บทที่ 123 ไม่สู้แม้แต่แรงเดียว
เสียงคำรามดังสนั่น... เรือเหาะสีดำบินผ่านท้องฟ้า ใบเรือบิดตัวสะบัดลมกระโชกราวกับเสียงฟ้าร้องไกล ทำให้ขุนเขาสั่นสะเทือนไม่หยุด ภายใต้ความน่าเกรงขามเช่นนี้ แสงไฟที่ลุกโชนในหมู่บ้านเฟยหม่าดูไม่มีความหมายอีกต่อไป จูชีเนียงมองดูเรือเหาะบินผ่านเหนือศีรษะ รู้สึกราวกับว่าเรือลำนั้นบดขยี้ผ่านร่างของนาง ทำลาย...
