รักแรกพบ? (อ่านฟรี 12/12/2567)

[อ๊ะ! หนูขอโทษนะคะดูเหมือนสตรีมเมอร์คนนี้จะนิสัยแย่มากเลย เดี๋ยวหาช่องของคนอื่นให้นะคะ]

[ไม่เป็นไรหรอก แล้วก็ผู้ชายคนคลิปคือพี่เองแหละ]

[พี่ไปเป็นตัวแทนเทพแห่งโชคลาภได้ยังไงเหรอคะ?]

[ก็..เอาตรง ๆ พี่สามารถสื่อสารกับวิญญาณได้นะ แล้วบังเอิญจับพลัดจับผลูได้กลายเป็นตัวแทนให้เทพแห่งโชคลาภเฉย ๆ]

[เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก พี่เข้าใจ]

[หนูเชื่อนะคะ บนโลกนี้มีคนเยอะแยะจะตาย คนที่สื่อสารกับวิญญาณได้ก็มีให้เห็นบ่อย ๆ ถึงส่วนใหญ่จะเป็นพวกต้มตุ๋นก็เถอะ แต่หนูเชื่อว่าพี่ไม่ใช่พวกต้มตุ๋นแน่นอน!]

[ขอบคุณที่เชื่อพี่นะ เสียดายก็แต่ฝั่งนั้นมีคนติดตามเยอะพี่จะพูดอะไรไปเขาก็ไม่ฟังกันหรอก]

[เดี๋ยวช่วงบ่ายก็คงมาป่วนตอนพี่ไปศาลเจ้าแน่ ๆ]

“คิวที่ 285 ขอเชิญที่ช่อง 2 ได้เลยค่ะ” ในตอนที่ชายหนุ่มกำลังง่วนอยู่กับการพิมพ์แชทก็มีเสียงประกาศดังขึ้นมาเสียก่อน

[พี่ไปก่อนนะ ถึงคิวแล้วไว้จะมาคุยด้วยใหม่] ชายหนุ่มพิมพ์จบก็พับโทรศัพท์แล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกงในทันที

เย่เซวียนเดินถือบัตรคิวไปยังช่อง 2 ตามที่เสียงประกาศได้บอกเอาไว้ เมื่อเดินไปถึงตรงช่อง 2 เขาก็พบเข้ากับพนักงานสาวสวยคนหนึ่งที่นั่งยิ้มรออยู่

ชายหนุ่มไม่ได้รู้เลยว่าอีกด้านหนึ่งที่เพิ่งจะวางสายไป จะกำลังคิดแผนการบางอย่างเพื่อเขาอยู่!

…

ภายในห้องนอนแสนน่ารักแห่งหนึ่ง

ในห้องนอนนี้มีขนาดที่กว้างขวางเป็นอย่างมากสำหรับคนทั่วไป สิ่งอำนวยความสะดวกที่จำเป็นก็มีอย่างครบครัน แต่ที่สะดุดตามากที่สุดก็เห็นจะเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ราคาแพงซึ่งจัดตั้งไว้ที่มุมหนึ่งของห้องนี่แหละ

ทั้งไมโครโฟน หน้าจอสามตัว ผนังเก็บเสียง กล้องวิดีโอสำหรับไลฟ์สดอย่างดี บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเจ้าของห้องน่าจะชอบการสตรีมหรืออะไรทำนองนั้นเป็นอย่างมาก

“ดูเหมือนว่าพี่ชายกำลังจะลำบากแล้วสิ” หญิงสาวซึ่งกำลังนอนเล่นอยู่บนที่นอนกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

เธอก็คือแมรี่ น้องสาวที่ไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดของเย่เซวียนที่เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อไม่นานมานี้นั่นเอง

