บทที่ 58 ราชันย์แห่งกลยุทธ์และราชินีแห่งสติปัญญาลุกเป็นไฟ!

"การแข่งขันคณิตศาสตร์เซินไห่เหรอ?"

เฉินเสี่ยวซินขมวดคิ้ว ตอบอย่างเรื่อยเฉื่อย "ฉันไม่ค่อยอยากไปหรอก"

เหยียนเสี่ยวซีเม้มปาก พูดเบาๆ ว่า "งั้นก็ได้ ในเมื่อนายไม่ไป ฉันก็ไม่ไปเหมือนกัน ยังไงก็ไม่มีอะไรท้าทายอยู่แล้ว"

"ยังไงนะ?"

"เธออยากไปกับฉันเหรอ?"

เฉินเสี่ยวซินพิจารณาราชินีแห่งสติปัญญาที่อยู่ข้างๆ อย่างถี่ถ้วน แล้วพูดอย่างหงุดหงิด "เธอก็ใจดีหน่อยสิ ให้โอกาสคนอื่นบ้าง ได้อันดับสามของประเทศแล้ว ยังจะเอารางวัลระดับท้องถิ่นแบบนี้อีก สังคมทุกวันนี้ทำไมถึงได้แข่งขันกันหนักขนาดนี้ ก็เพราะมีคนแบบเธอนี่แหละ"

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เหยียนเสี่ยวซีอยากจะฆ่าเขาให้ตาย เขาขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดทางศีลธรรมแล้วชี้นั่นชี้นี่ใส่เธอ คิดแล้วก็โมโห เธอกัดฟันพูดว่า "ถ้านายยังมาสั่งสอนฉันอีก ฉันจะไม่สุภาพด้วยแล้วนะ!"

"เห็นไหมล่ะ"

"พูดนิดหน่อยก็โมโหแล้ว" เฉินเสี่ยวซินยักไหล่ พูดอย่างไม่ใส่ใจ "ยังไงฉันก็ไม่สมัครเองหรอก"

เหยียนเสี่ยวซีแค่นเสียงเย็นชา เงียบๆ หยิบหนังสือเรขาคณิตของรีมันน์ขึ้นมาอ่าน แต่หางตาก็คอยมองเขาอยู่ตลอด ไอ้คนน่ารำคาญนี่มีอะไรดีกันนักหนา? ทำไมฉันถึงได้อยากเล่นกับเขาอยู่เรื่อย ตอนนี้เหยียนเสี่ยวซีเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนแล้ว เมื่อก่อนเธอต่อต้านเขา แต่ตอนนี้กลับเป็นความกระตือรือร้นที่อธิบายไม่ได้ เช่นเมื่อคืนที่เธอชวนเขาไปเล่นเกมด้วยกัน

เฮ้อ... คิดดูให้ดี เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันรู้จักและสนิทด้วย

สำคัญที่สุดคือเขายังได้จับมือฉัน แล้วฉัน...ฉันก็ไปจับเอวเขาเอง ถ้าเป็นสมัยโบราณ สองคนนี้ก็แต่งงานกันได้แล้ว

ทันใดนั้น

ใบหน้าสวยของเหยียนเสี่ยวซีแดงก่ำไปหมด หัวใจเต้นระรัว ฉัน...ฉันคิดถึงเรื่องแต่งงานได้ยังไง? ให้เขามาเป็นแฟนฉัน ฉัน...ฉันยังรังเกียจจะตายอยู่เลย แล้ว...แล้วจะแต่งงานกับเขาเนี่ยนะ ฮึ่ม! คิดไปเถอะ! ชาตินี้ฉันไม่มีทางแต่งงานกับเขาแน่นอน!

ในขณะที่สาวอัจฉริยะกำลังคิดวุ่นวาย ในห้องพักครูกลุ่มคณิตศาสตร์ ม.6 คุณครูหลายคนกำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือด จริงๆ ก็ไม่ได้ดุเดือดขนาดนั้น เพราะทุกคนเสนอชื่อคนเดียวกัน

"ต้องเป็นเฉินเสี่ยวซินกับเหยียนเสี่ยวซีแน่นอน!"

