บทที่ 726 ความสุขง่าย ๆ 

เล่ยหมิงไม่ได้หยุดพัก เขาพาหยู่เจียวเตรียมตัวที่จะจากไป แต่ในขณะนั้นเอง หวังโป๋หมิงก็รีบเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาดูซับซ้อนอยู่ไม่น้อย ตอนนี้เขามองไปที่คนตรงหน้า โดยไม่ต้องพูดอะไรอีก

“อาจารย์เล่ย ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณจริง ๆ และฉันต้องขอโทษสำหรับสิ่งที่ฉันทำก่อนหน้านี้” หวังโป๋หมิงพูดขึ้นในขณะนั้น โดยไม่ต้องกล่าวคำพูดเพิ่มเติมใด ๆ

ถ้าพูดกันตามตรง หากครั้งนี้ไม่มีเล่ยหมิงแล้ว ชีวิตอาจจะไม่รอด แต่ว่าทุกสิ่งในบ้านก็อาจจะถูกทำลายจนหมด ครอบครัวหวังก็ต้องแบกหนี้สินมหาศาลในชั่วพริบตา และครอบครัวก็อาจจะล่มสลายได้

ในเรื่องนี้หวังโป๋หมิงรับรู้ได้ชัดเจน สีหน้าของเขาตอนนี้ไม่ต้องการคำอธิบายใด ๆ ต่อไปแล้ว เขามองไปที่เล่ยหมิงอย่างขอบคุณยิ่งนัก

หวังโป๋หมิงไม่ใช่คนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว หากไม่มีคนตรงหน้านี้ ทุกอย่างคงจบสิ้นไปแล้ว ในชั่วพริบตาทุกสิ่งก็ดูยากจะอธิบายได้

ตอนนี้เขามองไปที่คนตรงหน้าโดยไม่ต้องพูดอะไร ในชั่วพริบตานั้นคำพูดของเขาก็เหมือนจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ไม่ว่าจะมองในแง่มุมใด เล่ยหมิงก็ควรได้รับการปฏิบัติอย่างนี้ ก่อนหน้านี้แม้ว่าเขาจะมีความไม่พอใจเล่ยหมิง แต่ในขณะนี้ทุกอย่างก็ถูกลบล้างไปแล้ว ไม่มีอะไรต้องพูดอีกต่อไป

ทุกคนต่างมองไปที่คนตรงหน้าอย่างเคารพนับถือ

ในขณะนั้น เล่ยหมิงจากที่ทุกคนเคยดูหมิ่นกลายเป็นเทพเจ้าในสายตาของทุกคนโดยไม่มีข้อสงสัยใด ๆ

สีหน้าของเขาเปื้อนยิ้ม

ในขณะนี้ความรู้สึกมันอธิบายไม่ได้

แน่นอนว่าเล่ยหมิงไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ สำหรับเขามันเป็นเรื่องชัดเจน เพียงไม่นานนักเขาก็กล่าวอำลาพร้อมพาหยู่เจียวและหวังหน่วนหน่วนและจากไป

“ตอนนี้เราไปไหนกันดี?” หยู่เจียวถามขึ้น

เล่ยหมิงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ “เดิมทีเรามาเที่ยว ตอนนี้เที่ยวไม่สำเร็จ เราอยู่เล่นที่ชิงโจวกันเถอะ ปล่อยให้ตัวเองได้พักผ่อนบ้างมันก็จำเป็นนะ!”

