บทที่ 9 มีอะไรน่าสนใจ
หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เจียง ว่านโจวที่ใช้เวลา 4-5 นาทีในห้องน้ำจัดทรงผม ก็เดินกลับมาอย่างสง่าผ่าเผย
พอเขานั่งลง เซิ่น หมิงหลางก็พูดขึ้น
"คุณเจียงน้อย จะแทงรอบชิงบ้างไหม? น้องชายฉันแทงกับฉันไปแล้วนะ"
เจียง ว่านโจวที่เป็นน้องชายตัวจริงมองเขาแล้วถามอย่างสงสัย
"เฉิงจู นายแทงอะไร?"
"แทงเยอรมนี-อาร์เจนตินา 0-0" เฉิงจูตอบอย่างตรงไปตรงมา และอธิบายความหมายของ 0-0
เขารู้ว่าเจียง ว่านโจวจะถามต่อว่าแทงเท่าไหร่ จึงรีบพูดก่อน
"ถ้าเชื่อพี่จู ก็แทงตาม"
"ฉันจะเชื่อนายได้ยังไง นายก็ไม่รู้เรื่องบอล" เจียง ว่านโจวพูดอย่างหงุดหงิด
เซิ่น หมิงหลางถาม "คุณเจียงน้อย แทงไหมล่ะสรุป?"
"แทงสิ ก็แทงเยอรมนี-อาร์เจนตินา 0-0 แทง 2,000" เจียง ว่านโจวตอบ
เขาไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย ทั้งอัตราต่อรอง ทั้งสกอร์ เขาไม่เข้าใจและไม่สนใจ แค่แทงตามเพื่อมีส่วนร่วม
"เอ๋? นายไม่เชื่อฉันไม่ใช่เหรอ?" เฉิงจูถามพร้อมรอยยิ้ม
"ฉันไม่ได้เชื่อนาย แต่ฉันมีลางสังหรณ์!" เจียง ว่านโจวพูด "นับว่านายโชคดี ฉันแทงตามด้วย เพิ่มโชคให้นาย นายชนะแน่"
เฉิงจูยักไหล่ ไม่ว่าอะไร
เขารู้นิสัยเจียง ว่านโจวดี รู้ว่าเขาจะต้องแทงเหมือนกันแน่ๆ
จุดประสงค์คือเพื่อให้อารมณ์ตรงกันตอนจบ ถ้าแพ้ก็ด่าด้วยกัน ถ้าชนะก็ดีใจด้วยกัน เฉิงจูไม่พูดอะไรเพิ่ม ไม่บอกให้เขาแทงเพิ่ม แม้รู้ว่าเจียง ว่านโจวมีทุนมากก็ตาม
"แทงนิดหน่อยสนุก แทงมากทำร้ายตัวเอง คนติดพนันไม่มีจบดี"
"เล่นแค่นี้พอ อย่าให้เขาติดใจมากเกินไป เริ่มต้นไม่ดี" เฉิงจูคิด
เขาเชื่อมั่นว่าคนติดพนันไม่มีจบดี
"แต่ฉันไม่ได้พนัน ไม่รู้แพ้ชนะถึงเรียกว่าพนัน ฉันแค่โกงอย่างเดียว"
"เฉพาะคนโกง คนโง่อย่าเลียนแบบ"
หลังจากเซิ่น หมิงหลางช่วยเจียง ว่านโจวแทงเสร็จ ก็หันไปยิ้มพูดกับน้องสาว
"เสี่ยวหนิง พี่ช่วยแทงให้หน่อยไหม ชนะเป็นของเธอ แพ้พี่รับผิดชอบเอง"
"ไม่ต้อง" เซิ่น ชิงหนิงปฏิเสธทันที
"ไม่เป็นไร ไม่งั้นเธออยู่ที่นี่จะน่าเบื่อ พี่ไม่ได้แทงเยอะ แค่เท่าคุณเจียงน้อยเท่านั้น" เซิ่น หมิงหลางยืนกรานเอาใจน้องสาว พร้อมกับสมทบทีม 0-0
เคยบอกไปแล้วว่าเซิ่น หมิงหลางเป็นคนตรงไปตรงมาแต่ชอบอวด น้องสาวสวยมีบุคลิกดี ทำให้เขาภูมิใจในวงสังคม เขาจึงค่อนข้างตามใจเซิ่น ชิงหนิง และคิดว่าไม่มีใครคู่ควรเป็นน้องเขย
ในฐานะผู้ชาย เขาเข้าใจผู้ชายดี
พวกแกอยากจีบน้องสาวกู ฝันไปเถอะ!
