บทที่ 19 แผนกับดักซอมบี้เผยโฉม!

จางเฉินปรบมือและโห่ร้องด้วยความยินดี

"ฉันต้องปรบมือให้นายจริงๆ"

"เหวยจุ้นฝา ปฏิกิริยาและพละกำลังที่ยอดเยี่ยมมาก"

"ในช่วงเวลาวิกฤตนั้น นายใช้โลหะปกป้องส่วนสำคัญของร่างกาย และใช้การเคลื่อนไหวหลอกล่อเพื่อหลอกคนแข็งแกร่งให้สังหารมันด้วยการยิงสองนัดในจุดสำคัญ"

"การเคลื่อนไหวนั้นลื่นไหลและราบรื่นมาก"

"ดูเหมือนว่านายซ่อนตัวอยู่ข้างๆ หลี่เฟิง นายแข็งแกร่งกว่าเขาเสียอีก!"

"ไอ้แก่นั่นให้ยาวิเศษอะไรกับนายกัน ถึงทำให้นายอยากเป็นลูกน้องของเขา"

"ฉันไม่เกลียดคนซื่อสัตย์อย่างนาย ถ้านายจากไปและไม่กลับไปหาหลี่เฟิง ฉันจะปล่อยนายไป"

เหวยจุ้นฝายิ้มและตอบจางเฉินด้วยการกระทำ

โซ่โลหะหนายื่นออกมาจากด้านหลังของเหวยจุ้นฝาเหมือนแมงมุมกางขา

โซ่เหล่านี้พุ่งเข้าหาจางเฉินพร้อมกัน!

"เหวยจุ้นฝา ดูเหมือนว่านายฉลาดนะ โซ่พวกนี้รวมกันแล้วหนักอย่างน้อยสิบกิโลกรัมใช่ไหม?!"

"พื้นที่ที่นายควบคุมได้มากกว่าสามเมตร!"

"นายระวังตัวจากฉันตั้งแต่แรกแล้ว!"

จางเฉินไม่ตื่นตระหนกเลยเมื่อเผชิญหน้ากับโซ่เหล็กที่พุ่งเข้ามา

"เหวยจุ้นฝา ให้ฉันถามนายสักคำถาม"

โซ่เหล็กอยู่ห่างจากจางเฉินเพียงก้าวเดียว แต่จางเฉินก็ยังไม่ขยับเขยื้อน

"จางเฉิน! ข้าจะจับเจ้ากลับไปให้พี่หลี่เฟิงจัดการ! เจ้าไม่มีทางรอด!"

"อะไรเร็วกว่ากัน กระสุนหรือโซ่เหล็กของนาย?"

จางเฉินมีปืนเอ็ม4 อยู่ในมือ กระสุนถูกยิงออกไป งูไฟพ่นออกมา และเสียงปืนดังสนั่นเหนือศีรษะทั้งสอง

เหวยจุ้นฝามองจางเฉินด้วยความตกตะลึง

"ไม่มีจรรยาบรรณนักสู้เลยรึ?!"

กระสุนสามนัดยิงเข้าหน้าผากของเหวยจุ้นฝา เขาเงยหน้าขึ้นแล้วล้มลง โซ่เหล็กที่กำลังบินอยู่ก็ร่วงลงพื้น

แต่เดิมคิดว่าจะเป็นการต่อสู้ครั้งใหญ่ แต่ไม่คาดคิดว่าจะจบลงในลักษณะนี้

ไม่เคยคิดว่าจางเฉินจะไม่ใช้กำปั้นเลย!

จางเฉินเก็บปืนและพูดว่า "นี่มันยุคอะไรกันแล้ว? ตอนที่นายยิงฉันเมื่อกี้ นายก็ฉลาดมากไม่ใช่หรือ?!"

ศพบนพื้นล้วนเป็นสมบัติล้ำค่าในสายตาของจางเฉิน!

ลูกแสงสีขาวเก้าลูกลอยอยู่เหนือศพ เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ลอยมา และลูกแสงทั้งเก้าลูกก็อยู่ในมือของจางเฉิน

สิทธิ์ระดับ D แปดอัน บวกกับสิทธิ์ระดับ C หนึ่งอัน

พรสวรรค์ระดับ B ของเหวยจุ้นฝาเมื่อแปลงเป็นสิทธิ์แล้วก็เป็นเพียงสิทธิ์ระดับ C ในสายตาของเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่

แต่พวกนี้ก็เพียงพอแล้ว!