"ผมขอถามหน่อย ในสิบห้องของ ม.6 เรา มีใครที่มีพรสวรรค์ด้านคณิตศาสตร์เทียบเท่าสองคนนี้ได้บ้าง?" คุณครูจูที่สอนคณิตศาสตร์ ม.6/2 พูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจและดีใจ เสียงดังที่สุด ช่วยไม่ได้ เขามีความมั่นใจขนาดนี้

"แน่นอนว่าต้องให้เฉินเสี่ยวซินกับเหยียนเสี่ยวซีไป แต่ผมกลัวว่าจะทำให้นักเรียนคนอื่นนินทาว่าร้าย นี่มันไม่ได้คัดเลือกเลย แต่เลือกสองคนนี้ไปแข่งเลย" คุณครูคนหนึ่งอธิบายอย่างจนใจ "ผมว่านะ เราน่าจะจัดสอบสักครั้ง ให้นักเรียนคนอื่นได้แข่งกับเฉินเสี่ยวซินและเหยียนเสี่ยวซีด้วย"

"ความคิดดีนี่!"

"วิธีนี้ใช้ได้"

คุณครูอีกคนพยักหน้าหงึกๆ พูดอย่างจริงจัง "นอกจากจะทำให้คนที่ไม่เห็นด้วยหุบปากแล้ว ยังทำให้นักเรียนได้เห็นความแตกต่างของตัวเองด้วย ไม่ต้องรอถึงพรุ่งนี้หรือมะรืนหรอก แข่งวันนี้เลยดีกว่า"

คุณครูจูก็ไม่มีข้อคัดค้านอะไร ในใจเขา อันดับหนึ่งอันดับสองก็ต้องเป็นเฉินเสี่ยวซินหรือไม่ก็เหยียนเสี่ยวซีอยู่แล้ว ก็ดูว่าสองคนนี้จะทำได้ยังไง

ช่วงเช้าผ่านไปอย่างสงบ แต่พอถึงช่วงบ่าย ชีวิตที่สงบสุขของราชันย์แห่งกลยุทธ์และราชินีแห่งสติปัญญาก็ถูกทำลายลง

เฉินเสี่ยวซินและเหยียนเสี่ยวซีถูกคุณครูจูเรียกออกไปพร้อมกัน แล้วพาไปที่ห้องสื่อการเรียนการสอนขนาดใหญ่ ตอนนี้มีนักเรียนและคุณครูนั่งอยู่กระจัดกระจาย เป็นกลุ่มละสามคน

"คุณครูจูครับ?"

"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?"

เฉินเสี่ยวซินหดคอ ถามเบาๆ ว่า "นี่...นี่กำลังทำอะไรกันเหรอครับ?"

"การคัดเลือกสำหรับการแข่งขันคณิตศาสตร์โรงเรียนมัธยมปลายเซินไห่ รอบจริง" คุณครูจูยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ "ไม่เป็นไร พวกเธอสองคนทำตามปกติก็พอ ยังไงก็แค่เป็นพิธีเท่านั้นแหละ เดี๋ยวพวกเธอสองคนก็จะเป็นตัวแทนของ ม.6 โรงเรียนเราไปแข่งขัน"

ทันใดนั้น

เฉินเสี่ยวซินแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ กลัวอะไรมาอะไรก็มา

แต่เหยียนเสี่ยวซีกลับไม่แปลกใจอะไร เธอเดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะเป็นแบบนี้ แต่พอเห็นสีหน้าของราชันย์แห่งกลยุทธ์ข้างๆ ที่ดูสิ้นหวังและจนใจ เธอก็รู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ

"คุณครูคะ"

"หนูจำได้ว่าการแข่งขันคณิตศาสตร์มีแค่ ม.4 กับ ม.5 นี่คะ ทำไมถึงมีรุ่น ม.6 ด้วยล่ะคะ?" เหยียนเสี่ยวซีถามอย่างสงสัย

คุณครูจูยิ้มเล็กน้อย อธิบายอย่างจริงจัง "เซินไห่เป็นเมืองนำร่องของโครงการเสริมสร้างรากฐาน เลยจัดให้มีรุ่น ม.6 ขึ้นมาเป็นพิเศษ เพื่อรับสมัครนักเรียนที่มีความโดดเด่นในวิชาพื้นฐานไว้ล่วงหน้า แน่นอนว่าจะไปหรือไม่ไปก็เป็นเรื่องของพวกเธอ"

แม้ว่าเฉินเสี่ยวซินจะเคยเป็นนักเรียนอ่อน แต่เขาก็เคยได้ยินเกี่ยวกับโครงการเสริมสร้างรากฐานมาก่อน จุดประสงค์ก็คือคัดเลือกและฝึกฝนนักเรียนที่มีความตั้งใจจะรับใช้ยุทธศาสตร์สำคัญของประเทศ และมีคุณสมบัติโดยรวมดีเยี่ยมหรือมีความโดดเด่นในวิชาพื้นฐาน นั่นก็คือถ้าเก่งวิชาใดวิชาหนึ่งมากๆ จนโดดเด่น ก็สามารถได้รับการพิจารณาเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำได้โดยตรง

"อ๋อ"

"น่าจะเป็นอย่างนั้น"

เหยียนเสี่ยวซีพยักหน้า แล้วถามต่อ "ข้อสอบยากถึงระดับไหนคะ?"

