กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 255 ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี!

กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 255 ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี!

“เขา... เขาคือข้า?”

ฟางหานตกตะลึง

เหมือนกับถูกสายฟ้าฟาด นิ่งอึ้งอยู่นาน

เรื่องนี้เหลือเชื่อเกินไป

คนคนเดียว จะต่างกันมากขนาดนี้ได้อย่างไร?

ตนเองมีเพียงตบะระดับเปลี่ยนสวรรค์ระยะกลาง เหตุใดถึงกลายเป็นเทพมารที่สามารถทำลายล้างโลกได้?

“เขาคือเจ้า แต่เป็นเจ้าในอีกหนึ่งแสนปี”

หลี่อวิ๋นกล่าวอีกครั้ง

“หนึ่ง... หนึ่งแสนปี?”

ฟางหานแทบไม่อยากเชื่อ

เขาหันกลับไป มองตนเองในอีกหนึ่งแสนปี ดวงตาเป็นประกาย ในอนาคตเขาจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

ไม่อยากจะจินตนาการ!

แม้เขาจะคิดว่า ตนเองไม่ด้อยไปกว่าใคร แต่ไม่เคยคิดว่า วันหนึ่งเขาจะแข็งแกร่งกว่าเซียนแท้

ตอนนี้เขาเป็นเพียงชายหนุ่มที่ถูกความแค้นบดบังดวงตา หลังจากล้างแค้นแล้ว เขาจะทำสิ่งใด เขายังไม่ได้คิด

“ฟางหานจากห้วงเวลาที่แตกต่างกันหรือ?”

ข้างกาย เมิ่งชิ่งจือหน้าซีดเผือด

เขามองท่านผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ ใจของเขาปั่นป่วนอย่างยิ่ง เขามองออก ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี แม้จะแข็งแกร่ง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ใช้พลังจากอนาคต

แต่เป็นท่านผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ “ดึง” เขามาจากสายธารแห่งกาลเวลา วิธีการเช่นนี้ ต้องมีตบะระดับใด?

เซียนแท้หรือ?

เป็นไปไม่ได้!

เซียนแท้แม้จะแข็งแกร่ง แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขตที่เขาสามารถเข้าใจได้

บุคคลระดับนั้น จะไม่มีวันมองสายธารแห่งกาลเวลาเป็นเพียงสิ่งไร้ค่า

ต้องแข็งแกร่งกว่าเซียนแท้ มากกว่านั้น อาจจะมากกว่าหลายระดับ จึงจะสามารถทำเช่นนี้ได้!

‘ท่านผู้อาวุโส ท่านเป็นบุคคลระดับใดกันแน่?’

ตอนนี้เมิ่งชิ่งจือโง่เขลาเพียงใด ก็เข้าใจ โลกสวรรค์ก่อกำเนิด เป็นเพียงสระน้ำเล็ก ๆ ไม่มีทางที่จะมีมังกรแท้ปรากฏ

ส่วนโลกสวรรค์ก่อกำเนิด

ในหมื่นโลก อาจจะไม่ใช่สระน้ำ เป็นเพียงหยดน้ำเท่านั้น

“ฟางหานผู้นี้ ดูเหมือนจะไม่ธรรมดา...”

เมิ่งชิ่งจือมองฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี รู้สึกอิจฉา

หนึ่งแสนปี เขาก็แข็งแกร่งกว่าเซียนแท้

ส่วนตนเองเล่า ใช้เวลาหลายล้านปี ยังคงวนเวียนอยู่ที่ระดับกึ่งจักรพรรดิ หากไม่มีท่านผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ ตอนนี้เขาคงตายไปแล้ว

มนุษย์เมื่อเปรียบเทียบกัน ย่อมต้องตาย สิ่งของเมื่อเปรียบเทียบกัน ย่อมต้องทิ้ง

“ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี จะมาคิดบัญชีกับข้าหรือไม่?”

หลังของเมิ่งชิ่งจือเย็นวาบ

เมื่อครู่เขาคิดร้ายต่อฟางหาน ตอนนี้ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปีมาถึงแล้ว หากต้องการกำจัดเขา ใช้เพียงนิ้วเดียวก็เพียงพอ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เมิ่งชิ่งจือก็รู้สึกสิ้นหวัง

ตนเองเตะต้องแผ่นเหล็กเข้าให้แล้ว!

