บทที่ 73 วังมารในหุบเขาลึก

บนขอบหน้าผา มีเปลวไฟที่ไม่มีวันดับลุกไหม้อยู่ กลุ่มไฟเหมือนโคมวิญญาณที่ฝังอยู่ในผนังหน้าผา ส่งเสียง "ปุ๊ปุ๊" ในสายลม

ฉีฉานเอ๋อนั่งอยู่บนหน้าผาสูง ราวกับกล้วยไม้ในหน้าผา งดงามน่าหลงใหล บริสุทธิ์และสง่างาม เธอรู้สึกสงสัยอย่างมาก ถามว่า "แล้วเจ้ากับหยกหนิงเซิงรู้จักกันได้อย่างไร? ทำไมถึงรักกันได้ลึกซึ้งขนาดนั้น?"

หนิงเสี่ยวชวนไม่อยากตอบคำถามนี้ กล่าวว่า "ผู้หญิงทุกคนอยากรู้อยากเห็นแบบนี้หรือ?"

ฉีฉานเอ๋อกล่าวว่า "ถ้าเจ้าบอกข้า ข้าจะไม่เอาสมบัติในรังของแมงป่องปีกทองคำ"

หนิงเสี่ยวชวนถามว่า "แน่ใจนะ?"

"แน่ใจ"

"ไม่เสียใจ?"

"ไม่เสียใจ"

"ตกลง! ข้าจะบอกเจ้า ข้ากับหยกหนิงเซิงแค่พบกันโดยบังเอิญ นางเคยช่วยชีวิตข้าครั้งหนึ่ง ข้าสัญญาว่าจะช่วยนางไถ่ตัว และช่วยให้นางเข้าสำนักศึกษาจักรพรรดิสวรรค์แค่นั้นเอง"หนิงเสี่ยวชวนกล่าว

ฉีฉานเอ๋อไม่เชื่อคำพูดของหนิงเสี่ยวชวนดวงตาเปล่งประกายด้วยความอิจฉา ขนตายาวกระพริบ กล่าวว่า "อย่างนั้นหรือ แสดงว่าสาวงามช่วยเหลือวีรบุรุษ วีรบุรุษก็หลงรักสาวงาม?"

"ไม่ได้เกินจริงขนาดนั้น ตอนนั้นนางแค่ผ่านมาพอดี"หนิงเสี่ยวชวนกล่าว

"นั่นเป็นลิขิตสวรรค์ เป็นความรักที่ถูกกำหนดไว้"ฉีฉานเอ๋อกล่าว

หนิงเสี่ยวชวนรู้สึกหมดคำพูด ในตอนแรกคิดว่าฉีฉานเอ๋อเป็นผู้หญิงที่ฉลาด แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นเด็กสาวที่ฝันเฟื่องเกินไป ประเมินเธอสูงไป!

เพื่อให้เธอเข้าใจว่าเขาไม่ใช่คนที่ถูกขนานนามว่า "โง่คลั่งรัก"หนิงเสี่ยวชวนจึงเล่าเรื่องราวระหว่างเขากับหยกหนิงเซิงให้เธอฟังทั้งหมด

เมื่อฟังจบฉีฉานเอ๋อรู้สึกผิดหวังอย่างมาก ขมวดคิ้ว กล่าวว่า "อย่างนี้เจ้าก็ไม่ใช่คนที่ถูกขนานนามว่าโง่คลั่งรัก ความรักระหว่างเจ้ากับหยกหนิงเซิงก็เป็นเรื่องที่คนอื่นกุขึ้นมา?"

หนิงเสี่ยวชวนพยักหน้าอย่างจริงจัง กล่าวว่า "เจ้าเข้าใจถูกแล้ว ข้าก็เป็นคนธรรมดา ไม่ได้คลั่งรัก ถ้ามีผู้หญิงมายั่วยวนข้า ข้าอาจจะทนไม่ไหวและยอมนาง"

เมื่อได้ยินดังนั้นฉีฉานเอ๋อรีบถอยห่างจากหนิงเสี่ยวชวนและระวังตัวมากขึ้น

หนิงเสี่ยวชวนส่ายหัวแล้วยิ้ม และเริ่มฟื้นฟูร่างกายจากบาดแผลต่อไป

หนิงเสี่ยวชวนระวังฉีฉานเอ๋ออยู่เหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้นำกล่องไม้สีม่วงทองคำออกมาใช้ฝึกฝน แต่กลับใช้《เทียนตี้เสวียนฉี》 เพื่อดึงพลังปราณจากธรรมชาติเข้าสู่ร่างกายแทน

ความเร็วในการดูดซับพลังเพิ่มขึ้นถึงสี่เท่า!

