บทที่ 24 หนานซานจี๋

การหาเงินสามร้อยล้านในสามเดือน หนิงเสี่ยวชวนไม่มีความมั่นใจเลย

แต่เมื่อได้ให้คำสัญญาแล้ว ก็ต้องพยายามทำให้ได้

หนิงเสี่ยวชวนไปดูที่โกดังของไห่ถังจวงหยวน เงินในนั้นส่วนใหญ่ถูกย้ายไปที่โหวเจี้ยนเก๋อ เหลือเพียงแค่ 1.3 ล้านเหรียญเล็ก

ตอนนี้เพิ่งผ่านการเก็บเกี่ยว ต้องรอถึงปีหน้าเพื่อเก็บภาษีประจำปี

ดังนั้น หนิงเสี่ยวชวนต้องหาเงินสามร้อยล้านเหรียญเล็กเอง

“ด้วยความสามารถในการสกัดสมุนไพรของข้า ตอนนี้สามารถสกัดสมุนไพรได้วันละยี่สิบต้น แต่ละต้นสามารถสกัดน้ำยาออกมาได้สี่หยด หนึ่งหยดสามารถขายได้หมื่นเงิน หนึ่งวันสามารถหาได้แปดแสนเงิน สามเดือนจะได้เจ็ดสิบสองล้านเงิน ไม่พอ...ไม่พอ...ถึงข้าจะทำงานหนักสกัดสมุนไพรทุกวัน ก็ไม่สามารถหาเงินสามร้อยล้านในสามเดือนได้”

หนิงเสี่ยวชวนขมวดคิ้วแน่น “มีทางเดียว ถ้าข้าเป็นนักต้มใจระดับกลาง จะสามารถสกัดยาระดับกลางได้ เม็ดหนึ่งสามารถขายได้ล้านเงิน หากข้าเป็นนักต้มใจระดับกลาง จะสามารถหาเงินสามร้อยล้านในสามเดือนได้”

หนิงเสี่ยวชวนสามารถสกัดน้ำสมุนไพรสี่หยดจากสมุนไพรหนึ่งต้น นี่ถือว่าเป็นระดับของนักต้มใจระดับกลางแล้ว ตอนนี้เขาต้องพัฒนาไปให้ถึงขั้นร่างกายเทพเท่านั้น!

พลังปราณขั้นร่างกายเทพเท่านั้นที่สามารถสนับสนุนการสกัดยาระดับกลางได้

นักต้มใจทั่วไป แม้จะบรรลุถึงขั้นร่างกายเทพ ก็ยังไม่สามารถเป็นนักต้มใจระดับกลางได้

การเป็นนักต้มใจระดับกลางยากกว่าการฝึกยุทธถึงขั้นร่างกายเทพหลายเท่า เพราะต้องควบคุมสมุนไพร ความสามารถส่วนตัว เทคนิคการสกัด และความแข็งแกร่งของหัวใจยุทธ

ต้องมีทุกปัจจัยถึงระดับสูงสุดถึงจะเป็นนักต้มใจระดับกลางได้

สำหรับหลายคน การบรรลุถึงขั้นร่างกายเทพ เป็นเพียงก้าวแรกในการเป็นนักต้มใจระดับกลาง

แต่สำหรับหนิงเสี่ยวชวน เมื่อเขาบรรลุถึงขั้นร่างกายเทพ จะสามารถเป็นนักต้มใจระดับกลางได้ทันที

“ต้องบรรลุถึงขั้นร่างกายเทพในสามเดือน!”

หนิงเสี่ยวชวนหยิบกล่องไม้สีม่วงทองออกมา วางมือบนกล่องที่เต็มไปด้วยลายทอง พลังปราณมหาศาลไหลเข้าสู่ร่างเขา

“บูม!”