ใครจะไปรู้ว่าฟางหานในอนาคตจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

รู้เช่นนี้ เขาควรจะสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับฟางหาน

“ท่านผู้อาวุโส เรียกข้ามาที่นี่ เพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่ข้าพบเจอเมื่อหนึ่งแสนปีก่อนหรือ?”

ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปีกล่าว

น้ำเสียงเคารพอย่างยิ่ง ดูเหมือนว่าเขาในอีกหนึ่งแสนปี จะยิ่งยำเกรงท่านผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ ไม่กล้าแสดงความโอหัง

แม้แต่ปราณก็ยังเก็บซ่อน มองแวบแรก เหมือนกับคนธรรมดา ไม่มีความหยิ่งผยอง

สำหรับเรื่องราวเมื่อหนึ่งแสนปีก่อน เขารู้อยู่แล้ว ตั้งแต่ออกมาจากสายธารแห่งกาลเวลา จนถึงตอนนี้ เขาไม่แสดงความประหลาดใจ ราวกับว่ารู้ล่วงหน้า เนื่องจากกาลเวลาเชื่อมโยงกันแล้ว

“ถูกต้อง”

หลี่อวิ๋นพยักหน้าเบา ๆ

ได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาของฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี ก็เป็นประกาย เขาคิดถึงเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในหนึ่งแสนปี

บางเรื่องเขาอยากจะแก้ไข บางเรื่องเขาอยากจะหยุด

เขาเผลอมองน้าหลานที่อยู่ข้างกายฟางหานแวบหนึ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยความละอายใจ เมื่อหนึ่งแสนปีก่อน เพราะความใจร้อนของเขา

ทำให้น้าหลานต้องต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิ สุดท้ายก็ตาย

เรื่องนี้เป็นตราบาปในใจของเขา วันนี้เขามีโอกาส เขาสามารถหยุดเรื่องราวทั้งหมดได้

“ครึ่งปีให้หลัง”

ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปีกล่าว

เขายังพูดไม่จบ หลี่อวิ๋นก็ขัดจังหวะ

“ข้าเรียกเจ้ามา ไม่ใช่ให้เจ้ามาแก้ไขอดีต สิ่งที่เจ้าต้องทำ คือช่วยเหลือตนเองในอดีต ผ่านพ้นวิกฤต หากเจ้าพูดเรื่องอนาคตแม้แต่คำเดียว...”

หลี่อวิ๋นหรี่ตาลง กล่าวอย่างแผ่วเบา “เจ้าในอีกหนึ่งแสนปี จะยังคงอยู่หรือไม่ ก็ไม่มีใครรู้!”

พลังแห่งเคราะห์สวรรค์ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

เขาสามารถเปลี่ยนแปลงอดีตและอนาคตได้ เพราะมีหอคอยกลไกสวรรค์คอยปกป้อง

ส่วนฟางหาน แม้จะเป็นบุตรแห่งโชคชะตา แต่หากไปขัดขวางการทำงานของมรรคาสวรรค์ เขาก็อาจไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาอีกต่อไป

ผู้ที่ได้รับความโปรดปรานจากสวรรค์ ย่อมได้รับการปกป้องจากสวรรค์

ส่วนผู้ที่สวรรค์รังเกียจ แม้แต่การออกจากบ้าน ยังอาจถูกฟ้าผ่า ตบะจะไม่มีวันเพิ่มพูน

“ผู้น้อยเข้าใจแล้ว”

ร่างกายของฟางหานในอีกหนึ่งแสนปีสั่นสะท้าน ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน

ภาพตรงหน้าเหมือนกับเรื่องราวเมื่อหนึ่งแสนปีก่อน

ตอนนั้นเขามองตนเองในอนาคต อีกฝ่ายทำท่าจะพูด แต่ก็ถูกท่านผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ขัดจังหวะ ตอนนั้นเขายังรู้สึกสงสัย

