บทที่ 697 สตรอว์เบอร์รีอร่อยมาก
“คะ...คุณเล่ย ขอโทษครับ ผมขอโทษจริงๆ!” หมอคนนั้นพูดตะกุกตะกัก แต่ใบหน้าของเล่ยหมิงกลับแสดงรอยยิ้มเย็นชา เขาหัวเราะเยาะหนึ่งครั้ง คนแบบนี้เขาไม่อยากเห็นหน้าอีก “ไปให้พ้น!” เสียงเย็นเยือกที่ออกมา ทำให้คนรู้สึกยากจะบรรยาย อย่างน้อยหมอที่หยิ่งยโสคนนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไร รีบหนีไปทันที! “คุณเล่ยขอโทษนะครับ...