“อีกฝ่ายเป็นถึงสตรีมเมอร์ที่มีผู้ติดตามหลักแสน แค่พี่ชายคนเดียวคงเอาไม่อยู่แน่ ๆ ถึงยังไงเรื่องเกี่ยวกับภูตผีวิญญาณในสมัยนี้ มันก็ไม่ค่อยจะมีคนเชื่อสักเท่าไร” เธอกล่าวออกมาพลางทำสีหน้าครุ่นคิดไปด้วย

“แถมยังไปอ้างว่าเป็นตัวแทนของเทพเจ้าอีก มันแทบจะเหมือนพวกร่างทรงที่ถูกจับข้อหาหลอกลวงประชาชนเลยนี่สิ ถ้าไม่มีปาฏิหาริย์อะไรจริง ๆ ก็คงจะแก้ตัวได้ยากแน่ ๆ”

นี่เป็นเรื่องจริงในสังคม ณ ปัจจุบันนี้ เมื่อผู้คนยังมีความเชื่อและความหวัง ก็ย่อมมีพวกที่คิดจะหากินกับผู้คนอยู่ร่ำไป

“จะว่าไปเราก็ไม่ได้สนิทกับพี่ชายสักเท่าไรนี่นา จะไปกังวลทำไมนะ” หญิงสาวคิดไปคิดมาก็รู้สึกสงสัยในใจเป็นอย่างมาก เพราะถ้าจะให้พูดแล้วทั้งสองคนก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันขนาดนั้น

เป็นเพียงการพบเจอกันครั้งเดียวเท่านั้นเอง แต่ตัวเธอกลับรู้สึกคิดถึงอีกฝ่ายมากเหลือเกิน มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก

“หรือนี่จะคือรักแรกพบงั้นเหรอ?” หญิงสาวกล่าวสรุปสิ่งที่เธอเป็นอยู่ ก่อนจะได้แต่เหม่อลอยเพราะเธอก็ไม่รู้เช่นกันว่าความรู้สึกที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้มันคืออะไร

ถ้านำเรื่องนี้ไปพูดให้คนอื่นฟัง ก็คงจะมีบางคนบอกว่าเธอนั้นเป็นบ้าแน่ ๆ เพราะใครมันจะไปหลงรักคนอื่นจากการพบกันเพียงครั้งเดียว แต่ก็คงจะมีคนบางส่วนที่เป็นเหมือนเธอก็ได้นี่นา จริงไหมล่ะ?

“เอาเป็นว่า ลองช่วยพี่เขาสักครั้งก็แล้วกัน ถึงยังไงมันก็น่าสนุกจะตาย” หลังจากหญิงสาวกล่าวจบ เธอก็ลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อทำอะไรบางอย่าง

ครึ่งหลัง

...

ทางด้านเย่เซวียนที่กำลังสอบถามข้อมูลอยู่

“ศาลเจ้าเทพแห่งโชคลาภ NO.1 เหรอคะ?” พนักงานสาวสวยทวนชื่อที่อีกฝ่ายบอกออกมาเมื่อสักครู่ด้วยความสงสัย

มันก็ใช่ถ้าต้องการตรวจสอบเรื่องที่ดินก็ต้องมาสอบถามที่นี่ แต่ที่ผ่านมาก็แทบไม่มีใครมาถามเรื่องของวัดหรือศาลเจ้าเลย เพราะสถานที่เหล่านี้มักจะมีเจ้าของอยู่แล้วและไม่ปล่อยให้คนนอกได้ไปครอบครองง่าย ๆ

เพราะเท่าที่เธอรู้มาเม็ดเงินที่ไหลเข้าออกสถานที่เกี่ยวกับความเชื่อนั้นไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ เลยทีเดียว แต่เรื่องพวกนี้พูดมากไปก็ไม่ดีแถมเธอก็ไม่ได้รู้ข้อมูลเชิงลึกอะไรมากนักอีกด้วย

“ใช่ครับ ผมมีเรื่องบางอย่างอยากจะสอบถามเจ้าของศาลเจ้าแห่งนั้นสักหน่อย พอจะเป็นไปได้ไหมครับ?” ชายหนุ่มกล่าวออกมาด้วยใบหน้าเป็นมิตร