รอจนถึงหนึ่งแสนปีต่อมา เขาก็เข้าใจ บางเรื่องเขาอยากจะพูด แต่กลับพูดไม่ออก

“ข้าทำเช่นนี้ ก็เพื่อเจ้า”

หลี่อวิ๋นกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี กลับมาเป็นบุคคลที่อยู่เหนือสวรรค์และปฐพี เขาไม่ใช่ส่วนหนึ่งของโลกนี้ ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของห้วงเวลานี้

หากก้าวออกจากหอคอยกลไกสวรรค์ จะต้องถูกเคราะห์สวรรค์ลงทัณฑ์

เคราะห์สวรรค์ของโลกสวรรค์ก่อกำเนิด ไม่อาจทำร้ายเขาได้ แต่หากเขาต่อต้าน ก็จะทำลายโลกสวรรค์ก่อกำเนิด

หลี่อวิ๋นสามารถแก้ไขชะตาชีวิตของผู้อื่นได้โดยไม่มีผลกระทบ เพราะมรรคาสวรรค์ไม่สามารถหาเขาพบ

แต่ฟางหานกลับไม่เหมือนกัน

หากเขาแก้ไขชะตาชีวิตของผู้อื่น โดยเฉพาะชะตาชีวิตของตนเอง เคราะห์สวรรค์จะไม่มีวันหายไป แม้เขากลับไปยังอนาคต

เขาแก้ไขมากเพียงใด เคราะห์สวรรค์ก็จะสะสมมากเพียงนั้น การสะสมนี้จะทวีคูณ แม้เขาจะขยับนิ้วเพียงเล็กน้อย อนาคตก็จะเปลี่ยนแปลงอย่างมาก

หากเขาแก้ไขอดีต เมื่อเขากลับไปอนาคต เขาจะพบเจอกับเรื่องใด ก็ไม่อาจคาดเดาได้

บางทีในชั่วขณะที่เขากลับไป อาจถูกเคราะห์สวรรค์สังหาร

เคราะห์สวรรค์ของโลกสวรรค์ก่อกำเนิด ไม่อาจทำร้ายเขาได้

แต่ในโลกของเขาในอนาคต อาจเป็นโลกที่กว้างใหญ่ไพศาล การกำจัดสิ่งแปลกปลอม ไม่ใช่เรื่องยาก

“ขอบพระคุณท่านผู้อาวุโสที่ตักเตือน”

ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี กอดอกคารวะ สีหน้าเต็มไปด้วยความสับสน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพลิกฝ่ามือ บนฝ่ามือปรากฏจี้หยกสีขาวนวลสองอัน

ภายในจี้หยกอันหนึ่ง มีรอยประทับรูปมังกร ลอยไปมา ปล่อยรังสีอำนาจทำลายล้าง ส่วนจี้หยกอีกอัน ปล่อยปราณแก่นแท้อันอบอุ่น

เขามอบจี้หยกอันแรก ให้กับตนเองในอดีต กล่าวอย่างจริงจัง “ภายในจี้หยกนี้ บรรจุพลังแก่นแท้ส่วนหนึ่งของข้า”

“เมื่อเจ้าเปิดใช้งาน เจ้าจะได้รับตบะระดับมหาจักรพรรดิระยะสูงสุด เป็นเวลาหนึ่งชั่วยาม!”

“เจ้าต้องจำไว้ จี้หยกนี้ใช้ได้เพียงสามครั้ง แต่ละครั้งต้องใช้อย่างรอบคอบ!”

เขาสามารถมอบสิ่งของที่มีพลังมากกว่านี้ แต่เมื่อคิดว่าฟางหานในอดีตยังคงอยู่ในโลกสวรรค์ก่อกำเนิด โลกนี้ไม่อนุญาตให้ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าระดับจักรพรรดิระยะสูงสุดลงมือ

ดังนั้นเขาจึงเลือกมอบพลังระดับมหาจักรพรรดิระยะสูงสุด

“ขอบคุณ... ข้าเข้าใจแล้ว”

ฟางหานในปัจจุบัน ต้องการกล่าวขอบคุณ แต่กลับไม่รู้ว่าจะขอบคุณอย่างไร

ขอบคุณตนเอง?

