บทที่ 45 : สามวิธีในการรับโอสถ!
บทที่ 45 : สามวิธีในการรับโอสถ!
“แม้ว่าสำนักจะไม่ได้ควบคุมเรื่องโอสถอย่างเข้มงวด, แต่ก็หาซื้อได้ยากอยู่ดี!” ศิษย์พี่จ้าวกล่าว
“ไม่ว่าจะเป็นสำนักไหน, โอสถก็เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับทุกคน…แม้แต่ศิษย์ที่มีสภาพตกต่ำมากเเค่ใหนก็ไม่มีทางเอาโอสถออกมาขาย!”
“ถ้าตกต่ำแล้วยังเอาโอสถออกมาขาย…นั่นก็เท่ากับว่ายอมแพ้ต่อเส้นทางการบ่มเพาะโดยสิ้นเชิง!”
“คนเเบบนั้นคงอยู่ที่สำนักต่อไปไม่ได้” ศิษย์พี่จ้าวอธิบาย
“อืม!” หลินเสวียนพยักหน้า
โอสถต่างจากวิชายุทธ์
การเรียนรู้วิชายุทธ์เพียงอย่างเดียว จะไม่ส่งผลต่อพลังลมปราณ
ดังนั้นจึงมีศิษย์สายนอกบางคน ยอมขายสิทธิ์ในการเรียนรู้วิชายุทธ์ของตนเอง
แต่โอสถที่เกี่ยวข้องกับพลังลมปราณนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง!
………..
“เรามาพูดถึงผู้อาวุโสสายนอกที่ปรุงโอสถกันต่อ”
“พวกเขาเหล่านั้นก็ลำบากมากเหมือนกัน”
“ทุกเดือนพวกเขาต้องปรุงโอสถจำนวนหนึ่งให้กับสำนัก…เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายของสำนัก”
“ตัวอย่างเช่น ทรัพยากรที่พวกเราได้รับทุกเดือน!”
“นอกจากนี้ ทุกเดือนผู้อาวุโสสายนอกยังต้องปรุงโอสถระดับสูง…เพื่อนำไปแลกเปลี่ยนทรัพยากรกับสายใน!”
“สุดท้าย, พวกเขาก็ยังต้องทุ่มเทให้กับการศึกษาการปรุงโอสถ!”
“ดังนั้น, แม้แต่ผู้อาวุโสยที่สามารถปรุงโอสถเองได้…ก็แทบจะไม่มีโอสถเก็บไว้ใช้”
“ต่อให้มีโอสถเก็บไว้...มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะซื้อได้ด้วยเงิน!”
ศิษย์พี่จ้าวอธิบายอย่างละเอียด
เเละเมื่อหลินเสวียนลองคิดดูแล้ว…มันก็สมเหตุสมผล!
ผู้อาวุโสสายนอกที่ปรุงโอสถได้ล้วนอยู่ในขอบเขตก่อกำเนิดเเก่นเเท้
โอสถอย่างโอสถหลอมลมปราณ…พวกเขาคงไม่สนใจที่จะเก็บเอาไว้!
โอสถที่ผู้อาวุโสเก็บเอาไว้, ส่วนใหญ่คงต้องใช้คะแนนจำนวนมากถึงจะซื้อได้
ยิ่งไปกว่านั้น โอสถที่เข้าคลังของนิกายแล้วก็ห้ามซื้อขายอย่างเด็ดขาด!
“ดังนั้น ถ้าศิษย์น้องอยากได้โอสถ…มันก็มีเพียงสามวิธี”
“วิธีแรก ก็คือศิษย์น้องปรุงโอสถเอาเอง”
ศิษย์พี่จ้าวกล่าวอย่างไม่ใส่ใจนัก
แม้ว่าหลินเสวียนจะมีเพลิงโอสถเเละมีพรสวรรค์ในการปรุงโอสถ
แต่เขาไม่คิดว่าวิธีนี้จะมีโอกาสสำเร็จมากนัก
ด้วยประสบการณ์อันน้อยนิดของหลินเสวียน…รอเตาหลอมโอสถระเบิดได้เลย!
