บทที่ 167 สิบร่างเซียน
ลมฤดูใบไม้ผลิในเดือนสามพัดราวกับกรรไกร ส่วนลมในเดือนสี่นั้นอ่อนโยนดั่งมือนุ่มนวลของสาวงาม ชวนให้สรรพสิ่งเบ่งบานงอกงาม เกาเสียนนั่งขี้เกียจอยู่ใต้ชายคา อ่านหนังสือไปพลาง ฤดูใบไม้ผลิชวนให้ง่วงนอน อากาศดีๆ แบบนี้ทำให้เขารู้สึกเคลิ้มๆ อยากจะงีบหลับภายใต้แสงแดดอันอบอุ่น แต่เมื่อเห็นว่าแสงมนุษยธรรมในกระจก...