สาม D แลกได้หนึ่ง C

ฉันมีสิทธิ์ระดับ D เก้าอัน

แปลงทั้งหมดเป็นสิทธิ์ระดับ C ตอนนี้มีสิทธิ์ระดับ C รวมทั้งหมดสี่อัน จากนั้นจางเฉินก็แปลงสาม C เป็นสิทธิ์ระดับ B หนึ่งอัน!

"ในที่สุดฉันก็มีสิทธิ์ระดับ B!"

จางเฉินตื่นเต้น เขารอคอยพรสวรรค์ระดับ B นี้มานานแล้ว

เมื่อมีพรสวรรค์ระดับ B ในมือ จะมีคะแนนโบนัสมากมาย!

ทุกอย่างเป็นคำโกหกของจางเฉิน ไม่มียานพาหนะอยู่เลย ทุกอย่างเป็นเพียงกลลวงเพื่อหลอกหลี่เฟิง!

หลี่เฟิงคาดการณ์คำโกหกที่จางเฉินอาจนำมา แต่เขาไม่เคยคิดว่าจางเฉินจะมีความสามารถที่ทรงพลังขนาดนี้!

เหวยจุ้นฝาที่แข็งแกร่งกว่าตัวเขาเอง พร้อมด้วยนักเลงเก้าคน ขบวนการนี้หรูหราพอแล้ว แต่จางเฉินก็ยังจัดการพวกเขาได้อย่างง่ายดายด้วยกลอุบาย

ยืนอยู่กลางซากปรักหักพัง เสียงการต่อสู้เมื่อครู่ได้ดึงดูดซอมบี้มากมาย

เป้าหมายของจางเฉินไม่ใช่ซอมบี้พวกนี้!

จางเฉินยืนอยู่บนอาคาร และธนาคารกลางอยู่เบื้องหน้าเขา!

มีกองซอมบี้พิเศษอยู่ที่นี่ ทั้งหมดเพิ่งติดเชื้อใหม่ๆ แม้แต่ซอมบี้แก่และอ่อนแอก็ไม่เห็น

"แค่อย่าปลุกไอ้หมอนั่นข้างในก็พอ"

จางเฉินเยาะเย้ยและพูดว่า "เทพเจ้า แลกอุปกรณ์ล่อซอมบี้!"

"กับดักซอมบี้ต้องใช้สิทธิ์ระดับ C และคะแนนรางวัลสิบคะแนน คุณต้องการแลกไหม?"

"ใช่!"

สายตาของจางเฉินเข้มขึ้น เขาไม่ต้องการสละเด็กเพื่อจับหมาป่า

การหายไปของคะแนนประสบการณ์ 100 คะแนนทำให้อันดับของจางเฉินตกทันที

จางเฉินยิ้มขมขื่น ระบบจัดอันดับนี้หลอกเขาจริงๆ การขึ้นลงสับสนเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อปริมาณสิ่งที่แลกเปลี่ยนมีจำนวนมาก ก็ง่ายที่จะถูกเปิดเผย

"ถ้าพวกมันเป็นสัตว์ประหลาดทั้งหมด ฉันคงไม่มีปัญหาแบบนี้"

เมื่อการแลกเปลี่ยนเสร็จสิ้น เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ก็วาบแสง และสิ่งที่คล้ายกับเครื่องส่งสัญญาณเตือนภัยก็ปรากฏในมือของจางเฉิน

มีปุ่มอยู่บนกล่องสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินและแดง เพียงแค่กดปุ่ม กับดักซอมบี้ก็จะส่งผลต่อสมองของซอมบี้ด้วยความถี่คลื่นที่มนุษย์ไม่สามารถรับรู้ได้!

กับดักซอมบี้มีระยะผลกระทบประมาณ 100 เมตร ซึ่งเพียงพอที่จะล่อซอมบี้ทั้งหมดหน้าธนาคารกลาง!

จางเฉินหัวเราะคิกคัก คำนวณระยะทาง และกดปุ่มในมือ

ในเวลาเดียวกัน ซอมบี้ทั้งหมดก็พุ่งเข้าหาตำแหน่งของจางเฉินราวกับถูกกระตุ้นด้วยบางสิ่ง

แม้แต่แม่มดที่นั่งร้องไห้อยู่บนพื้นก็หันหลังกลับโดยไม่ลังเล

"ฮ่าๆ!"