มันเป็นเรื่องชัดเจนมาก

สีหน้าของเขาเปื้อนยิ้ม เขามักจะยุ่งอยู่เสมอจึงไม่ค่อยมีเวลาที่จะอยู่กับหยู่เจียว

ตอนนี้มีโอกาสแน่นอนว่าเขาจะไม่พลาด

หยู่เจียวพยักหน้าเล็กน้อย เธอก็รู้สึกตื่นเต้นบ้าง เธอจำไม่ได้เลยว่าเธอไม่ได้ไปเที่ยวกับเล่ยหมิงนานแค่ไหน

หญิงคนนี้ยังมีความคาดหวังอยู่

แม้ชิงโจวจะไม่ใช่เมืองระดับหนึ่ง แต่ก็มีทุกอย่างที่ควรมีชัดเจน

ทั้งสองคนมาถึงใจกลางเมืองชิงโจว

ที่นี่มีทุกสิ่งทุกอย่าง

ในช่วงบ่าย ผู้หญิงหลายคนแต่งตัวสวยงาม ดูดีมาก แต่เล่ยหมิงไม่มีความสนใจ เพราะสำหรับเขา ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่สวยเท่าหยู่เจียว

เพราะฉะนั้นในชั่วพริบตานี้ มันชัดเจนยิ่งขึ้น สำหรับเขาไม่ต้องอธิบายอะไรอีก

“สวยใช่ไหมล่ะ?” หยู่เจียวพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มแฝงไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

“ชายคนนี้ช่างกล้าจริง ๆ!” เธอคิดในใจ “ตอนนี้ถึงขนาดมองคนอื่นอย่างโจ่งแจ้ง ไม่เกรงใจฉันเลยสักนิด”

เล่ยหมิงหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน “ฉันมองผู้หญิงทุกวันก็เพียงเพื่อให้จิตใจสบาย ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ ไม่มีใครสวยกว่าภรรยาของฉันหรอก”

นี่ไม่ใช่คำพูดป้อยอ หยู่เจียว แม้ว่าเธอจะมีอายุเกือบ30แล้ว

ในเวลานี้ เล่ยหมิงมองไปที่หยู่เจียวด้วยความมั่นคง สำหรับเขาไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมเลย เพราะในฐานะภรรยา เขาต้องเอาใจเธอเอง

ทั้งบ่ายนี้ ทั้งสองคนสนุกกันมาก

พวกเขาเดินเล่นอย่างสบายใจ และที่จริงแล้ว เธอแทบไม่เคยมีความสุขแบบนี้เลย สิ่งที่เธอต้องการจริง ๆ นั้นง่ายมาก

ความสุขง่าย ๆ ที่เงียบสงบ

เธอไม่ต้องการความโดดเดี่ยว

ตอนนี้ชีวิตแบบนี้ทำให้หยู่เจียวพอใจมาก เธอไม่ต้องการอะไรมากมาย ในขณะนี้เธอมองไปที่คนตรงหน้า โดยไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติม

รอยยิ้มในดวงตาของเธอสามารถอธิบายได้ด้วยคำพูด

ในเวลานี้เธอมองไปที่เล่ยหมิงข้าง ๆ โดยไม่ต้องอธิบายอะไร

เมื่อมองไปที่เล่ยหมิง สายตาของเธอกลายเป็นอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรัก

เล่ยหมิงเองก็รู้สึกว่าชีวิตที่เรียบง่ายและเงียบสงบนี้น่ารักมาก สำหรับผู้ชายทุกคนคงยากที่จะปฏิเสธได้

เวลาที่พวกเขาเดินเล่นผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เพียงชั่วพริบตา

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ชัดเจน

ในช่วงเวลานี้

เสียงที่น่าตกใจดังขึ้น

“พี่สาว นี่พี่จริง ๆ หรือ?”

ในชิงโจว การที่ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วจะกลับมาบ้านเกิดไม่ใช่เรื่องปกติ

มีเพียงคนที่สนิทกันจริง ๆ เท่านั้นที่ยังคงติดต่อกัน

การพบกันที่นี่มันน่าตกใจมาก

เมื่อได้ยินเสียงเรียกนี้ แม้แต่หยู่เจียวก็ต้องหันไปดูด้วยความสงสัย แล้วก็เห็นผู้หญิงที่สวยงามคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในสายตา