บทที่ 40 : ถึงสำนักธารา, เจตนาดาบที่แข็งแกร่ง!
บทที่ 40 : ถึงสำนักธารา, เจตนาดาบที่แข็งแกร่ง!
“ดาบที่แม้แต่เจ้าสำนักธารายังดึงออกมาไม่ได้?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, ดวงตาของหลินเสวียนก็เป็นประกายทันที!
แม้ว่าพลังของสำนักธาราจะเทียบกับสำนักเทียนเซียวไม่ได้...แต่เจ้าสำนักธารา ผู้ที่สามารถควบคุมสำนักทั้งหมดได้ย่อมมีพลังไม่น้อย
อย่างน้อยๆเขาก็ต้องมีพลังระดับเดียวกับผู้อาวุโสสายในของสำนักเทียนเซียว!
แม้แต่คนแบบนั้นยังดึงดาบเล่มนั้นออกมาไม่ได้…เรื่องนี้คงน่าสนใจไม่น้อย!
“ใช่แล้วครับ!”
“ลุงไห่เล่าว่าดาบเล่มนั้นเป็นของปฐมบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งสำนักธารา!” เซียวจี๋เซียงกล่าวอธิบายต่อ
………
[นายท่าน!]
[คนที่สามารถก่อตั้งสำนักได้ ย่อมต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแน่นอน…เเละดาบที่เขาทิ้งไว้ ต้องมีเจตนาดาบอยู่ภายในแน่ๆ!]
[ข้าต้องการมัน!]
วิชาดาบคลั่งสามวิถีตะโกนอย่างอดทนไม่ไหวอีกต่อไปเเล้ว
“จริงสิ…คุณชายสาม”
“ในช่วงที่ท่านปิดประตูฝึกฝน, เจ้าสำนักธาราก็มาที่นี่หลายครั้ง”
“ดูเหมือนว่าเขาจะมาหาท่าน แต่พอรู้ว่าท่านกำลังฝึกฝนอยู่… เขาก็กลับไป”
“เจ้าสำนักธารายังบอกอีกว่า พอท่านออกจากการฝึกฝนแล้ว ให้แจ้งสำนักธาราทันที!”
เซียวจี๋เซียงพูดพลางตบหัวตัวเอง
เขาเหนื่อยจนเบลอไปหมด, เกือบลืมเรื่องนี้ไปเสียแล้ว
“เจ้าสำนักธารามาหาข้าด้วยตัวเอง?”
หลินเสวียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“จริงสิ!”
“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา สำนักธาราได้รับการสนับสนุนจากตระกูลหลิน”
“ตอนนี้เขาคงรู้แล้วว่าข้าได้เป็นศิษย์สายนอกของสำนักเทียนเซียว แถมยังมีสถานะไม่ธรรมดา…เขาคงอยากจะมาดูท่าทีของข้าสินะ” หลินเสวียนยกยิ้ม
ถ้าหลินเสวียนเป็นแค่ผู้ฝึกฝนระดับหลอมรวมลมปราณธรรมดาๆ…เจ้าสำนักธาราก็คงไม่สนใจ!
แต่ถ้ามีสำนักเทียนเซียวเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย…มันก็เป็นคนละเรื่อง!
สำนักเทียนเซียวเป็นเหมือนยักษ์ใหญ่ที่สามารถบดขยี้สำนักธาราได้อย่างง่ายดาย!
“แล้วลุงไห่อยู่ไหน?” หลินเสวียนถามด้วยรอยยิ้ม
“น่าจะกำลังฝึกฝนองครักษ์ของตระกูลหลินอยู่นะครับ”
เซียวจี๋เซียงกล่าว
ลุงไห่เป็นผู้คุ้มกันของตระกูลหลิน…แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเผยแพร่วิชาของสำนักธาราออกมาได้
แต่การช่วยฝึกฝนองครักษ์ของตระกูลหลิน…เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับองครักษ์ของตระกูลหลินก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
“อืม!”