“วิธีที่สอง ก็คือรวบรวมวัตถุดิบเอง แล้วจ่ายเงินจำนวนมากให้ผู้อาวุโสช่วยปรุง”
“เเต่วิธีนี้ไม่สามารถบอกได้ว่าจะได้รับโอสถเมื่อไหร่”
“เพราะถ้าผู้อาวุโสมีภารกิจปรุงโอสถให้สำนัก…พวกเขาก็จะจัดลำดับความสำคัญให้กับภารกิจการปรุงโอสถให้สำนักก่อน”
“แต่ตอนนี้เพิ่งมีการแจกจ่ายทรัพยากรไป…ดังนั้นผู้อาวุโสน่าจะมีเวลาว่าง”
“เเละด้วยชื่อเสียงของศิษย์น้องหลิน…มันจะต้องมีผู้อาวุโสยินดีช่วยเหลืออย่างแน่นอน” ศิษย์พี่จ้าวอธิบายต่อ
“ถ้าให้ผู้อาวุโสช่วยปรุง, มันจะใช้เวลานานแค่ไหนครับ?” หลินเสวียนถามอีกครั้ง
“ไม่แน่นอน, อาจจะสามถึงห้าวัน…หรือสิบวันถึงครึ่งเดือนก็เป็นไปได้” ศิษย์พี่จ้าวกล่าว
“แล้ววิธีที่สามล่ะ?”
“รับภารกิจ!”
“มันมีภารกิจบางอย่างที่ต้องการความพิเศษ…หอภารกิจจึงจะให้รางวัลเป็นโอสถ”
“ศิษย์น้องหลิน, เจ้าลองไปที่หอภารกิจดูสิ!” ศิษย์พี่จ้าวกล่าว
“อย่างนี้นี่เอง…ขอบคุณศิษย์พี่จ้าวสำหรับคำเเนะนำ”
“ศิษย์น้อง ไม่ต้องเกรงใจ”
“ขอแค่ศิษย์น้องอย่าเข้าใจผิด คิดว่าพี่ชายไม่ยอมช่วยเจ้าก็พอ” ศิษย์พี่จ้าวพูดด้วยรอยยิ้ม
“ไม่มีทาง!”
“ศิษย์พี่มีน้ำใจขนาดนี้ หลินเสวียนจะมองศิษย์พี่ในแง่ร้ายได้อย่างไร” หลินเสวียนโบกมือ
“งั้นศิษย์พี่ขอตัวไปทำธุระก่อนนะ” ศิษย์พี่จ้าวพูดจบก็หันหลังกลับและจากไป
…..
“ดูเหมือนว่าเราจะต้องไปที่หอภารกิจก่อน”
“เมื่อวานเพิ่งได้คะแนนมาสองพันแปดร้อยคะแนน…แต่เเค่วันเดียวก็หายไปสองพันคะแนนแล้ว”
“ต้องรับภารกิจอีกสักสองสามภารกิจเพื่อหาคะแนนเพิ่ม…ในอนาคต คะแนนคือสิ่งที่จำเป็นมากที่สุด”
หลินเสวียนเก็บสมุนไพรทั้งหมด, จากนั้นก็ตรงไปที่หอภารกิจ
…..
“หลินเสวียน, เจ้ามารับภารกิจอีกแล้วเหรอ”
ผู้อาวุโสหอภารกิจทักทายหลินเสวียนทันทีเมื่อเห็นเขา
“ใช่ครับ!”
“ท่านผู้อาวุโส, ข้าอยากจะถามว่าท่านพอจะมีภารกิจที่ให้รางวัลเป็นโอสถบ้างไหมครับ?” หลินเสวียนถามตรงเข้าประเด็น
“มีสิ!”
“แน่นอนว่ามี….แถมมันยังเหมาะกับเจ้ามากด้วย!” ผู้อาวุโสหอภารกิจกล่าวโดยไม่ลังเล
“เหมาะกับข้า?”
“เดี๋ยวเจ้าดูก็รู้เอง” ผู้อาวุโสหอภารกิจพูดพลางส่งป้ายภารกิจหลายอันให้หลินเสวียน
ภารกิจที่หนึ่ง: ดูแลสวนสมุนไพร
รางวัล: โอสถชำระล้างลมปราณระดับพื้นฐานวันละหนึ่งเม็ด, คะแนน: 500 คะแนน!
ภารกิจที่สอง: หลอมน้ำยาสมุนไพร
รางวัล: ถ้าหลอมน้ำยาสมุนไพรได้สิบส่วนจะได้รับโอสถหลอมลมปราณระดับสีเหลืองหนึ่งเม็ด, คะแนน: 1,000 คะแนน!
