บทที่ 897 พวกเราล้วนเป็นทาสของเวลา
บทที่ 897 พวกเราล้วนเป็นทาสของเวลา หลังจากเด็กชายมีเวลาแล้ว เขาไม่กลัวอะไรอีกต่อไป พาเฉินเทียนเซิงไปยังบาร์แห่งหนึ่งในเมือง เมื่อนั่งลง เด็กชายสั่งอาหารและเครื่องดื่ม แล้วเริ่มกินอย่างตะกละตะกลาม เฉินเทียนเซิงสังเกตสภาพแวดล้อมของอาคารก่อน ต้องบอกว่าอาคารบ้านเรือนในเมืองคล้ายกับยุโรปสมัยกลางมาก แม้แต...