(ฟรี) บทที่ 120 สามสาวจับ “คนนอกใจ”
ซ่งซือหยูพูดจบแล้วชี้ไปยังเซียวโหยวหรานที่อยู่ข้างๆ
“เธอเป็นใครแล้วไง มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
ซ่งซือหยูยิ้มแล้วพูดว่า “เธอคือเซียวโหยวหราน คนรักในวัยเด็กและแฟนสาวของสวี่ชิวเหวิน”
ลู่หู่ผงะไปครู่หนึ่งและโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว “แฟนของชิวเหวินคือไป๋เยว่เอ๋อร์ไม่ใช่เหรอ?”
ทันทีที่คำพูดหลุดออกจากปาก เขาก็สังเกตเห็นว่าหญิงสาวชื่อเซียวโหยวหรานมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง และทันใดนั้นก็ตระหนักว่าตนพูดผิดไป
แต่เขารู้สึกสับสนเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นแฟนสาวของชิวเหวินจริงๆ?
แล้วไป๋เยว่เอ๋อร์ล่ะ?
หรือชิวเหวินกำลังคบซ้อน?
ลู่หู่รู้สึกเหมือนเขาได้ค้นพบความลับที่น่าตกตะลึงบางอย่าง
เมื่อได้ยินคำพูดของลู่หู่ ดวงตาของเซียวโหยวหรานก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
เสี่ยวสวี่มีแฟนแล้ว?
และยังไม่ใช่เธอ?
ซ่งซือหยูยังคงสงบและถามกลับว่า “ไป๋เยว่เอ๋อร์คือใคร? ใครบอกคุณว่าเธอเป็นแฟนของสวี่ชิวเหวิน?”
ลู่หู่ตระหนักว่าเขาพูดผิดและไม่กล้าเอ่ยต่อ เขาหลีกเลี่ยงคำถามและเฉไฉไปรอบๆ และไม่ได้ตอบคำถามของซ่งซือหยูโดยตรง
ถ้าลู่หู่เพียงยอมรับอย่างเปิดเผยว่าพูดผิด สาวๆอาจจะเชื่อเขา แต่เขาจงใจหลีกเลี่ยงการตอบโดยตรง ซึ่งทำให้สามสาวคิดว่าเขาหลุดปากโดยไม่ได้ตั้งใจ
เซียวโหยวหรานเสียใจมาก
หัวใจของซ่งซือหยูก็เต้นไม่เป็นจังหวะเช่นกัน สวี่ชิวเหวินมีแฟนแล้วจริงๆ?
สีหน้าของอันซือซือยังคงสงบขณะที่เธอเหลือบมองเซียวโหยวหราน จากนั้นมองไปที่ซ่งซือหยูอีกครั้ง โดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เซียวโหยวหรานที่นิ่งเงียบมาจนถึงตอนนี้จู่ๆก็จ้องไปที่ลู่หู่แล้วถาม “ไป๋เยว่เอ๋อร์คือใคร?! ตอนนี้เสี่ยวสวี่อยู่ที่ไหน?!”
การระเบิดอย่างกะทันหันของเซียวโหยวหรานทำให้ลู่หู่ตื่นตระหนก
เขาตอบด้วยน้ำเสียงติดขัด “ฉะ...ฉันไม่รู้ บางที... เขาอาจจะไปที่สระเพื่อฝึกว่ายน้ำ?”
ท่ามกลางทีมงามทั้งหมด คนเดียวที่รู้ว่าสวี่ชิวเหวินไปที่ไหนคือเขา
เพราะสวี่ชิวเหวินบอกเขาเป็นการส่วนตัว
ในช่วงพักกลางวัน เนื่องจากไป๋เยว่เอ๋อร์รู้สึกไม่สบายและไม่สามารถถ่ายทำฉากที่เดิมวางแผนไว้ในช่วงบ่ายได้ ลู่หู่ในฐานะฝ่ายสถานที่จึงต้องแจ้งให้พนักงานที่สระว่ายน้ำทราบว่าทีมงานจะไม่เข้าไปในช่วงบ่าย
อย่างไรก็ตาม สวี่ชิวเหวินหยุดเขาไว้และบอกว่าตนไม่ได้ว่ายน้ำมาเป็นเวลานานแล้ว และต้องการฝึกซ้อมสักสองสามครั้งในช่วงบ่าย
เมื่อได้ยินคำว่าสระว่ายน้ำ เซียวโหยวหรานก็ถามต่อทันที “สระว่ายน้ำไหน?”