“เซียวจี๋เซียง ไปช่วยข้าเตรียมของขวัญหน่อย…เดี๋ยวข้าจะไปที่สำนักธารากับลุงไห่!”
หลินเสวียนพูดด้วยรอยยิ้ม
“ได้ครับ ผมจะรีบไปเตรียมให้!” เซียวจี๋เซียงพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงแล้วหันหลังกลับไปจัดเตรียมของ
ส่วนหลินเสวียนก็เดินตรงไปยังลานประลองของตระกูลหลิน!
ก่อนที่เขาจะไปที่สำนักเทียนเซียว, ลานประลองคือสถานที่ที่เขาไปบ่อยที่สุด…และเขาก็เคยได้รับคำแนะนำจากลุงไห่ด้วย
……
ฮึ่ม!
ฮ่า!
ทันทีที่หลินเสวียนมาถึงลานประลอง เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนอย่างแข็งขัน!
ภายในลานประลองขนาดใหญ่ องครักษ์กว่าร้อยคนกำลังฝึกฝนวิชากำปั้นอย่างตั้งใจ
ส่วนลุงไห่ก็คอยชี้แนะเป็นครั้งคราว!
“ลุงไห่!” หลินเสวียนเอ่ยทักทายเรียกพร้อมรอยยิ้ม
“คุณชายสาม!” เมื่อลุงไห่ได้ยินดังนั้น เขาก็รีบหันกลับมา
เเละเมื่อเห็นหลินเสวียน ในดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง
หลังจากเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมา เขาก็ไม่กล้าเรียกชื่อหลินเสวียนตรงๆอีกต่อไป
ส่วนบรรดาองครักษ์ของตระกูลหลิน…ต่างมองหลินเสวียนด้วยสายตาที่ซับซ้อน!
มีทั้งอิจฉา!
มีทั้งชื่นชม!
แต่ที่มากที่สุดคือความเกรงกลัว!
“คุณชายสาม ท่านมาได้อย่างไร?”
ท่าทีของลุงไห่ดูเป็นทางการมากกว่าแต่ก่อนมาก
“ลุงไห่ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าสำนักธารามาหาข้าหลายครั้งแล้ว?”
“เเต่ข้ามัวเเต่ฝึกฝน, ตอนนี้ข้ารู้สึกไม่สบายใจ จึงอยากจะไปพบท่านเจ้าสำนักด้วยตัวเองเพื่อขอบคุณที่สำนักธาราดูแลตระกูลหลินของเรามาตลอดหลายปี” หลินเสวียนพูดด้วยรอยยิ้ม
เมื่อลุงไห่ได้ยินดังนั้น เขาก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้น!
“คุณชายสาม ท่านไม่ได้โกรธเคืองเจ้าสำนักของข้าหรอกหรือ?” ลุงไห่รีบถามด้วยความสงสัย
เขายังจำได้ดีว่า หลังจากที่เขารายงานเรื่องของหลินเสวียนให้ท่านเจ้าสำนักทราบ
ท่านเจ้าสำนักก็กระวนกระวายใจราวกับมดบนกระทะร้อน!
อย่างไรก็ตาม ตระกูลหลินได้สนับสนุนสำนักธารามาหลายปีจนสำนักธาราได้ประโยชน์มากมาย!
แต่พอถึงเวลาคับขัน…สำนักธารากลับไม่ทำอะไรเลย
ถ้าหลินเสวียนไม่กลับมา, คาดว่าตระกูลหลินคงต้องพบกับภัยพิบัติอย่างแน่นอน
แม้ว่าจะไม่ถึงตายก็คงต้องสาหัสอยู่ดี
ในวันนี้หลินเสวียนกลายเป็นบุคคลสำคัญ…ถ้าเขาหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด, สำนักธาราก็คงต้องชดเชยอะไรบางอย่าง
แม้ว่าพลังของหลินเสวียนในปัจจุบันจะยังเทียบกับสำนักธาราไม่ได้!
แต่หลินเสวียนยังหนุ่ม…และมีพรสวรรค์สูงมาก!