เลือดในร่างหนิงเสี่ยวชวนไหลเวียนเร็วขึ้น ได้ยินเสียงเหมือนน้ำไหล เขาสามารถหมุนเวียนพลังปราณสามรอบในหนึ่งนาที

ตอนนี้ เมื่อได้รับการกระตุ้นจากพลังปราณ เขาสามารถหมุนเวียนพลังปราณสี่รอบในหนึ่งนาที

เหมือนมีนักยุทธขั้นสูงให้พลังเขา ความเร็วในการฝึกฝนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

หนิงเสี่ยวชวนฝึกฝนอย่างเข้มข้นสิบวันเต็ม

เขาแทบไม่ได้ติดต่อกับคนในไห่ถังจวงหยวน อาหารก็ให้หยกเยี่ยนนำมาให้

ในหมู่คนรับใช้ของไห่ถังจวงหยวน ต้องมีสายลับของหนิงเฉียนอู่ หนิงเสี่ยวชวนไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเขาสามารถฝึกพลังปราณยุทธได้

ในช่วงสิบวันของการฝึก พลังปราณในร่างหนิงเสี่ยวชวนขยายตัวอย่างรวดเร็ว กระแสปราณสีแดงหมุนรอบตัวเขา สร้างลูกกลมขนาดสองเมตรที่ล้อมร่างเขา

“รวมตัวกัน!”

พลังปราณรวมตัวที่มือของเขา กลายเป็นดาบปราณสีแดง ยาวสามฉื่อ ใสเหมือนทับทิม

ดาบปราณ แม้จะไม่แข็งแกร่งเท่าดาบปีศาจในร่าง แต่ยังคมมาก มีพลังมหาศาล

“ผัวะ!”

หนิงเสี่ยวชวนสะบัดแขน ดาบปราณฟันออกไป ตัดรูปปั้นทองแดงสูงสองเมตรขาดครึ่ง เศษทองแดงกระจายออกมา รูปปั้นล้มลงทับแผ่นหินจนแตก

ดาบเดียวตัดรูปปั้นทองแดงขาดครึ่ง!

นี่คือพลังของดาบปราณ ทำให้หนิงเสี่ยวชวนไม่มีคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกัน แม้แต่กล้าท้าทายนักยุทธขั้นแปด

“ฝึกฝนด้วยพลังปราณสิบวัน ข้าเพิ่งถึงขีดสุดของขั้นเจ็ด ความเร็วในการฝึกยังช้าไป”

สำหรับคนอื่น ความเร็วในการฝึกเช่นนี้ถือว่าน่าทึ่ง

แต่หนิงเสี่ยวชวนไม่พอใจ

หยกเยี่ยนได้ยินเสียง รีบเปิดประตูเข้ามา เห็นห้องที่รก และรูปปั้นทองแดงที่ถูกฟันขาดครึ่ง ก็ตกใจจนตาโต พูดตะกุกตะกัก “คุณชายหนิง... ท่านบรรลุระดับแล้วหรือ?”

หนิงเสี่ยวชวนส่ายหัว “ยังไม่ได้ หยกเยี่ยน เจ้าเคยรู้หรือไม่ว่ามีที่ไหนขายสมุนไพรในบริเวณนี้?”

“แน่นอนว่าเป็นตลาดในหนานซานจี๋ ท่านหนิง ท่านต้องการสมุนไพรทำไม? นักต้มใจที่มีเกียรติเท่านั้นที่สามารถใช้สมุนไพรได้อย่างเต็มที่” หยกเยี่ยนคิดว่าหนิงเสี่ยวชวนต้องการสมุนไพรเพื่อเพิ่มพลัง จึงเตือนเขา

การกินสมุนไพรโดยตรงนั้น นักยุทธสามารถใช้ประโยชน์ได้เพียงหนึ่งในสิบของสมุนไพรเท่านั้น มันเป็นการสิ้นเปลือง

เธอไม่รู้ว่าหนิงเสี่ยวชวนก็เป็นนักต้มใจ

---

**หนานซานจี๋** เป็นหนึ่งในเขตชนบทนอกเมืองหลวง

แม้จะเป็นเพียงเขตชนบท แต่ก็มีกำแพงสูง มีหอคอยเฝ้ายามและหอคอยยิงธนู

หนานซานจี๋เหมือนเมืองเล็กๆ ที่คึกคัก นักยุทธจากพื้นที่ต่างๆ ที่เดินทางมาเมืองหลวงต้องผ่านที่นี่ ทำให้หนานซานจี๋เป็นเขตที่มีความหลากหลายที่สุดนอกเมืองหลวง

