ความฝันแรก (4)

[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]

[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]

[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]

<เรื่องราวของอารอน ตอนที่ 18>

3. ความฝันแรก (4)

****

เมื่อมาถึงด้านหลังกระท่อม

ที่นั่นมีลานฝึกขนาดพอเหมาะ

มีเพียงรั้วไม้ล้อมรอบและหุ่นฟางปักอยู่ห่างๆ กัน

ลานฝึกนั้นดูทรุดโทรมมาก

และตรงกลางลานฝึกนั้น มี 'เขา' คนนั้นยืนอยู่

"หาวววว..."

สายตาที่ดูง่วงซึมหันมาทางพวกเขาสองคน

เสื้อผ้าที่ดูโทรมและท่าทางที่ดูไม่เอาไหนเลย

แม้เขาจะยกมือขึ้นมาการเกาหัวสีม่วงของเขามันก็ดูไม่มีความกระตือรือร้นแม้แต่น้อย

'เด็กผู้ชาย?'

ไม่แน่ใจเรื่องอายุที่แท้จริงแต่ดูเหมือนจะอายุน้อยกว่าอารอน

ถ้าดูจากภายนอกแล้ว ถึงจะบอกว่าเป็นน้องชายก็คงไม่มีใครเถียง

"พวกนาย ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ? เข้ามา เข้ามาสิ"

สีหน้าและน้ำเสียงของเด็กหนุ่มแสดงออกถึงความรำคาญอย่างชัดเจน

"คุณคือเจ้าของกระท่อมหลังนี้ใช่ไหม?"

ซาจินเลิกคิ้วขึ้น

ดูเหมือนเขาจะไม่คาดคิดว่าเด็กหนุ่มจะมีท่าทางแบบนี้

"ใช่ ฉันเอง ไม่ต้องแนะนำตัวหรอกใช่ไหม? พวกนายก็น่าจะรู้แล้วนี่ รีบๆ เข้ามาเถอะ"

ประตูรั้วของลานฝึกเปิดอยู่ อารอนและซาจินเดินเข้าไปอย่างงุ่มง่าม

'...'

มันต่างจากที่คิด

อารอนคาดหวังว่าจะได้พบกับนักรบผู้มีฝีมือเยี่ยมยอดที่ภาพลักษณ์สง่างามราวกับคมดาบ

ผู้ที่มีความมุ่งมั่นอันแรงกล้าที่สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของพรสวรรค์ได้

แต่ภาพที่เห็นตรงหน้ากลับ…

"ฉันรู้น่า รู้ว่าฉันดูเด็กไปหน่อย จะทำยังไงได้ ฉันก็ไม่ได้อยากเกิดมาหน้าตาแบบนี้ซะหน่อย เอาเถอะ สมาชิกรุ่นนี้มีแค่พวกนายสองคนสินะ"

ดวงตาที่หรี่ลงครึ่งหนึ่งของเด็กหนุ่มกวาดมองพวกเขาสองคนอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเด็กหนุ่มก็พูดว่า

"กลับไปซะ"

"?"

"เดี๋ยวฉันจะเปิดประตูมิติให้อีกครั้ง มันอาจจะต้องใช้เวลาหน่อย แต่ก็พักผ่อนไปพลางๆ ก่อน คิดซะว่าเป็นวันหยุด พอประตูเปิด ก็กลับบ้านไปซะ"

เด็กหนุ่มหาว

“ทำไมล่ะ?”

"หืม?"

"ผมกลับไปมือเปล่าไม่ได้หรอกนะ ในเมื่อลงทุนมาถึงขนาดนี้แล้ว"

ซาจินก้าวไปข้างหน้า

"ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นคู่แข่งของหมอนั่น"

"หมอนั่น? อ้อ รีเจียนสินะ คู่แข่ง? ใครเป็นคู่แข่งของฉัน? พูดเพ้อเจ้ออะไร?"

เด็กหนุ่มโบกมือปฏิเสธ

แต่อารอนก็เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเช่นกัน

รีเจียนฮีโร่ระดับ 5 ดาวผู้ได้รับการยกย่องว่าเป็นจอมดาบแห่งเนลม์ไฮมฟ์

ว่ากันว่ามีคนที่เขาเองก็ยอมรับว่าเป็นคู่แข่ง

"ตลกสิ้นดี"

เด็กชายหัวเราะราวกับว่ามันไร้สาระ

ซาจินมองเด็กหนุ่มและหัวเราะเช่นกัน

"ยังไงก็ตาม ต่อให้คุณพยายามไล่ผมกลับ ผมก็ไม่ไปหรอก ผมมาที่นี่เพื่อจะเอาชนะ"

"เอาชนะ? ฉันเนี่ยนะ? โอ้โห น่ากลัวจัง นายก็เป็นเหมือนกันเหรอ? นายก็มาที่นี่เพื่อ... อะไรนะ เอาชนะฉัน?"

สายตาของเด็กหนุ่มหันไปทางอารอน

อารอนรีบส่ายหัวทันที

"มะ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมมาที่นี่เพราะอยากจะแข็งแกร่งขึ้นครับ"

"มันก็ไม่ต่างกันไม่ใช่เหรอ?"

ซาจินจ้องมองอารอน

อารอนไม่ยอมแพ้และตอบกลับไป

"มันต่างกันครับ ผมมีเจตนาที่บริสุทธิ์และไม่ได้จะมาเอาชนะใคร"

“นายกำลังบอกว่าความตั้งใจของฉันไม่บริสุทธิ์งั้นเหรอ?”

