บทที่ 36 สงสัย 

"มัมมี่" ตนนี้ก็คือ เทียนเฉินจื่อ

เทียนเฉินจื่อ ยืนตรงอยู่กลางห้อง ร่างทั้งร่างห่อด้วยผ้าขาว แผ่กระจายบรรยากาศเย็นยะเยือก พร้อมหัวเราะเยาะว่า "ข้าเองก็ไม่คาดคิดว่า เจ้าจะช่วยข้าฟื้นคืนชีพได้จริง ๆ"

หนิงเสี่ยวชวน หยิบม้วนเอกสารขึ้นมาอ่านต่อไป แล้วกล่าวว่า "การช่วยเหลือผู้อื่นเป็นหลักการของข้า ไม่ว่าคนดีหรือคนเลว ขอแค่เขามาขอให้ข้าช่วย ข้าย่อมไม่ยืนดูดาย แน่นอนว่ามีบางคนที่ข้าไม่ช่วยเด็ดขาด"

"เป็นคนแบบไหน?" เทียนเฉินจื่อ ถาม

หนิงเสี่ยวชวน ตอบว่า "ศัตรู"

เทียนเฉินจื่อ หัวเราะเยาะ "เจ้าเด็กน้อย มีฝีมือในการแพทย์เยี่ยมยอด นิสัยก็ถูกใจข้า ในเมื่อเจ้าช่วยชีวิตข้า ข้าเองก็เป็นคนมีบุญคุณต้องตอบแทน ข้าจะรับเจ้าเป็นศิษย์ แล้วไปเข้าร่วมเมืองมืดกับข้า!" น้ำเสียงของ เทียนเฉินจื่อ แฝงไปด้วยคลื่นพลังอันแรงกล้า มีเจตนาอันหนักแน่นที่ไม่อาจขัดขืน จ้องมอง หนิงเสี่ยวชวน อย่างแน่วแน่

เทียนเฉินจื่อ เองก็มีหลักการของเขา เขาถึงจะเป็นคนมีบุญคุณต้องตอบแทน แต่ก็มีคนที่เขาไม่ช่วย นั่นคือคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา

หาก หนิงเสี่ยวชวน ไม่ยอมฟังคำสั่งของเขา เขาก็ไม่เกรงใจที่จะฆ่า หนิงเสี่ยวชวน เช่นกัน

หนิงเสี่ยวชวน ไม่ยินดีที่จะเข้าร่วมเมืองมืด และไม่ต้องการรับ เทียนเฉินจื่อ เป็นอาจารย์ เขาครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วยิ้มว่า "ท่านอาจารย์ เทียนเฉินจื่อ ท่านยังกล้ากลับไปที่เมืองมืดอีกหรือ?"

เทียนเฉินจื่อ ประหลาดใจเล็กน้อย "ข้าทำไมจะไม่กล้ากลับไป? ฮ่าๆ! เจ้าหนู เจ้าอาจยังไม่รู้ว่าตำแหน่งของข้าในเมืองมืดสูงแค่ไหนใช่ไหม?"

"หัวหน้าแห่ง สี่มหาอาจารย์แห่งเมืองมืด คุมดูแลทุกเรื่องในเมืองมืดที่อยู่ในเมืองหลวง รวมถึงการเคลื่อนย้ายของนักรบ การลอบสังหาร ทรัพย์สมบัติ การวางแผน การรวมกลุ่มอำนาจ และแม้แต่การเจรจาลับกับขุนนางใหญ่ทั้งหลาย สิ่งเหล่านี้ล้วนอยู่ในความดูแลของท่าน ความลับของเมืองมืด ท่านคงรู้มากกว่าเจ้าผู้ครองนครมืดเสียอีก ท่านเป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุดภายใต้เจ้าผู้ครองนครมืด ทั้งในด้านอำนาจและกำลัง สามารถเทียบเคียงกับราชครูชั้นหนึ่ง ‘ไท่ชูเวิ่นฮวา’ แห่งราชสำนัก"

หนิงเสี่ยวชวน เปิดม้วนเอกสารหน้าที่บันทึกเรื่องราวของเมืองมืด แล้วยื่นให้ เทียนเฉินจื่อ ดู

เทียนเฉินจื่อ ยิ้มอย่างพอใจ "ในเมื่อเจ้ารู้ถึงตัวตนของข้า ก็ย่อมรู้ว่ามีหลายคนที่พยายามจะแย่งชิงเป็นศิษย์ของข้า"

หนิงเสี่ยวชวน ส่ายหัว "นั่นเป็นเรื่องอดีต ตอนนี้ทุกคนรู้ว่าท่านถูก เย่ว์อู่หยาง ฆ่าตาย ข่าวนี้คงแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวงแล้ว และย่อมถึงหูของเจ้าผู้ครองนครมืดด้วย"

