บทที่ 44 : ขอบเขตหลอมรวมลมปราณขั้นที่แปด
บทที่ 44 : ขอบเขตหลอมรวมลมปราณขั้นที่แปด
ถูกมาก!
ก่อนหน้านี้, ตระกูลหลินเเค่ซื้อผลหวงหยวนแค่ผลเดียว…ก็ต้องใช้เงินถึงสามหมื่นตำลึงแล้ว!
แถมยังหาซื้อยากมากอีกด้วย!
แล้วสำนักเทียนเซียวล่ะ?
วัตถุดิบสำหรับปรุงโอสถหลอมลมปราณหนึ่งเตา, วัตถุดิบสำหรับปรุงโอสถชักนำลมปราณหนึ่งเตา!
รวมกันแล้วแค่สามหมื่นตำลึงกับอีกสองพันคะแนนสะสมเท่านั้น
ถ้าคิดเป็นเงิน…ก็แค่ห้าหมื่นตำลึง!
ตอนนี้, หลินเสวียนเข้าใจบางอย่างได้ในทันที
ไม่ว่าจะเป็นผลหวงหยวน, หรือผลจูกั่ว!
สำหรับคนทั่วไปแล้ว มันคงเป็นเรื่องยากที่จะหามาได้
แต่สำหรับสำนักเทียนเซียวแล้ว, มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย
"ข้าขอขอบคุณท่านผู้อาวุโสมาก"
หลินเสวียนกล่าวขอบคุณ จากนั้นก็หันหลังกลับออกจากหอทรัพยากร แล้วกลับไปที่บ้านพักของเขา
………
[ที่นี่สบายจริงๆ]
[พลังวิญญาณที่เข้มข้นเช่นนี้…สบายกว่าข้างนอกเยอะเลย]
[ใช่, ข้าก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน]
ทันทีที่หลินเสวียนกลับไปที่ห้อง, วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานและวิชาอื่นๆ ต่างก็เปล่งเสียงด้วยความยินดี
แม้แต่วิชาทะยานเหนือคลื่นที่ชอบความอิสระเสรี…ก็ยังพยักหน้าเห็นด้วย
หลินเสวียนยิ้ม, จากนั้นเขาก็หยิบโอสถหลอมลมปราณที่ได้รับจากสำนักออกมาเช็ค
เเละเห็นได้ชัดว่าโอสถหลอมลมปราณที่สำนักมอบให้, มีคุณภาพด้อยกว่าโอสถที่หลินเสวียนปรุงเอง
หมอกสีเหลืองที่ลอยอยู่บนโอสถจางกว่าโอสถที่หลินเสวียนปรุงเองมาก
แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติ
โอสถหลอมลมปราณที่หลินเสวียนปรุงภายใต้ผลของการปรุงโอสถสมบูรณ์…จะมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น 10% เสมอ
……
"แต่นี่ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว"
"อย่างไรก็ตาม, ผลของการปรุงโอสถสมบูรณ์ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นทุกครั้ง"
หลินเสวียนยิ้ม, จากนั้นเขาก็กลืนโอสถในมือลงไป…พร้อมหยิบศิลาวิญญาณที่ได้รับจากสำนักออกมา
[วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานดูดซับพลังของศิลาวิญญาณและโอสถพร้อมกัน…มันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง จึงเริ่มฝึกฝนอย่างเต็มที่!]
[วิชาระฆังทองคำอมตะ, เนื่องจากไม่มีวิชาดาบคลั่งสามวิถีมารบกวน จึงสามารถดูดซับพลังของโอสถหลอมลมปราณได้อย่างเต็มที่…ทำให้ความเร็วในการฝึกฝนเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!]
[คัมภีร์เตาหลอมโลหิตสัมผัสได้ถึงวิธีการปรุงโอสถที่แตกต่างจากโอสถหลอมลมปราณของสำนัก…จึงเข้าสู่สภาวะของการวิเคราะห์!]