เขาพยายามทำตัวให้ดูน่าเชื่อถือมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะคิดว่าเขาเป็นพวกต้มตุ๋นมาหลอกถามข้อมูล

“เรื่องอะไรเหรอคะ?” หญิงสาวกล่าวถามออกมา

“ผมอยากจะขอซื้อศาลเจ้าน่ะครับ เพราะว่าผมมีแผนจะขยายศาลเจ้าและทำให้เป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น” ชายหนุ่มก็ตอบคำถามอีกฝ่ายกลับไป จริงบ้างเท็จบ้างปะปนกันไป

“ตามปกติก็ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะพวกเราต้องปกปิดข้อมูลข้อประชาชนเป็นความลับ” พนักงานสาวสวยตอบปฏิเสธออกมา ทำให้เย่เซวียนอดที่จะรู้สึกแย่ขึ้นมาไม่ได้

หรือที่เทพแห่งโชคลาภให้พรมาจะไม่ได้ผลกันนะ?

“ไม่มีทางอื่นเลยเหรอครับ ขอแค่ได้พูดคุยกับพวกเขาก็ยังดี ผมแค่สนใจศาลเจ้าแห่งนั้นเองครับ ไม่แน่ว่าพวกเขาก็อาจจะกำลังมองหาคนแบบผมอยู่ก็ได้ ถ้าสมมุติพวกเขาไม่อยากจะพูดคุยกับผมจริง ๆ ผมก็จะไม่ทำให้เรื่องมันวุ่นวายหรอกครับ” ชายหนุ่มพยายามกล่าวขอร้องออกมา เขาใช้สายตาอ้อนวอนจ้องไปยังดวงตาของอีกฝ่าย

ทางด้านพนักงานสาวสวยที่ถูกจ้องมองก็เกิดอาการเขินอายขึ้นมา เธอหันหน้าหนีเล็กน้อยก่อนจะทำท่าทางพิมพ์อะไรบางอย่างบนคีย์บอร์ด

“มันก็มีวิธีอยู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะโทรสอบถามพวกเขาให้ค่ะว่าต้องการจะคุยกับคุณไหม สักครู่นะคะ” หญิงสาวกล่าวจบเธอก็เดินไปยังด้านหลังออฟฟิศเพื่อทำการโทรศัพท์ไปหาใครบางคนในทันที

หลังจากนั้นประมาณสิบนาทีเธอก็เดินกลับมาพร้อมด้วยรอยยิ้มแจ่มใสบนใบหน้า ชายหนุ่มที่เห็นดังนั้นก็คิดว่าทุกอย่างน่าจะเรียบร้อยดีอย่างแน่นอน

“เป็นยังไงบ้างครับ?” ถึงเขาพอจะคาดเดาคำตอบได้แล้ว แต่ก็ต้องกล่าวถามออกมาเพื่อความแน่ใจอยู่ดี

“เรียบร้อยดีค่ะ แต่คุณเย่เซวียนคงต้องคุยรายละเอียดทั้งหมดกับพวกเขาเอาเองนะคะ หลังจากนั้นพวกเขาจให้คุณเข้าไปพบไหม ทางสำนักงานเขตก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้วค่ะ” พนักงานสาวยิ้มออกมาพลางจดเบอร์โทรหนึ่งใส่กระดาษยื่นให้อีกฝ่าย

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มก็รับกระดาษแผ่นนั้นมาพลางกล่าวขอบคุณ หลังจากนั้นเขาก็เดินออกมาจากช่องที่ใช้ในการพูดคุยเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนผู้ที่มาใช้บริการคนอื่น ๆ

“สวัสดีครับ” ชายหนุ่มกดโทรออกตามเบอร์ที่ได้รับมาจากพนักงานสาวสวยในทันที เขาเลือกที่จะเดินไปคุยโทรศัพท์อยู่ในที่เงียบ ๆ ตรงมุมห้องแทนเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนผู้อื่น