ใบหน้าของ เทียนเฉินจื่อ เปลี่ยนสีเล็กน้อย

หนิงเสี่ยวชวน กล่าวต่อ "ท่านรู้ว่า เย่ว์อู่หยาง เป็นบุคคลใด? เป็นขุนนางที่รุ่งเรืองที่สุดในปัจจุบัน เขาย่อมไม่พูดเท็จ"

"เจ้าต้องการพูดอะไร?" เทียนเฉินจื่อ ถามอย่างเย็นชา

หนิงเสี่ยวชวนตอบ "ท่านเย่ว์อู่หยางบอกว่าท่านถูกเขาฆ่าตาย แต่ท่านกลับไปบอกว่าท่านไม่ตาย ถูกเด็กหนุ่มระดับปราณขั้นที่แปดช่วยฟื้นคืนชีพ ท่านคิดว่าเจ้าผู้ครองนครมืดจะเชื่อคำของท่านหรือเชื่อว่าท่านทรยศเมืองมืดไปเข้าร่วมกับท่านเย่ว์อู่หยาง?"

ใบหน้าของเทียนเฉินจื่อเปลี่ยนสีอย่างหนัก เขาติดตามเจ้าผู้ครองนครมืดมาหลายปี รู้ดีถึงลักษณะนิสัยของเจ้าผู้ครองนครมืด เจ้าผู้ครองนครมืดไม่ยอมให้มีการทรยศเด็ดขาด ฆ่าผิดดีกว่าปล่อยผิด

เทียนเฉินจื่อรู้ความลับของเมืองมืดมากมาย หากเขากลับไปที่เมืองมืดจริง เจ้าผู้ครองนครมืดย่อมสงสัยในตัวเขา และอาจฆ่าเขาทิ้งได้อย่างง่ายดาย

เทียนเฉินจื่อ เป็นคนฉลาด ย่อมเข้าใจความสัมพันธ์นี้ดี ตอนนี้เขาจะรอดชีวิตได้ก็โดยไม่ปรากฏตัวบนโลกอีกต่อไป หนีไปให้ไกลที่สุด

"เจ้าเด็กน้อย คิดการณ์ไกลจริงๆ!" เทียนเฉินจื่อชื่นชมหนิงเสี่ยวชวน เขามีชีวิตมาร้อยกว่าปี ยังไม่คิดได้ลึกซึ้งเท่าเด็กหนุ่มคนนี้

หนิงเสี่ยวชวน กล่าวว่า "ท่านอาจารย์ รักษาอาการบาดเจ็บให้หายดีในสวนนี้ก่อน ตอนนี้ข้าได้ยินมาว่ากองทหารรักษาการณ์แห่งหนานซานจี๋เข้าประจำการที่เขาหนานเยวี่ย คาดว่าราชสำนักรู้ว่าท่านยังไม่ตาย กำลังค้นหาท่านอยู่ หากเจ้าผู้ครองนครมืดรู้เรื่องนี้ ก็ย่อมคิดว่าท่านร่วมมือกับราชสำนักเพื่อวางแผนลวง หากท่านกลับไปเมืองมืดก็เป็นทางตายเช่นกัน"

พูดจบ หนิงเสี่ยวชวน ก็หันกลับไปอ่านม้วนเอกสารต่อ

ข้อมูลเกี่ยวกับเมืองมืดมีมากมาย ส่วนใหญ่เป็นบันทึกที่ไม่เปิดเผย ไม่สามารถอ่านได้หมดในครั้งเดียว หนิงเสี่ยวชวน อ่านไปเพียงยี่สิบกว่าม้วน ก็จนค่ำ ตาเริ่มล้า

"พรุ่งนี้ค่อยอ่านต่อแล้วกัน"

หนิงเสี่ยวชวน ไม่ได้พักผ่อน แต่เริ่มฝึกฝนพลังยุทธ์

...

เมืองหลวง คฤหาสน์โหวเจี้ยนเก๋อ

โหวเจี้ยนเก๋อ ทราบข่าวว่า หนิงเสี่ยวชวน ถูกลอบสังหาร ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เรียก หนิงเฉียนเหวิน และ หนิงเฉียนอู่ มาว่ากล่าว

ทั้งสองคนคุกเข่าอยู่เบื้องล่าง เหงื่อเย็นไหลออกมาตลอดเวลา พลังปราณของ โหวเจี้ยนเก๋อ กดดันพวกเขาจนหายใจลำบาก

โหวเจี้ยนเก๋อ เหลือบมองพวกเขาอย่างเย็นชา "ใครทำ ยอมรับมาเถอะ!"

