บทที่ 64 คู่หูมังกรกับหงส์ฆ่าล้างบางไปแล้ว!

แต่เดิมนักเรียนอีกคนของโรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่สองดูเหม่อลอย นั่งเงียบๆ อยู่ตรงนั้น ตรงข้ามกับนักเรียนคนอื่นๆ รอบข้างที่กำลังทำข้อสอบอย่างเคร่งเครียด ไม่เหมือนมาแข่งขันเลย แต่เหมือนมาพักผ่อน ทว่าตอนนี้นักเรียนคนนั้นก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน! เร็ว! เร็วจนน่าตกใจ!

คุณครูจงมองดูเฉินเสี่ยวซินที่มุมห้อง กำลังทำข้อสอบด้วยความเร็วที่น่าตกใจ เร็วจนเห็นเงาของแขนเขาเป็นภาพซ้อน

เกิดอะไรขึ้น? เขา... เขาทำข้อสอบเร็วกว่าเหยียนเสี่ยวซีตั้งเยอะ! คุณครูจงที่เห็นภาพนี้ถึงกับตกตะลึง ถ้าพูดว่าการแสดงความสามารถของเหยียนเสี่ยวซีเหมือนร่องลึกที่ข้ามไม่ได้ ทำให้คนรู้สึกเจ็บปวด งั้นเฉินเสี่ยวซินก็เหมือนภูเขาสูงเสียดฟ้า ทำให้คนรู้สึกสิ้นหวัง

เร็วขนาดนี้ สมองเขาตามทันหรือเปล่านะ? เดี๋ยวก่อน เขา... เขาเหมือนกับเหยียนเสี่ยวซีเลย ทำข้อสอบโดยไม่ต้องทดเลย คิดในใจอย่างเดียวก็ได้คำตอบ

คุณครูจงกัดริมฝีปากแน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจที่ไม่ทันตั้งตัว โรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่สองมีนักเรียนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมก่อนหน้านี้ไม่รู้เลยสักนิด? หรือว่าเขาเหมือนกับเหยียนเสี่ยวซี เป็นผู้เข้าแข่งขันอันดับต้นๆ ของการแข่งขันระดับชาติ แล้วย้ายมาเรียนที่โรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่สอง? ในขณะเดียวกัน

ครูจากโรงเรียนอื่นๆ ก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเฉินเสี่ยวซิน นักเรียนที่ดูโง่ๆ เมื่อสักครู่ จู่ๆ ก็เหมือนเทพเจ้าลงมาจุติ กล้าหาญเหลือเกิน เขาและเหยียนเสี่ยวซีกำลังสังหารหมู่อยู่ในห้องสอบ "นี่... นี่ใครกัน? ไม่ต้องใช้กระดาษทดเลย เขียนวิธีทำลงในกระดาษคำตอบเลย พรสวรรค์สุดๆ ไปเลย! เหมือนกับเหยียนเสี่ยวซีเป๊ะ!"

"ดูเหมือนจะเป็นนักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่สอง พระเจ้า! ทำไมโรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่สองถึงน่ากลัวขนาดนี้? มีเหยียนเสี่ยวซีก็หมดหวังแล้ว ผลสุดท้าย... ผลสุดท้ายก็โผล่มาอีกคนที่มีพรสวรรค์เทียบเท่าเหยียนเสี่ยวซี ปีนี้ที่หนึ่งทั้งสองรายการคงเป็นของโรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่สองแน่ๆ!"

"โอ้โห! เมื่อกี้ผมยังคิดว่าเป็นทีมบ๊วยเลย นั่งเหม่ออยู่นั่นตลอด ผลสุดท้าย... ผลสุดท้าย..."