จางเฉินกรีดร้องและเริ่มวิ่งหนี จุดประสงค์ของเขาคือการล่อซอมบี้ทั้งหมดไปยังร้านอาวุธและให้คนของหลี่เฟิงต่อสู้กับซอมบี้

ตามความคืบหน้าในปัจจุบัน หลี่เฟิงและคนอื่นๆ ไม่น่าจะมีเวลายึดครองร้านอาวุธได้ทั้งหมด

ในเวลานั้น ร่วมมือกับซอมบี้เหล่านี้เพื่อฆ่าหลี่เฟิงและคนอื่นๆ แล้วคุณจะได้รับสิทธิ์แลกเปลี่ยนมากมาย!

นี่คือจุดประสงค์ของจางเฉิน!

ซอมบี้พิเศษเคลื่อนที่เร็วมาก และในขณะที่จางเฉินกำลังเคลื่อนไหว ซอมบี้นับไม่ถ้วนในรัศมี 100 เมตรก็เข้าร่วมคลื่นซอมบี้

จางเฉินเป็นเหมือนศูนย์กลางของหายนะ มีคลื่นซอมบี้มหึมาล้อมรอบเขาจากทุกทิศทาง!

"ยิ่งมากยิ่งดี ยิ่งมากยิ่งดี!"

ใบหน้าของจางเฉินเต็มไปด้วยความดีใจผสมกับความบ้าคลั่ง ดูน่ากลัวมาก ในขณะนี้ เขาดูเหมือนจะอยู่ฝ่ายเดียวกับซอมบี้!

อีกด้านหนึ่ง หลี่เฟิงและเพื่อนๆ ที่พักผ่อนมาทั้งคืน ได้ฟื้นพลังหลังจากกินและดื่ม

แม้จะมีซอมบี้มากมายและแม้แต่ซอมบี้พิเศษอยู่รอบๆ ร้านอาวุธ การกดดันด้วยอาวุธที่เกิดจากคนเกือบร้อยคนก็ทำให้พวกเขาบุกเข้าไปในร้านอาวุธได้อย่างรวดเร็ว

และตามที่จางเฉินบอก กำแพงในร้านอาวุธหนามาก และมีอาวุธมากมายข้างใน ซึ่งเพียงพอที่จะติดอาวุธให้คนร้อยคน!

"น่าเสียดายที่มีแต่ของธรรมดา"

หวังยู่กำลังถือปืนกลมือ ที่นี่มีแต่ปืนพกและปืนกลมือ ไม่มีอาวุธที่ทรงพลังกว่านี้

หวังยู่สั่งการ "ฉางเหา ให้พวกเขานำกระสุนมาเพิ่ม และแต่ละคนควรเตรียมปืนพกและอาวุธหลักไว้"

ฉางเหาพยักหน้าและรีบไปทำทันที คนกว่าสิบคนรวมตัวกัน แต่ละคนมีแม็กกาซีนติดตัวห้าอัน

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาไปเอาอาวุธเหล่านี้ ก็มีความขัดแย้งเล็กน้อยกับคนของหลี่เฟิง

"เมื่อเรามีอาวุธทั้งหมดแล้ว เราก็ไปกันเถอะ"

หวังยู่ชำเลืองมองหลี่เฟิงที่เพิ่งเข้ามาในร้านอาวุธ ไอ้หมอนี่กำลังมองอาวุธตรงหน้าด้วยสีหน้าลำพองใจ

ดูเหมือนว่าจักรวรรดิของเขากำลังจะก่อตั้งขึ้น

ในโลกที่วุ่นวายนี้ การมีอาหารและอาวุธ ทำให้เขามีคุณสมบัติพอที่จะเป็นราชา!

หวังยู่เดินเข้าไปหาหลี่เฟิงและพูดว่า "กัปตันหลี่เฟิง ขอบคุณสำหรับการดูแลเมื่อวานนี้ ทีมของผมและผมจะไปก่อนนะครับ"

หลี่เฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อย และดูเหมือนว่าเขาไม่ต้องการปล่อยให้หวังยู่และคนอื่นๆ ไป

"กัปตันหวังยู่ คุณแน่ใจหรือ?"

น้ำเสียงของเขามีการข่มขู่เล็กน้อย และคนรอบๆ ก็เคลื่อนเข้าใกล้หวังยู่มากขึ้นเพื่อขวางทางเขา

(จบบท)