ลู่หู่ตระหนักว่าเขาสติหลุดและพูดผิดไปอีกครั้ง คราวนี้ไม่ว่าหญิงสาวจะพูดอะไรเขาก็ไม่ตอบสนองอีกต่อไป
เขากังวลด้วยซ้ำว่าความจริงเกี่ยวกับสวี่ชิวเหวินที่คบซ้อนอาจถูกเปิดเผย
เมื่อสวี่ชิวเหวินรู้ว่าเขาพูด อีกฝ่ายจะตำหนิเขาไหม?
ลู่หู่หาข้ออ้างจากไปอย่างรวดเร็วและไม่ลืมที่จะเตือนสาวๆ “ทีมงานกำลังถ่ายทำ ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกรุณาถอยออกไปและอย่ารบกวน”
เมื่อเห็นลู่หู่ไม่ตอบและเริ่มขับไล่ผู้คน เซียวโหยวหรานก็โกรธมาก
เซียวโหยวหรานรับไม่ได้กับความจริงที่ว่าสวี่ชิวเหวินมีแฟนแล้ว เธอจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเขา
โทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานาน แต่ไม่มีการรับสาย
เซียวโหยวหรานกังวลมากจนเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
ซ่งซือหยูกำลังจะปลอบเธอ แต่ทันใดนั้นอันซือซือก็กระซิบว่า “ฉันรู้ว่าสระว่ายน้ำอยู่ที่ไหน ครั้งก่อนตอนทำงานพาร์ทไทม์ฉันบังเอิญเห็น มันอยู่ติดกับมหาลัยของเรา”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ซ่งซือหยูก็พูดทันที “ไปหาสวี่ชิวเหวินกันเถอะ!”
ซ่งซือหยูและอันซือซือเริ่มเคลื่อนไหวพร้อมกัน แต่สังเกตเห็นว่าเซียวโหยวหรานยังคงยืนนิ่ง
เซียวโหยวหรานมองดูหญิงสาวทั้งสองแล้วพูดขณะสะอื้น “ฉันไม่อยากไป จะเป็นยังไงถ้าเสี่ยวสวี่มีแฟนจริงๆ...”
เธอยังพูดไม่จบ แต่ทั้งซ่งซือหยูและอันซือซือก็เข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึง
“ไม่ เธอจะยอมโดนหลอกอยู่ในความมืดแบบนี้ต่อไปหรือไง? ไม่ว่าเขาจะมีแฟนหรือไม่เธอก็ต้องทำทุกอย่างให้ชัดเจน”
“ซือหยู...” เซียวโหยวหรานยังคงลังเล
อย่างไรก็ตาม ซ่งซือหยูจับมือเธอแล้วดึงไปข้างหน้าโดยตรง ก่อนจะหันไปมองอันซือซือ “ซือซือ นำทาง!”
สาวๆมายังสระว่ายน้ำที่อันซือซือกล่าวถึง มันเปิดให้บริการตามปกติ หญิงสาวทั้งสองซื้อตั๋วและเข้าไปในบริเวณสระ พวกเขาค้นหาไปรอบๆแต่ไม่เห็นสวี่ชิวเหวิน
หลังออกจากสระว่ายน้ำ เซียวโหยวหรานก็มองไปที่อันซือซือแล้วพูดว่า “เสี่ยวสวี่ไม่อยู่ที่นี่”
“ดูเหมือนว่าสวี่ชิวเหวินจะอยู่ที่สระอื่น เธอรู้ไหมว่ายังมีสระว่ายน้ำใกล้ๆอีกไหม?”