ครูผู้ควบคุมทีมหลายคนนอกสนามแข่งขันต่างพูดคุยกัน ทั้งสิ้นหวังและรู้สึกทึ่ง โรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่สองที่เคยเป็นทีมบ๊วยตลอด ปีนี้กลับพลิกโฉมเลย

ในตอนนั้นเอง คุณครูจูค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองดูเฉินเสี่ยวซินและเหยียนเสี่ยวซีในสนามแข่งขัน รอยยิ้มที่มุมปากแทบจะกลั้นไว้ไม่อยู่ ลุกขึ้นยืนเงียบๆ แล้วค่อยๆ เดินไปหาคุณครูจงจากโรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่หนึ่ง ตบไหล่เขาจากด้านหลัง

"คุณครูจง!"

"เป็นไงบ้าง?"

"นักเรียนคนนี้ของผมเก่งไหมล่ะ?" คุณครูจูหงเฟยพูดพร้อมรอยยิ้ม "ผมบอกคุณเลยนะ เขาเป็นนักเรียนแท้ๆ ของโรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่สองเลย ไม่ใช่นักเรียนย้ายโรงเรียนเหมือนเหยียนเสี่ยวซี แต่ก่อนเขาซ่อนพรสวรรค์ของตัวเองไว้ตลอด ทุกครั้งที่สอบประจำเดือนก็ได้อันดับท้ายๆ ของระดับชั้น ปีนี้... เขาไม่แสร้งแล้ว เขาเปิดเผยตัวตนแล้ว เขาคืออัจฉริยะ!"

ก่อนที่คุณครูจงจะพูดอะไร คุณครูจูหงเฟยก็พูดต่อ "สามสิบนาที! อย่างมากก็แค่สามสิบนาที ไพ่เอกสองใบในมือผมก็จะฆ่าการแข่งขันนี้แล้ว โอ้โห... ง่าย ไม่สนุกเลย ไม่มีความท้าทายเลย!"

น่าโมโหจริงๆ!

คุณครูจงมองดูคุณครูจูหงเฟยที่ดูภาคภูมิใจ โกรธจนแทบจะกระอักเลือด แต่ก็ยังรู้สึกไม่ยอมแพ้ เพราะการแข่งขันต้องใช้ผลงานมาพูดแทน

"อย่าเพิ่งดีใจไป"

"คนย่อมพลาดพลั้ง ม้าย่อมสะดุด"

"จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้ายของการแข่งขัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" คุณครูจงพูดอย่างโกรธจัด

คุณครูจูยักไหล่ พูดอย่างมีนัยสำคัญ "คุณครูจงครับ ผมชอบจิตวิญญาณที่ไม่ยอมแพ้ของโรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ที่หนึ่งของคุณ ในเมื่อคุณยังมีความหวัง งั้นเราก็รอดูกันไป... ยังไงพรุ่งนี้ก็จะประกาศผลคะแนนและอันดับแล้ว ตอนนั้นคุณจะรู้ว่าอะไรคือความสิ้นหวัง!"

พูดจบ

เขาก็ฮัมเพลงอย่างร่าเริง เดินไปห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์ ทิ้งให้คุณครูจงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าบึ้งตึง

เมื่อคุณครูจูมาถึงห้องน้ำคนเดียว เขาก็กำหมัดชกอากาศสองสามที อย่างตื่นเต้น พูดกับตัวเองว่า "สะใจ! สะใจจริงๆ!"

[ต่อจากนี้เป็นการอธิบายโจทย์คณิตศาสตร์และวิธีแก้ ซึ่งเราจะไม่แปลรายละเอียดทางคณิตศาสตร์ แต่จะสรุปเนื้อหาให้แทนนะคะ เพราะถ้าแปลก็คงต้องขอกระดาษทด 200แผ่น5555555]

หลังจากแก้โจทย์ไป 20 นาที เฉินเสี่ยวซินก็มาถึงข้อสุดท้ายก่อนข้อสุดท้าย เป็นข้อพิสูจน์อสมการที่ยากมาก หลังจากอ่านอย่างละเอียดแล้ว เฉินเสี่ยวซินก็มีคำตอบ แต่คำตอบนี้ซับซ้อนและยุ่งยากมาก ต้องใช้การพิสูจน์หลายบรรทัดกว่าจะได้คำตอบสุดท้าย

ไม่เพียงแต่เหนื่อยแต่ยังเสียเวลาด้วย!