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับ เฉียนเหวิน ขอรับ" หนิงเฉียนเหวิน กล่าว

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับ เฉียนอู่ ขอรับ" หนิงเฉียนอู่ กล่าว

โหวเจี้ยนเก๋อ หัวเราะเยาะ "ไม่ใช่พวกเจ้าสองคน แล้วใครกล้าลอบสังหารเสี่ยวชวน เขาเหลือชีวิตเพียงครึ่งปี พวกเจ้าคนหนึ่งเป็นลุงแท้ ๆ อีกคนเป็นอาผู้ใหญ่ ยังไม่คิดจะปล่อยเขาไปอีกหรือ?"

หนิงเฉียนเหวิน และ หนิงเฉียนอู่ ไม่กล้าขัด พวกเขาคิดว่าอีกฝ่ายส่งคนไปสังหาร

โหวเจี้ยนเก๋อ ถอนหายใจ "ถ้าเป็นเรื่องของราชการ ข้าก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดได้ แต่เรื่องในครอบครัว ข้าจะฆ่าลูกชายของตัวเองได้หรือ?"

"ในเมื่อพวกเจ้าไม่ยอมรับ ก็ไม่มีทางอื่นแล้ว พวกเจ้าจงมอบอำนาจครึ่งหนึ่งที่ถือครองให้ เฉียนเฉิง"

โหวเจี้ยนเก๋อ ยืนดูภาพบนผนังกล่าวว่า "เฉียนเฉิงนำทัพสองแสนบุกทำลายราชวงศ์เทียนจี๋ บังคับให้ จักรพรรดินีเทียนเจี๋ย ยอมแพ้และลงนามในสนธิสัญญายอมสยบ ข่าวดีก็ส่งถึงพระองค์เมื่อวานนี้ ตอนนี้ เฉียนเฉิง นำทัพกลับเมืองหลวง ภายในสามเดือนคงกลับถึง พวกเจ้ามอบอำนาจครึ่งหนึ่งที่ถือครองให้ เฉียนเฉิง เถอะ!"

โหวเจี้ยนเก๋อ มีบุตรสี่คน:

บุตรคนโต หนิงเฉียนเหวิน;

บุตรคนที่สอง หนิงเฉียนเฉิง;

บุตรคนที่สาม หนิงเฉียนอี้;

บุตรคนที่สี่ หนิงเฉียนอู่.

...

ในบรรดาลูกชาย หนิงเฉียนอี้ เป็นผู้ที่ฉลาดที่สุด มีความสามารถที่สุด เป็นบิดาของ หนิงเสี่ยวชวน และ หนิงซินเอ๋อ

ความสามารถทั้งด้านบู๊และบุ๋นของ หนิงเฉียนอี้ นับเป็นอันดับหนึ่งในรุ่นเดียวกัน แม้แต่ เย่ว์อู่หยาง ที่ปัจจุบันไม่มีใครเทียบได้ ก็เคยพ่ายแพ้ถึงสี่ครั้งในมือของ หนิงเฉียนอี้

และผู้ที่สนิทสนมกับ หนิงเฉียนอี้ มากที่สุดก็คือพี่ชายคนที่สอง หนิงเฉียนเฉิง

หนิงเฉียนเฉิง เป็นคนคลั่งไคล้การฝึกฝน ศักยภาพด้านพลังยุทธ์แทบจะเทียบเท่ากับ หนิงเฉียนอี้ มีบุคลิกเปิดเผย ร่ำรวย มีมาดเกรียงไกร แทบจะทุกวันเขาต้องมาสู้กับ หนิงเฉียนอี้ ถึงจะรู้สึกสบายใจ

ข้อเสียเพียงอย่างเดียวของเขาคือจิตใจไม่ค่อยมั่นคง นิสัยแปลกประหลาด

นอกจากฝึกฝนก็คือฝึกฝน

ตอนที่เขาอยู่ในเมืองหลวง ขุนนางหลายคนถูกเขาตีจนเจ็บ ทำให้ขุนนางหลายคนปวดหัว

แต่สิบปีก่อน เมื่อบิดามารดาของ หนิงเสี่ยวชวน เสียชีวิตในศาลบรรพชนของคฤหาสน์โหวเจี้ยนเก๋อ หนิงเฉียนเฉิง ก็จากเมืองหลวงไปเข้ากองทัพและนำทัพสู้รบ

