บทที่ 411 ทำลายล้างกองทัพก็อบลิน, คนรักการป้องกันด้วยหอคอย【ฟรี】

เพียงแค่พึ่งพาหอคอยป้องกันในดินแดนของเขา

จงเซินสามารถกำจัดกองทัพก็อบลินขนาดเล็กเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย

เมื่อพวกก็อบลินไม่สามารถรู้ถึงสถานการณ์ได้ พวกมันก็จะส่งกองทัพเล็กๆ มาสำรวจอยู่เรื่อยๆ

แม้ว่าก็อบลินจะเป็นชนชั้นต่ำที่โหดร้ายและป่าเถื่อน สติปัญญาของเผ่าพันธุ์นี้โดยทั่วไปจะต่ำมาก

แต่ในเผ่าของพวกมันก็ยังมีผู้ใช้เวทมนตร์ที่คอยชี้นำ ทำให้พวกมันไม่โจมตีอย่างโง่เขลา

จุดนี้เองที่ทำให้จงเซินมีโอกาสได้เปรียบและเวลาผ่อนผัน

แต่ถ้าหากให้พวกก็อบลินตัวเขียวเหล่านั้นรู้ถึงสถานการณ์ของดินแดนโดยคร่าวๆ

พวกมันก็จะเตรียมตัวมาอย่างดี และพากองทัพมาเพียงพอ

สองสถานการณ์นี้ ความกดดันที่จงเซินจะต้องเผชิญนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ในกรณีแรกก็คือการถูกหั่นด้วยมีดทื่อ ส่วนกรณีหลังนั้นก็ต้องพิจารณาว่าฟันของเขานั้นแข็งพอหรือไม่

แน่นอนว่า ด้วยความสามารถในการป้องกันของดินแดนของจงเซินในปัจจุบัน

การต่อสู้ป้องกันในดินแดนนั้นรับรองได้ว่าชนะอย่างแน่นอน

แม้แต่ก็อบลินหลายร้อยตัวก็ยังไม่สามารถผ่านแนวป้องกันของดินแดนได้

แต่ในสภาพอากาศที่รุนแรงเช่นนี้

การสูญเสียบางอย่างก็อาจจะหลีกเลี่ยงไม่ได้

คิดถึงจุดนี้จงเซินก็เงยหน้าขึ้น เริ่มใช้โมดูลกลยุทธ์เพื่อระบุตำแหน่งของกองทัพก็อบลิน

ขณะนั้นเอง เสียงกลิ้งของล้อโซ่ก็มาอีกครั้งจากด้านหลัง

ทุกคนหันกลับมา พบว่าโดริสก็มาอยู่ที่นี่แล้ว

เธอเลือกขับเครื่องจักรบรรทุกหนักมาเช่นเดียวกับจงเซิน

"โดริสเธอมาพอดี"

"เก็บเครื่องจักรบรรทุกหนักนี้ไว้"

"วินเรสซาเธอกับโดริสขึ้นไปนั่งบนเครื่องจักรบรรทุกหนักของฉัน"

"ทหารขี่หมาป่า ตามฉันมา!"

จงเซินสั่งการทันที

เดินไปยังเครื่องจักรบรรทุกหนักอย่างรวดเร็ว

ลูกศรสีทองชี้นำทิศทางไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือท่ามกลางหิมะตก

ที่นั่นเป็นเส้นทางหนีของกองทัพก็อบลิน

ในกรณีที่มีคนบาดเจ็บในทีม

แม้ว่าพวกก็อบลินไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาหิมะตก

แต่ในช่วงเวลาสิบนาทีนี้ก็ไปได้ไม่ไกลนัก

ที่สุดก็เพิ่งออกจากเขตนอกของดินแดน

การไล่ตามตอนนี้ยังทันที

โดริสรีบเก็บเครื่องจักรบรรทุกหนักที่เธอขับมา

ถือชายเสื้อคลุมของผู้วิเศษในหิมะวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

วินเรสซาขึ้นไปบนห้องบรรทุกของเครื่องจักรบรรทุกหนักเร็วกว่ามาก

เห็นโดริสที่วิ่งเข้ามาก็ยื่นมือออกมา

ดึงเธอขึ้นไป

ทหารขี่หมาป่าก็จัดแถวเรียงเป็นรูปสามเหลี่ยม

แยกอยู่ทั้งสองข้างของเครื่องจักรบรรทุกหนัก

จงเซินยืนยันตำแหน่งที่ลูกศรชี้อีกครั้ง

เริ่มเครื่องจักรบรรทุกหนัก มุ่งหน้าสู่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือเพื่อไล่ตาม

