บทที่ 241
บทที่ 241 เทือกเขาแห่งความเงียบงันทอดตัวยาวสุดลูกหูลูกตา เบื้องบนมีท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมด้วยม่านเมฆหนา ทับถมกันเป็นชั้นๆ ราวกับพยายามซ่อนความลึกลับของสรวงสวรรค์ แม้แต่มังกรบรรพกาลขนาดร้อยเมตรที่ทะยานอยู่ท่ามกลางมวลเมฆนั้น ก็ดูเล็กลงไปถนัดตา กลายเป็นเพียงจุดดำๆ เล็กๆ ที่เคลื่อนไหวอยู่ไกลลิบ อย่างไรก็ตา...