ครั้งนี้ โหวเจี้ยนเก๋อ ได้รับข่าวดี ก็ย่อมรู้สึกพอใจที่สามารถนำทัพสองแสนบุกทำลายราชวงศ์ที่สี่ได้ แสดงให้เห็นว่า หนิงเฉียนเฉิง ไม่เพียงแต่มีความสามารถสูง จิตใจก็ต้องเติบโตขึ้นมาก

หนิงเฉียนเหวิน และ หนิงเฉียนอู่ ได้รับข่าวนี้ก็สะเทือนใจอย่างมาก และไม่เต็มใจมอบตราสัญลักษณ์ที่ถือครอง

ดูเหมือนว่า โหวเจี้ยนเก๋อ ตั้งใจให้ หนิงเฉียนเฉิง เป็นผู้สืบทอดคฤหาสน์โหวเจี้ยนเก๋อ

"เปรี้ยง!"

"หนิงเฉียนเหวิน คนโง่ กล้าส่งคนไปลอบสังหาร หนิงเสี่ยวชวน ตอนนี้ทุกคนสูญเสียอำนาจครึ่งหนึ่งไปเปล่า ๆ แถมให้ หนิงเฉียนเฉิง" หนิงเฉียนอู่ กลับมาแล้วก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ โยนสิ่งของในห้องทิ้ง

ชายชราในชุดคลุมปักเมฆานกกระเรียนยืนอยู่หน้าประตู ลูบเคราเบา ๆ กล่าวว่า "คุณชายสี่ โปรดสงบสติอารมณ์ ข้าคิดว่าคุณชายใหญ่คงไม่ทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้ หากคุณชายใหญ่ส่งคนไปลอบสังหารจริง ย่อมส่งมือสังหารที่เก่งกาจแน่นอน ไม่ปล่อยให้ หนิงเสี่ยวชวน รอดชีวิตได้"

ชายชราผู้นี้เป็นที่ปรึกษาของ หนิงเฉียนอู่ ชื่อว่า อวี๋จื๋อชง

หนิงเฉียนอู่ เริ่มสงบลงกล่าวว่า "จื๋อชง เจ้าคิดว่าเรื่องนี้ใครทำ?"

อวี๋จื๋อชง ตอบว่า "คุณชายสี่ ลองคิดดูว่าหลังจาก หนิงเสี่ยวชวน ถูกลอบสังหาร ท่านโหวผู้เฒ่าก็ได้รับข่าวว่าคุณชายสองจะกลับเมืองหลวง มันจะบังเอิญเกินไปหรือไม่?"

หนิงเฉียนอู่ ขมวดคิ้วกล่าว "เจ้าหมายความว่า หนิงเฉียนเฉิง วางแผนนี้ก่อนกลับมา โดยไม่ต้องเห็นเลือด แต่แย่งอำนาจไปครึ่งหนึ่งจากข้าและ หนิงเฉียนเหวิน ไม่หรอก หนิงเฉียนเฉิง เป็นเพียงนักรบ ไม่สามารถวางแผนที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้"

อวี๋จื๋อชง กล่าวอย่างจริงจัง "สิบปีแล้ว คนย่อมเปลี่ยนไป คุณชายสองสามารถนำทัพสองแสน บุกทำลายราชวงศ์ บีบให้จักรพรรดินีเทียนเจี๋ยยอมแพ้เช่นนี้ ไม่ใช่ฝีมือของนักรบทั่วไป"

หนิงเฉียนอู่ กล่าวว่า "แต่เขาสนิทกับพี่สามมาตลอด เขาไม่อาจส่งคนไปลอบสังหารลูกชายของพี่สามได้"

อวี๋จื๋อชง ตอบว่า "นี่เป็นเหตุผลที่มือสังหารลอบเข้าออกไร้ร่องรอย แต่ไม่ฆ่า หนิงเสี่ยวชวน"

หนิงเฉียนอู่ หายใจลึกเชื่อประมาณเจ็ดแปดส่วนกล่าวว่า "หนิงเฉียนเฉิง มีฝีมือขึ้นมาก คิดได้เช่นนี้ ดูเหมือนว่าศัตรูใหญ่ตอนนี้คือเขา ต้องเตรียมการก่อนที่เขาจะกลับมา ถอนคนจากสวนไห่ถังกลับมาเถอะ หนิงเสี่ยวชวน ไม่คุ้มที่จะเสียกำลังคนอีกต่อไป"

หนิงเสี่ยวชวน ไม่รู้ว่าการกระทำเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเขาทำให้เกิดการสงสัยในคฤหาสน์โหวเจี้ยนเก๋อ

การแย่งชิงตำแหน่งผู้สืบทอดคฤหาสน์โหวเจี้ยนเก๋อเริ่มซับซ้อนขึ้นกว่าเดิม!