……
“แบบนี้ก็ได้เหรอ”
หลินเสวียนรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง
การกินโอสถที่คนอื่นปรุง ก็ส่งผลต่อคัมภีร์เตาหลอมโลหิตด้วยเหรอ?
แต่พอมาลองคิดดูดีๆเเล้ว, มันก็สมเหตุสมผล
ผู้ปรุงโอสถแต่ละคนมีวิธีการปรุงโอสถหรือแม้แต่วิธีการใช้เพลิงโอสถที่แตกต่างกัน
แม้แต่ผู้ปรุงโอสถคนเดียวกัน, โอสถที่ปรุงในเวลาที่ต่างกัน…ก็ยังมีความแตกต่างเล็กน้อย
คัมภีร์เตาหลอมโลหิตเป็นวิชาปรุงโอสถของพรรคโลหิต!
โอสถหลอมลมปราณของสำนักเทียนเซียวที่ถูกปรุงโดยผู้ปรุงโอสถของสำนักเทียนเซียว…แน่นอนว่าต้องมีความแตกต่าง
สิ่งนี้หมายความว่าคัมภีร์เตาหลอมโลหิตสามารถวิเคราะห์ผลของโอสถ…เเละย้อนกลับไปดูวิธีการปรุงโอสถ แล้วนำมาเปรียบเทียบข้อดีข้อเสียเพื่อพัฒนาตัวเองได้
เเน่นอนว่านี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก
แต่มันก็พอเข้าใจได้!
เเละหลินเสวียนก็ไม่อยากคิดอะไรให้มากความ
เขาหันไปจดจ่ออยู่กับการดูดซับโอสถและศิลาวิญญาณเเทน
[วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน ฝึกฝนอย่างหนักหนึ่งวันหนึ่งคืน ทำให้พลังลมปราณของท่านเลื่อนระดับเป็นขอบเขตหลอมรวมลมปราณขั้นที่แปด!]
[คัมภีร์เตาหลอมโลหิต เนื่องจากกินโอสถน้อยเกินไปมันจึงไม่สามารถเข้าใจวิธีการปรุงโอสถแบบใหม่ได้อย่างสมบูรณ์…กำลังเข้าสู่ความหงุดหงิด!]
[วิชาระฆังทองคำอมตะ ฝึกฝนอย่างเต็มที่หนึ่งวันหนึ่งคืน ทำให้พลังของกายาอมตะขั้นต้นเพิ่มขึ้น 10%!]
ในตอนนี้, โอสถหลอมลมปราณและศิลาวิญญาณระดับต่ำสามก้อนถูกใช้จนหมด!
เเละพวกมันก็ทำให้หลินเสวียนก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น!
[นายท่าน!]
[ข้าไม่พอใจ ไม่พอใจอย่างมาก!]
[ข้าเกือบจะเข้าใจบางอย่างแล้ว!]
[ถ้าข้าเข้าใจสิ่งนั้นได้ ข้าอาจจะเลื่อนระดับเป็นระดับสีเหลืองขั้นสูงได้เลย!]
คัมภีร์เตาหลอมโลหิตพูดอย่างไม่สบอารมณ์
[นายท่าน ข้าด้วย!]
[ข้าติดใจโอสถกับศิลาวิญญาณแล้ว…ตอนนี้ไม่มีโอสถกับศิลาวิญญาณ ข้ารู้สึกไม่สบายตัวเลย!]
[พระน้อยก็ด้วย!]
[ถึงแม้ว่าเจ้าพิโรธน้อยจะไม่อยู่ ทำให้พระน้อยก็สามารถฝึกฝนได้อย่างเต็มที่…แต่การแช่ยาไม่ได้ผล แถมยังไม่มีโอสถกับศิลาวิญญาณเเล้ว]
[ตอนนี้, ความเร็วในการฝึกฝนของพระน้อยลดลง…มันทำให้พระน้อยรู้สึกไม่พอใจ!]
วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานและวิชาระฆังทองคำอมตะต่างก็รู้สึกไม่พอใจ
“เรื่องโอสถ ง่ายมาก!”
“วันนี้พี่ชายจ้าวจะเอาสมุนไพรมาส่ง….เดี๋ยวพวกเราเริ่มปรุงโอสถเองก็ได้”
“ส่วนโอสถที่ผู้ปรุงโอสถคนอื่นปรุง …ข้าจะหาวิธีเอง!”
หลินเสวียนรีบปลอบใจเหล่าเคล็ดวิชาจอมเอาเเต่ใจทั้งหลาย
……
“ศิษย์น้องหลิน อยู่ไหม!”
เเละในตอนนั้นเอง
เสียงของศิษย์พี่จ้าวก็ดังมาจากข้างล่าง
“อยู่ครับ!” หลินเสวียนตอบรับแล้วสั่งการ
“หลิงเอ๋อร์ รีบไปเปิดประตูให้ศิษย์พี่จ้าวเร็ว!”
“เจ้าค่ะ!”
ไม่นาน, หลิงเอ๋อร์ก็พาศิษย์พี่จ้าวเข้ามา
“ศิษย์น้องหลิน…นี่คือสมุนไพรที่เจ้าต้องการ”
“ส่วนสองกล่องนี้คือผลหวงหยวนและผลจูกั่ว”
“ข้าเป็นคนเลือกเองกับมือ, คุณภาพทุกชิ้นล้วนดีเยี่ยมอย่างแน่นอน!” ศิษย์พี่จ้าวพูดด้วยรอยยิ้ม
หลินเสวียนเปิดกล่องทั้งสองออกมาดู แล้วพยักหน้าด้วยความพอใจ!
ไม่ว่าจะเป็นผลหวงหยวนหรือผลจูกั่วที่พี่ชายจ้าวนำมา
ทั้งขนาดและสีสัน ล้วนดีกว่าสมุนไพรที่หลินเสวียนเคยได้รับมาก่อน
สมุนไพรอื่นๆ…ก็เป็นของชั้นดีที่มีอายุหลายปี!
“พี่ชาย, นี่เงินสามหมื่นตำลึง!”
“ส่วนคะแนนสองพันคะแนน พี่ชายสแกนเอาเองเลย”
หลินเสวียนหยิบธนบัตรสามหมื่นตำลึงและหยิบป้ายประจำตัวของเขาออกมาสแกนโอนคะแนนสองพันคะแนนให้พี่ชายจ้าว
“เรียบร้อย!”
“ศิษย์น้องหลิน ศิษย์พี่ยังมีธุระอื่น…คงไม่รบกวนเวลาเจ้าแล้ว”
หลังจากรับเงินแล้ว, ศิษย์พี่จ้าวก็เตรียมยกมือลา
“ศิษย์พี่จ้าว, ข้ายังมีเรื่องที่อยากจะรบกวนศิษย์พี่” หลินเสวียนรีบพูดขึ้น
“ศิษย์น้อง เชิญพูด”
“ข้าอยากจะถามว่า นอกจากโอสถที่ได้รับทุกเดือนแล้ว…ยังมีช่องทางอื่นที่ข้าจะได้รับโอสถเพิ่มเติมอีกไหม?” หลินเสวียนถามอย่างจริงจัง
“ศิษย์น้องอยากซื้อโอสถหรือ?”
ศิษย์พี่จ้าวอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจความคิดของหลินเสวียน
“ใช่” หลินเสวียนพยักหน้า
“มันยากมาก!” ศิษย์พี่จ้าวทำหน้าลำบากใจ!
“ยาก….นั่นหมายความว่ามีวิธี?”
หลินเสวียนรู้สึกตื่นเต้นที่อีกฝ่ายไม่ได้ปฏิเสธ
สิ่งนี้หมายความว่าเขายังมีโอกาส!
……………………
