บทที่ 253 บิดาของเจ้า ข้าไม่รู้จัก
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฮวาเสี่ยวจู๋กลับแย้มยิ้ม รอยยิ้มนั้นเจือไปด้วยความเย้ยหยันและเฉยชาเล็กน้อย แม้ปากจะมิได้กล่าวสิ่งใด แต่ในใจของฮวาเสี่ยวจู๋กลับครุ่นคิดไม่หยุดหย่อน ข้าเป็นที่โหล่หรือ? เหตุใดท่านไม่กล่าวว่าสำนักระดับสามดาวเป็นเพียงข้ารับใช้ของท่านเล่า? โอ้อวดได้ถึงเพียงนี้ ต่อให้เป็นวัวก็คงจะหมดป...