สามารถทำให้ง่ายลงได้!

ใช้อสมการโคชีสามารถทำให้กระบวนการแก้โจทย์กระชับขึ้นได้ แต่...

เฉินเสี่ยวซินเม้มปาก หลังจากใช้อสมการโคชีแล้ว กระบวนการนี้ก็ยังคงยาวอยู่ดี เขาต้องการวิธีที่เร็วกว่าและสะดวกกว่า ดีที่สุดคือทำให้เสร็จภายในสองขั้นตอน!

ไม่มีทางเลือกแล้ว!

ฉันต้องโชว์ฝีมือหน่อยแล้ว!

เฉินเสี่ยวซินสูดหายใจลึก แล้วเริ่มแก้โจทย์ในกระดาษคำตอบอย่างรวดเร็ว

[รายละเอียดการแก้โจทย์ทางคณิตศาสตร์ ฟหกด่รีุภเเอเแไสน@dกดหเไอี…]

.

เสร็จแล้ว ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาที

เฉินเสี่ยวซินเบะปาก ไม่หยุดพัก ย้ายสายตาไปที่ข้อสุดท้าย ซึ่งเป็นข้อยากที่สุดของการสอบครั้งนี้ และมีความยากสูงสุด

เอ๊ะ? ทำไมเป็นการพิสูจน์อสมการอีกล่ะ? เฉินเสี่ยวซินขมวดคิ้ว รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย คิดว่าจะเป็นโจทย์ที่ยากสุดๆ แต่ผลคือยากกว่าข้อก่อนหน้านิดเดียว ไม่สนุกเลย! เหมือนกับการหาหนังดูในอินเทอร์เน็ต เห็นชื่อเรื่องเขียนว่า "ผู้ชายเจ็ดคนทำแบบนี้กับสาวแก่!"

ผลคือดาวน์โหลดทั้งวันทั้งคืน เปิดดูกลับเป็นการ์ตูนกระเหรี่ยงน้อย

น่าเสียดาย!

ไม่มีข้อยากๆ เลยเหรอ?

เฉินเสี่ยวซินรู้สึกหงุดหงิด ในเมื่อโจทย์ง่ายขนาดนี้ ก็ต้องเพิ่มความยากให้มันเองแล้ว

ต้องโชว์ฝีมืออีกครั้ง! ใช้แค่กระบวนการเดียวในการแก้โจทย์ข้อนี้

[โจทย์คณิตศาสตร์]

หลังจากคำนวณทางพีชคณิต เฉินเสี่ยวซินก็ให้กระบวนการแก้

[คำตอบ]

เสร็จแล้ว!

เฉินเสี่ยวซินถอนหายใจยาว มองเวลา ไม่ถึง 25 นาที จริงๆ แล้วสองข้อสุดท้ายนี้ถ้าใช้วิธีปกติ อาจจะต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมง

ในสนามแข่งขันเงียบสงัด มีเพียงเสียงปากกาเขียนกระดาษ และเสียงถอนหายใจของนักเรียน ทันใดนั้น!

มีเสียงสองเสียงทำลายบรรยากาศอึมครึมในตอนนั้น เหมือนก้อนหินใหญ่สองก้อนถูกโยนลงไปในทะเลสาบที่เงียบสงบ ทันใดนั้นก็เกิดคลื่นใหญ่ขึ้นมา

"ส่งข้อสอบ!"

"ส่งข้อสอบ!"

คู่หูมังกรกับหงส์ส่งข้อสอบพร้อมกันเกือบจะในเวลาเดียวกัน เสียงที่ไม่ทันตั้งตัวนี้ทำให้ครูและนักเรียนทุกคนในที่นั้นตกใจ มองดูทั้งสองคนตาค้าง คนหนึ่งนั่งอยู่มุมหน้าสุด อีกคนนั่งอยู่มุมหลังสุด