บทที่ 41 : ดาบตัดวิญญาณ!
บทที่ 41 : ดาบตัดวิญญาณ!
"งั้นก็ไปดูกันเถอะ!"
"ตราบใดที่มีเจตนาดาบ…มันก็ต้องมีเเหล่งที่มา!" หลินเสวียนพูดในใจอย่างเงียบๆ
[ได้เลย!] วิชาดาบคลั่งสามวิถีพยายามอดกลั้นความตื่นเต้น
ส่วนวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานและวิชาอื่นๆต่างก็ไม่ได้พูดอะไร
หลินเสวียนเดินตามเจ้าสำนักธารา ขึ้นบันไดหินที่ทอดยาว
สุดบันไดหิน, มีพระราชวังที่ต่อเนื่องกัน…เห็นได้ชัดว่านั่นคือสำนักธารา
เเละที่หน้าประตูพระราชวัง!
หลินเสวียนเห็นก้อนหินขนาดใหญ่สีน้ำตาลเข้ม!
เเละมันมีดาบยาวเล่มหนึ่งปักอยู่บนก้อนหินนั้น…มองเห็นแค่ด้ามดาบที่เป็นสีดำสนิท!
"ท่านเจ้าสำนัก!" หลินเสวียนหันไปหาเจ้าสำนักธารา
"คุณชายหลิน ท่านไม่ต้องเรียกข้าว่าท่านเจ้าสำนักแล้ว"
"ข้าแซ่หวู อายุมากกว่าท่านไม่กี่ปี ถ้าท่านไม่รังเกียจ…เรียกข้าว่าพี่หวูก็ได้"
เจ้าสำนักธารา, หวูหย่งพูดด้วยรอยยิ้ม
ระหว่างทางทั้งสองคนก็พูดคุยกันมากมาย
หวูหย่งมั่นใจเเล้วว่าหลินเสวียนไม่ได้รู้สึกไม่พอใจสำนักของเขาจริงๆ
สิ่งนี้ทำให้หวูหย่งรู้สึกโล่งอก และตัดสินใจที่จะสานสัมพันธ์อันดีกับหลินเสวียนต่อไป
"แบบนี้ไม่ค่อยเหมาะสมกระมัง?" หลินเสวียนพูดด้วยรอยยิ้ม
"ไม่มีอะไรไม่เหมาะสมกัน!"
"น้องหลิน พวกเราตกลงกันแบบนี้เถอะ!"
เมื่อเห็นว่าหลินเสวียนไม่ได้ปฏิเสธ หวูหย่งก็แสร้งทำเป็นโกรธ
"น้องหลิน เจ้าอย่าได้รังเกียจพี่ชายเลยนะ!"
"ถ้าอย่างนั้น หลินเสวียนก็ขอเรียกท่านเจ้าสำนักหวูว่า…พี่หวูก็แล้วกัน!" หลินเสวียนพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
บรรดาลูกศิษย์ของสำนักธาราที่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน…ต่างก็อิจฉาหลินเสวียนอย่างมาก!
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า ท่านเจ้าสำนักที่เคร่งครัดและน่าเกรงขาม…จะมีมุมที่ใจดีและเป็นมิตรเช่นนี้
"อย่างนี้สิ ถึงจะถูก!" เมื่อหวูหย่งได้ยินดังนั้น…เขาก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น
"จริงสิพี่หวู…ดาบเล่มนั้นคือดาบอะไรหรือ?"
หลินเสวียนแสร้งทำเป็นสงสัย
"น้องหลิน, ถ้าให้พูดถึงดาบเล่มนี้ มันมีที่มาที่ไปไม่ธรรมดาเลยนะ”
“มันเป็นดาบที่ปฐมบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งสำนักธาราของเราทิ้งเอาไว้!”
"ดาบเล่มนี้มีชื่อว่า "ดาบตัดวิญญาณ"....เป็นอาวุธวิญญาณระดับลึกลับ”
“วัสดุหลักที่ใช้ทำคือศิลาตัดวิญญาณ…มันมีไว้สำหรับโจมตีจิตวิญญาณของผู้คนโดยเฉพาะ!” หวูหย่งพูดด้วยความภาคภูมิใจ
"อาวุธวิญญาณระดับลึกลับ, แถมยังเป็นอาวุธวิญญาณที่โจมตีจิตวิญญาณได้อีกด้วย”
“ทำไมของดีขนาดนี้ ทำไมถึงปักอยู่ในที่แบบนี้กันล่ะ?” หลินเสวียนถามอย่างสงสัย
"น้องหลิน, ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่อยากดึงดาบตัดวิญญาณเล่มนี้ออกมา…แต่มันไม่มีใครดึงออกมาได้ต่างหาก!"
"ตามคำสั่งเสียที่ปฐมบรรพบุรุษทิ้งเอาไว้…ใครก็ตามที่อยากดึงดาบเล่มนี้ออกมาจะต้องฝึกฝนวิชาดาบตัดวิญญาณของสำนักธาราจนถึงขั้นสูงสุดเท่านั้น"
"มิฉะนั้น ต่อให้ใช้กำลังดึงดาบออกมา…ดาบก็จะแตกสลายเเละหายไป!"
"พวกเราลูกหลานรุ่นหลังไร้ความสามารถ…จนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครสามารถฝึกฝนวิชาดาบตัดวิญญาณ จนถึงขั้นสูงสุดได้เลย”
“ดังนั้น, พวกเราจึงทำได้แค่ปล่อยให้ดาบตัดวิญญาณปักอยู่บนก้อนหินแบบนั้น” หวูหย่งพูดด้วยความเศร้าใจ
"อย่างนี้นี่เอง!"