หิมะหนาถูกทับออกมาเป็นสองรอยล้อโซ่ที่ชัดเจน

จงเซินปรับกำลังให้สูงสุด ทำให้เครื่องจักรบรรทุกหนักสามารถรักษาความเร็วสูงสุดที่ 30 กิโลเมตรต่อชั่วโมงได้

ล้อโซ่ที่แข็งแรงและน้ำหนักพอเพียงทำให้มีการยึดเกาะที่มั่นคง

แม้แต่ในหิมะก็ไม่มีการลื่นไถล

เมื่อขับไปประมาณสี่ถึงห้านาที พวกเขาก็มาถึงเขตนอกของดินแดน

ทิศทางของกลยุทธ์เริ่มเปลี่ยนจากทิศตะวันตกไปทางทิศเหนือ

ในพายุหิมะ พวกเขาเดินต้านลมไป

วิสัยทัศน์แม้กระทั่งไม่ถึงยี่สิบเมตร

ขับไปสักพัก เครื่องจักรบรรทุกหนักและห้องบรรทุกก็มีหิมะปกคลุม

ทหารขี่หมาป่าที่เดินข้างๆ ก็เช่นกัน

ทั้งหมาป่าและทหารขี่หมาป่ามีหิมะปกคลุมใบหน้า

โดยเฉพาะที่คิ้วและเครา ที่เป็นจุดที่มีสิ่งปกคลุมอยู่แล้ว

ทำให้เด็กหนุ่มเหล่านั้นกลายเป็น "ชายเฒ่าหนวดขาว"

การยืนอยู่กับที่กับการเดินต้านลมอย่างรวดเร็วให้ความรู้สึกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

แม้แต่หมวกเหล็กของจงเซินก็มีหิมะปกคลุม

หิมะที่เกาะอยู่บนหมวกเหล็กโลหะนั้น ในลมหนาวมีแนวโน้มจะแข็งตัว

จงเซินจึงต้องใช้มือตีหมวกเหล็กทุกหนึ่งถึงสองนาที

เมื่อไล่ตามไปอีกสองนาที พวกเขาก็พบเป้าหมายในที่สุด

แม้ว่าจะไม่เห็นก็อบลินในระยะที่มองเห็น

แต่ลูกธนูเหล็กดำและลูกธนูที่พุ่งผ่านที่นั่งคนขับนั้นบ่งบอกว่าพวกนั้นอยู่ไม่ไกลนัก

จงเซินเบี่ยงทิศทางอย่างเบาๆ พุ่งไปข้างหน้า

สุดท้ายเครื่องจักรบรรทุกหนักก็ถูกพุ่งชนหลายครั้ง

พวกเขาก็สามารถเข้าถึงระยะยี่สิบเมตรได้

ตามที่จงเซินคาดไว้ นี่คือทีมก็อบลินที่มีจำนวนสิบสองคน

รวมถึงก็อบลินผู้ขว้างธนู ก็อบลินผู้ขว้างขวาน ก็อบลินธนู ก็อบลินนักรบมีดคู่ ก็อบลินนักรบโล่ แต่ละชนิดมีสองคน