"ขะ ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะสื่อแบบนั้น"

ซาจินมองไปข้างหน้าอีกครั้ง

ดวงตาของเขาเป็นประกายแข็งกร้าว

"ยังไงก็เถอะ ผมอยากจะแข็งแกร่งขึ้น มากกว่ารีเจียน มากกว่าเพื่อนร่วมทีม มากกว่าใครๆ ในโลกนี้ และเพื่อสิ่งนั้น ผมถึงมาที่นี่ แล้วผมจะตอบแทนบุญคุณคุณ ดังนั้น ช่วยทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นที"

"...."

"ผมรู้ว่ามันอันตราย ว่ากันว่าคนที่มาที่นี่ส่วนใหญ่จะตาย แต่ถ้าไม่เสี่ยงอันตรายขนาดนั้น ก็คงแข็งแกร่งขึ้นไม่ได้ ผมเตรียมใจมาแล้ว และหมอนั่นก็น่าจะเหมือนกัน"

ใช่…อารอนก็เช่นกัน

แม้เหตุผลจะต่างกัน แต่ทั้งสองคนก็มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่พวกเขายอมเสี่ยงอันตรายมาที่นี่

"โอ๊ย น่าปวดหัวจริงๆ พวกที่สร้างปัญหามาอีกแล้ว"

เด็กหนุ่มถอนหายใจ

"ถ้าฉันบอกให้พวกนายกลับไปฝึกฝนตามปกติ พวกนายก็คงไม่ยอม บอกว่าลองมาหมดแล้ว บอกว่าไม่มีวิธีอื่นแล้ว ถึงมาที่นี่"

"คุณรู้"

"แต่พวกนายคิดว่าเป็นคนแรกเหรอที่มาที่นี่ด้วยความมุ่งมั่นแบบนี้?"

"คงไม่ใช่หรอก แต่มันก็ไม่สำคัญ ฉันจะทำให้สำเร็จเอง"

มันเป็นความมั่นใจที่ยอดเยี่ยม

อารอนคงเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างจากเขา

ความมั่นใจแบบนั้นคือความเย่อหยิ่งของผู้ชนะที่ได้มาจากความพยายามและชัยชนะอย่างต่อเนื่อง

'...'

มันต่างจากอารอนที่แม้แต่จะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็ยังยาก

เขาได้ลิ้มรสความล้มเหลวมานับครั้งไม่ถ้วน

เขาไม่สามารถพูดได้ว่าครั้งนี้เขาจะประสบความสำเร็จ

"แล้วนายล่ะ?"

ซาจินมองไปที่อารอนแล้วพูด

"ผม... จะพยายามอย่างเต็มที่ครับ"

"เป็นคนไร้ความทะเยอทะยานสินะ"

ซาจินหัวเราะเบาๆ

"เอาเถอะ ช่างพวกนาย ฉันไม่สนแล้ว ทำตามใจชอบเลย ลานฝึกก็อยู่ตรงนี้ ใช้ได้ตามสบาย ในบ้านมีห้องว่างเยอะแยะ เลือกเอาตามใจชอบ ทำความสะอาดกันเองนะ ไม่ต้องทำอาหารก็ได้"

เด็กหนุ่มยอมง่ายกว่าที่คิด

ดูเหมือนคำพูดที่บอกให้กลับไปจะเป็นเพียงบททดสอบง่ายๆ

"งั้นฉันไปก่อน..."

"เดี๋ยวก่อนครับ"

ซาจินขัดจังหวะเด็กหนุ่มนั้น

เขาเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มพลางลูบฝักดาบที่เข็มขัด

"ผมขอสู้กับคุณสักครั้งได้ไหม?"

"ทำไมฉันต้องทำ?"

"ผมอยากจะรู้….อยากรู้ถึงความแข็งแกร่งของคุณ”

"หืม?"

“ชายคนนั้นชื่อรีเจียนนั้นแข็งแกร่งมาก ผมลองสู้กับเขาหลายสิบครั้ง แต่ก็ไม่เคยชนะแม้แต่ครั้งเดียว แม้จะปรับความสามารถทางกายภาพให้เท่ากันก็ตาม บอกตรงๆ ... เขาเป็นเหมือนกำแพงที่ไม่อาจข้ามผ่านได้”

"ก็แน่ล่ะสิ หมอนั่นมันเป็นอัจฉริยะนี่"

"และในฐานะคู่แข่งของคุณ คุณก็น่าจะแข็งแกร่งพอๆ กันกับเขาสินะ"

"ก็บอกว่าไม่ใช่ไง"

"งั้นช่วยประลองกับผมหน่อยเถอะนะ ผมอยากรู้ระดับของตัวเอง"

เด็กชายมองดูซาจินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"ยะโสโอหัง"

"ถ้าวิธีการพูดของผมฟังดูไม่เข้าท่า ผมขอโทษด้วยครับ"

น้ำเสียงของซาจินเปลี่ยนไปทันที

"ผมอยากจะแข็งแกร่งขึ้นครับ ได้โปรดชี้แนะผมด้วยครับ"

อารอนก็ประหลาดใจเช่นกัน

ผู้ชายที่ชื่อซาจิน เป็นคนที่มีความภาคภูมิใจในตัวเองสูง

แต่เขากลับทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองไปในทันที

เพียงเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น

“นายอยากรู้ช่องว่างใช่ไหม? นายอยากสัมผัสกำแพงแบบเดียวกับที่นายรู้สึกได้จากรีเจียนใช่ไหม?”

"ถูกต้องครับ"

“ฉันจะบอกว่าไม่มีอะไรที่ม่สามารถทำได้”

เด็กชายยิ้ม

จากนั้นเขาก็เตะหอกไม้ที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมาด้วยเท้าของเขา

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay , ลงแบบราคาถูกแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับ หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิก กระซิก ;-;