"พี่หวู…งั้นข้าขอเข้าไปดูใกล้ๆได้ไหม?" หลินเสวียนถามอีกครั้ง
"เรื่องนั้น..." เมื่อหวูหย่งได้ยินดังนั้น เขาก็ทำหน้าลำบากใจ
"พี่หวู…มันมีข้อห้ามสำหรับคนนอกงั้นหรือ?"
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอก!"
"บอกตามตรงนะน้องหลิน บนดาบเล่มนั้นมีเจตนาดาบของปฐมบรรพบุรุษหลงเหลืออยู่!"
"ถ้าเข้าไปใกล้โดยไม่ระวัง, เจ้าอาจจะได้รับบาดเจ็บจากเจตนาดาบก็ได้!" หวูหย่งพูดด้วยความกังวล
เจตนาดาบที่อยู่บนดาบตัดวิญญาณ นั้นมีพลังมหาศาล!
ถ้าลูกศิษย์ที่ฝึกฝนวิชาดาบตัดวิญญาณ…เเต่มีพลังไม่เพียงพอ แล้วไปเข้าใกล้โดยไม่ระวัง, พวกเขาก็จะถูกเจตนาดาบโจมตี
หลินเสวียนไม่ใช่ลูกศิษย์ของสำนักธารา, ดังนั้นเขาย่อมไม่เคยฝึกฝนวิชาดาบตัดวิญญาณมาก่อน
ถ้าเกิดเรื่องขึ้นที่นี่…หวูหย่งคงรับผิดชอบไม่ไหว!
"ไม่ต้องห่วงพี่หวู, ข้าจะดูอยู่ห่างๆ…ถ้าไม่มั่นใจจริงๆข้าจะไม่แตะต้องมันเด็ดขาด!"
"ถ้าเป็นแบบนี้จะได้ไหม?" หลินเสวียนรีบถามอีกครั้ง
"ถ้าเเบบนั้นก็ได้…เเต่น้องหลิน เจ้าต้องระวังตัวด้วยนะ!"
"จำไว้…ถ้าไม่มั่นใจ ก็อย่าไปแตะต้องดาบตัดวิญญาณเด็ดขาด!" หวูหย่งกำชับ
"วางใจเถอะ…ข้ารู้จักประมาณตนเอง!"
หลังจากพูดจบ หลินเสวียนก็เดินตรงไปที่ดาบตัดวิญญาณโดยตรง
ชิ้งงงงง!!!
เมื่อหลินเสวียนเดินเข้าไปใกล้ดาบตัดวิญญาณในระยะสามจั้ง…เจตนาดาบที่แหลมคมก็พุ่งเข้าใส่จนทำให้จิตวิญญาณของหลินเสวียนสั่นสะท้าน!
มันราวกับว่าวิญญาณของเขาจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ!
[ใช่แล้ว!]
[ดาบเล่มนี้เเหล่ะ, มันแข็งแกร่งมาก!]
วิชาดาบคลั่งสามวิถีเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น
……..
[วิชาดาบคลั่งสามวิถี สัมผัสได้ถึงดาบที่แข็งแกร่ง…จึงเข้าสู่สภาวะแห่งการหยั่งรู้!]
[วิชาดาบคลั่งสามวิถีเข้าใจแก่นแท้ของดาบตัดวิญญาณเพียงเล็กน้อย….จำเป็นต้องมีเจตนาดาบที่แข็งแกร่งกว่านี้ จึงจะเข้าใจได้อย่างถ่องแท้!]
"เจตนาดาบระดับนี้ยังไม่แข็งแกร่งพออีกหรือ?"
หลินเสวียนพึมพำในใจ…จากนั้นเขาก็ก้าวเท้าออกไปอีกก้าว!
ชิ้งงง!
ชิ้งงง!
ชิ้งงง!
หลินเสวียนมองเห็นดาบยาวมากมายที่พุ่งเข้าใส่หน้าของเขา!
แค่เขาก้าวออกไปก้าวเดียว…พลังของดาบตัดวิญญาณก็เพิ่มขึ้นมากกว่าสองเท่า!
อย่างไรก็ตาม, หลินเสวียนรู้ดีว่าดาบยาวที่พุ่งเข้าใส่เขาไม่ใช่ดาบจริงๆ…แต่เป็นดาบที่ปรากฏขึ้นมาจากเจตนาดาบ
ดังนั้น, หลินเสวียนจึงรวบรวมพลังลมปราณในร่างกายอย่างต่อเนื่อง เพื่อต้านทานแรงกดดันของเจตนาดาบ…เพื่อทำให้วิชาดาบคลั่งสามวิถีสามารถเข้าใจแก่นแท้ของดาบตัดวิญญาณได้อย่างต่อเนื่อง!
ทันใดนั้นเอง!
ร่างกายของหลินเสวียนก็สั่นสะท้าน…จากนั้นดาบอันน่าเกรงขามก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขาเเละป้องกันดาบที่พุ่งเข้าใส่ได้อย่างสมบูรณ์เเบบ!
[วิชาดาบคลั่งสามวิถี ภายใต้แรงกดดันของเจตนาดาบ…มันได้ปลดปล่อยศักยภาพทั้งหมดออกมา, เเละเข้าใจแก่นแท้ของดาบตัดวิญญาณได้อย่างสมบูรณ์!]
เมื่อได้ยินเช่นนี้, จิตใจของหลินเสวียนก็ผ่อนคลายลง!
….
"อะไรกัน!"
"วิชาดาบตัดวิญญาณ!"
"น้องหลิน…ทำไมเจ้าถึงเข้าใจแก่นแท้ของวิชาดาบตัดวิญญาณได้?"
หวูหย่งเบิกตากว้าง…เขามองหลินเสวียนราวกับเห็นผี!
………………..
