บทที่ 43 : ห้าล้านตำลึง!
บทที่ 43 : ห้าล้านตำลึง!
"น้องสาม…เจ้าต้องรีบกลับขนาดนี้เลยหรือ?"
"พึ่งอยู่ได้ไม่กี่วันเอง?"
หลังจากที่ทุกคนในตระกูลหลินรู้ว่าหลินเสวียนกำลังจะกลับไปที่สำนักเทียนเซียวแล้ว
พวกเขาต่างก็รีบมาหาทันที
โดยเฉพาะแม่ของหลินเสวียนที่จับมือหลินเสวียนไว้อย่างไม่อยากปล่อยมือ!
"ใช่ๆ!"
"พี่สามยังไม่ได้เล่นกับข้าเลย!"
หลินเสวี่ยกอดคอหลินเสวียนแน่นเเละไม่ยอมปล่อย
"เสวี่ยน้อยคนดี, รอพี่สามกลับมาคราวหน้านะ…คราวหน้าพี่สามจะเอาของอร่อยและของเล่นสนุกๆมาฝาก" หลินเสวียนปลอบด้วยรอยยิ้ม
"จริงหรือ?"
"พี่สามไม่เคยหลอกเจ้าสักหน่อย… คราวหน้าเจ้าจะต้องพอใจอย่างแน่นอน!"
หลินเสวียนพูดขณะใช้นิ้วเกลี่ยจมูกของหลินเสวี่ย
"สัญญากันเเล้วนะ, พี่สามห้ามผิดสัญญาเป็นอันขาด!" หลินเสวี่ยยื่นนิ้วก้อยออกมา!
"ได้, พวกเรามาสัญญากัน"
หลินเสวียนยื่นนิ้วก้อยออกไปเกี่ยว…หลินเสวี่ยจึงยอมปล่อยเขา
"ท่านแม่, ท่านไม่ต้องห่วง…ตอนนี้ข้าเป็นศิษย์สายนอก”
“การลงจากเขาของศิษย์สายนอกมันง่ายมาก…ดังนั้นถ้ามีเวลา, ข้าจะรีบกลับมาเยี่ยมพวกท่านเเน่นอน!” หลินเสวียนพูดด้วยรอยยิ้ม
"งั้นเจ้าต้องกลับมาเยี่ยมบ่อยๆนะ!"
แม่ของหลินเสวียนรู้ดีว่าตอนนี้หลินเสวียนเป็นเซียนแล้ว
เซียนกับคนธรรมดานั้นแตกต่างกัน…เซียนควรจะอยู่ในที่ที่เซียนควรอยู่
"เสวียนเอ๋อร์…เจ้าเอานี่ไป"
พ่อของหลินเสวียนหยิบกล่องใบเล็กออกมาเเล้วยื่นให้หลินเสวียน
"นี่คือเงินทั้งหมดของตระกูลหลินที่เจ้าสามารถใช้ได้!"
"ส่วนยอดก็…ห้าล้านตำลึง!"
"เจ้าเอาไปใช้ก่อน, ถ้าไม่พอ…ข้ากับพี่ใหญ่ของเจ้าจะหาวิธีอื่นช่วย"
ถึงตระกูลหลินจะร่ำรวยและมีอำนาจ!
แต่การดำเนินธุรกิจ, ก็ยังจำเป็นต้องใช้เงินทุนหมุนเวียน
ห้าล้านตำลึง…ถือว่าเป็นขีดจำกัดแล้ว!
"ตกลง!" หลินเสวียนไม่ปฏิเสธ!
การฝึกฝนในช่วงแรกๆก็เหมือนกับการเผาเงินเล่น!
ยิ่งไปกว่านั้น, ตราบใดที่พลังของหลินเสวียนเพิ่มขึ้น…ตระกูลหลินก็ไม่ต้องกลัวว่าจะหาเงินไม่ได้
เมื่อพลังของเขาสูงขึ้น, สถานะของตระกูลหลินก็จะสูงขึ้นตามไปด้วย
"เอาล่ะ, ข้าขอตัวกลับก่อนนะ…ท่านพ่อ, ท่านเเม่, พี่ใหญ่, พี่รอง, น้องสี่ รักษาตัวด้วย!"
หลินเสวียนโบกมือลาครอบครัว
จากนั้นเขาก็ขึ้นม้าเร็ว, เเล้วควบม้าออกไป!
