บทที่ 36 : ตระกูลหลิน!
บทที่ 36 : ตระกูลหลิน!
ปรึกษา?
สองคำนี้ออกมาจากปากขององครักษ์สิบสาม…ทำให้ทุกคนในตระกูลหลินรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง
ต้องรู้ว่า, ผู้ฝึกยุทธ์ที่ขี่สัตว์อสูร!
ในสายตาของคนธรรมดา…นั่นคือเซียนที่ยืนอยู่บนก้อนเมฆ
เเต่วันนี้ เขาต้องการจะมาปรึกษากับตระกูลหลิน?
นี่แสดงว่าเซียนตรงหน้า, ให้สถานะของตระกูลหลินเท่ากับสถานะของตัวเขาเอง!
เมื่อพ่อและแม่ของหลินเสวียนได้ยินเช่นนี้…พวกเขาก็ตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ
เซียนคนนี้ใจดีกับพวกเขามากเกินไปเเล้ว!
"ท่านพ่อ, ท่านแม่….รีบเชิญท่านองครักษ์สิบสามเข้าไปข้างในเร็ว!"
หลินเสวียนรีบพูดด้วยรอยยิ้ม
"ใช่ๆๆ เชิญท่านเซียนข้างในก่อน!"
เมื่อพ่อของหลินเสวียนตั้งสติได้…เขาก็รีบเชิญองครักษ์สิบสามเข้าไปในห้องโถงทันที
…….
"หลินเสวียน ซูเหอ เรื่องที่ภูเขาหลางหยา…ข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว!"
"ก่อนอื่น ข้าขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งในนามของศิษย์สายนอก ต่อสิ่งที่พวกเขาทำกับตระกูลหลิน"
หลังจากนั่งลง องครักษ์สิบสามก็พยักหน้าเล็กน้อยให้พ่อของหลินเสวียน แล้วมองไปที่หลินเสวียน
"ไม่กล้า ไม่กล้า…ต้องขอบคุณท่านเซียนที่ช่วยพวกเรา!" พ่อของหลินเสวียนรีบพูด
"นอกจากนี้, พวกท่านวางใจได้”
“คนพวกนั้นจะไม่มีวันมารังควานตระกูลหลินของพวกท่านได้อีกตลอดกาล!”
น้ำเสียงขององครักษ์คนที่สิบสามเปลี่ยนไป
มันมีความเย็นชาปรากฏขึ้นในน้ำเสียงของเขา!
แค่ประโยคนี้ประโยคเดียว…ก็ทำให้หลินเสวียนและคนอื่นๆรู้สึกแปลกใจ
ที่องครักษ์สิบสามกล้าพูดอย่างมั่นใจเช่นนี้…แสดงว่ามีเพียงความเป็นไปได้เดียวเท่านั้น
นั่นคือคนพวกนั้นน่าจะถูกฝังดินไปเรียบร้อยแล้ว
เพราะมีเพียงคนตายเท่านั้นที่จะไม่สามารถทำอะไรได้อีก!
เเละด้วยคำพูดนี้, พ่อของหลินเสวียนก็เริ่มรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย!
แม้ว่าองครักษ์สิบสามจะสุภาพกับพวกเขา…แต่เวลาลงมือ กลับโหดเหี้ยมกว่าใครๆ
นี่คือกลุ่มผู้ฝึกยุทธ์เชียวนะ…เเต่
สีหน้าและน้ำเสียงของเขา มันเหมือนกับการเหยียบมดให้ตายยังไงยังงั้น
เเล้วที่เขาสุภาพ!
มันก็มีเหตุผลเดียว…ไม่มีเหตุผลอื่น!
นั่นคือหลินเสวียน!
ทุกอย่างเป็นเพราะหลินเสวียน!
หลินเสวียนมีสถานะและตำแหน่งในหมู่ศิษย์สายนอก
ดังนั้นสถานะของตระกูลหลินจึงสูงขึ้นตามไปด้วย
วันนี้…ถ้าไม่มีหลินเสวียน!