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หันกลับไป มองหลี่อวิ๋น กอดอกคารวะ เอ่ยว่า “ขอบพระคุณท่านผู้อาวุโส!”

ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปีมองภาพตรงหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความปลื้มปิติ ฟางหานเมื่อหนึ่งแสนปีก่อนก็รู้จักกาลเทศะอยู่บ้าง

เขาหยุดครู่หนึ่ง มองสีหน้าของหลี่อวิ๋น นำจี้หยกอีกอันมอบให้น้าหลาน

หลังจากทำเช่นนั้นแล้ว เขาลอบมองหลี่อวิ๋นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าหลี่อวิ๋นไม่ได้ห้าม เขาก็กล่าวอย่างแผ่วเบา “น้าหลาน เมื่อหนึ่งแสนปีก่อน ข้ายังพูดไม่จบ”

เขารู้ว่า หากพูดต่อ จะต้องพูดถึงเรื่องในอนาคต

เขาหยุดพูด หันไปกล่าวว่า “ภายในจี้หยกนี้ บรรจุพลังแก่นแท้ของข้า สามารถป้องกันการโจมตีของผู้แข็งแกร่งระดับเซียนแท้ระยะสูงสุดได้หนึ่งครั้ง ท่านจงเก็บรักษาไว้ อย่าทำหาย”

“นายน้อย ครึ่งปีให้หลัง เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือ?”

น้าหลานถาม

เมื่อครู่ ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี เอ่ยถึงครึ่งปีให้หลัง นางจึงเดาว่า ครึ่งปีให้หลัง จะต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น

“ข้า...”

ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปีกล่าว แต่สุดท้ายก็กลายเป็นเสียงถอนหายใจ เขาหันกลับไปมองหลี่อวิ๋น กอดอกคารวะ เอ่ยว่า

“ผู้น้อยได้กล่าวทุกอย่างแล้ว ขอท่านผู้อาวุโส ช่วยส่งข้ากลับไปด้วย”

“เมื่อเจ้ากลับไป รีบไปที่หอคอยกลไกสวรรค์”

หลี่อวิ๋นมองฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี เอ่ยอย่างแผ่วเบา “บางทีอาจรอดพ้นจากภัยพิบัติ”

ในอดีต ฟางหานในอีกหนึ่งแสนปี มอบจี้หยกเพียงอันเดียว ให้กับตนเองในอดีต แต่ครั้งนี้ เขากลับมอบจี้หยกอีกอันให้น้าหลาน

การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้ ทำให้มรรคาสวรรค์รู้สึกตัว

เมื่อเขากลับไป หากไม่ทำอะไร คงถูกมรรคาสวรรค์ลงทัณฑ์

ส่วนคำพูดของเขาก็เป็นการหาลูกค้าให้หอคอยกลไกสวรรค์ เชื่อว่าฟางหานในอีกหนึ่งแสนปีจะต้องขอบคุณเขา

“ผู้น้อย...”

ฟางหานถอนหายใจอย่างแผ่วเบา สุดท้ายก็พยักหน้า

ไม่ใช่เขาไม่อยากไปหอคอยกลไกสวรรค์ แต่ตอนนี้เขาไม่มีเงินแล้ว ในหนึ่งแสนปี เพื่อมาถึงจุดนี้ เขาไปหอคอยกลไกสวรรค์บ่อยครั้ง

หากไปอีกครั้ง คาดว่าตำหนักเซียนของเขา ก็คงต้องขายออกไปเช่นกัน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฟางหานก็เกือบจะร้องไห้ เขามองตนเองในอดีต เอ่ยเจ็ดคำอย่างจริงจัง

“ต่อไปจงไปหอคอยกลไกสวรรค์บ่อย ๆ!”

คำพูดนี้ ไม่ได้เปิดเผยความลับสวรรค์ เขาหวังว่าตนเองในอดีต จะจดจำคำพูดนี้เอาไว้ ไม่ต้องพูดถึงการเปลี่ยนแปลงอนาคต เพียงแค่ทำให้ชีวิตของเขาในอีกหนึ่งแสนปี ดีขึ้นก็เพียงพอแล้ว