ร่างกายของหนิงเสี่ยวชวนถูกห่อหุ้มด้วยพลังปราณสีแดง สายพลังปราณเหมือนหมอกไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างไม่ขาดสาย

พลังปราณเหล่านี้ไหลเข้าสู่บาดแผล กระตุ้นให้บาดแผลฟื้นตัว

"ความเร็วในการดูดซับพลังแค่สี่เท่า เขาคงฝึกฝน《เทียนตี้เสวียนฉี》ใช่ไหม?"ฉีฉานเอ๋อไม่ได้จากไป ยืนอยู่ห่างๆ ผมยาวปลิวไสว รูปร่างเพรียวบาง ดวงตางดงามแฝงความสงสัย

เธอรู้ว่าตระกูลโหวแห่งดาบมีคัมภีร์สุดยอดชื่อ《ซินลู่เสินเตี้ยน》 ที่นับว่าเป็นยอดวิชาหาใดเปรียบ แม้แต่การฝึกฝนชั้นแรกของ《ซินลู่เสินเตี้ยน》 ก็สามารถเพิ่มความเร็วในการดูดซับพลังได้ถึงสิบเท่า

หนิงเสี่ยวชวนอัจฉริยะหนุ่มแห่งตระกูลโหวเจี้ยนเก๋อไม่ได้ฝึกฝน《ซินลู่เสินเตี้ยน》 แต่กลับฝึกฝน《เทียนตี้เสวียนฉี》 วิชาระดับต่ำ ทำให้เธอไม่เข้าใจอย่างมาก!

ใช้เวลาสองวันเต็มๆหนิงเสี่ยวชวนจึงฟื้นฟูบาดแผลในร่างกายจนหายกลับสู่สภาพเดิม

ในสองวันนี้ฉีฉานเอ๋อออกไปล่าสัตว์อสูร แล้วนำเนื้อสัตว์อสูรกลับมาปิ้งให้หนิงเสี่ยวชวนกิน ในขณะเดียวกัน เธอก็นั่งฝึกฝนวิชาใกล้ๆ กับหนิงเสี่ยวชวนเพื่อคอยปกป้องเขา

"เจ้าพูดแล้วทำจริง?"หนิงเสี่ยวชวนฟื้นจากบาดแผล ขยับกล้ามเนื้อ มือวาดท่าร่างไท่จี๋ วงแหวนสายฟ้าไหลเวียนรอบแขน มีเสียงฟ้าร้องดังในกระดูก

ฉีฉานเอ๋อยืนตรง อกตั้งสง่า มีกลิ่นอายความสูงศักดิ์ กล่าวว่า "ข้าบอกว่าจะปกป้องเจ้าจนกว่าจะหายดี ก็ทำตามที่พูด คนที่รักษาคำพูดไม่ใช่มีแค่เจ้าคนเดียว"

"ตอนนี้ข้าหายดีแล้ว เจ้าจะไปหรือจะอยู่?"หนิงเสี่ยวชวนถาม

ฉีฉานเอ๋อลังเลชั่วครู่ กล่าวว่า "ข้าอยากเห็นสมบัติในรังของแมงป่องปีกทองคำ"

ช่างเป็นผู้หญิงที่อยากรู้อยากเห็นจริงๆ!

หนิงเสี่ยวชวนให้ฉีฉานเอ๋อถอยออกไป แล้วนำรังของแมงป่องปีกทองคำออกมาจากถุงมิติ

รังมีเส้นผ่านศูนย์กลางสิบสองเมตร สร้างจากพืชพิษและต้นไม้มีพิษ เมื่อรังถูกนำออกมา มีพิษหนาแน่นแพร่กระจายออกมาทันที

ฉีฉานเอ๋อยืนห่างออกไปสิบจั้ง ยังรู้สึกถึงพลังการกัดกร่อนของพิษ รีบใช้พลังปราณห่อหุ้มร่างกายเพื่อป้องกันพิษ

ในรัง เปล่งแสงทรัพย์สมบัติ หินปราณก้อนใหญ่ หยกวิญญาณ และลูกแก้วไฟดำหกลูก

ลูกแก้วไฟดำหกลูก

เมื่อเห็นทรัพย์สมบัติมากมายในรัง รวมทั้งลูกแก้วไฟดำที่ล้ำค่าฉีฉานเอ๋อรู้สึกเสียดายทันที

