บทที่ 465 ลำเอียงเกินไปแล้ว
ดังนั้น ซ่งจื่ออี๋และจูอู๋หยางจึงไต่ระดับขึ้นไปบนหอคอยอสูรอย่างเชื่องช้า เมื่อเทียบกับรัชทายาทคนอื่นๆ แล้ว พวกเขาดูเชื่องช้าราวกับหอยทาก ผู้คนที่สนใจจูอู๋หยางก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งผู้ฝึกตนของยอดเขาอู๋หยางบางคนก็หันไปสนใจเซียวหรงหวี่ หลิวอู๋เหริน และเหล่ารัชทายาทที่บุกทะลวงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็...