เขาฝึกฝนลมปราณได้สำเร็จภายในสามวัน…และยังผ่านการประเมินระดับยากของสำนักเทียนเซียว!
เจ้าสำนักธาราไม่ใช่คนโง่, เขาย่อมรู้ดีว่าสิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร
ด้วยพรสวรรค์ของหลินเสวียนเเละทรัพยากรของสำนักเทียนเซียว…อีกไม่นานหลินเสวียนจะต้องเหนือกว่าเจ้าสำนักธาราอย่างแน่นอน
แล้วเจ้าสำนักธาราจะกล้าทำตัวหยิ่งยโสต่อหน้าหลินเสวียนได้อย่างไร?
“ลุงไห่, โปรดวางใจเถอะ”
“ข้ายังคงรู้สึกดีกับสำนักธารา…การไปครั้งนี้เป็นการไปเพื่อขอบคุณจริงๆ”
หลินเสวียนพูดด้วยรอยยิ้ม
เเละเมื่อลุงไห่ได้ยินดังนั้น เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ตกลง!”
“ข้าจะรีบไปแจ้งท่านเจ้าสำนักให้เตรียมตัวต้อนรับเจ้า…จากนั้นพวกเราก็จะออกเดินทางไปที่สำนักธารา!”
“รบกวนลุงไห่ด้วย!” หลินเสวียนยิ้ม
หลินเสวียนรอจนเซียวจี๋เซียงนำของขวัญมาให้…จากนั้นเขาก็ออกเดินทางไปที่สำนักธารากับลุงไห่
……
สำนักธาราตั้งอยู่ในภูเขานอกเมืองหลางหยา, ตรงข้ามกับภูเขาหลางหยา
“คุณชายหลิน ยินดีต้อนรับสู่สำนักธารา!”
เมื่อหลินเสวียนมาถึงเชิงเขา…ชายชราผมขาวเคราขาวก็พาลูกศิษย์กว่าสิบคนมารอต้อนรับ
ชายชราผมขาวนี้คือเจ้าสำนักธารา
ในตอนนี้ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความกังวลใจ
“ท่านเจ้าสำนักเกรงใจเกินไปแล้ว!”
“ท่านเจ้าสำนักธารา, นี่เป็นเพียงน้ำใจเล็กๆน้อยๆ…โปรดรับไว้ด้วย”
หลินเสวียนพูดพร้อมกับหยิบของขวัญออกมาจากแหวนมิติ
“คุณชายหลิน นี่ท่าน…”
เมื่อเห็นดังนั้น, หัวใจของเจ้าสำนักธาราก็เต้นแรง
“ท่านเจ้าสำนัก ตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่ตระกูลหลินสามารถพัฒนาได้อย่างราบรื่น…ก็เพราะได้รับการคุ้มครองจากสำนักธารา”
“ในเมื่อข้ามาพบท่านเจ้าสำนักแล้ว, ข้าจะมาตัวเปล่าได้อย่างไร?” หลินเสวียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“คุณชายหลิน ท่านเกรงใจเกินไปแล้ว!”
เมื่อเห็นว่าหลินเสวียนพูดด้วยความจริงใจ เจ้าสำนักธาราก็รู้สึกโล่งอกอย่างมาก
เขาสั่งให้ลูกศิษย์รับของขวัญ, จากนั้นก็ทำท่าทางเชิญหลินเสวียน
“คุณชายหลิน เชิญด้านในเถอะ!”
“เช่นนั้น ข้าก็ไม่เกรงใจแล้ว!”
หลินเสวียนยกยิ้มแล้วเดินตรงไปยังประตูสำนักธาราด้วยความคาดหวัง
[เจตนาดาบ!]
[นายท่าน….ครั้งนี้พวกเรามาถูกที่แล้ว, ข้าสัมผัสได้ถึงเจนตนาดาบที่แข็งแกร่ง!]
ทันทีที่หลินเสวียนเข้าใกล้ประตูสำนักธารา, วิชาดาบคลั่งสามวิถีก็ตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น!
…………………
