจากสำนักเหลียนอวิ๋น สำนักชิ...
