บทที่ 746 หัวแข็งดื้อรั้น
เมื่อได้ยินคำพูดนี้!
หม่าป่าวกั๋วพูดขึ้นทันที
"ศิษย์ทั้งสอง จัดการไอ้หนูนี่ก่อนเลย ฉันจะได้ดูว่าพวกนายพัฒนาขึ้นแค่ไหนในช่วงนี้ หากพวกนายเก่งขึ้น จะได้เป็นตัวแทนของสถาบันศิลปะการต่อสู้เป่ากั๋ว และเผยแพร่ศิลปะการต่อสู้ของเรา!
ในอนาคต พวกนายจะเป็นผู้สืบทอดที่แข็งแกร่งของสำนักไท่จี๋ซิงอี้ โลกในอนาคตเป็นของคนหนุ่มสาวอย่างพวกนาย"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ภายนอกเหมือนเป็นการทดสอบศิษย์!
แต่เล่ยหมิงรู้สึกว่าหม่าป่าวกั๋วกำลังกลัว นี่ไม่ต้องสงสัยเลย มันชัดเจนมาก
เล่ยหมิงรู้สึกขบขัน ไม่กล้าออกมือเอง ให้คนที่ถูกหลอกมาสู้แทน ถ้าชนะได้ ก็แสดงว่าเล่ยหมิงไม่คู่ควรที่จะสู้กับเขา
นี่แสดงได้ดีจริงๆ!
แต่สำหรับเล่ยหมิง ไม่ว่าใครจะมา ก็ไม่มีความหมาย วันนี้เขาจะเปิดโปงหม่าป่าวกั๋วให้ได้ คนนี้ไม่ควรได้หลอกลวงคนอีกต่อไป
ในขณะนั้น เห็นได้ชัดว่าหม่าป่าวกั๋วมองเล่ยหมิงอย่างไม่สนใจ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร
หลังจากได้รับการยกย่องจากหม่าป่าวกั๋ว
ศิษย์ทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นมาก พูดพร้อมกัน "อาจารย์ เราจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวัง ผมจะจัดการไอ้หนูนี่ได้อย่างง่ายดาย"
ต้องบอกว่า
คนพวกนี้มั่นใจอย่างบ้าคลั่ง
ไม่น่าเชื่อว่าหม่าป่าวกั๋วจะมีอิทธิพลเช่นนี้ มันช่างขำจริงๆ!
เขารอคอยที่จะเห็นหน้าหม่าป่าวกั๋วเมื่อเห็นศิษย์ของเขาถูก KO มันจะเป็นยังไง เขามองคนตรงหน้า และรู้สึกขบขันอย่างยิ่ง และยังมีความสงสารเล็กน้อย!
ศิษย์ทั้งสองมองเล่ยหมิงอย่างหยิ่งยโส ความมั่นใจที่ไม่รู้มาจากไหน พวกเขามองเล่ยหมิงด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย
"ไอ้หนู แกช่างหยิ่งยโสจริงๆ พวกเราให้แกเลือกเลยว่าจะสู้กับใคร ถ้าแกชนะ ก็จะมีสิทธิ์สู้กับอาจารย์ของพวกเรา แกเข้าใจไหม!"
ในขณะนั้น พวกเขามองคนตรงหน้าอย่างไม่สนใจ
พวกเขาไม่เห็นเล่ยหมิงอยู่ในสายตาเลย
จากรูปร่างแล้ว เล่ยหมิงดูผอมเกินไป แต่ไม่ต้องสงสัยเลย นี่เป็นเรื่องปกติ ในสายตาคนทั่วไป คนที่ดูแข็งแรงถึงจะมีพลัง!
นี่เป็นธรรมดาของมนุษย์
ในสถานการณ์นี้ พวกเขาทั้งหมดเชื่อเช่นนั้น
เพียงแค่มองแวบเดียว
เล่ยหมิงดูเหมือนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา
แต่...นั่นเป็นเพียงความคิดของคุณ!
เล่ยหมิงไม่เคยชนะด้วยพลังเพียงอย่างเดียว แม้พลังจะมีข้อได้เปรียบ แต่ไม่ใช่ทุกสิ่ง นี่ชัดเจนมาก!
อย่างน้อยสำหรับเล่ยหมิงในขณะนี้ รอยยิ้มของเขาดูขบขัน ไม่จำเป็นต้องจริงจังอะไร
เล่ยหมิงชอบทำตัวเป็นหมูเพื่อกินเสือ สำหรับเขาในตอนนี้ มันเป็นสถานการณ์แบบนั้น รอยยิ้มของเขาปรากฏขึ้น
เขามองคนตรงหน้า รอยยิ้มนี้ไม่ต้องบรรยาย!