ลุงไห่และคนอื่นๆคงจะต้องถูกทำร้ายฟรีๆ
เเละตระกูลหลินคงจะต้องจ่ายราคาแพงเพื่อเอาใจคนพวกนั้น!
แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับตาลปัตร!
…….
"อย่างไรก็ตาม, ณ ตอนนี้จึงไม่มีใครขุดหินหลางหยาให้แล้ว"
"ดังนั้น, สำนักจึงตัดสินใจมอบหมายเรื่องการขุดหินหลางหยาให้กับตระกูลหลินของพวกท่าน"
องครักษ์สิบสามแสร้งทำเป็นปรึกษากับพ่อของหลินเสวียน…แต่จริงๆแล้ว เขากำลังมองไปที่หลินเสวียน
"มอบหมายงานให้ตระกูลหลินของเรา?"
พ่อของหลินเสวียนที่ได้ยินดังนั้นก็หัวใจเต้นแรงทันที
"ตระกูลหลินของเรา…จะสามารถทำได้เหรอครับ?"
"แน่นอนว่าทำได้!"
"ตระกูลหลินเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองหลางหยา, พวกท่านมีกำลังคนมากมาย”
“ก่อนหน้านี้เราก็สืบมาอย่างละเอียดแล้วว่าเดิมทีงานนี้ก็เป็นตระกูลหลินของพวกท่านที่ทำอยู่”
องครักษ์สิบสามพูดอย่างมั่นใจ
"แต่…"
พ่อของหลินเสวียนยังคงลังเล!
ท้ายที่สุดแล้ว ครั้งนี้พวกเขาก็เท่ากับว่าได้ทำธุรกิจกับสำนักเทียนเซียวโดยตรง
เเละหากมันเกิดข้อผิดพลาด, ตระกูลหลินคงแย่แน่
"ไม่ต้องเป็นห่วง, ก่อนข้ามาท่านผู้อาวุโสผู้ดูแลหอลงทัณฑ์ได้กำชับไว้ว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก"
"ตระกูลหลินของพวกท่าน ก็ถือว่าเป็นพวกเดียวกันกับพวกเราเเล้ว…โปรดวางใจได้"
องครักษ์คนที่สิบสามมองไปที่หลินเสวียนแล้วถาม
"ท่านพ่อ, ในเมื่อเรื่องนี้ถูกดูเเลโดยผู้อาวุโสสายนอกเเล้ว, ท่านก็ทำไปเถอะ…ไม่ต้องกังวลอะไร!"
หลินเสวียนได้ยินดังนั้น ก็พูดด้วยรอยยิ้ม
ซูเหอ…เรื่องนี้อาจจะเกิดจากเขา
เรื่องที่เขาได้รับเพลิงโอสถ, ผู้อาวุโสสายนอกหลายคนคงจะรู้แล้ว…เเละนี่คงเป็นการทำเพื่อเขา (สถานะของหลินเสวียนหลังจากได้รับเพลิงโอสถยิ่งสูงขึ้นไปอีกขั้น)
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ตระกูลหลินของเราก็จะรับทำ…เเละเราจะไม่ทำให้ท่านเซียนผิดหวังอย่างแน่นอน!"
พ่อของหลินเสวียนได้ยินดังนั้น, ก็ตอบตกลง
"ดีมาก!"
"เเละในเมื่อพวกท่านทำงานให้สำนักเทียนเซียว…ก็ไม่ควรมีใครมารบกวน!"
"นี่คือธงของสำนักเทียนเซียว!"
"ตราบใดที่ตระกูลหลินปักธงนี้ไว้…แม้แต่สำนักธารามาก็ยังต้องหมอบคลาน"
องครักษ์สิบสามพูดพลางหยิบธงออกมาเเละมอบให้กับพ่อของหลินเสวียน
"ขอบคุณท่านเซียน!"
พ่อของหลินเสวียนรีบรับธงมาด้วยความยินดีอย่างยิ่ง
"เเละนี่คือป้ายหยกสื่อสาร!"
"เมื่อตระกูลหลินรวบรวมหินหลางหยาได้ห้าร้อยก้อน…พวกท่านก็สามารถแจ้งศิษย์สายนอกผ่านป้ายหยกสื่อสารนี้ได้"
"เเล้วจะมีคนมารับเอง!"
องครักษ์สิบสามพูดพลางหยิบป้ายออกมา…เเล้วมอบให้กับพ่อของหลินเสวียน
"ตกลง!"
"ตระกูลหลินของเรา จะพยายามอย่างเต็มที่!"
"อืม!"
"ทำดีๆล่ะ!"
"จริงๆแล้วฝ่ายนอกต้องการกำลังคนจำนวนมาก…ถ้าทำเรื่องนี้ได้ดี ในอนาคตฝ่ายนอกและตระกูลหลินก็สามารถร่วมมือกันได้อีกหลายอย่าง"
องครักษ์สิบสามพูดด้วยรอยยิ้ม
"พวกเราจะพยายามอย่างสุดชีวิต!"
พ่อของหลินเสวียนพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
องครักษ์สิบสามได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แล้วพูดว่า
"หลินเสวียน ถ้าไม่มีอะไรแล้ว..
ข้าขอตัวกลับสำนักก่อน!"
"โชคดีที่ครั้งนี้ พวกเจ้าค้นพบปัญหาได้ทันเวลา…ป้องกันไม่ให้ชื่อเสียงของสำนักเสื่อมเสียไปมากกว่านี้"
"ข้าจะรายงานเรื่องนี้ตามความเป็นจริง….ในตอนนั้น พวกเจ้าน่าจะได้รับรางวับางอย่าง"
องครักษ์สิบสามพูดด้วยน้ำเสียง
ราบเรียบ
"ขอบคุณท่านองครักษ์สิบสาม ข้าขอไปส่งท่าน!"
หลินเสวียนลุกขึ้นเเล้วเดินไปส่งองครักษ์สิบสามออกจากห้องโถง
"ท่านองครักษ์สิบสาม!"
"ฝากบอกท่านผู้อาวุโสหลายๆท่าน และท่านผู้อาวุโสผู้ดูแลหอลงทัณฑ์ด้วยว่าหลินเสวียนรู้สึกขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ด้วยใจจริง!"
หลินเสวียนพูดอย่างจริงจัง
"เข้าใจแล้ว"
"ส่วนเจ้าก็ฝึกฝนให้ดีๆ…ในอนาคต บางทีพวกเราอาจจะต้องพึ่งพาเจ้า"
"อ้อ…ถึงตอนนั้นก็ช่วยหลอมโอสถเเละลดราคาให้ข้าด้วยล่ะ!"
องครักษ์สิบสามพูดด้วยรอยยิ้ม
เเน่นอนว่าการคาดเดาของหลินเสวียนนั้นถูกต้อง
เรื่องที่เขาได้รับเพลิงโอสถ, ถูกรายงานขึ้นไปแล้ว
ไม่งั้น…แค่สถานะศิษย์สายนอกของเขา, คงไม่เพียงพอที่จะทำให้องครักษ์สิบสามมาทำตัวสนิทสนมกับเขาขนาดนี้!
"แน่นอน!" หลินเสวียนพูดด้วยรอยยิ้ม
"เอาล่ะ ลาก่อน!"
องครักษ์คนที่สิบสามพูดพลางหยิบนกหวีดออกมาเป่าเบาๆ
ทันใดนั้น, นกอินทรีขนสีเขียวที่บินจากไปก็บินกลับมา
จากนั้น องครักษ์คนที่สิบสามก็ขึ้นไปบนหลังนกอินทรีเเล้วบินจากไป!
……
"เทียนเอ๋อร์ หยิกข้าหน่อย!"
"ข้ารู้สึกว่าการได้ทำงานกับสำนักเทียนเซียวเเบบนี้…เหมือนข้ากำลังฝันอยู่เลย!"
ในตอนนี้, พ่อของหลินเสวียนที่กำลังถือธงของสำนักเทียนเซียวและป้ายหยกสื่อสาร…ก็กำลังรู้สึกเหมือนตนเองกำลังฝันอยู่!
…………………….