อันซือซือส่ายหัวกับคำถามของซ่งซือหยู
เซียวโหยวหรานดูผิดหวัง
ซ่งซือหยูกล่าวต่อว่า “ไม่เป็นไร ลองออกไปค้นหากันเถอะ”
สาวๆถามร้านแผงลอยริมทางและพบว่ามีสระว่ายน้ำอีกสองแห่งอยู่ใกล้ๆ
อันแรกตั้งอยู่บนถนนหู่เจี้ยน ซึ่งค่อนข้างใกล้จากที่นี่
ส่วนอีกอันตั้งอยู่บนถนนเค่อซาน ซึ่งห่างออกไปเล็กน้อย
สาวๆตัดสินใจไปที่สระว่ายน้ำบนถนนหู่เจี้ยนก่อน
เมื่อมาถึง สระว่ายน้ำก็เปิดให้บริการตามปกติ มีคนอยู่ด้านในไม่มาก หลังจากค้นหาไปรอบๆก็ยังไม่เห็นวี่แววของสวี่ชิวเหวิน
ตอนนี้เหลือเพียงสระสุดท้ายที่ตั้งอยู่บนถนนเค่อซาน สาวๆจึงมุ่งหน้าไปที่นั่นทันที
เมื่อมาถึงสระว่ายน้ำบนถนนเค่อซาน ความแตกต่างที่สำคัญจากสองแห่งก่อนหน้านี้คือมีป้าย “ปิดชั่วคราว” แขวนอยู่ที่ประตู
เซียวโหยวหรานรู้สึกท้อแท้มาก
แต่ซ่งซือหยูมองเห็นพนักงานที่แผนกต้อนรับผ่านกระจก เธอจึงผลักประตูแล้วเดินเข้าไป
พนักงานต้อนรับเป็นเด็กสาว พอเห็นคนเดินเข้ามาเธอก็พูดทันที “ขอโทษด้วยค่ะ วันนี้มีคนจองสระไว้แล้ว”
ซ่งซือหยูคิดอย่างรวดเร็วและรีบพูดว่า “ทีมงานของเราจองที่นี่ไว้ ฉันเป็นนักแสดงในกองถ่าย”
เมื่อได้ยินซ่งซือหยูอ้างตัวว่าเป็นนักแสดง ถ้าเป็นผู้หญิงที่ดูธรรมดา พนักงานคงไม่เชื่อหากไม่ได้ยืนยันตัวตน
แต่ซ่งซือหยูพร้อมด้วยเซียวโหยวหรานและอันซือซือที่อยู่ด้านหลังต่างเป็นหญิงสาวที่งดงามราวกับเทพธิดา
สาวงามที่หาได้ยากนี้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน นอกเหนือจากการเป็นนักแสดงในกองถ่ายแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีความเป็นไปได้อื่นใด ดังนั้นเมื่อซ่งซือหยูบอกว่าเป็นนักแสดง พนักงานต้อนรับก็เชื่อทันที
เมื่อรู้ว่าทั้งสามเป็นนักแสดง ทัศนคติของพนักงานต้อนรับก็เปลี่ยนไป เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ชุดว่ายน้ำอยู่ทางนี้ค่ะ ถ้าเดินตรงไปจนสุดแล้วเลี้ยวซ้ายจะเห็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้หญิง นอกจากนี้ นักแสดงอีกสองคนจากทีมงานของคุณก็มาถึงแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดของพนักงาน ซ่งซือหยูและเซียวโหยวหรานก็มองหน้ากัน
เซียวโหยวหรานกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าของเธอซีดมาก
“มาเลือกชุดว่ายน้ำกันก่อนเถอะ”
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้พนักงานสงสัย ซ่งซือหยูจึงหันกลับไปเลือกชุดว่ายน้ำ
เธอสุ่มหยิบสองสามตัวจากชั้นวางอย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นจึงพาหญิงสาวทั้งสองไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
เมื่อเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ซ่งซือหยูไม่ได้เปลี่ยนชุดว่ายน้ำ แต่เดินไปยังม่านที่อยู่อีกด้านหนึ่งของห้องทันที
เมื่อดึงม่านออกก็เผยให้เห็นสระว่ายน้ำด้านหลัง
หญิงสาวทั้งสามรีบออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า และพวกเขาก็เห็นสวี่ชิวเหวินที่กำลังเล่นน้ำกับหญิงสาวแปลกหน้าในสระขนาดใหญ่
“สวี่ชิวเหวิน!” ซ่งซือหยูเห็นมือสวี่ชิวเหวินบนร่างของหญิงสาวด้วยตาตัวเองจึงตะโกนทันที
เซียวโหยวหรานยิ่งหลั่งน้ำตา
ซ่งซือหยูเดินไปหาสวี่ชิวเหวินและถามอย่างรวดเร็ว “สวี่ชิวเหวิน กล้าดียังไงมาทำแบบนี้ คุณคู่ควรกับโหยวหรานหรือเปล่า?”
/////