"ไอ้หนู แกจะเลือกใครในพวกเรา!"
ศิษย์ทั้งสองมองเล่ยหมิงด้วยความดูถูก
คนแบบนี้มีสิทธิ์อะไรจะสู้กับพวกเขา!
ณ เวลานี้ มันชัดเจนมาก
ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้พวกเขาเป็นศิษย์ที่ภูมิใจของอาจารย์หม่า แม้แต่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีสิทธิ์สู้กับเล่ยหมิง นี่ไม่ต้องสงสัยเลย
ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน นี่เป็นเรื่องที่แน่นอน
คนนี้มีสิทธิ์อะไรจะสู้กับพวกเขา?
ในขณะนั้น เห็นได้ชัดว่า รอยยิ้มของศิษย์ทั้งสองถึงขีดสุด!
เล่ยหมิงยิ้มเล็กน้อย "พวกแกฝึกวิชาพื้นๆ กับอาจารย์หม่า ฉันจะบอกพวกแกตรงๆ ว่า วิดีโอที่พวกแกให้ฉันดู มันเป็นการแสดง เพราะเรื่องแบบนั้นเป็นไปไม่ได้!
แกถามฉันว่าอยากท้าใคร ฉันจะบอกให้ ฉันจะท้าพวกแกทั้งสอง ไม่รู้ว่านี่เพียงพอไหม?"
ในขณะนั้น!
สำหรับเขา มันก็แน่นอนมากแล้ว
เขามองคนตรงหน้าทั้งสองอย่างไม่ใส่ใจ
แต่เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของเล่ยหมิง ผู้ที่เคารพอาจารย์หม่าดูโกรธทันที ทุกคนมองเขาด้วยความโกรธ!
"ไอ้หนู แกรู้ไหมว่าแกพูดอะไร! กล้าหยามอาจารย์หม่า!"
"ไอ้คนพูดใหญ่เกินตัว แกไม่รู้ว่าอะไร แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มี แกก็แค่กบในกะลาน่ะสิ!"
"ฮ่าๆ ช่างขำจริงๆ ฉันอยากรู้ว่าแกมีสิทธิ์อะไรจะพูดแบบนี้ นี่จะทำให้คนหัวเราะจนตาย"
"น่าสนใจ ช่างน่าสนใจจริงๆ"
"ศิษย์ทั้งสองนี้เป็นศิษย์ที่ภูมิใจของอาจารย์หม่า แกท้าพวกเขาสองคน แกกล้าพูดจริงๆ!"
"ไม่ต้องพูดถึงว่าศิษย์ทั้งสองเป็นศิษย์ที่ภูมิใจของอาจารย์หม่า แม้แต่ไม่ใช่ แกก็ไม่มีสิทธิ์ท้าพวกเขา ฉันว่าถึงแม้พวกเขาไม่มีการฝึกฝน แกก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้"
ทุกคนพูดกันเสียงดัง
แน่นอน นี่มีเหตุผลบางอย่าง!
เพราะคนพวกนี้มักตัดสินจากรูปลักษณ์
นี่เป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน มันเป็นไปได้มาก พวกเขามองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร!
"คนหนุ่ม อย่าพูดเกินไป น้ำเต็มก็ล้น ดื้อรั้น...ไม่ใช่เรื่องดี ถ้าแกชนะศิษย์ของฉันคนหนึ่ง ก็พิสูจน์แล้วว่าแกเก่งมาก!"
อาจารย์หม่าพูดอย่างสุภาพ
สำหรับเขา มันชัดเจนมาก
เขายิ้มเหมือนคนแก่ที่ใจดี!
แต่วิธีการหลอกลวงของเขาอาจหลอกคนอื่นได้ แต่ไม่สามารถหลอกเล่ยหมิงได้ เขาจะเชื่อพวกหลอกลวงได้ยังไง? นี่จะทำให้คนหัวเราะจนตาย!
คนอื่นอาจเชื่อ!
แต่เล่ยหมิงที่ตั้งใจจะเปิดโปงเขา ไม่มีทางให้หน้าเขา เล่ยหมิงพูดว่า "ฉันจะบอกพวกแกตรงๆ ถ้าศิษย์พวกแกเคยเก่งระดับเก้า ฝึกกับแกแล้วอาจเหลือแค่ห้าหรือหก วิชาของแกฝืนกฎของร่างกาย คิดว่าแกเก่งมากเหรอ? ฮ่าๆ!"
เมื่อพูดจบ!
คนรอบข้างก็ไม่พอใจทันที
เพราะจากมุมมองของพวกเขา
คนนี้กล้าดูถูกอาจารย์หม่า!
นี่เป็นเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้
ณ เวลานี้ ทุกคนมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ
หลายคนรู้สึกโกรธ