เซิ่น ชิงหนิงเห็นเขายืนกรานก็ไม่พูดอะไรมาก
"ตามใจ ก่อนเที่ยงคืนส่งฉันกลับบ้าน ถ้านายจะดูบอลก็กลับมาเอง" เธอพูดกับเซิ่น หมิงหลาง
รอบชิงเริ่มตี 3 เธอทนไม่ไหวแน่ ไม่ดีต่อผิวด้วย
"ได้เลย ดูสิ พี่ยังไม่ดื่มเลยสักแก้ว" เซิ่น หมิงหลางพูดพร้อมรอยยิ้ม
ทุกคนคุยกันไปมา ทำให้เจียง ว่านโจวลืมถามเฉิงจูว่าแทงไปเท่าไหร่
ส่วนฝั่งหลี่ ซินเยว่ เฉิน หรงหรงพูดอย่างลังเล
"ฉันอยากดูรอบชิงที่นี่ แต่ก็ไม่ดีที่กลับบ้านดึก"
เธอไม่รู้เรื่องฟุตบอลเลย แต่ก็ลงทุนไป 500 และรู้สึกว่าบรรยากาศในบาร์ดี อยากตามกระแสบ้าง
เธอเพิ่งโพสต์เรื่องแทงบอลในวีแชทโมเมนต์ ซ่อนจากครอบครัวทั้งหมด มีผู้ชายกว่า 10 คนมาคอมเมนต์ เธอชอบความรู้สึกที่มีเรื่องคุยกับผู้ชายแบบนี้
"งั้นเดี๋ยวโทรบอกว่าคืนนี้นอนบ้านฉันก็ได้" หลี่ ซินเยว่พูด
"ดีๆ!"
แน่นอนว่าหลี่ ซินเยว่ก็จะโกหกพ่อแม่ว่าคืนนี้นอนบ้านเฉิน หรงหรง
หลี่ รุ่ยที่นั่งข้างๆ ฟังแล้วดีใจมาก นี่หมายความว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่อยู่เที่ยวกับหลี่ ซินเยว่จนเช้า!
เขาถึงกับรู้สึกหวานซึ้งแล้ว
...
เกือบเที่ยงคืน เซิ่น ชิงหนิงลุกขึ้น บอกให้เซิ่น หมิงหลางส่งกลับบ้านก่อน
"คุณเจียงน้อย น้องชาย ฉันไปแป๊บเดียวนะ!" เซิ่น หมิงหลางยิ้มพูด
เซิ่น ชิงหนิงลุกขึ้นแล้วพูดกับเซิ่น หมิงหลางสองสามประโยค จากนั้นก็เดินตรงไปห้องน้ำ
ส่วนเซิ่น หมิงหลางเดินเข้าไปในบาร์ ไปดูยอดขายคืนนี้
ฝั่งหลี่ ซินเยว่คอยสังเกตฝั่งนี้ตลอด เฉิน หรงหรงเห็นเซิ่น หมิงหลางเดินเข้าไปในบาร์ อดไม่ได้ที่จะพูด
"ทำไมเขาเดินเข้าไปได้ ยังคุยกับพนักงานด้วย"
"คนนี้จะเป็นเจ้าของที่นี่รึเปล่า?" เฉิน หรงหรงเดาอย่างกล้าๆ
พูดจบก็อดไม่ได้ที่จะมองหลี่ รุ่ย
เพราะตอนมาหลี่ รุ่ยยังบอกว่าสนิทกับเจ้าของอวิ๋นอินมาก
หลี่ รุ่ยสีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบคิดแก้ตัว
"อาจจะเป็นผู้ถือหุ้นคนหนึ่งมั้ง แต่ไม่ใช่เจ้าของที่ฉันรู้จัก"
เฉิน หรงหรงกับหลี่ ซินเยว่มองหน้ากัน สาวสองคนเริ่มซุบซิบกันเบาๆ ถกกันว่าทำไมเฉิงจูถึงนั่งโต๊ะเดียวกับผู้ถือหุ้นของอวิ๋นอิน
จริงๆ แล้วเฉิน หรงหรงอยากรู้เรื่องผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามเฉิงจูมากที่สุด หน้าตาและบุคลิกของเธอโดดเด่นมาก ถ้าอยู่ในโรงเรียนต้องเป็นระดับนางฟ้าแน่ๆ
และเธอดูเหมือนดอกไม้แสนงามในโลกมนุษย์ กลิ่นอายคุณหนูเต็มตัว
แต่เฉิน หรงหรงฉลาดพอที่จะไม่คุยเรื่องนี้กับหลี่ ซินเยว่
"เอ๊ะ ทำไมเฉิงจูลุกขึ้นด้วย อ๋อ เขาไปห้องน้ำ" เฉิน หรงหรงพูดเหมือนนักข่าวสนามรบ หลี่ ซินเยว่ลุกพรวดขึ้นมาทันที
"ฉันจะไปคุยกับเขาหน่อย!"
