บทที่ 64 วิชาเทพ
เกาเสียนร่ายคาถาพลางลูบไล้ตัวเอง ม่านน้ำบางๆ ค่อยๆ แผ่ขยายออกมา ไม่นานก็ปกคลุมร่างเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ม่านน้ำนี้ดูคล้ายเสื้อผ้าโปร่งแสง ชวนให้นึกถึงเสื้อกันฝนใสในชาติก่อน ห่อหุ้มร่างกายเขาไว้อย่างมิดชิด ภาพสะท้อนของเขาในกระจกทองเหลืองขนาดเท่าตัวคนตรงหน้าหายไปโดยสิ้นเชิง แต่เกาเสียนยังคงมองเห็...