ภารกิจที่สาม…
ผู้อาวุโสหอภารกิจหยิบภารกิจออกมาทั้งหมดห้าภารกิจ
ภารกิจทั้งหมดล้วนเกี่ยวข้องกับการปรุงโอสถทั้งสิ้น
ไม่แปลกใจเลยที่ผู้อาวุโสหอภารกิจบอกว่าภารกิจเหล่านี้เหมาะกับหลินเสวียน
“หลินเสวียน เจ้าอย่าคิดว่ารางวัลของภารกิจเหล่านี้ต่ำต้อยนะ!”
“ถ้าค่อยๆสะสมไปเรื่อยๆ…เดี๋ยวมันก็จะมากมายเอง!”
“คิดซะว่าช่วยข้า, ภารกิจเหล่านี้ตั้งอยู่ตรงนี้มาสิบกว่าวันแล้ว…นี่ถ้ายังไม่มีใครรับ พวกหอทรัพยากรคงต้องมาโวยวายแน่ๆ”
ผู้อาวุโสหอภารกิจมองหลินเสวียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง
“ท่านผู้อาวุโส ข้าไม่ได้รังเกียจเลย… ข้ากลับรู้สึกว่ารางวัลเหล่านี้มากมายเกินไปด้วยซ้ำ”
“ข้าเเค่กำลังสับสนว่าทำไมถึงไม่มีใครรับภารกิจไปเลยล่ะครับ?”
หลินเสวียนถามด้วยความสงสัย
“ความเสี่ยงกับรางวัลมันไม่สมดุลกันไง!”
“อย่างเช่นการดูแลสวนสมุนไพร ถ้าไม่มีความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรมากพอ ก็อาจจะทำเรื่องเสียหายได้”
“เเละถ้าทำสมุนไพรวิญญาณเสียหายจะถูกลงโทษหนัก!”
“แค่การดูแลสวนสมุนไพรก็เป็นแบบนี้แล้ว…การหลอมน้ำยาสมุนไพรยิ่งไม่ต้องพูดถึง”
“ศิษย์ที่ไม่มีเพลิงโอสถ, ไม่มีทางทำได้เลย!” ผู้อาวุโสหอภารกิจพูดด้วยความเศร้าใจ
ก่อนหน้านี้ยังมีลู่จื่อเยว่ที่มารับภารกิจง่ายๆอยู่บ้าง
แต่หลังจากที่ลู่จื่อเยว่ลงจากเขาไป…ภารกิจเหล่านี้ก็ไม่มีใครสนใจอีกเลย
“งั้นเอาแบบนี้!”
“หลินเสวียน ถ้าเจ้ารับภารกิจเหล่านี้…ข้าจะเพิ่มโอสถหลอมลมปราณให้เจ้าอีกหนึ่งเม็ด เป็นไง?”
ผู้อาวุโสหอภารกิจรู้สึกกลุ้มใจ…จึงกัดฟันพูด
“เพิ่มโอสถหลอมลมปราณให้หนึ่งเม็ด?” ดวงตาของหลินเสวียนเป็นประกาย!
จริงๆแล้วหลินเสวียนไม่ได้สนใจโอสถหลอมลมปราณมากนัก, เพราะเขาปรุงเองได้
เเต่สิ่งสำคัญคือการกินโอสถที่ปรุงโดยผู้ปรุงโอสถคนอื่นจะทำให้คัมภีร์เตาหลอมโลหิตได้เข้าใจอะไรใหม่ๆ
ยิ่งคนปรุงหลากหลายยิ่งดี!
“ตกลง!”
“ข้ารับภารกิจทั้งห้าภารกิจนี้!”
หลินเสวียนตอบตกลงทันที
“ได้เลย!”
“เรื่องนี้ถือว่าข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้า…คราวหน้าถ้ามีภารกิจดีๆข้าจะเก็บไว้ให้เจ้าเลือกก่อนเลย” ผู้อาวุโสหอภารกิจพูดด้วยรอยยิ้ม
“เช่นนั้น, หลินเสวียนก็ต้องขอบคุณท่านผู้อาวุโสล่วงหน้าเเล้ว”
“เอาล่ะ, ภารกิจที่สำคัญที่สุดคือการดูแลสวนสมุนไพร”
“หลินเสวียน เจ้าจงไปที่สวนสมุนไพรก่อนเลย…มันอยู่ที่ภูเขาด้านหลังหอทรัพยากร” ผู้อาวุโสหอภารกิจกล่าว
“ครับ!” หลินเสวียนพยักหน้า
จากนั้นก็ตรงไปยังภูเขาด้านหลังหอทรัพยากร!
…………………..