นอกจากนี้ยังมีก็อบลินหมอผีที่มีหัวขนนกหลากสี

และก็อบลินหมีที่ถือท่อนไม้ใหญ่ สูงกว่าสองเมตร

ดูเหมือนในทีมนี้จะไม่มีลูกเสือ

อาจจะเป็นทีมปฏิบัติการมาตรฐานของเผ่าก็อบลิน

แต่ก็ไม่แน่ว่าอาจมีทีมลูกเสือที่รอรับอยู่ใกล้ๆ

พวกก็อบลินกลุ่มนี้พบจงเซินและพวกตั้งแต่แรก

พวกมันพึ่งพาหินใหญ่ใกล้ๆ ตั้งรับอยู่

พวกมันไม่ถูกพายุหิมะรบกวน

ในระยะหลายร้อยเมตรพวกมันได้ยินเสียงล้อโซ่ของเครื่องจักรบรรทุกหนัก

พวกก็อบลินธนูและก็อบลินขว้างธนูเริ่มโจมตีก่อน

เมื่อเผชิญหน้ากับเครื่องจักรบรรทุกหนักที่ขับเข้ามา

หมอผีก็อบลินไม่เลือกที่จะหนีต่อ

เพราะมันรู้ถึงความต่างของความเร็วระหว่างสองฝ่าย

ความเร็วสูงสุดของเครื่องจักรบรรทุกหนักเกือบจะเป็นห้าเท่าของการเดินเร็วของคนปกติ

แม้ว่าพวกมันจะวิ่งหนีสุดชีวิตก็เปล่าประโยชน์

ทางเดียวที่ทำได้คือการตั้งรับ

จงเซินหยุดเครื่องจักรบรรทุกหนัก

วินเรส

ซายืนอยู่บนห้องบรรทุก ขึงธนูยิง

ทหารขี่หมาป่าสองข้างร้องเสียงดัง พุ่งเข้าโจมตี

ตาข่ายหลายอันถูกขว้างออกไป

ครอบพวกก็อบลินไว้อยู่ที่เดิม

โดริสถือไม้เท้าการเผาไหม้ร้อนแรง (สีม่วง)กระโดดลงจากห้องบรรทุก

วิ่งตามทหารขี่หมาป่าอย่างงุ่มง่าม

หลังจากเดินสิบเมตร เธอก็เปิดใช้ทักษะพ่นไฟlv10ของไม้เท้า

มังกรไฟขนาดเล็กเท่าขาเป่าลมออกมาจากปลายไม้เท้า

เหมือนกับเครื่องพ่นไฟโมโนโตฟที่ถูกลดระยะ

รอยยิ้มแสนสุขแผ่ออกมาบนใบหน้าของโดริส

มังกรไฟนั้นน่ากลัวมาก หิมะที่ตกลงมาถูกละลายจนเป็นไอน้ำ

ไอน้ำสีขาวลอยขึ้น ทำให้เธอเหมือนอยู่ในแดนสวรรค์

มังกรไฟพุ่งผ่านทิศทางที่ทหารขี่หมาป่าไม่เข้าตัด

พัดกวาดไปบนก็อบลิน

ความเสียหายเวทมนตร์ที่คูณ 1.3 เท่า ทำให้หัวของก็อบลินทุกตัวมีความเสียหายสูง

ขณะเดียวกันไฟยังเผาผลาญขนของพวกมัน ในตาข่ายที่พันธนาการไว้

เพียงแค่การปะทะครั้งเดียว พวกมันก็ถูกทำลายอย่างหนัก

แม้แต่หมอผีก็อบลินก็ไม่รอด

เมื่อมันยกไม้เท้าหมอผี เตรียมจะร่ายเวท

ก็ถูกตาข่ายขัดขวาง จากนั้นก็ถูกมังกรไฟทำลายอีก

เมื่อมังกรไฟเปลี่ยนทิศทาง ทหารขี่หมาป่าก็มาถึงมันแล้ว

ดาบขี่ม้าที่แวววาวพุ่งไปที่หัวของมัน

จงเซินยืนอยู่ที่นั่งคนขับ มองดูการต่อสู้ของทุกคนอย่างพอใจมาก

กับการแสดงของโดริสจงเซินก็ไม่แปลกใจเลย

มีคำพูดหนึ่งที่ว่า

"ธรรมชาติไม่สามารถถูกแย่งชิงไปได้"

ธรรมชาติของโดริสคือความคลั่งในเวลาต่อสู้

แม้ว่าหลังจากที่คบกันและกลายเป็นวีรสตรี ธรรมชาตินี้ก็สงบลงบ้าง

แต่ก็ยังไม่สามารถลบความรักในการต่อสู้ของเธอได้

"เก็บหมอผีไว้"

"คนอื่นฆ่าทั้งหมด"

จงเซินกล่าวอย่างเย็นชา เสียงของเขาผ่านหมวกเหล็ก

ทหารทั้งหมดทำตามคำสั่งของเขาโดยทันที

การต่อสู้ไม่ได้ยาวนานนัก เมื่อเริ่มก็ตอนปลายแล้ว

ทหารใต้บังคับบัญชาของจงเซินล้วนเป็นทหารผ่านศึก

โดยเฉพาะการท้าทายถ้ำก่อนหน้านี้ ทำให้ประสบการณ์ในการต่อสู้ของทหารเพิ่มขึ้นอย่างมาก