เธอลำบากมากกว่าจะได้ลูกแก้วไฟดำมาเพียงลูกเดียว และยังต้องเจอกับการแย่งชิงของนักรบมากมาย แต่ในรังของแมงป่องปีกทองคำมีถึงหกลูก สำหรับนักรบหนุ่มสาวที่เข้าร่วมการทดสอบ นี่คือทรัพย์สมบัติมหาศาล

ถ้ารู้แบบนี้ คงไม่เสียสมบัติไปเพราะความอยากรู้อยากเห็น ในทรัพย์สมบัตินี้ควรมีส่วนของเธอด้วย

แต่ในโลกนี้ไม่มี

ยาแก้ความเสียใจ!

หนิงเสี่ยวชวนหยิบลูกแก้วไฟดำลูกหนึ่งขึ้นมา ความร้อนสูงมาก รู้สึกเหมือนจับเหล็กที่ร้อนจนแดง อากาศรอบลูกแก้วไฟดำส่งภาพประหลาดเข้ามาในสมองของหนิงเสี่ยวชวนรวมเป็นภาพที่น่ากลัว

"บึ้ม!"

ในภาพ มีภูเขาสีเลือดขนาดมหึมา สูงตระหง่านจนทะลุเมฆ มีน้ำตกไหลลงมาจากหมอกดำ

ที่ยอดน้ำตก สามารถเห็นวังมารเก่าคร่ำครึได้เลือนราง วังมารเผยให้เห็นเพียงมุมหนึ่ง แต่กลับทำให้คนรู้สึกตกตะลึง หัวใจสั่นไหวไม่หยุด

วังมารนั้นไม่รู้ว่ามีอายุเท่าไรแล้ว เก่าคร่ำครึ แต่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง ราวกับเคยเป็นที่อยู่อาศัยของเทพมารโบราณ

หนิงเสี่ยวชวนเหงื่อท่วมศีรษะ ลืมตาขึ้นมองลูกแก้วไฟดำในมือ แล้วมองไปยังส่วนลึกของภูเขาไฟปีศาจ

หนิงเสี่ยวชวนมีความคิดประหลาด รู้สึกว่าภาพที่เห็นในสมองนั้นอยู่ในส่วนลึกของภูเขาไฟปีศาจ

บางที ที่นั่นอาจจะมีอยู่จริง

ภูเขาสีเลือด น้ำตกจากฟ้า วังมารเก่า...ภาพเหล่านี้รวมกัน ปลุกความอยากรู้อยากเห็นของหนิงเสี่ยวชวนทำให้อยากเสี่ยงอันตรายไปหาสถานที่ในภาพ

"เจ้าก็รู้สึกถึงมันใช่ไหม?"ฉีฉานเอ๋อถาม

หนิงเสี่ยวชวนถามว่า "เจ้าก็เห็นด้วย?"

ฉีฉานเอ๋อพยักหน้า กล่าวว่า "ลูกแก้วไฟดำ ก่อกำเนิดจากพลังปราณดินในภูเขาไฟปีศาจ เป็นรากวิญญาณของภูเขาไฟปีศาจ ถ้าข้าเดาไม่ผิด นักรบทุกคนที่ได้ลูกแก้วไฟดำ จะเห็นสถานที่ในส่วนลึกของภูเขาไฟปีศาจ นี่คือลูกแก้วไฟดำที่กำลังนำทางเรา"

หนิงเสี่ยวชวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง กล่าวว่า "สำนักศึกษาจักรพรรดิสวรรค์ ให้พวกเรามาหาลูกแก้วไฟดำในภูเขาไฟปีศาจ เป็นส่วนหนึ่งของการทดสอบ และนักรบที่ได้ลูกแก้วไฟดำจะเห็นสถานที่ในส่วนลึกของภูเขาไฟปีศาจ สถานที่นั้นอาจเป็นการทดสอบ หรือเป็นโอกาสอะไรบางอย่าง?"