น่ากล่าวถึงว่า อาณาจักรหยกลันมีพื้นที่กว้างใหญ่ แบ่งออกเป็น 63 เขต

แต่ละเขตแบ่งออกเป็น “อำเภอ” “อำเภอเล็ก” “เขต” “ตำบล”

ในหนานซานจี๋ มีถนนโบราณที่เป็นตลาดขายสมุนไพร ที่นี่ท่านจะเห็นคนทุกประเภทที่มารวมตัวกัน

ทั้งสองฝั่งของถนนมีร้านค้าที่ตกแต่งอย่างหรูหรา และมีคนที่ปูเสื่อขายสมุนไพรหลากหลายชนิด

“คุณชาย มาเลือกซื้อสมุนไพรใช่ไหม!”

ชายชราเอารากไม้สีม่วงขึ้นมา รากไม้ขนาดเท่าข้อมือ มีลายเส้นเหมือนเส้นเลือดมนุษย์ “นี่คือรากบรรพบุรุษเลือดจากภูเขาหนานเยว่ อายุสามร้อยปี มีคนเสนอให้หนึ่งหมื่นห้าพันเงิน ข้าไม่ขาย สิ่งนี้มีค่าอย่างน้อยสองหมื่นเงิน”

หนิงเสี่ยวชวนมองรากไม้ในมือชายชรา แล้วยิ้มและเดินไปข้างหน้า

ชายชราไล่ตามมา “หนึ่งหมื่นแปดพันเงิน หนึ่งหมื่นหกพันก็ได้ แม้เจ้าจะไม่ซื้อรากบรรพบุรุษเลือด ข้ายังมีสมุนไพรอื่นๆ เช่น หญ้าผี ข้าวโพดปีศาจ...”

หนิงเสี่ยวชวนไม่หันกลับไป เดินต่อไป

หยกเยี่ยนถามด้วยความสงสัย “คุณชายหนิง สมุนไพรที่ชาวเขาขายมาจากภูเขาหนานเยว่ เพราะไม่อยากขายถูกๆ จึงตั้งร้านขายเอง แม้ข้าไม่รู้เรื่องสมุนไพรมาก แต่รู้ว่าการซื้อสมุนไพรสามร้อยปีในราคาหนึ่งหมื่นหกพันเงินถือว่าคุ้มค่า”

หนิงเสี่ยวชวนยิ้มและส่ายหัว “เจ้าเชื่อว่าพวกเขาเป็นชาวเขาที่ซื่อสัตย์หรือ? รากบรรพบุรุษเลือดที่ชายชราคนนั้นแสดงให้ดูมีอายุสามร้อยปี แต่มันไม่ใช่รากบรรพบุรุษเลือด มันคือรากไม้เลือด ไม่มีพลังปราณเลย”

รากบรรพบุรุษเลือดเป็นรากวิญญาณที่มาจากดิน มีค่าเป็นสมุนไพร

รากไม้เลือดเป็นเพียงรากของต้นไม้เลือด ถ้าหนิงเสี่ยวชวนต้องการ สามารถซื้อได้เป็นกระบุง

หยกเยี่ยนเมื่อได้ยินหนิงเสี่ยวชวนพูดเช่นนี้ ก็โกรธและอยากเปิดเผยความจริงของชายชราผู้นั้น

หนิงเสี่ยวชวนห้ามเธอ ยิ้มและกล่าว “เจ้าดูเสื้อผ้าเก่าของพวกเขา มือที่เต็มไปด้วยแผลและผิวหยาบ พวกเขาเป็นคนจนที่ต้องดิ้นรนเพื่อชีวิต พวกเขาหลอกลวงเพราะความจำเป็น หากเจ้าเปิดเผยพวกเขา ครอบครัวของพวกเขาอาจต้องอดอาหารสักสองสามวัน ปล่อยพวกเขาไปเถอะ!”