แค่ทีมก็อบลินเล็กๆ ทีมเดียวไม่สามารถทำอะไรได้

จงเซินไม่ต้องออกมือเองเลย

จงเซินไม่มีความสนใจในการต่อสู้ที่เป็นฝ่ายเดียวแบบนี้

ใจของเขากลับไปในโมดูลกลยุทธ์อีกครั้ง

เริ่มถามถึงรอบๆ ว่ามีลูกเสือก็อบลินหรือไม่

ตามคำแนะนำ ดินแดนรอบๆ ไม่มีก็อบลินอื่น

แต่มีลูกเสือและทีมก็อบลินอยู่รอบๆ

ใกล้ที่สุดอยู่ห่างจากดินแดนไปทางตะวันตกสิบกว่ากิโลเมตร

พวกมันไม่ได้มุ่งเป้าแค่จงเซินเท่านั้น

แต่ยังมุ่งเป้าหมายไปที่เจ้าของดินแดนคนอื่นๆ ด้วย

ในพื้นที่นี้ ดินแดนที่มีประชากรไม่ถึงสามสิบคนยังมีมาก

ดินแดนธรรมดาเช่นนี้ ต่อให้พึ่งพาหอคอยป้องกันก็แค่ต้านทานการโจมตีของทีมก็อบลินสองสามทีมได้เท่านั้น

สำหรับเผ่าก็อบลินนั้น เป็น "ฟาร์มเลี้ยงสัตว์" อย่างแท้จริง

ในสถานการณ์เช่นนี้จงเซินไม่ได้คิดจะไปยุ่งอะไร

เขาได้ทำหน้าที่ของตัวเองแล้ว

ทีมปฏิบัติการนี้มีเป้าหมายชัดเจนก่อนออกเดินทาง

เมื่อพวกมันถูกทำลายจนหมด ไม่สามารถกลับไปเผ่าได้ตามเวลา ย่อมทำให้เผ่าก็อบลินสงสัย

และจงเซินแค่รออย่างอดทน

ถ้าก็อบลินมากองหนึ่ง เขาก็จัดการกองหนึ่ง ถ้ามาสิบกอง เขาก็จัดการสิบกอง

ให้ก็อบลินเสื่อมกำลังอย่างรวดเร็วในการช่วยเหลือแบบกบลัดกัน

เพราะการจัดการหนึ่งพันคนในสิบครั้งกับครั้งเดียวมีลักษณะต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ยืนยันสถานการณ์รอบดินแดนแล้ว

พวกก็อบลินก็ถูกทำลายจนหมด

นอกจากเครื่องจักรบรรทุกหนักที่ถูกขว้างจนความทนทานลดลงไปหลายจุด

ไม่มีสมาชิกได้รับบาดเจ็บ

ทีมก็อบลินถูกฆ่าจนหมด

หมอผีก็อบลินที่ได้รับคำสั่งของจงเซินถูกปล่อยชีวิตไว้

แต่มันก็ถูกทำร้ายจนเกือบตาย

ร่างกายมีรอยเผาไหม้ขนาดใหญ่ และมีรอยมีดสามสี่รอย

นอกจากนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้มันมีของเวทมนตร์แปลกๆ ที่แฝงเวทมนตร์

ทหารขี่หมาป่าถอดของทั้งหมดออกจากมัน

เสื้อผ้า เครื่องประดับ หมวก และไม้เท้าถูกยึดไว้ทั้งหมด

ตอนนี้มันนอนอยู่บนพื้น ถูกทหารขี่หมาป่ามัดไว้เหมือนหมู

"เก็บอาวุธของพวกมัน"

"กองศพไว้ด้วยกัน"

"เพิ่มไม้ แล้วเผาที่นี่เลย"

"โดริสภาระการจุดไฟให้เธอแล้ว"

"ส่วนหมอผีก็อบลินนี้ นำกลับไปดินแดน ฉันจะสอบสวนมัน"

จงเซินกล่าวอย่างมั่นคง

เขาไม่กังวลว่าตำแหน่งของดินแดนจะถูกเปิดเผย หรือหมอผีก็อบลินมีเครื่องหมายเวทมนตร์

จริงๆ แล้วตอนนี้เขาต้องการให้ตำแหน่งของดินแดนถูกเปิดเผยมากขึ้น

ที่ตั้งของดินแดนของเขาไม่ใช่ความลับสำหรับก็อบลิน

แต่จำนวนทหารและความสามารถในการต่อสู้นั้นก็อบลินไม่รู้

เพื่อดำเนินแผนของเขาจงเซินตัดสินใจใช้ดินแดนของเขาเป็นเหยื่อ

ในดินแดนของเขามีหอคอยป้องกันรวมทั้งผู้พิทักษ์โบราณทั้งหมด 65 หอคอย

ส่วนใหญ่เป็นหอคอยป้องกันระดับสามหรือสี่

แม้ว่าดินแดนของจงเซินจะได้รับการวางแผนล่วงหน้า

หอคอยทั้งหมดถูกแบ่งเป็นแปดกลุ่ม

แต่ดินแดนของเขายังคงเป็นป้อมปราการที่มีหนาม

เพราะหอคอยที่มีระยะยิงไกลนั้น ดินแดนภายในและภายนอกมีพื้นที่ป้องกันทับซ้อนมากมาย

ด้วยทหารเก่งของเขาจงเซินย่อมมีความมั่นใจ

ไม่ว่าศัตรูจะโจมตีจากทิศใด สุดท้ายก็จะโดนโจมตีจนบาดเจ็บ

เว้นแต่ศัตรูจะมีทหารระดับสูงที่มีจำนวนสิบเท่าของจงเซิน

เช่น กองทัพปราบปรามจากเมืองยักษ์ลันทาคส์

นั่นถึงจะลดความได้เปรียบของดินแดนของจงเซิน

ก่อนการท้าทายถ้ำเริ่มจงเซินก็เข้าใจวิธีการป้องกันด้วยหอคอยอย่างลึกซึ้ง

เขายังพยายามหาพิมพ์เขียวของหอคอยป้องกันหลากหลาย

คะแนนที่ได้รับจากการท้าท

ายส่วนหนึ่งถูกใช้แลกกับพิมพ์เขียวหอคอยป้องกัน

ความพยายามที่ผ่านมาไม่ได้เสียเปล่า อย่างน้อยในขณะนี้ ดินแดนของจงเซินมีคุณสมบัติเด่นชัด

แม้ว่าระดับการป้องกันของดินแดนจะสูงมาก

แต่จงเซินก็ยังไม่พอใจ สำหรับคนรักการป้องกันด้วยหอคอย

เขาต้องการเต็มดินแดนด้วยหอคอยป้องกันระดับสูง

ทหารขี่หมาป่าทำงานได้รวดเร็ว

พวกเขารวบรวมศพก็อบลินไว้ด้วยกันในหิมะ

จงเซินเอาไม้บางชิ้นออกมากองบนกองศพ

โดริสใช้พ่นไฟจุดไฟอีกครั้ง

เมื่อไฟลุกโชนขึ้น

พวกเขาก็เริ่มเดินทางกลับ

ควันดำพุ่งขึ้นฟ้า

กลิ่นเนื้อเผาไหม้ค่อยๆ แผ่ออกไป

หลังจากจัดการทีมก็อบลินนี้จงเซินไม่ได้รับคะแนนประสบการณ์เลย

เขาและวินเรสซามอบคะแนนประสบการณ์ให้โดริส

เมื่อเข้าสู่ระดับ 20 การเพิ่มระดับก็ช้าลงอย่างมาก

เพราะคะแนนประสบการณ์ที่ต้องใช้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

จงเซินตอนนี้อยู่ระดับ 26 คะแนนประสบการณ์คือ 【15765/95150】

ตามเกณฑ์นี้จงเซินต้องจัดการมอนสเตอร์ระดับหัวหน้าที่มีระดับเท่ากัน 55 ตัว

มอนสเตอร์ระดับหัวหน้านี้ ไม่ใช่เหมือนกับการท้าทายถ้ำเช่นการ์กอยล์

เพราะมอนสเตอร์ในการท้าทายถ้ำมีคะแนนประสบการณ์และคุณสมบัติที่ถูกลดลงบางส่วน

มอนสเตอร์ระดับหัวหน้าที่นี่คือพวกเช่นโจรคาร์ไลล์ผู้พยากรณ์แมงมุมสิ่งประดิษฐ์ผสม·พาโต้เป็นต้น

ดังนั้นเขาต้องหาทางทำอะไรบางอย่างเพื่อเก็บคะแนนประสบการณ์

เผ่าก็อบลินเป็นตัวเลือกที่ดี

ขณะที่เขาคิด เขาก็ขับเครื่องจักรบรรทุกหนักกลับไปยังดินแดน

ทุกคนรวมตัวกันในเขตเมืองใน

หมอผีก็อบลินถูกโยนลงกับพื้นอย่างหยาบคาย

จงเซินจอดเครื่องจักรบรรทุกหนัก

เดินช้าๆ เข้าไป