…………
หลินเสวียนเดินทางไปเรื่อยๆ…ผ่านไปสามวันก็กลับมาถึงสำนัก
เมื่อมาถึง, เขาตัดสินใจไปที่หอภารกิจเพื่อส่งมอบภารกิจก่อน
“สองพันแปดร้อยคะแนน?” เมื่อหลินเสวียนเห็นคะแนนที่ผู้อาวุโสหอภารกิจโอนเข้ามาในป้ายประจำตัวของเขา
เขาก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก
หลินเสวียนจำได้ว่า ภารกิจที่เขารับมา…มีรางวัลแค่สามร้อยคะแนนเท่านั้น
“หลินเสวียน…นี่เป็นคำสั่งจากผู้อาวุโสหอลงทัณฑ์!”
“ซูเหอเเละเจ้าพบว่ามีคนแอบอ้างชื่อสำนักเทียนเซียวไปหลอกลวงคนอื่น…หลังจากที่ผู้อาวุโสหลายท่านปรึกษากันแล้ว จึงตัดสินใจมอบรางวัลห้าพันคะแนนให้เจ้ากับซูเหอ มาเเบ่งกันคนละครึ่ง”
“เมื่อรวมกับสามร้อยคะแนนจากภารกิจของเจ้าก็เป็นสองพันแปดร้อยคะแนนพอดี” ผู้อาวุโสหอภารกิจอธิบายพร้อมรอยยิ้ม
“อย่างนี้นี่เอง”
หลินเสวียนไม่คิดเลยว่าเรื่องครั้งนี้ ไม่เพียงแต่จะช่วยครอบครัวของเขาให้พ้นภัยเท่านั้น…แต่ยังทำให้เขาได้รับรางวัลมากมายขนาดนี้!
“จริงสิ หลินเสวียน…วันนี้เป็นวันที่ศิษย์สายนอกจะได้รับทรัพยากร, เจ้าก็อย่าลืมไปรับล่ะ”
“ถ้าเลยเวลาไปแล้ว การรับทรัพยากรจะลำบากเอา” ผู้อาวุโสหอภารกิจกล่าวเตือน
“ขอบคุณท่านผู้อาวุโสที่เตือน, ข้าจะรีบไปตอนนี้เลย”
หลินเสวียนกล่าวขอบคุณ…จากนั้นเขาก็ตรงไปยังหอทรัพยากร
……
“ศิษย์น้องหลิน มาแล้วเหรอ”
วันนี้เป็นวันที่ศิษย์สายนอกจะได้รับทรัพยากร, ดังนั้นจึงมีลูกศิษย์จำนวนมากในหอทรัพยากร
แต่พี่ชายจ้าวก็ยังจำหลินเสวียนได้ในทันที!
“ใช่, ข้ามารับทรัพยากร” หลินเสวียนพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
“ศิษย์น้องหลิน ในเมื่อเจ้าผ่านการประเมินระดับยาก…เจ้าสามารถไปทางนั้นได้เลย, ไม่ต้องต่อแถว” ศิษย์พี่จ้าวชี้ไปที่หน้าต่างอีกบานที่ไม่มีคน
“ขอบคุณศิษย์พี่”
ก่อนหน้านี้หลินเสวียนยังสงสัยว่าทำไมถึงมีหน้าต่างรับทรัพยากรสองบาน
บานหนึ่งมีคนต่อแถวยาวเหยียด, แต่อีกบานกลับไม่มีคนเลย
ที่แท้หน้าต่างบานนั้น เป็นหน้าต่างสำหรับศิษย์สายนอกที่ผ่านการประเมินระดับยากอย่างหลินเสวียนโดยเฉพาะ!
“ศิษย์น้องหลิน, ไม่ต้องเกรงใจ” ศิษย์พี่จ้าวโบกมือ
หลินเสวียนเดินไปที่หน้าต่างสำหรับศิษย์ระดับสูง, ท่ามกลางสายตาที่อิจฉาของศิษย์สายนอกคนอื่นๆ
เเละคนที่อยู่ที่หน้าต่างสำหรับศิษย์ระดับสูงก็คือผู้อาวุโสตันเฉิน!
“หลินเสวียน, เจ้ามาครั้งแรกสินะ”
“เจ้าผ่านการประเมินระดับยาก…ดังนั้นเจ้าจะได้รับศิลาวิญญาณขั้นต่ำสามก้อน, และโอสถหลอมลมปราณหนึ่งเม็ด”
ผู้อาวุโสตันเฉินทักทายหลินเสวียนอย่างกระตือรือร้น
จากนั้นเขาก็หยิบศิลาวิญญาณสามก้อน, และโอสถหนึ่งเม็ดส่งให้หลินเสวียน
ศิษย์สายนอกทั่วไปจะได้รับศิลาวิญญาณขั้นต่ำเดือนละหนึ่งก้อนเท่านั้น
เเต่ศิษย์ระดับสูงอย่างหลินเสวียนจะได้รับศิลาวิญญาณขั้นต่ำสามก้อน, และโอสถหลอมลมปราณหนึ่งเม็ด
ส่วนศิษย์สายนอกที่อยู่ในสิบอันดับแรกจะได้รับทรัพยากรมากกว่านี้, แม้แต่คุณภาพก็ยังแตกต่างกัน
หลังจากที่หลินเสวียนรับทรัพยากรแล้ว, เขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามว่า
“ผู้อาวุโสตันเฉิน ครั้งนี้ข้ามาที่นี่ นอกจากจะรับทรัพยากรแล้ว…ข้ายังอยากจะซื้อสมุนไพรด้วย”
“อยากซื้อสมุนไพรงั้นเหรอ” ผู้อาวุโสตันเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย
“หลินเสวียน วันนี้คนเยอะมากมันเลยไม่ค่อยสะดวก…เจ้าเอาใบสั่งยาทิ้งไว้ที่นี่ก่อน, พรุ่งนี้ข้าจะให้เสี่ยวจ้าวเอาไปส่งให้เจ้า”
“แต่บอกก่อนนะ, ราคาต้องเป็นไปตามกฎ”
ผู้อาวุโสตันเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม
บางเรื่อง, พวกเขาอาจจะให้ความสะดวกกับหลินเสวียนได้
แต่เรื่องยักยอกทรัพย์สินของสำนัก …พวกเขาไม่มีใครกล้าทำ
“เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาครับ”
เมื่อพูดจบ, หลินเสวียนก็เขียนรายการสมุนไพรออกมา!
เเน่นอนว่าในรายการนี้มีผลหวงหยวนและผลจูกั่วด้วย!
ผลหวงหยวนมีไว้สำหรับปรุงโอสถหลอมลมปราณ
ส่วนผลจูกั่ว?
นั่นเพราะหลินเสวียนวางแผนที่จะปรุงโอสถชักนำลมปราณ!
ตอนนี้หลินเทียนและหลินหลันได้ฝึกฝนวิชาระฆังทองคำอมตะมาระยะหนึ่งแล้ว
หลินเสวียนจึงวางแผนที่จะปรุงโอสถชักนำลมปราณ…แล้วค่อยหาโอกาสนำไปให้พี่ชายและพี่สาว
ด้วยโอสถมันจะทำให้พี่ชายและพี่สาวของเขาฝึกฝนลมปราณได้สำเร็จเร็วขึ้น!
“เจ้าจะปรุงโอสถงั้นเหรอ”
“เจ้ามีเตาหลอมโอสถเเล้วหรือยัง?”
“อยากให้ข้าช่วยอะไรหรือเปล่า?”
ผู้อาวุโสตันเฉินซึ่งเป็นผู้ปรุงโอสถเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“ข้ามีเตาหลอมโอสถแล้วครับ…เเละข้าอยากลองปรุงเองดูก่อน” หลินเสวียนยิ้มรับ
“เข้าใจเเล้ว!”
“สมุนไพรพวกนี้มีราคาประมาณสามหมื่นตำลึง…ส่วนผลจูกั่วและผลหวงหยวน นอกจากเงินแล้วเจ้าจะต้องจ่ายคะแนนสะสมพิ่มอีกสองพันคะแนน”
“พรุ่งนี้….พอสมุนไพรไปส่ง เจ้าค่อยจ่ายให้เสี่ยวจ้าวก็ได้”
คำพูดของผู้อาวุโสตันเฉิน, ทำให้หลินเสวียนตกตะลึง!
ราคานี้….มันถูกมาก!
…………………..