แม้ว่าจะมีสมุนไพรปลอมมากมายบนถนนโบราณนี้ แต่ก็ยังมีสมุนไพรแท้อยู่บ้าง หากมีตาแหลมพอจะสามารถแยกแยะได้

หนิงเสี่ยวชวนมาที่ตลาดเพื่อซื้อ “หญ้าบำรุงเลือด” หรือ “ไม้คางคกเลือด” การใช้หญ้าบำรุงเลือดและน้ำคางคกเลือดจะสามารถกระตุ้นดาบปีศาจในหัวใจ ทำให้พลังปราณพัฒนาอย่างรวดเร็ว

แน่นอน หนิงเสี่ยวชวนสามารถใช้พลังดาบปีศาจดูดเลือดมนุษย์เพื่อเพิ่มพลังได้เช่นกัน แต่นั่นเป็นวิธีที่ชั่วร้าย ใช้ในกรณีฉุกเฉินเท่านั้น หากใช้วิธีนี้ตลอดไปเขาจะกลายเป็นปีศาจ

หนิงเสี่ยวชวนมองเห็นอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ เดินไปที่ร้านหนึ่ง ก้มลงหยิบใบไม้สีแดงสด

“อย่าจับ ใบนี้เป็นสมบัติล้ำค่าของข้า ดูได้แต่อย่าจับ” เจ้าของร้านโวยวายเหมือนหนิงเสี่ยวชวนจับภรรยาของเขา

หนิงเสี่ยวชวนเงยหน้าขึ้น เห็นเจ้าของร้านเป็นเด็กหนุ่มอายุพอๆ กับเขา ร่างผอม หัวฟู มือถือหนังสือเก่าฉีกขาด กำลังมองหนิงเสี่ยวชวนด้วยความโกรธ

หนังสือเก่าที่ฉีกขาดนั้นเขียนว่า “เทียนตี้เสวียกง”

เดิมทีเขาตั้งร้านและฝึกฝนพลังปราณยุทธในเวลาเดียวกัน

ด้วยสถานะทางบ้านของเขา เขาสามารถซื้อได้แค่หนังสือฝึกยุทธระดับต่ำอย่าง “เทียนตี้เสวียกง”

หนิงเสี่ยวชวนวางใบไม้สีแดงกลับบนเสื่อ ยิ้มและกล่าว “เจ้าของร้าน ข้าอยากรู้ว่าเจ้าได้ใบไม้นี้มาจากไหน?”

เด็กหนุ่มวางหนังสือลงบนเก้าอี้หิน พลางยิ้มและกล่าว “ท่านเป็นคนที่รู้คุณค่า ใบไม้นี้มีค่าเป็นอย่างมาก เดิมข้าไม่อยากขาย แต่เห็นท่านกับข้าเข้ากันได้ดี ข้าจะขายให้ห้าหมื่นเงิน”

เขาเปลี่ยนหน้าทันที จากโกรธกลายเป็นยิ้มแย้ม

“ห้าหมื่นเงิน เจ้าทำไมไม่ไปปล้น? ข้าว่าใบไม้นี้ไม่ใช่สมุนไพร มันต้องเป็นของปลอม” หยกเยี่ยนกล่าวด้วยความโกรธ เธอแสดงออกชัดเจนว่าเกลียดคนที่หลอกลวงคุณชายหนิง

ห้าหมื่นเงินซื้อใบไม้ ยกเว้นใบไม้นั้นจะเป็นใบไม้ของ “ต้นไม้ทองคำ” หรือ “ต้นไม้เทพหมื่นปี” เท่านั้นถึงจะคุ้มค่า

เด็กหนุ่มรู้ว่าใบไม้ใบนี้มีค่าไม่ถึงห้าร้อยเงิน แต่เห็นหนิงเสี่ยวชวนแต่งตัวหรูหรา และหยิบใบไม้นี้ขึ้นมาดู คิดว่าเขาไม่รู้เรื่องสมุนไพร จึงอยากหลอกลวง

แต่เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนรู้เรื่องสมุนไพร ก็เปลี่ยนใจ และกำลังจะพูด แต่หนิงเสี่ยวชวนก็พูดขึ้นก่อน

“ห้าหมื่นเงิน!”

หนิงเสี่ยวชวนหยุดแล้วพยักหน้า “ราคานี้ถือว่าที่ยุติธรรม!”