"ข้าก็คิดแบบนั้น"ฉีฉานเอ๋อกล่าวว่า "นักรบทุกคนที่ได้ลูกแก้วไฟดำ จะมุ่งหน้าไปยังภูเขาสีเลือด ที่นั่นอาจจะมีโอกาสยิ่งใหญ่จริงๆ"

ทั้งสองตกลงกันว่าจะไปด้วยกัน มุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของภูเขาไฟปีศาจ

พวกเขามีระดับพลังอยู่ในขั้นร่างกายเทพ ถือว่าเป็นนักรบที่แข็งแกร่งในกลุ่มผู้เข้าสอบ เดินทางร่วมกันจะช่วยกันดูแลได้

ยิ่งเข้าไปลึกในภูเขาไฟปีศาจ ยิ่งอันตรายมากขึ้น เกือบจะไม่เห็นสัตว์อสูรขั้นหนึ่ง ตัวที่เจอขั้นต่ำก็เป็นสัตว์อสูรขั้นสอง

"นักรบที่มีระดับพลังต่ำกว่าระดับปราณขั้นเก้า ถ้ามาที่นี่คงตายแน่นอน"

หนิงเสี่ยวชวนและฉีฉานเอ๋อเดินเข้าไปในส่วนลึกของภูเขาไฟปีศาจอีกกว่าร้อยลี้ สภาพแวดล้อมยิ่งอันตรายขึ้น ไฟบนพื้นดินยิ่งลุกโชน ต้นไม้ที่เติบโตเหมือนถูกหล่อด้วยน้ำเหล็ก แม้แต่บางป่าที่เต็มไปด้วยหมอกพิษเจือจาง ก็ไม่อนุญาตให้นักรบเข้าไป

หมอกพิษมีห้าสี ในป่าเต็มไปด้วยกระดูกขาว

"นี่คือหมอกพิษห้าสี เป็นหมอกพิษที่ร้ายกาจมาก นักรบที่มีระดับพลังต่ำกว่าขั้นสามของร่างกายเทพ เข้าไปก็จะตายแน่นอน"หนิงเสี่ยวชวนอ่านหนังสือมากมาย จึงรู้เรื่องหมอกพิษอยู่บ้าง

หมอกพิษห้าสีไม่มีผลต่อหนิงเสี่ยวชวนการเข้าไปในนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่หนิงเสี่ยวชวนก็ไม่ได้เข้าไปเสี่ยง

หนิงเสี่ยวชวนและฉีฉานเอ๋อหลบอยู่ที่ขอบป่าหมอกพิษห้าสี สังเกตเห็นว่าในป่าหมอกพิษนี้ มีสัตว์อสูรร้ายแรงมากมาย

งูใหญ่มีเขาเดียว แมลงป่องร้อยขาที่ยาวกว่าสิบเมตร และบนยอดเขาในป่าหมอกพิษยังมีแมงป่องปีกทองคำตัวเต็มวัยอยู่อีกด้วย!

สถานที่นี้เป็นเขตหวงห้ามของชีวิต แม้เจ้าจะไม่กลัวพิษ ก็ไม่แน่ว่าจะผ่านไปได้

สุดท้ายพวกเขาตัดสินใจไม่เข้าไปในส่วนลึกของป่าหมอกพิษห้าสี แต่ป่าหมอกพิษห้าสีกลับเป็นวงแหวน ไม่มีที่สิ้นสุด ครอบคลุมส่วนลึกของภูเขาไฟปีศาจทั้งหมด

"ดูเหมือนว่าถ้าอยากเข้าสู่ส่วนลึกของภูเขาไฟปีศาจ ต้องผ่านป่าหมอกพิษห้าสีนี้ แล้วเราจะทำอย่างไรต่อ?"ฉีฉานเอ๋อถามหนิงเสี่ยวชวน

หนิงเสี่ยวชวนมองไปข้างหลัง กล่าวว่า "มีคนกำลังมาทางนี้ น่าจะเป็นผู้เข้าสอบคนอื่น เราควรซ่อนตัวก่อน"

หนิงเสี่ยวชวนและฉีฉานเอ๋อรีบปีนขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่ ใช้ใบไม้บังตัว

ไม่นานนัก กลุ่มนักรบหนุ่มที่สวมเสื้อผ้าหรูหรา ก็มาทางนี้ มีทั้งหมดสิบสี่คน

"ตุบ ตุบ!"

หนึ่งในนักรบหนุ่มที่อยู่ด้านหน้า รูปร่างหล่อเหลา คิ้วหนา ดวงตาคม สวมเกราะสีทอง มือถือหอกปลายแหลม ยืนอยู่บนหลังสัตว์อสูรขั้นสามสิงห์หกขา

มือของเขาถือโซ่ปราณเจ็ดดาวโซ่อีกด้านหนึ่งถูกตรึงไว้ที่เขาเดียวของสิงห์หกขากดข่มมันไว้อย่างแน่นหนา มาหยุดอยู่ที่ขอบป่าหมอกพิษห้าสี