บทที่ 86 โกลาหล
บทที่ 86 โกลาหล พอนางหวังพูดแบบนี้ ชาวบ้านหน้าด้านหลายคนก็เริ่มส่งเสียงเห็นด้วย "พูดถูกแล้ว เมียเฉียนคุน พวกเราเป็นเพื่อนบ้านในหมู่บ้านเดียวกัน ปลาบนเรือของนาง แบ่งให้ทุกคนหน่อย ยังไงปลาก็เยอะจนเป็นภูเขาแล้ว ไม่ขาดส่วนที่พวกเรากินหรอก" นางหวังได้ที จ้องเรือประมงตาไม่กะพริบ ลูกตาแดงก่ำด้วยความอิจฉา ...