เธอสีหน้าบึ้งตึง เดินเร็วๆ ไปทางห้องน้ำ
หลี่ รุ่ยมองภาพนี้ อ้าปากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่พูดไม่ออก รู้สึกอึดอัดในใจทันที
หน้าห้องน้ำ เฉิงจูถูกหลี่ ซินเยว่เรียกไว้
"เฉิงจู! มาทำอะไรที่บาร์!" หลี่ ซินเยว่ถามทันทีเฉิงจูมองเธอแวบหนึ่ง ไม่สนใจ เดินต่อไปทางห้องน้ำชาย
บริเวณห้องน้ำมีม่านกั้นจากด้านนอก ทำให้หลี่ ซินเยว่กล้าพูดและทำอะไรมากขึ้น เธอดึงเสื้อเฉิงจูทันที ถามอย่างโกรธๆ
"นี่นายทำไมมีท่าทีอะไรแบบนี้!"
เฉิงจูมองเธออย่างเบื่อหน่าย คิดว่านางฟ้าน้อยคนนี้สมองมีปัญหาใหญ่
"จริงๆ แล้ว คนเราไม่เหมือนกันสินะ" เขาคิดในใจ
ชาติก่อน เขาเคยเจอผู้หญิงบางคนในวัยใกล้เคียงกัน ที่ "รู้เรื่อง" ถึงขั้นโอบคอเขาแล้วกระซิบข้างหู
"ข้างในก็ไม่เป็นไร ฉันจะกินยาเอง"
แต่ก็มีบางคนที่ทำตัวน่ารำคาญมาก ไม่เคยคิดว่าตัวเองมีปัญหาเลย
ครั้งนี้ที่ทะเลาะกัน ก็เพราะหลี่ ซินเยว่เอา "แบบทดสอบแฟนหนุ่ม" จากเว่ยป๋อมาให้เฉิงจูทำ แล้วเธอจะตรวจคำตอบ ให้คะแนน และบอกว่าถ้าไม่ผ่านจะมีเรื่อง! เฉิงจูดูคำถามประหลาดๆ พวกนั้นแล้วหมดอารมณ์ทำทันที
แบบทดสอบล้วนแต่คำถามแปลกๆ แบบ "ถ้าฉันกับแม่นายตกน้ำพร้อมกัน นายจะช่วยใครก่อน"
เฉิงจูไม่อยากทำแบบทดสอบนี้ พูดจากันไปมา หลี่ ซินเยว่ก็โกรธ
แล้วก็เริ่มพูดเรื่องเลิกกันอีก แต่ครั้งนี้เฉิงจูไม่ตามใจเธอ
ตอนนี้ เฉิงจูยืนมองหลี่ ซินเยว่ จนกระทั่งเธอปล่อยมือจากเสื้อเขา
ไม่รู้ทำไม หลี่ ซินเยว่เจอสายตาเขาแล้วรู้สึกหวั่นๆ เธอรู้สึกว่าสายตาเฉิงจูดูแตกต่างจากเดิม แต่บอกไม่ถูกว่าต่างยังไง
"ตอนคบกันทำตัวน่ารำคาญก็ยังพอไหว ตอนนี้เลิกกันแล้ว เราก็แยกย้ายกันดีๆ เถอะ โอเคไหม?" เขาพูดเรียบๆ
"แค่เพราะเรื่องนี้เหรอ?" หลี่ ซินเยว่โมโหอีก จ้องเขาตาขวาง
แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่ยังไม่ได้คบไกลกันนี่ เรื่องต่อๆ ไปยังไม่เกิดขึ้น
ตอนนั้น เซิ่น ชิงหนิงเดินออกมาจากห้องน้ำหญิง มองมาทางนี้แวบหนึ่ง ไม่พูดอะไร เดินไปล้างมือ ทำเหมือนทั้งสองคนเป็นอากาศ
หลี่ ซินเยว่รู้สึกอึดอัดทันที ไม่พูดอะไรต่อ
ออร่าของเซิ่น ชิงหนิงแรงมาก เย็นชาเกินไป
ส่วนเฉิงจูไม่สนใจเลย สำหรับเขามีคนอยู่ข้างๆ หรือไม่ก็เหมือนกัน เขายักไหล่ ยิ้มพูด
"ใช่ แค่เพราะเรื่องนี้ ฉันเคยพูดเรื่องนี้มาก่อนไม่ใช่เหรอ?"
"พูดกี่ครั้งก็จำไม่ได้ งั้นก็ช่างมันเถอะ ทำให้เธอไม่สบายใจ ก็ทำให้ฉันดูใจแคบ" พูดจบ เขาก็ไม่สนใจหลี่ ซินเยว่อีก หันหลังเดินเข้าห้องน้ำชาย
เซิ่น ชิงหนิงล้างมือเสร็จ ดึงกระดาษมาซับ เช็ดหยดน้ำบนนิ้วเรียวยาวอย่างประณีต ไม่สนใจคนรอบข้าง