"ความยากใกล้เคียงกับรอบรองชนะเลิศของการแข่งขันระดับประเทศเมื่อปีที่แล้ว" คุณครูจูตอบ

ระดับรองชนะเลิศเหรอ? ดูเหมือนจะไม่ยากเท่าไหร่ น่าจะลองเล่นดูได้

เหยียนเสี่ยวซีเม้มปาก แอบมองราชันย์แห่งกลยุทธ์ข้างๆ หัวใจที่ชอบแข่งขันของเธอเริ่มลุกโชนขึ้นมาแล้ว

เมื่อเทียบกับราชินีแห่งสติปัญญาที่กำลังมีไฟ ราชันย์แห่งกลยุทธ์เฉินเสี่ยวซินกลับดูเหม่อลอยตลอดเวลา นั่งเฉยๆ อยู่ตรงนั้น หาวบ้าง แคะเล็บบ้าง ดูน่าเบื่อสุดๆ

ในที่สุด นักเรียนที่เก่งที่สุดยี่สิบคนจากสิบห้องก็มาครบ คุณครูคนหนึ่งยืนอยู่หน้าชั้นเรียนและพูดสั้นๆ

"เราจะเลือกนักเรียนสองคนที่ได้คะแนนสูงสุด"

"ตอนนี้ให้เวลาเตรียมตัวสิบนาที หลังจากนั้นจะเริ่มสอบ เวลาสอบ 120 นาที คะแนนเต็ม 100 คะแนน"

เมื่อคุณครูพูดจบ นักเรียนที่อยู่ในห้องก็แยกย้ายกันไปเข้าห้องน้ำบ้าง คุยกันบ้าง มีแต่เฉินเสี่ยวซินกับเหยียนเสี่ยวซีคู่ราชันย์ราชินีเท่านั้นที่นั่งนิ่งๆ อยู่ตรงนั้นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คุณครูคณิตศาสตร์ ม.6 หลายคนมองดูท่าทางสงบนิ่งของทั้งสอง รู้สึกตื่นเต้นในใจ

นี่...นี่คือท่าทางของยอดฝีมือระดับสุดยอดงั้นเหรอ?

ไม่นานหลังจากนั้น

การสอบคัดเลือกก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ เมื่อได้รับข้อสอบ กระดาษทด และปากกาดำแล้ว นักเรียนทุกคนก็เริ่มอ่านโจทย์ แต่แล้วในวินาทีถัดมา ก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่! ทุกคนพังยับเยิน

มีทั้งหมดห้าข้อใหญ่ แต่ละข้อมีคะแนน 20 คะแนน

【ข้อที่ 1: a^2+b^2/ab+1=k∈N จงพิสูจน์ว่า K เป็นกำลังสองของจำนวนบวก】

นักเรียนทั้งหลายเห็นข้อแรกแล้วก็ตาค้างทันที ไม่รู้จะทำอย่างไรเลย แม้แต่แนวคิดเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังไม่มี

ไม่มีทางเลือก ต้องไปข้อต่อไปแล้ว

【ข้อที่ 2: n เป็นจำนวนเต็มบวกที่กำหนดให้ S={(x,y,z)|x,y,z∈{0,1,2,...,n}, x+y+z>0} เป็นเรขาคณิตของ (n+1)^3-1 จุดในปริภูมิ จงหาค่าต่ำสุดของจำนวนระนาบ】

ฮะ? อะไรกันเนี่ย? ตอนนี้นักเรียนทุกคนเสียใจที่มานั่งอยู่ตรงนี้

แต่ก็มีข้อยกเว้น ตอนนี้ราชันย์แห่งกลยุทธ์และราชินีแห่งสติปัญญาลุกเป็นไฟแล้ว!

ร้อนแรงยิ่งกว่าโบรูโตะเสียอีก!!